Η Εθνική είναι ήδη στην επόμενη φάση, μετά από την νίκη όπου έκανε με την Τουρκία. Σε ένα παιχνίδι όπου ήταν πονηρό και επικίνδυνο εξ αρχής και θα μπορούσαμε να αναστήσουμε τους Τούρκους… ωστόσο όχι μόνο δεν το κάναμε αλλά τους αποκλείσαμε και θίξαμε και την εθνική τους περηφάνια.
Σε ένα παιχνίδι όπου πρώτα από όλα ήμασταν αναγκασμένοι να παίξουμε χωρίς τον Σπανούλη, τον φυσικό ηγέτη αυτής της ομάδας και με τα λιγοστά γκαρντ όπου έχουμε, για ένα ακόμα επιπλέον λόγο απαραίτητος. Στο χθεσινό παιχνίδι μπορεί να μην φάνηκε σε κανένα σημείο η απουσία του, αλλά τον θέλουμε σύντομα κοντά μας και για όσους πανηγυρίζουν ότι ακόμα και χωρίς τον Σπανούλη μπορούμε, ναι από την μία μεριά αλλά, αλλά….από την άλλη, αφού στο σημερινό παιχνίδι με την Ιταλία μπορεί να είναι διαφορετικά τα πράγματα και η απουσία του να φανεί και με το παραπάνω. Και φυσικά όσο προχωράμε και δεν τον έχουμε στην διάθεση μας, θα μας στοιχίζει, αν και δεν προκύπτει από πουθενά προς το παρόν ότι μπορεί να λείψει για πολύ ακόμα.
Το δεύτερο στοιχείο όπου δίνει επιπλέον αξία στην χθεσινή μας νίκη, είναι ότι οι Τούρκοι έπαιζαν την επιβίωση τους στην διοργάνωση, με την νίκη να είναι μονόδρομος για αυτούς για να μείνουν ζωντανοί στο κυνήγι της πρόκρισης. Και συν της άλλης ξέρουμε πολύ καλά ότι όταν παίζουν απέναντι μας, αυτό από μόνο του τους αρκεί για να βγάζουν «λύσσα» για να μας κερδίσουν. Άρα τους βρήκαμε με ένα επιπλέον κίνητρο και με μεγαλύτερο πάθος, αλλά από την άλλη μεριά και με μεγαλύτερο άγχος. Η αλήθεια είναι ότι όποιος είχε παρακολουθήσει την Τουρκία τόσο με την Φιλανδία όσο και με την Ιταλία, δεν μπορούσε να πει ότι αυτή η ομάδα τρομάζει, ούτε και ότι πείθει. Μία ομάδα με πολύ ταλέντο σε ατομικό επίπεδο, αλλά με ένα ακαταλαβίστικο μπάσκετ, με τον καθένα να κάνει ότι θέλει και ειδικά τον Τούρκογλου, με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονος εκνευρισμός και τίποτα από ότι θέλει ο Τάνιεβιτς να μην εφαρμόζεται μέσα στο παρκέ. Όχι ότι αυτό μας ενόχλησε, το αντίθετο μάλιστα, αλλά από την άλλη δεν σκοτώσαμε και το θεριό… Με την Ρωσία είπαμε ότι η αρκούδα δεν έχει ταλέντο και ποιότητα, οι Τούρκοι, έχουν ποιότητα, αλλά δεν έχουν ομάδα και σύνολο. Σημαντική η νίκη, ήρθε πολύ πιο εύκολα από ότι περιμέναμε, αλλά δεν σκοτώσαμε και το θεριό το ξαναλέμε… μην παρασυρόμαστε γιατί περισσότερο κακό μπορεί να κάνουμε παρά καλό σε αυτή την ομάδα.
Το σημαντικό στοιχείο και πάλι όμως είναι ότι η εθνική μας, δεν υποτίμησε σε κανένα σημείο την Τουρκία, την αντιμετώπισε από την αρχή σαν ισάξιο αντίπαλο και δεν έδωσε δικαιώματα. Και αυτή την φορά δεν ξεκινήσαμε νωθρά και δεν βρεθήκαμε να κυνηγάμε στο σκορ, όπου ίσως να μας είχε στοιχίσει χθες, αν είχε συμβεί αυτό.
Η αλήθεια είναι ότι παρά την απουσία του Σπανούλη, πρόβλημα στο κατέβασμα της μπάλας δεν είχαμε. Δεν δεχτήκαμε και μεγάλη πίεση είναι η αλήθεια και πρέσινγκ, αλλά τόσο ο Σλούκας όσο και ο Ζήσης έκαναν εξαιρετική δουλειά τόσο οργανωτικά όσο και εκτελεστικά, με τον Ζήση να μοιράζει, πάρε βάλε καλάθια και σε ορισμένα σημεία να εντυπωσιάζει, δείχνοντας πιο γρήγορος από ότι είναι….και τον Σλούκα να κάνει ένα ώριμο και μεστό παιχνίδι χωρίς περιττά και χωρίς να κουράσει σε κανένα σημείο, ενώ και με τους 14 π. βοήθησε πολύ και επιθετικά.
Και πάλι το σημείο αναφοράς στο χθεσινό παιχνίδι ήταν η άμυνα, όσο περνούσε η ώρα τόσο και πιο μεγάλη ήταν η πίεση μας. Δεν αφήσαμε την μπάλα να πάει κοντά στο καλάθι, δεν αφήσαμε σουτ ελεύθερα και γενικά είχαμε και πάλι και αλλαγές και πολύ καλές περιστροφές, με αποτέλεσμα όχι μόνο να κουράσουμε αλλά και να εκνευρίσουμε τους Τούρκους, που έπεφταν σε τοίχο και επιθετικό αδιέξοδο. Ειδικά τον Τούρκογλου, όπου δεν είναι ο παίκτης του παρελθόντος, έχει πατήσει τα 34 του χρόνια και συν της άλλης είχε πολλά προβλήματα την τελευταία διετία και οδεύει προς… πρώην παίκτης του μπάσκετ, τον σβήσαμε από το παρκέ. Αλλά όπως και να το κάνουμε ακόμα και έτσι μπορούσε να σου δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Τα 0 στα 9 σουτ, ότι δεν έβαζε ούτε βολές, ήταν ένας συνδυασμός της κακής του μέρας και κατάστασης, αλλά και της πολύ καλής άμυνας όπου παίξαμε πάνω του και τον εκνευρισμό όπου του δημιουργήσαμε. Η αστοχία του βοήθησε σημαντικά την εθνική μας να χτίσει και διαφορά και να εκνευρίσει ακόμα περισσότερο και να αγχώσει τους Τούρκους.. Και με εξαίρεση ένα διάστημα όπου δώσαμε επιθετικά ριμπάουντ, ακόμα και μέσα στο καλάθι κάναμε πολύ καλή δουλειά.
Το στήσιμο της ομάδας και η τακτική της ήταν άψογη και χθες και αυτό το πιστώνουμε στον Τρινκιέρι. Δεν ξέρουμε αν θα πληρώσει κάποιες από τις επιλογές του στην συνέχεια, μπορεί…, το απευχόμαστε, αλλά χθες το είχε διαβάσει μία χαρά το ματς και πάλι και γενικά μέχρι στιγμής όταν έχει χρειαστεί να βοηθήσει από τον πάγκο το έχει κάνει. Η Εθνική μας έψαξε πολύ την κάθε φάση στην επίθεση, με κανένα παίκτη να μην παίρνει προσπάθεια όταν ήξερε ότι συμπαίκτης του είχε καλύτερη επιλογή και προϋποθέσεις. Εξ’ ου και οι 21 ασίστ. Ενώ μία ομάδα όπου σουτάρει με 10/15 τρ. και σε ένα τέτοιο ματς, είναι λογικό να μην χάνει. Αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να ξεγελαστούμε και να έχουμε απλουστεύσεις του τύπου είχε δίκιο ο Ιταλός, όπου δεν πήρε τον Βασιλειάδη, η ομάδα τα χώνει το ένα μετά το άλλο.. με 40 και με 33% σουτάραμε στα δύο προηγούμενα ματς και κάπου εκεί είναι τα νούμερα αυτής της ομάδας από τα 6,75 μ. Και συν της άλλης χθες είχαμε 4-5 τρίποντα στην ένας τρεις ένας ζώνη του Τάνιεβιτς, όπου ήταν της πλάκας έτσι όπως την παίξανε και βρήκαμε πιο ελεύθερα σουτ και από προπόνηση. Καλά να είναι οι Τούρκοι πάντως…
Το παιχνίδι με την Τουρκία ήταν το πιο δύσκολο ματς από όσα έχουμε δώσει μέχρι στιγμής. Πολύ καλύτερη ομάδα και από την Σουηδία φυσικά αλλά και από την Ρωσία. Η άμυνα είναι το εφαλτήριο για ότι και να κάνουμε στο παιχνίδι μας, σήμα κατατεθέν και βελτιώνεται συνεχώς. Για μία ακόμα φορά, μία απουσία συσπειρώνει την ομάδα και δεν την αγχώνει και δείχνει ότι είναι προσαρμοστική και ξέρει να καλύπτει τα κενά της, για ένα ματς τουλάχιστον μπορεί να το κάνει με απόλυτη επιτυχία. Με εξαίρεση τον Σπανούλη, αυτή η ομάδα δεν έχει ένα ηγέτη, αλλά σε κάθε ματς μπορεί να πάρει το κάτι παραπάνω από διαφορετικούς παίκτες. Χθες ήταν ο Μπουρούσης, ο Ζήσης και ο Σλούκας και σήμερα μπορεί να είναι ο Φώτσης, ο Παπανικολάου και ο Μαυροκεφαλίδης.. ή οποιοσδήποτε άλλος. Και το πιο σημαντικό από όλα, είναι ότι παίζουμε καλό μπάσκετ, δεν είναι αποκρουστικό, μπάσκετ σκοπιμότητας, μόνο για την νίκη με ατάλαντους … Κάθεσαι να το δεις, ακόμα και όταν έχεις χτίσει διαφορά, ακόμα και αν δεν έχουμε 2-3 ΝΒΑερς. Και δείχνουμε ότι σε σχέση με τους άλλους, έχουμε και πάλι καλό κλίμα, είμαστε ομάδα και εκτός γηπέδου, για αυτό και αυτή η εικόνα μέσα στο παρκέ. Δεν έχουμε ένα Γκασόλ, όπου κάθεται στην άκρη του πάγκου, για να μην βλέπει πρόσωπο τον Ορένγκα.. για παράδειγμα..
Το παιχνίδι με την Ιταλία θα είναι το πιο δύσκολο σήμερα από όσα έχουμε δώσει μέχρι στιγμής. Φυσικά επειδή τα αποτελέσματα τα κουβαλάμε στην επόμενη φάση μόνο άνετοι δεν μπορεί να είμαστε για να εμφανιστούμε χαλαροί. Οι Ιταλοί έχουν και μομέντουμ και θα έχουν και πολύ κόσμο στο πλευρό τους, δεν θα έχει καμία σχέση το παιχνίδι αυτό με αυτό που είχαμε δώσει στο Ακρόπολις. Έχουν καταφέρει να πάρουν εξαιρετικά παιχνίδια από παίκτες πέρα του Μπελινέλι και του Ντατόμε και να ξεχάσουν τους Γκαλινάρι και Μπαρνιάνι, όπου τους λείπουν… Αλλά μπορεί να λέμε ότι είναι δύσκολο ματς αλλά μην γελιόμαστε, εμείς είμαστε το φαβορί, είμαστε και πιο ποιοτικοί και πιο πλήρης σαν ομάδα.
Το πανηγύρι και η χαρά πρέπει να έχει κρατήσει το πολύ μέχρι χθες, άλλωστε ακόμα δεν έχουμε κάνει τίποτα σε αυτό το τουρνουά. Οι εμφανίσεις της εθνικής μας μέχρι στιγμής, αλλά και η παρουσία των άλλων ομάδων στο τουρνουά, έχουν επιβεβαιώσει στο ακέραιο αυτό που λέμε από την αρχή, ότι αυτή η ομάδα είναι για μετάλλιο φέτος και θα είναι αποτυχία αν δεν το καταφέρει. Αν κάποιοι περίμεναν να κερδίσουμε τους Τούρκους ή τους Ιταλούς σήμερα για να πουν ότι πάμε για βάθρο ή την Εθνική δεν είχαν δει ή τις ομάδες όπου πάνε για μετάλλιο…
Με την νίκη σήμερα και με την Ιταλία και εδώ θα είμαστε για να τα πούμε και πάλι.