Ο Ολυμπιακός γνώρισε μια ήττα που από κάθε άποψη ήταν οδυνηρή. Όχι μόνο γιατί έχασε την ευκαιρία να πάρει προβάδισμα για τη δεύτερη θέση, όχι μόνο γιατί έχασε το αβαντάζ σε πιθανή ισοβαθμία με τη Μακάμπι, αλλά κυρίως επειδή δεν έχει “κλειδώσει” την πρόκριση. Και πλέον το πράγμα ζορίζει, αφού τα δύο επόμενα ματς ΜΟΝΟ εύκολα δεν είναι.
Αυτό, όμως, που πρέπει να εκτιμηθεί είναι το μέγεθος της ζημιάς. Γιατί δεν είναι μόνο η ήττα, αλλά κυρίως το αν και πόσο θα μείνει εκτός δράσης ο Τζος Πάουελ. Ο Αμερικανός είναι η επιτομή της άποψης “ΟΚ, δεν ήταν το πάρτι που θέλαμε να πάμε, αλλά αφού ήρθαμε ας χορέψουμε“. Είναι ενδεχομένως “λάθος επιλογή“, αλλά αυτή την ώρα δεν κάνεις ταμείο. Μαζεύεις ότι μπορείς και στο τέλος μετράς…
Αν ο Πάουελ μείνει εκτός μάχης, ο Ολυμπιακός θα έχει δύο ψηλούς. Επιστρέφει, βεβαίως, ο Πρίντεζης, αλλά είναι λίγοι κι αυτό ίσως μετρήσει πολύ στα παιχνίδια με Φενερμπαχτσέ και Χίμκι. Όπως λίγοι είναι στην περιφέρεια όσο ο Πέρκινς είναι τόσο αρνητικός.
Οι “ερυθρόλευκοι” έχουν ξαναβρεθεί σε αυτή τη θέση. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας “χρεώνεται” τις επιλογές (με το άλλοθι της πίεσης του χρόνου), πιστώνεται όμως το ότι η ομάδα του παλεύει. Και πάλεψε και το ματς με τη Μακάμπι, που στο ημίχρονο έμοιαζε χαμένο από κάθε άποψη.
Βεβαίως, οι προπονητές της εξέδρας θα τον κράξουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Άλλωστε, είναι γνωστό πως οι νίκες γίνονται χάρη στην ψυχή των παικτών και το βάρος της φανέλας και οι ήττες λόγω ανικανότητας του προπονητή. Του Έλληνα προπονητή, των δύο “αιωνίων” φέτος…
Χάνει η μάνα το παιδί
Ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν πήρε το “δώρο” της Μπεσίκτας, αλλά έμπλεξε για τα καλά, αφού όλα μπορεί να συμβούν. Βλέπετε, πλέον η δεύτερη και η πέμπτη θέση απέχουν… λίγους πόντους, ίσως ούτε καν βαθμό. Και σ’ ένα τέτοιο πανηγύρι, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.
Η Φενέρμπαχτσε είναι τόσο ακίνδυνη όσο και η Μπεσίκτας κόντρα στη Σιένα, η Χίμκι θα κατεβεί στον Πειραιά να παίξει για τη… ζωή της. Ο Ολυμπιακός έχει να ανεβεί ένα βουνό και ο δρόμος είναι δύσβατος. Και μην βρεθεί κανείς να πει: Μόνος του έμπλεξε. Ας αντιληφθούν κάποιοι ότι κανείς δεν παίζει μόνος του, άρα δεν μπλέκει μόνος του.
Περηφάνια και απάντηση
Ο Παναθηναϊκός έδειξε στη Μαδρίτη ότι η μετάβαση ολοκληρώθηκε. Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στη συνέχεια, η ομάδα που οι “Κασσάνδρες” ήθελαν να διαλύεται άμα τη αποχώρηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και πολλών βασικών παικτών, η ομάδα που κανείς δεν είχε το καλοκαίρι ως πρώτη επιλογή, είναι πλέον… επίσημα πετυχημένη.
Η εκτός έδρας νίκη επί της Ρεάλ άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για τους “8” (χρειάζεται ή μία δική του νίκη, ή μία ήττα της Μάλαγα στα δύο εναπομείναντα παιχνίδια), αλλά κυρίως χάρισε περηφάνια στους φίλους του “τριφυλλιού“. Γιατί, αλήθεια, πόσοι περίμεναν στο ξεκίνημα της χρονιάς, ή και αργότερα, ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε ήδη στο ενεργητικό του στο Top16 δύο νίκες επί της Άλμπα, δύο επί της Ζαλγκίρις, θα είχε νικήσει με εμφατικό τρόπο την Εφές και θα περνούσε από τη Μαδρίτη;
Η νίκη επί της Ρεάλ ήταν η απάντηση όσων αμφισβητήθηκαν έντονα και άδικα, με πρώτο και καλύτερο τον Αργύρη Πεδουλάκη, που έχει μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία, αφού για να περάσουν οι “πράσινοι” από τη Μαδρίτη έπρεπε να δείξουν δύο στοιχεία: Καρδιά και μυαλό. Οι παίκτες έπαιξαν με καρδιά και ο κόουτς έστησε με μυαλό τις επιθέσεις, τις άμυνες, έλεγξε τον ρυθμό.
Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως αν ο Παναθηναϊκός (που είναι και το πιο λογικό, αφού υστερεί σε όλες τις ισοβαθμίες) παίξει με την Μπαρτσελόνα θα έχει εξαιρετικά δύσκολη αποστολή. Και έτσι είναι. Όμως πέραν του ότι πριν καν παίξει με την Μπαρτσελόνα θα έχει πετύχει πολλά περισσότερα απ’ όσα ήταν ζητούμενα στο ξεκίνημα, ποιος μπορεί να τον διαγράψει, από τη στιγμή που πέρασε ήδη από Μαδρίτη, Βερολίνο, Κάουνας;
Υ.Γ.: Όποιος θεωρήσει εύκολο το ματς με την Μπάμπεργκ καλά θα κάνει να αναθεωρήσει την οπτική του για τη φετινή Ευρωλίγκα.