Ο Μάκης Δρόσος εξηγεί πως κατά την γνώμη του ο Παναθηναϊκός, έκανε το αυτονόητο, αλλά παρόλα αυτά έτσι όπως εξελίχθηκε το ματς και πήρε την νίκη έναντι του Ερ. Αστέρα, κέρδισε αρκετά περισσότερα από ότι αρχικά υπολόγιζε και ο ίδιος.
Ο Παναθηναϊκός πήρε την νίκη μέσα στο Βελιγράδι με αντίπαλο τον Ερ. Αστέρα, σε ένα παιχνίδι που η αλήθεια είναι ότι και να το έχανε δεν θα χανόταν ο κόσμος, αλλά από την άλλη από την στιγμή που το κέρδισε, το όφελος του ήταν πολύ περισσότερο από τους βαθμούς της νίκης. Αλλά για να μην παρεξηγηθούμε, σε καθαρά επίπεδο ποιότητας και βάθος, ο Παναθηναϊκός είναι ένα σκαλί ανώτερος από την σερβική ομάδα. Ο Ερυθρός Αστέρας είναι μία ομάδα 6-8 παικτών που στα εντός έδρας παιχνίδια, με την βοήθεια του κόσμου, παίρνει επιπλέον ώθηση, για να δείχνει καλύτερος και πιο ανταγωνιστικός. Αλλά από την άλλη, για να μην τρελαθούμε, ούτε η παρουσία Μαριάνοβιτς τον κάνει σούπερ ομάδα, ούτε παίκτες τύπου Τζένκινς, τον κάνουν ομάδα από το ΝΒΑ, μιλάμε άλλωστε για ένα ρολίστα τόσο στο Γκόλντεν Στέιτ όσο και στην Φιλαδέλφεια.
Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς όμως, είναι ότι η ελληνική ομάδα κατάφερε να κερδίσει ένα εκτός έδρας ματς, που το είχε ανάγκη και μάλιστα παλικαρίσια πήρε την νίκη, όσο και αν ακούγεται γραφική αυτή η λέξη. Οι πράσινοι, τόσο με τον Ολυμπιακό στην πρεμιέρα της Α1 όσο και με την Λιέτουβος εκτός έδρας στην πρεμιέρα της ευρωλίγκα, δεν κατάφεραν να πάρουν την νίκη και το είχαν ανάγκη να κερδίσουν μακριά από το σπίτι τους για να αποβάλλουν ένα κομμάτι από το άγχος που θα μπορούσε να τους δημιουργήσει μία ακόμα ήττα.
Σε σχέση με το παιχνίδι με την Λαμποράλ στην Κύπρο, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν πολύ καλύτερος. Στο πρώτο ημίχρονο η άμυνα του ήταν τραγική και αυτός ήταν ο βασικός λόγος που έδειχνε να μην έχει τύχη στο παιχνίδι. Δέχθηκε 48 π. στο πρώτο 20λεπτο και έκανε τους Σέρβους να φαίνονται περισσότερο υπολογίσιμοι από ότι είναι στην πραγματικότητα και με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από αυτή που έπρεπε να έχουν, ακόμα και σε εντός έδρας παιχνίδι. Από την άλλη είχε μεγάλο πρόβλημα από την μεριά του να σκοράρει, γιατί το παιχνίδι του ήταν μονότονο, προβλέψιμο και στατικό και θεώρησε ότι θα μπορούσε και πάλι να κερδίσει μόνο με το σουτ και δη με το τρίποντο, μία ομάδα που τον έπαιζε ζώνη και πάλι. Τα 18/37 τρ. στο ματς με την ισπανική Λαμποράλ έγιναν 10 στα 25 σήμερα και αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι η επίδοση του με τους ισπανούς δεν έκανε τους Σέρβους να διστάσουν να παίξουν ζώνη.
Στο β μέρος η εικόνα του άλλαξε προς το καλύτερο, γιατί στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου θύμισε καμικάζι, έβγαλε πάθος και ενέργεια στην άμυνα και έτρεξε ένα σερί, με το οποίο το -15 π. το έκανε – 4 π. μέσα σε ένα πεντάλεπτο σχεδόν και αν είχε βάλει και εκείνο το σουτ ο Μαυροκεφαλίδης, μπορεί να είχε καθαρίσει ακόμα πιο εύκολα το παιχνίδι και να είχε άλλη τροπή. Δεν μπορεί να παραβλέψουμε, ότι έδειξε να μην έχει κατασταλάξει για τον τρόπο και τον πλάνο που θα αντιμετωπίζει τις ζώνες όμως, όπως δεν μπορεί να παραβλέψουμε ότι στην ίδια περίοδο μετά από το καλό διάστημα είχε και πάλι νεκρό διάστημα και του ξέφυγε και πάλι το παιχνίδι.
Για την ζώνη έχει και Φώτση που μπορεί να πάρει σουτ, είτε από τα φτερά, είτε από τις γωνίες, έχει και Μαυροκεφαλίδη, που με το σουτ μπορεί να σκοράρει και να ανοίξει χώρο και από εκεί και πέρα δεν τον είδαμε να παίζει την πάσα από την κορυφή, χαμηλά σε Γκιστ και Λάσμε, αλλά Μέμφις όπως το κάνει με τον Γκασόλ. Βέβαια αυτό ήταν και πάλι απόρροια του γεγονότος, ότι γυρίζει την μπάλα πολύ στην περιφέρεια και δεν την περνάει από την κορυφή.
Ένα από τα κέρδη του Παναθηναϊκού σήμερα, είναι ότι κέρδισε, ακόμα περισσότερο, τον Νίκο Παππά στο σημερινό παιχνίδι, με τον νεαρό άσο να δίνει το έναυσμα της νίκης, με την ενέργεια που έβγαλε μέσα στο παρκέ στην άμυνα και με τους πόντους του στην επίθεση. Το πιο σημαντικό, είναι ότι ήταν και ο μόνος γκαρντ που έκανε διεισδύσεις, που έχουμε πει από το πρώτο κιόλας ματς, ότι λείπουν από το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Από την άλλη μεριά ωστόσο, από την Β ΕΣΚΑΝΑ μέχρι και την Ευρωλίγκα, όταν ένας παίκτης που δεν υπολογίζεις ότι μπορεί να σου κάνει την διαφορά, σου κάνει σούπερ παιχνίδι και σου δίνει την νίκη, το βασικό συμπέρασμα είναι ότι πολλά πράγματα έχουν γίνει λάθος και αρκετά βασικά γρανάζια της μηχανής της ομάδας, δεν έχουν λειτουργήσει σωστά. Ο Διαμαντίδης, ήταν κακός για μία ακόμα αναμέτρηση, κακός για Διαμαντίδης δηλαδή. Όσο δεν απειλεί και με ντράιβ, ο ΠΑΟ θα κολλάει συχνά στην επίθεση, αφού μοιραία η μπάλα περνάει πολύ από τα χέρια του. Και η αλήθεια είναι ότι έβαλε το τρίποντο εκείνο το κρίσιμο στο τέλος, αλλά αν απομονώσουμε μόνο κομμάτια από την απόδοση του και σήμερα, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος… Το εδώ Παππάς, εκεί Παππάς στο σημερινό παιχνίδι θα μπορούσε να έχει καταλήξει στο να κάνει η μάνα… στην έκβαση της αναμέτρησης.
Όφελος για τον Παναθηναϊκό επίσης, ήταν ότι έχτισε αυτοπεποίθηση, έκανε μία ανατροπή, σε ένα ματς που το δούλεψε αρκετά για να μπορέσει να το φέρει τούμπα και έδειξε να το πιστεύει ότι μπορεί να το πετύχει. Και ο Πεδουλάκης μπορεί να άφησε σε σημεία και πάλι την ομάδα του, να ψάχνεται μέσα στο παρκέ, κάνοντας δοκιμές και ο ίδιος, αλλά από την άλλη, δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι η ανατροπή δεν ήταν και δική του δουλειά. Και τον Μπατίστ έβαλε να σπρώξει και εντολή έδωσε στον Μαυροκεφαλίδη να τραβήξει έξω τον ψηλό και να σουτάρει και ζήτησε το εύκολο καλάθι και το ντράιβ και δεν είπε στην ομάδα του να μην σουτάρει όταν κάποια στιγμή τα είχε σπάσει από το τρίποντο. Αντίθετα επικρότησε κάθε σουτ, από τα άστοχα, που έπρεπε να γίνει. Και το πιο σημαντικό και ίσως το κλειδί για να γυρίσει το ματς, ήταν ότι στην τελευταία περίοδο αντί να ακολουθεί τα σχήματα του Ράντονζιτς, τον έκανε να ακολουθήσει και να προβληματιστεί εκείνος με τα δικά του, χαμηλώνοντας το σχήμα του με τον Ματσιούλις στο πάουερ. Γενικά πάντως ο Παναθηναϊκός, είχε ένα θέμα και πάλι με το ριμπάουντ, θα πρέπει να το δει άμεσα αυτό και να το λύσει.
Σημεία που έχει να ελεγχθεί συνολικά για τις επιλογές του και για τον τρόπο που έπαιξε σε μεγάλα διαστήματα η ομάδα του σαφώς και υπάρχουν, σημεία που έχει να κρατήσει σαφώς έχει και άλλα, πέρα από αυτά που αναφέραμε. Ο Παναθηναϊκός δείχνει ότι έχει δουλειά ακόμα να κάνει, έχει και ανέτοιμους παίκτες και προσπαθεί και ο προπονητής του να βρει το σωστό timing, γιατί δεν είναι μόνο να κάνει ροτέισον απλά. Η επιτυχία έρχεται όταν έχεις το κατάλληλο πιόνι μέσα στο παρκέ, την κατάλληλη ώρα, την ώρα που έχεις δει ότι μπορείς να πάρει το μάξιμουμ από τις μπασκετικές ικανότητες και γενικές αρετές. Είναι λογικό, με τις προσθήκες των Μπατίστ, Φώτση και Μαυροκεφαλίδη, να έχει ευχάριστους πονοκεφάλους ο έλληνας τεχνικός. Αλλά και δυσάρεστους, από την στιγμή που ο Ούκιτς δεν είναι ακόμα έτοιμος και ίσως ζορίζεται παραπάνω από ότι πρέπει, ο Λάσμε δεν έχει φτάσει σε ικανοποιητικά επίπεδα για Λάσμε, ενώ ο Κάρι δεν έχει προσαρμοστεί στον νέο ρόλο του.
Γενικά οι πράσινοι έχουν λόγο να είναι ικανοποιημένοι και να πανηγυρίζουν μετά από την σημερινή νίκη. Αλλά πρέπει να διορθώσουν αρκετά από τα λάθη που κάνουν. Η διάρκεια θα αργήσει να έρθει. Από την διαιτησία μπορεί να έχει παράπονα, όσο παράπονα έχει μία ομάδα που παίζει σε μία έδρα σαν αυτή του Βελιγραδίου. Το πιο τρανταχτό φάλτσοσφύριγμα ήταν το 5ο φάουλ του Λάσμε, που τελικά δεν επηρέασε την έκβαση της αναμέτρησης. Από την άλλη κουβέντα μπορεί να γίνει για το αν έπρεπε να γίνει φάουλ στο Σιλμπ, για να μην πάει στο τρίποντο που έστειλε το ματς στην παράταση.. Όπως πρέπει να ειπωθεί ότι για ένα ακόμα ματς άρεσε ο Μπράμος, είναι ίσως αυτή την στιγμή το πιο αθόρυβο πολυεργαλείο στην Ευρώπη. Έχει βελτιώσει τρομερά το σουτ του, την άμυνα του, την αυτοπεποίθηση του και είτε ξεκινάει βασικός είτε έρχεται από τον πάγκο, είναι το ίδιο και το αυτό για τον ίδιο.
Επίλογο δεν μπορώ να κάνω σε αυτό το κείμενο, επειδή ο Παναθηναϊκός είναι ακόμα στον πρόλογο του, έρχεται το ματς με την Κούμπαν, που πρέπει να δείξει και πιο γρήγορος και με μεγαλύτερη διάρκεια και πιο ορθολογικός συνολικά. Το ζητούμενο είναι άλλωστε παιχνίδι με το παιχνίδι να βελτιώνεται. Σε αυτό τον όμιλο, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση είναι για να βγει πρώτος…