Πρώτη ήττα για την εθνική μας λοιπόν στο τουρνουά, πρώτη ήττα στο πρώτο ουσιαστικά δυνατό τεστ του ομίλου. Ένα τεστ, όπου κάθε άλλο παρά από επιτυχία στέφθηκε, από την στιγμή που δεν γνωρίσαμε μόνο την ήττα αλλά φανερώθηκαν από νωρίς και αδυναμίες και κενά όπου έχει αυτή η ομάδα. Από την άλλη μεριά πρώτος λέω ότι καλύτερα τώρα παρά πιο μετά, στην φάση των νοκ άουτ δηλαδή, όπου εκεί και να θες δεν έχει ευκαιρία για να διορθώσεις.
Δεν με ενδιαφέρει και τόσο προσωπικά τι θα κουβαλήσει η εθνική μας στην επόμενη φάση, έχω πει εξ αρχής ότι την θεωρώ ένα από τα φαβορί για να πάρει μετάλλιο, την μοναδική ομάδα όπου έχει δικαίωμα να φοβάται η εθνική μας, είναι η Ισπανία, από εκεί και πέρα όλες τις άλλες μπορεί να τις κερδίσει,μη δε εξαιρουμένης και της Ιταλίας, από την οποία ηττήθηκε σήμερα.
Το πιο σημαντικό από το σημερινό παιχνίδι πλέον, είναι να μάθει από τα λάθη όπου έκανε και να τα διορθώσει και να μην τα επαναλάβει. Σε τέτοιες διοργανώσεις ο χρόνος είναι πολυτέλεια και όποιος δεν μαθαίνει γρήγορα και δεν προσαρμόζεται πάει σπίτι του. Τρανό παράδειγμα η Τουρκία, δεν θα θέλαμε να είμαστε εμείς το επόμενο.
Όποιος μετά από το παιχνίδι του Σαββάτου με τους Τούρκους θεωρούσε ότι η απουσία του Σπανούλη σήμερα δεν θα φανεί, πλανόταν πλάνη οικτρά. Το έγραψα το πρωί στο κείμενο μου και δυστυχώς για εμάς αυτό συνέβη. Και το ίδιο, όποιος θεωρούσε ότι ο βαθμός δυσκολίας στο σημερινό παιχνίδι θα ήταν ο ίδιος, με αυτόν στα παιχνίδια με την Ρωσία και με την Τουρκία. Η μία ήταν αρκούδα χωρίς δόντια και η άλλη ήταν κάτι από ομάδα..
Οι Ιταλοί αντίθετα είχαν μομέντουμ και το πιο σημαντικό από ότι φαίνεται τον χρόνο να διορθώσουν και να βελτιώσουν πολλά από τα κακώς καμωμένα στα τελευταία παιχνίδια προετοιμασίας. Στο σημερινό ματς η εθνική μας χρειάστηκε λοιπόν ένα ηγέτη και τον μοναδικό που διαθέτουμε, τον είχαμε στο πάγκο ανήμπορο να βοηθήσει. Σε τέτοια ματς ο ηγέτης δεν είναι μόνο για να πάρει τις δύσκολες φάσεις και για να σκοράρει, αλλά και για να ηρεμήσει και να καθοδηγήσει και στο τέλος ούτε ηρεμία είχαμε ούτε και καθοδήγηση, δυστυχώς…, πάθος και ατομικές ενέργειες δεν αρκούν πάντα, ειδικά από παίκτες όπου δεν έχουν συνηθίσει να το κάνουν.
Η εθνική μας σήμερα έκανε το χειρότερο της παιχνίδι στην άμυνα και δέχθηκε τους περισσότερους πόντους από κάθε άλλο ματς σε αυτή την φάση, οι 81 π. είναι πολλοί ακόμα και από αυτή την Ιταλία, όπου έκανε το πιο παραγωγικό της παιχνίδι μετά από αυτό με τους Τούρκους, με τους οποίους είχε σκοράρει 90 π. Αλλά ποιοι Τούρκοι και ποια άμυνα τους….; Σε αντίθεση με την ομάδα του Τάνιεβιτς, νομίζω ότι η δική μας ομάδα ουδέποτε έκρυψε, ότι όλα ξεκινάνε από την άμυνα της. Όχι μόνο δεν το έκρυψε αλλά το έδειξε και σε όλα τα παιχνίδια μέχρι στιγμής, πλην του σημερινού. Γιατί αν θες να λες ότι παίζεις άμυνα, πρέπει να το αποδείξεις και με αντιπάλους παίκτες όπως είναι ο Ντατόμε και ο Μπελινέλι.
Το μεγάλο πρόβλημα στο σημερινό παιχνίδι ήταν η άμυνα λοιπόν, ειδικά στην περιφέρεια, όχι γιατί δείξαμε αδιαφορία, αλλά γιατί είχαμε έλλειψη λύσεων. Με γκαρντ σαν αυτά της Ιταλίας θέλεις να έχεις και φρέσκα πόδια και καθαρό μυαλό και λύσεις, για να κάνεις ροτέισον. Το παιχνίδι σε ένα μεγάλο βαθμό το χάσαμε, από εκεί. Φάνηκε ότι ο Ζήσης και ο Σλούκας, δεν μπορούν μόνοι τους να οργανώνουν, να εκτελούν και να παίζουν και την άμυνα όπου απαιτείται σε τέτοιο επίπεδο. Και το πείραμα με πιο ψηλούς παίκτες να τους κατεβάζουμε θέση, πάνω σε αντίπαλα γκαρντ, έδειξε σήμερα ότι με αντίπαλους παίκτες επιπέδου ΝΒΑ, δεν μπορεί να πετύχει, αφού τους ηττήθηκαν στα πόδια και σε κάθε φάση σχεδόν στο πρώτο βήμα και την ταχύτητα.
Βλέποντας ο Τρινκέρι ότι δεν μπορούσε να περιορίσει το περιφερειακό σουτ και τα ντράιβ κάποια στιγμή γύρισε σε μία μορφή ζώνης, όπου πιο πολύ μπέρδεψε όμως παρά βοήθησε την ομάδα μας, αφού παραδόξως αντί να εστιάσουμε στα σουτ του Ντατόμε κυρίως, οι Ιταλοί βρήκαν σουτ με καλύτερες προϋποθέσεις. Από την άλλη μεριά ένας σημαντικός λόγος όπου καταφέραμε να ελέγξουμε τον ρυθμό για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ήταν ότι ελέγξαμε τα ριμπάουντ, ειδικά στην άμυνα, αφήσαμε τους Ιταλούς να έχουν μόνο 4 επιθετικά, αλλά από την άλλη οι αντίπαλοι μας μόνο ομάδα με έφεση στοεπιθετικό ριμπάουντ δεν είναι και περισσότερο προσπάθησε να κόψει την γρήγορη πάσα μετά από άστοχο σουτ και να μας αφήσει να τρέξουμε, παρά να πηδήξει για να πάρει επιθετικό.
Στην επίθεση στο πρώτο ημίχρονο ήμασταν πολύ καλά. Όλα σχεδόν λειτουργούσαν ιδανικά αλλά σε αυτό μας βοήθησε πολύ και η λάθος άμυνα που έπαιζε η Ιταλία. Η εθνική μας με τον Σπανούλη να είναι εκτός, έπαιζε ακόμα περισσότερο το πικ εν ρολ, ειδικά από την κορυφή. Και στο πρώτο ημίχρονο Ζήσης και Σλούκας πήγαν να κάνουν ότι έκαναν στο χθεσινό παιχνίδι με την Ιταλία. Βρήκαν χώρο και πήραν φόρα από την κορυφή και έγκαιρα μοίρασαν πάρε βάλε καλάθια στους ψηλούς μας. Ωραία συνταγή, αλλά δεν μπορεί να βγαίνει για πάντα, θέλει και αυτό που λέμε plan b. Και αυτό δεν το είχαμε. Γιατί μπορεί ο Σιμόνε, ο Πιανιτζιάνι να έρχεται από μία κάκιστη σεζόν και πανηγυρική αποτυχία με την Φενέρ αλλά μυρωδιά δεν τον λες.. Είδε λοιπόν ότι είναι προτιμότερο να μην βγάζει την ψηλό ένα βήμα μπροστά από το σκριν για
να κόψει τον κοντό και να αναγκάζει σε περιστροφές όλη την άμυνα και έδωσε την εντολή στον ψηλό, τον Κούζιν κυρίως, αντί να βγαίνει.. να μένει ένα βήμα μέσα, παίρνοντας το ρίσκο να χάσει από ένα σουτ υπό πίεση από τον Σλούκα ή τον Ζήση, Και επειδή για να κερδίσεις πρέπει και να ρισκάρεις, στο β μέρος είδαμε ότι είχαμε μεγάλο πρόβλημα στο να κάνουμε σκορ από συνεργασία.
Ο Τρινκέρι τα είχε πάει καλά τα ματς μέχρι στιγμής, όταν είχε χρειαστεί να βοηθήσει από τον πάγκο το είχε κάνει. Αλλά σήμερα είχε και αυτός προβλήματα και αγχώθηκε επίσης. Μετά από ένα σημείο.. ακολούθησε ηθελημένα ή μη το παιχνίδι των συμπατριωτών του. Και αν είναι να παίρνουμε 8 ψηλούς στην αποστολή, γιατί το κάνουμε αν δεν είναι για να ποστάρουμε, για να σκοράρουμε από κοντά, για να βρούμε ελεύθερες πάσες για τους περιφερειακούς μας και για να δημιουργήσουμε φθορά; Μόνο με τον Μπουρούση το προσπαθήσαμε,αλλά δεν επιμείναμε όσο έπρεπε και ως γνωστόν, ο Καρδιτσιώτης σέντερ δεν είναι και από τους καθαρούς ψηλούς που παίζουνε μόνο με πλάτη.
Από εκεί και πέρα, ούτε με τον Μαυροκεφαλίδη το είδαμε, ούτε με τον Πρίντεζη, ούτε με τον Καϊμακόγλου, ούτε ακόμα και με τον Περπέρογλου το δοκιμάσαμε, όπου είναι αυθεντία σε αυτό για την θέση του. Και μην πει κανείς ότι μέσα στο καλάθι, αυτή η Ιταλία έχει από τις καλύτερες φροντ λάιν ή average φροντ λάιν ποιοτικά σε σχέση με τις ομάδες όπου θέλουν μετάλλιο..
Γιατί η μπάλα δεν πήγε κοντά στο καλάθι είναι μία άλλη ιστορία, αλλά θα έπρεπε να πάει και στους ψηλούς, να τους παίξουμε και με πάσα χαμηλά κατευθείαν και όχι μόνο μέσα από συνεργασία. Αλλά εδώ ο δικός μας ιταλός δεν βοήθησε σήμερα από τον πάγκο.
Και να σήμερα όπου ήταν ένα παιχνίδι, όπου ο Ίαν ο Βουγιούκας θα μπορούσε να βοηθήσει, δεν έχουμε άλλο παίκτη που να κάνει την δική του δουλειά και να βλέπει και γήπεδο προς τα έξω για να πασάρει. Και συν της άλλης, αν έχουμε ένα αναλώσιμο παίκτη, όπου τον θέλουμε να ρίξει κανά δυο μέσα στο παιχνίδι, για να σπάσει τον τσαμπουκά του αντιπάλου, πάνω στην φάση και να κόψει το ρυθμό, αυτός είναι ο Καββαδάς, αλλά ούτε αυτόν τον είδαμε να παίζει, εκτός αν τον έχουμε μόνο για τα παιχνίδια όπου έχουμε 15 π. προβάδισμα. Δεν έχει νόημα να λέμε πάντως για τον Βουγιούκα από την στιγμή όπου δεν είναι στην αποστολή.
Όταν άνοιξε η διαφορά και πήγε να ξεφύγει το ματς, η αντίδραση μας στην επίθεση, στηρίχτηκε σε μακρινά σουτ αλά Ιταλία, αλλά εκεί εμείς θέλαμε να κόψουμε τον ρυθμό και να επιβάλλουμε το παιχνίδι μας. Δεν το καταφέραμε όμως ή μάλλον δεν το προσπαθήσαμε, αλλά παρασυρθήκαμε στο παιχνίδι του αντίπαλου και εκεί όλα έδειχναν να είναι χαμένα…. Είπαμε ότι η εθνική μας είναι μία ομάδα για 35-40% από το τρίποντο και όχι για τα ποσοστά που είχαμε στο παιχνίδι με την Τουρκία και όταν χρειαστήκαμε σουτ στο τέλος δεν είχαμε και λύσεις, με τον Ζήση και τον Σλούκα να τους έχει βγει η γλώσσα σε όλο το ματς, άσχετα αν ο Ζήσης πιο πολύ με την ψυχή έβαλε σερί πόντους. Τον Μπράμος όμως να δείχνει μπερδεμένος και εκτός κλίματος και πάλι και με τον Φώτση να μην έχω καταλάβει γιατί να μην του έχουμε plays για να βγει να σουτάρει είτε από τα πλάγια είτε από την γωνία….για να ανοίξουμε και χώρους στην ρακέτα για παίκτες όπου μπορεί να το εκμεταλλευτούν.. Εξαιρετικός για ένα ακόμα ματς ο Περπέρογλου από την περιφέρεια, αν και θα μπορούσαμε να τον εκμεταλλευτούμε και άλλο.
Η Ιταλία ήταν η καλύτερη ομάδα όπου έχουμε αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής στην διοργάνωση, αλλά από την άλλη δεν είναι η ομάδα όπου δεν μπορεί να την κερδίσουμε, μην τρελαθούμε κιόλας… είχαμε πει ότι το παιχνίδι δεν θα είναι σαν αυτό στο Ακρόπολις, ορθά… όμως είναι μία ομάδα όπου δεν έχει το ίδιο βάθος με την δική μας ομάδα και ειδικά μέσα από το καλάθι. Με 6 παίκτες έπαιξαν ουσιαστικά οι Ιταλοί και μόνο από την περιφέρεια, με σουτ, αλλά και με πολλά ντράιβ, οι ψηλοί της είναι ζήτημα να είχαν 15 π. συνολικά. Αν είχαν Γκαλινάρι και Μπαρνιάνι δηλαδή τι θα λέγαμε ότι είναι για να χάσουμε με 25 π.; Όχι ντε..Και μην πει κανείς ότι πολλά από τα σουτ δεν θα μπουν άλλη φορά, ο Ντατόμε και ο Μπελινέλι, τα έχουν αυτά και θα τα έχουν και πάλι…
Τέλος χάσαμε και την μάχη στους πάγκους…και μαζί και την πρώτη θέση. Δεν είναι και καταστροφή αλλά δεν είναι και για να το περάσουμε και έτσι. Αρκεί να μάθουμε από τα λάθη και από τις αδυναμίες όπου δείξαμε και να μην θεωρήσουμε ότι η βασική αιτία ήταν η απουσία του Σπανούλη και μόνο.
Ο Τρινκιέρι λένε ότι είναι ένας άνθρωπος με χιούμορ, βέβαια στον πάγκο της εθνική τον πήραμε για να κάνει άλλη δουλειά και όχι να μας διασκεδάζει, μου δίνει και την αίσθηση ενός φιλοσόφου της ζωής.. αλλά ούτε και αυτό έχει και μεγάλη σχέση για την δουλειά όπου τον πήρε η ομοσπονδία, πάντως έχω την αίσθηση ότι είναι ένας προπονητής όπου θέλει να εξελιχθεί και ψάχνει τα λάθη του. Ελπίζω άσχετα αν οι διαπιστώσεις του είναι κοινές με τις δικές μας να βρήκε τα πραγματικά αίτια της σημερινής ήττας και να φροντίσει να διορθώσει τα λάθη τα δικά του και της ομάδας μας.
Αυτή η εθνική επιμένω ότι είναι ευχάριστη να την βλέπεις, είναι μαχητική και δείχνει ότι έχει και δίψα και εξαιρετικό κλίμα στις τάξεις της. Επιμένω ακόμα ότι είναι φαβορί για μετάλλιο και μόνο η Ισπανία μπορεί να την φοβίσει και να την προβληματίσει. Και για τον Τρινκέρι κανείς δεν πρέπει να βγάλει γκρίνια για την σημερινή ήττα. Έχει και αυτός να μάθει… και ξέραμε και ότι λάθη θα κάνει και μπορεί να κολλήσει στα κρίσιμα…και για αυτόν να παίζει κόντρα στην εθνική ομάδας της χώρας του ήταν ένα επιπλέον βαρίδιο στην καθαρή σκέψη του.. Απλά σήμερα τον νίκησε ο Σιμόνε, το βασικό είναι ο δικός μας ιταλός να είναι αυτός που στο τέλος του τουρνουά θα έχει το μετάλλιο στο στήθος….
Εδώ είμαστε και τα λέμε και πάλι μετά από το παιχνίδι με την Φιλανδία…