Από αυτή εδώ τη στήλη καταγράφω προσωπικές απόψεις για τα δρώμενα στον χώρο του μπάσκετ (και όχι μόνο). Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να γράψω για κάτι πιο… προσωπικό, προκειμένου να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους, προκειμένου να αφαιρέσουμε από ορισμένους κακοπροαίρετους άθλια ψευδεπίγραφα επιχειρήματα και να ενημερώσουμε τους καλοπροαίρετους για το τι ακριβώς συμβαίνει στον κλάδο μας.
Δίνουμε μάχη για να κρατήσουμε “ζωντανό” το ταμείο μας, για να μην πέσουμε στη σύγχρονη μηχανή του κιμά (ΕΟΠΥΥ το λένε). Η πρώτη απόπειρα του κ. Στουρνάρα έπεσε στο κενό, αλλά ετσιθελικά ξαναφέρνει τη Δευτέρα προς ψήφιση το πολυνομοσχέδιο για την ένταξη όλων των υγιών ταμείων στον ΕΟΠΠΥ.
Αυτό που καταψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων την Πέμπτη το ξαναφέρνει τη Δευτέρα για να ψηφιστεί υποχρεωτικά την Τετάρτη.
Αν αυτό δεν είναι ύβρις προς τη δημοκρατία, αν δεν είναι αναίσχυντο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, τί είναι; Και μάλιστα, περνούν όλα τα μέτρα του μνημονίου σε ένα άρθρο, για να μην υπάρξει αντίδραση από την πλευρά των βουλευτών, να μην μπορούν να αντιδράσουν τα πολιτικά κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Κάποιοι, άλλοι με πρόθεση, άλλοι από άγνοια, άλλοι από… κοινή λογική, μας χαρακτήρισαν “ρετιρέ“, μας είπαν “γιατί ρε μάγκες να εξαιρεθείτε εσείς; Ποιοι είσαστε;” και σε πρώτη ανάγνωση έχουν δίκιο. Όμως, η αλήθεια κρύβεται πίσω από απλοϊκές λογικές σκέψεις…
Τα ταμεία μας δεν είναι κρατικοδίαιτα όπως ο ΕΟΠΥΥ. Η πολιτεία δεν μας χρηματοδοτεί. Δεν επιβαρύνουμε τον κρατικό προϋπολογισμό, κάτι που θα συμβεί αν πάμε στον ΕΟΠΥΥ. Ως φορολογούμενοι πολίτες (όπως και οι γιατροί, οι δικηγόρο, οι μηχανικοί, οι τραπεζοϋπάλληλοι) χρηματοδοτούμε τον ΕΣΥ και τον ΕΟΠΥΥ, χωρίς ως τώρα να κάνουμε χρήση των υπηρεσιών τους.
Φτιάξαμε ένα υγιές ταμείο γιατί πληρώνουμε ΜΟΝΟΙ μας για την περίθαλψή μας, αν και το σύνταγμα προβλέπει την “υποχρέωση” της πολιτείας και των εργοδοτών για την ασφάλισή μας. Το αγγελιόσημο δεν είναι φόρος, δεν πληρώνεται από τον μέσο Έλληνα, αλλά είναι μια εργοδοτική εισφορά.
Πολλοί στρέφουν την μια κοινωνική ομάδα κατά της άλλης και –με σχέδιο– μας έβαλαν στο κάδρο ότι τάχα μου θέλουμε να ξεχωρίσουμε. Δεν εξηγούν ποιος θα πληρώσει αν τα ταμεία μας πάνε στον ΕΟΠΥΥ; Τώρα η περίθαλψή μας καλύπτεται από εισφορές δικές μας και το αγγελιόσημο. Αν πάμε στον ΕΟΠΥΥ θα ελευθερωθεί από το βάρος του αγγελιοσήμου η διαφημιστική αγορά, όχι υπέρ του λαού, αλλά υπέρ της τσέπης διαφημιστών και εργοδοτών.
Την ίδια στιγμή θα αναλάβει το κράτος τη χρηματοδότηση των ταμείων μας, απαλλάσσοντας από τη… μισητή μισθωτή εργασία τους εργοδότες. Δεν έχουν λόγο να πληρώνουν κρατήσεις, άρα τέλος οι συλλογικές συμβάσεις, όλοι θα πληρώνονται με μπλοκάκια.
Τί σημαίνει αυτό πρακτικά; Ο δημοσιογράφος γίνεται έρμαιο στα χέρια του εργοδότη, χωρίς καν τη μικρή (ελάχιστη) δυνατότητα να πιαστεί από τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, χωρίς να έχει ανθρώπινη ιατρική περίθαλψη, οπότε είναι εύκολο να πιεστεί, να εκβιαστεί και αν -στην τελική- δεν υποκύψει στις ορέξεις του “αφεντικού“, είναι υπόθεση δευτερολέπτων η απομάκρυνσή του, δίχως κόστος και παρενέργειες.
Είναι πρόδηλο ότι δεν είμαστε ρετιρέ, είναι πασιφανές ότι δεν ζητάμε να ξεχωρίσουμε, αλλά ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ για να εμποδίσουμε τα σχέδια της Τρόικας, των ντόπιων συνεργατών της και των εργοδοτικών μηχανισμών για την απόλυτη εξαθλίωση και χειραγώγηση του κλάδου μας.
Γι’ αυτό και τη Δευτέρα θα κατεβάσουμε… ρολά, και την Τρίτη, και την Τετάρτη θα μετέχουμε με στάσεις εργασίας στις κινητοποιήσεις των εργατικών σωματείων και των πανελλαδικών συνδικαλιστικών φορέων.
Την ίδια στιγμή κάποιοι νενέκοι, απόβλητα του χώρου, θα σας προσφέρουν “ενημέρωση“. Την ώρα που εμείς θα είμαστε στους δρόμους. Φτύστε τους! Μην μπείτε στον κόπο να ενημερωθείτε από τους απεργοσπάστες, από τα παπαγαλάκια της εργοδοσίας. Έχετε τη δύναμη, πάρτε την απόφαση.
Όπως και να ‘χει, εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας… Και δίνουμε με όλους αυτούς που είναι απέναντι, ραντεβού στα… γουναράδικα.