Έχουμε το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης; Φυσικά και ΟΧΙ! Υπάρχουν τόσα προβλήματα και τόσα που πρέπει να διορθωθούν, που αν αρχίσουμε να τα απαριθμούμε θα χάσουμε το μέτρημα. Έχουμε, όμως, ένα από τα πιο καθαρά πρωταθλήματα, ένα πρωτάθλημα που κρίθηκε η παραμονή όχι σε έναν αγώνα, όχι σε πέντε επιπλέον λεπτά της παράτασης, αλλά σε ένα σουτ από το… κέντρο!
Για καμιά ομάδα δεν είναι πόσιμο το πικρό υγρό που περιέχει το ποτήρι του υποβιβασμού, πόσο μάλλον για το Περιστέρι που και πολλά έχει προσφέρει στο ελληνικό μπάσκετ, και με αξιοπρέπεια πάλεψε μέχρι το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου.
Ο τρόπος με τον οποίο οδηγήθηκε στην Α2 το Περιστέρι είναι σκληρός, αλλά συνάμα αναδεικνύει το πόσο λυτρωτικά διαυγές είναι το πρωτάθλημά μας. Αν το σουτ του Παπαντωνίου έμπαινε μέσα, τώρα θα είχε κρατηθεί η παρέα από τα δυτικά προάστια και θα είχε βρεθεί στη στενωπό της δεύτερης τη τάξη κατηγορίας ο Ηλυσιακός.
Οι δύο ομάδες πάλεψαν σ’ ένα ματς που δεν είχε ως αντίκτυπο τον υποβιβασμό θα ήταν μοναδικά όμορφο. Με διαιτητές που κράτησαν με ευκολία μια δύσκολη αναμέτρηση, μπροστά σε άδειες εξέδρες, που ήταν πραγματικά και όχι κατ’ ευφημισμό κενές.
Αν το πρωτάθλημα είναι μια τούρτα, πιο γλυκό κερασάκι από αυτόν τον “τελικό” δεν μπορούσαμε να βρούμε. Αν το πρωτάθλημα κρίνεται -όπως και κάθε τι- στα… δύσκολα, τότε έχουμε δικαίωμα να επαιρόμαστε για το πρωτάθλημά μας. Κι αν το συγκρίνουμε (δεν συντρέχουν λόγοι) με το αντίστοιχο στο ποδόσφαιρο, τον τρόπο που άλλοι υποβιβάστηκαν κι άλλοι σώθηκαν, χαιρόμαστε που βρισκόμαστε στην από εδώ όχθη του ποταμού.
Αν δίπλα στο “συναρπαστικό” (είναι άνευ άλλου, όταν ο υποβιβασμός κρίνεται σε τριπλή ισοβαθμία και μετά από παράταση) προσθέσουμε το “καθαρό“, έχουμε τον τέλειο συνδυασμό. Κι όσο κι αν ακούγεται βαρύ, βλέποντας κανείς τις δύο ομάδες στο παρκέ (ΠΡΟΣΟΧΗ: Όχι την προσπάθεια των παικτών, τον καταρτισμό της 12άδας), διαπιστώνει πως αποδόθηκε δικαιοσύνη.
Το γιατί έφτασε το Περιστέρι εδώ που έφτασε δεν είναι της παρούσης να το αναλύσουμε. Οι ευθύνες βαραίνουν πάντα αυτούς που ηγούνται, αλλά είναι η πλέον ακατάλληλη στιγμή να σχολιάσουμε το παραμικρό. Άλλωστε, θα κάνουν και οι ίδιοι ταμείο και αυτοκριτική.
Κρατάμε την απίστευτα μεγάλη προσπάθεια, το πάθος των παικτών, τη δύναμη ψυχής για να σταθούν όρθιοι ως το τέλος. Στοιχεία που συνοδεύουν τους “πρίγκιπες της δυτικής όχθης” από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν στο μπασκετικό στερέωμα (στα… ύπατα αξιώματα).
Ο Ηλυσιακός τη… γλίτωσε φέτος, αλλά αν συνεχίσει στην ίδια αδιέξοδη πορεία, δεν θα είναι πάντα… τυχερός (ενδεχομένως και ικανός). Χρειάζονται βαθιές τομές, αλλαγές σε όλο το οικοδόμημα, να ξαναφτιαχτεί η ομάδα από την αρχή.
Όπως και να ‘χει, ήδη πήγαμε πολύ πιο πέρα από εκεί που θέλαμε. Περάσαμε άλλο ένα τεστ, λύσαμε άλλο ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες και το μπάσκετ βγήκε κερδισμένο. Αυτό είναι που έχει σημασία, αυτό είναι που μένει…