Ο Γιώργος Νικολάου είχε ζητήσει, από τη στήλη του, να καταργηθεί ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας. Αν και χρόνια ασυγκράτητος (γι’ αυτό και ξεχωριστός) είχε απόλυτο δίκιο. Καταργήστε αυτή την αηδία.
Θα ήταν φτηνό να σταθώ στο γεγονός ότι η οκτάχρονη κόρη μου, Άρτεμις, τηλεφώνησε κλαίγοντας για να μάθει αν η μαμά και ο μπαμπάς είναι καλά. Είναι πολύ σκληρό να ακούω την πεντάχρονη Νεφέλη να με ρωτά “είσαστε ασφαλείς” (πού την άκουσε αυτή τη λέξη);
Άλλωστε εμείς είμαστε οι τελευταίοι με τους οποίους αξίζει να ασχοληθεί κανείς. Ο Μάικ Μπράμος εισέπραξε ένα βαθύ σκίσιμο, από κάποιον θερμοκέφαλο. Θα μπορούσε στη θέση του να είναι κάποιος παίκτης του Ολυμπιακού (ο Χάινς για παράδειγμα, που δέχθηκε τη φωτοβολίδα). Οι γιατροί του Παναθηναϊκού κάνουν λόγο για γυαλί ή μαχαίρι (!).
Περιμένατε καλύτερη συμπεριφορά από τους στρατούς (άνευ στολής, αλλά εξίσου αποφασισμένους, ου μην και περισσότερο); Έτυχε; Προφανώς όχι.
Λύσεις έχουν προταθεί, χρόνια τώρα, αλλά κανείς δεν έχει τη βούληση. Ούτε η ΕΟΚ, ούτε οι “αιώνιοι“. Το πρόβλημα δεν ξεκινά από τους 900 και 900, αλλά από τη στιγμή που η ομοσπονδία επιλέγει (κλήρωση, κλήρωση) να φτάνουν στον τελικό οι “αιώνιοι“, μπας και διατηρήσει την αίγλη του.
Μπορούν να γίνουν τελικοί με μαθητές, με γυναίκες στην εξέδρα, με αθλητές ομάδων, με ακαδημίες. Λύσεις υπάρχουν. Βούληση δεν υπάρχει.
Δεν συντρέχουν λόγοι να γράψουμε κάτι παραπάνω. Παλιότερα, σε εξίσου άθλιες καταστάσεις, γράψαμε “σκατά στα μούτρα σας“. Ξανά σκατά στα μούτρα σας.
Υ.Γ.: Το χειρότερο είναι πως πρέπει να περιμένουμε -γύρευε πόσο- για να… απολαύσουμε 27 λεπτά αγώνα μπάσκετ. Ποιος έχει κέφι, πώς να παίξεις ένα παιχνίδι που χάλασε, ανεξαρτήτου νικητή;