Όταν κατά καιρούς παρακολουθώ (χωρίς ιδιαίτερο φανατισμό, είναι αλήθεια) αγώνες στίβου και τύχει να δω κάποια σπριντ, αναρωτιέμαι αν ο αθλητής που τερματίζει έχοντας αφήσει πίσω τους υπόλοιπους με σηκωμένα χέρια, δεν έκοβε ταχύτητα τί χρόνο θα έκανε; Το ίδιο αναρωτιέμαι με την αποψινή εμφάνιση του Ολυμπιακού.
Αν, δηλαδή, δεν είχε τραβήξει… χειρόφρενο, αν δεν είχε μοιράσει τόσο πολύ τον χρόνο, πόσους περισσότερους από τους 89 πόντους θα έβαζε στην Κάχα Λαμποράλ;
Ο Ολυμπιακός δεν ήταν απλά καλός, ήταν εξαιρετικός. Ήδη βρίσκεται -κατ’ ουσίαν- στους “16” και το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί (με οδηγό τη λογική) είναι να τερματίσει τρίτος, έχοντας πάντως τη δυνατότητα να φτάσει μέχρι και πρώτος! Ποιος το περίμενε μετά την εντός έδρας ήττα από τη Ζαλγκίρις και τη νίκη με το στανιό επί της Τσεντεβίτα; Κι όμως, ο Ολυμπιακός έχει κάνει το… χρέος του για φέτος.
Υπάρχει ένα ερώτημα που πλανάται σε όσους από επαγγελματική διαστροφή μελετάμε καταστροφικά σενάρια: Τί θα συμβεί όταν πάψει να είναι τόσο καλός και εύστοχος, από μέση και μακρινή απόσταση; Γιατί δεν μπορεί να μείνει στο 75% στα τρίποντα ο Παπανικολάου, δεν μπορεί να μην… χάνει καλάθι ο Σπανούλης, δεν μπορεί να έχει 2/2 τρίποντα ο Σλούκας και 5/6 δίποντα ο Πάουελ, δεν μπορεί ο Χάινς να πετυχαίνει 18 πόντους με 9/11 δίποντα σε λιγότερο από 20 λεπτά.
Όσο, όμως, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να επιτίθεται με υψηλά ποσοστά ευστοχίας, “υποχρεωνόμαστε” να σκεφτούμε πως δεν έτυχε. Πέτυχε! Οι “ερυθρόλευκοι” έχουν διαστήματα μέσα στο παιχνίδι που εμφανίζουν “παρά φύση” ευστοχία. Από τη στιγμή που το κάνουν με συνέπεια, δεν μπορούμε παρά να το εντάξουμε στα ομαδικά τους χαρακτηριστικά…
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πέρασε με 2/2 εκτός έδρας νίκες τη… μίνι κρίση που αντιμετώπισε, μετά από δύο εντός έδρας μέτριες (έως κακές) εμφανίσεις (αλλά μόλις ένα αρνητικό αποτέλεσμα, γιατί κι αυτό έχει την αξία του). Δείχνει πιο ήρεμος στον πάγκο, δείχνει να βρίσκει τρόπους να καλύψει το κενό του Ντόρσεϊ (στην άμυνα, γιατί στην επίθεση είναι -έτσι κι αλλιώς- κερδισμένος), δείχνει πως έχει βρει τρόπους ορθολογιστικής διαχείρισης του έμψυχου υλικού.
Ο βαθμός που παίρνει και ο προπονητής, και οι παίκτες, είναι υψηλός και πλέον οι προσδοκίες μεγαλώνουν, αφού ο πρωταθλητής Ευρώπης μοιάζει ικανός να υπερασπιστεί τον τίτλο του και να πάει μακριά. Πείθει και πείθει χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα.
Η νίκη επί της Κάχα Λαμποράλ είναι η πιο εντυπωσιακή φετινή, γιατί την έκαναν οι παίκτες του να φαίνεται πολύ εύκολη. Μόνο έτσι δεν ήταν, η παρέα του Ιβάνοβιτς δεν είναι μαθημένη σε τόσο δυνατά χαστούκια…
Να σημειώσουμε κάτι, που οσάκις συμβαίνει το χαιρόμαστε ιδιαίτερα: Αυτή την εβδομάδα μετράμε 2/2 επί των Ισπανών (αν και αυτό για τους Βάσκους είναι… μισή βρισιά), αφού μετά τον Παναθηναϊκό που κέρδισε κατά κράτος τη Ρεάλ, ο Ολυμπιακός διέσυρε την Κάχα Λαμποράλ.
Με πιο μικρά μπάτζετ, αλλά διόλου χαμηλότερες προσδοκίες, οι “πρεσβευτές” μας έδειξαν πως δεν φέρνουν τα λεφτά την ευτυχία (αν και καλό είναι να υπάρχουν). Αν αυτή η εβδομαδιαία αναφορά είναι οδηγός για το μέλλον, το ελληνικό μπάσκετ συνεχίζει -σε πείσμα της γενικότερης κατάστασης στη χώρα- να μετέχει στο κυνήγι της κορυφής.
Μας αρέσει, το απολαμβάνουμε, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι εκτός από όμορφο είναι πλέον και υγιές, αφού κοστίζει λιγότερο, είναι πιο βιώσιμο, είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, άρα μπορεί να διαρκέσει περισσότερο…