Του Γιώργου Κογκαλίδη
26/07/2011
Τις απόψεις μας για την Εθνική τις έχουμε καταγράψει από την
πρώτη ημέρα λειτουργίας μας. Άσχετα από την αγάπη μας για το αντιπροσωπευτικό
συγκρότημα, στο εξής ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ όποιον αρνείται τη συμμετοχή στην ομάδα
του Βασιλακόπουλου.
Ακόμα και στις πιο έντονες στιγμές εθνικιστικής έξαρσης, υπήρχε
το τρίπτυχο “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια“. Τώρα, ο “πατερούλης”
επιβάλλει το “πατρίς“, αδιαφορώντας για το “οικογένεια“,
τιμωρώντας έναν αθλητή, ο οποίος προσκόμισε όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά,
ο οποίος ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ έχει οξύ οικογενειακό πρόβλημα.
Άντε να δεχθώ ότι ο Μαυροκεφαλίδης ήταν “κακό παιδί”
(αλήθεια, σας έχει δώσει αυτή την εντύπωση;) και καλώς τιμωρήθηκε. Θα κληθούν
να δώσουν εξηγήσεις, προπονητές, γυμναστές, γιατροί της Εθνικής, που αγνόησαν
το πρόβλημα του Βασίλη Σπανούλη, με αποτέλεσμα να μπει στο χειρουργείο;
Πόσοι πρέπει να θυσιαστούν, προκειμένου να πάρει τα χρήματα της
προολυμπιακής προετοιμασίας η ΕΟΚ;
Πόσοι πρέπει να θυσιαστούν για να μπορεί να
επαίρεται ο “πατερούλης“, για να τρέχουν οι Γερουλάνοι να φωτογραφηθούν
με τους πρωταθλητές;
Πάμε όμως και πιο πέρα, γιατί εδώ λέμε τα πράγματα με το όνομά
τους, δεν χαϊδεύουμε αυτιά: Φταίει το ιατρικό επιτελείο της Εθνικής και δεν φταίει
αυτό του Ολυμπιακού;
Δεν βλέπαμε όλοι στους αγώνες με τη Σιένα ότι ο άνθρωπος δεν
μπορούσε να στρίψει;
Ας βγουν να μας πουν πού και πόσες ενέσεις του έκαναν, για
να παίξει. Βλέπετε, με τα χρήματα που πήρε, το κορμί του ανήκει ολοκληρωτικά στους
ιδιοκτήτες της ομάδας.
Το ότι ο… φραγκοφονιάς Σπανούλης, όπως και πολλοί άλλοι (όχι όλοι εξίσου
καλά αμειβόμενοι) θα τραβήξουν τον παθών τους τον τάραχο στα 60 και στα 70, δεν
αγγίζει κανέναν. Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι δεν αναγνωρίζονται λάθη, μετά την
απομάκρυνση από το ταμείο.
“Τραγούδα παλιάτσο” και όταν σβήσουν τα φώτα, βολέψου
με τα μϋοχαλαρωτικά, τα αναλγητικά και όσα άλλα χάπια μπορείς να αγοράσεις, με
τα χρήματα που κέρδισες.
Οι σπόρτσμαν παράγοντες μεταχειρίζονται τους παίκτες όπως οι
Ρωμαίοι τους μονομάχους στις αρένες.
– Πόσοι από τους διοικούντες των ομάδων
(μικρών και μεγάλων κατηγοριών) θα έδιναν στα παιδιά τους τα… συμπληρώματα
διατροφής, που καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος από το μπάτζετ της ομάδας;
– Πόσοι θα επέτρεπαν κορτιζονούχες ενέσεις απευθείας στο κόκαλο
και ας κοπεί ο τένοντας την ώρα που κοιμάται, ή την ώρα που βαδίζει αμέριμνος
στην παραλία ο παίκτης;
Ο πρόεδρος είναι τρελός οσάκις ξηλώνει την τσέπη κι όταν τη
ράβει, σιωπή μην τον χάσουμε. Γιατί ήταν φραγκοφονιάς ο Σπανούλης, αλλά είχε
δικαίωμα ο Παναθηναϊκός να πετάξει σαν στημένη λεμονόκουπα τον Σάρας. Ή μήπως έχετε
αμφιβολία ότι και ο Γιασικεβίτσιους, αν επέλεγε να πάει στον Ολυμπιακό, θα είχε
ανάλογη μεταχείριση;
Αυτό είναι το ιδανικό που έχουμε για τον αθλητισμό; Να
εξαντλούμε φυσικά και ηθικά τα νέα παιδιά;
Θα αναρωτηθεί κανείς “μα καλά,
αφού οι ίδιοι δεν φωνάζουν…“.
Παίρνουμε παιδιά αμούστακα, τους τραβάμε ένα φλας στα μούτρα,
χωρίς να έχει προηγηθεί μια μικρότερης έκτασης λάμψη, προκειμένου να συνηθίσει
η κόρη του ματιού και να μην διασταλεί τόσο, ώστε να αποτυπωθεί κόκκινη (σαν αίμα)
στη φωτογραφία, τους καθίζουμε στο τιμόνι ενός υπερπολυτελούς αυτοκινήτου, τους
ρίχνουμε και μια σούπερ γκόμενα δίπλα και μετά περιμένουμε να αντιδράσουν;
Συγνώμη, αλλά οι περισσότεροι συνομήλικοί μου, στα 45 τους θα
έδιναν το ένα νεφρό τους για τα μισά από αυτά που κερδίσουν οι πιτσιρικάδες. Με
αυτά τα πρότυπα έχουν γαλουχηθεί γενιές και γενιές.
Αγαπάω το μπάσκετ, λατρεύω την Εθνική, όμως η ρωμαϊκή αρένα
πάντα με απωθούσε. Κι επειδή συμπτωματικά φιλοξενούμε δηλώσεις της ανιψιάς του Φάνη
(της κόρης του Χρήστου), σκέφτομαι πως ο Γκάλης παραμένει εκτός μπάσκετ, ο
Γιαννάκης είναι έκπτωτος άγγελος, ο Φάνης ξεχασμένος, οι υπόλοιποι βολοδέρνουν,
για να είναι στα φώτα της δημοσιότητας ο Βασιλακόπουλος, για να λέει ο… πρόεδρος
των προέδρων του ερασιτεχνικού μπάσκετ της Αθήνας ότι το παν είναι οι παράγοντες.
Πολλές φορές έχω πέσει στην… παγίδα να μιλήσω για κοινωνική
πρόκληση, για τα ποσά που ακούγονται (και δίνονται) στους πρωτοκλασάτους. Μετά
τον συνδυασμό των περιπτώσεων Σπανούλη – Μαυροκεφαλίδη, ασπάζομαι ένα και μόνο
δόγμα: Πάρτε τους όσο πιο πολλά μπορείτε. Τόσα κι άλλα τόσα. Κι αν μπορείτε,
αφού τα πάρετε, γράψτε τους στα αρχίδια σας.
Δεν σας σέβονται. Ας σας πληρώνουν. Να κοστίζει πανάκριβα σε
καθέναν από τους παράγοντες η προβολή. Κι αν δεν τους αρέσει, με τον παρά τους στην
κυρά τους…
Στο καλό κι ακόμα παραπέρα.