Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο σημερινό παιχνίδι, με μία υποχρέωση, ένα καθήκον, όπως θέλει, το λέει ο καθένας. Αλλά το νόημα ήταν το ίδιο, να μην χάσει με σουίπ την σειρά και να πέσει με το κεφάλι ψηλά, να πάει και σε ένα τέταρτο ματς, να δώσει τόσο στον εαυτό του όσο και στον κόσμο του, χαρά και ελπίδα.

Το να το λες και να το θέλεις, δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν παίζεις με αντίπαλο, ομάδες όπως η ΤΣΣΚΑ και ειδικά, όταν έχεις χάσει με κάτω τα χέρια και στα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς στην Μόσχα.

Με το ΟΑΚΑ να είναι κρύο, να μην έχει μαζέψει τον κόσμο που έπρεπε, ενώ όσοι ήταν στις κερκίδες από νωρίς να είναι μουδιασμένοι και με πολλά ερωτηματικά για το αν μπορεί η ομάδα τους, ήταν λογικό και οι παίκτες, που φυσικά αφουγκράζονται το συναίσθημα της κερκίδας, να δείχνουν ότι έχουν άγχος.

Το πιο σημαντικό πάντως, ήταν ότι ο από το πρώτο λεπτό ο Παναθηναϊκός, έδειξε να έχει διάθεση, δεν ξέρουμε, αν το πίστευε, αλλά διάθεση είχε. Το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού στο πρώτο ημίχρονο, ήταν η σωτηρία του στην συνέχεια και το κλειδί της νίκης. Το τρίποντο και το μακρινό σουτ.

Ο Παναθηναϊκός πήρε σουτ, πήρε καλά σουτ μάλιστα, που έπρεπε να πάρει, αλλά δεν του μπήκαν στο πρώτο ημίχρονο. Και ήταν φανερό, ότι όσο δεν άνοιγε την άμυνα της ΤΣΣΚΑ, τόσο θα είχε μεγάλο πρόβλημα στο να την κερδίσει. Στα καλά μαντάτα πάντως ότι και οι Ρώσοι από την μεριά τους, δεν ήταν σε καλύτερη μοίρα, αν και σε αντίθεση με την ελληνική ομάδα, πολλά από τα σουτ, ήταν υπό πίεση και υπό χειρότερες συνθήκες.

Ο Παναθηναϊκός, ήταν πολύ καλός στην άμυνα, έτρεξε να κλείσει την ρακέτα, δεν άφησε να βρει ρήγματα στην άμυνα του η ΤΣΣΚΑ, και ακόμα και στις περιστροφές που τις είχε χάσει, δεν κάθισε να δει τον αντίπαλο να σουτάρει, αλλά έβγαλε ένα χέρι.

Οι πρωταθλητές Ελλάδας, κέρδισαν το σημερινό παιχνίδι, χωρίς ουσιαστικά ψηλούς, αφού έχτισαν διαφορά και έδειξαν να καθαρίζουν την υπόθεση νίκη, χωρίς να έχουν καθαρό σέντερ μέσα στο παρκέ. Αν και ο Μαυροκεφαλίδης, έβαλε κάποια σουτ και δεν ήταν αρνητικός, η παρουσία του Μπατίστα, ήταν μείον για τους πράσινους, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση, ειδικά μετά τις δύο τάπες, που δέχθηκε σε θεωρητικά καλάθια, που ήταν πάρε βάλε. Η ψυχολογία του έπεσε, το μυαλό του θόλωσε και άλλο και έκανε κακό στην ομάδα του. Ο Ιβάνοβιτς άργησε να τον αποσύρει από το παρκέ, αλλά στην τελευταία περίοδο, με Φώτση – Γκιστ ο Παναθηναϊκός, καθάρισε το ματς.

Με 50% στο τρίποντο είναι σχεδόν αδύνατο να χάσει μία ομάδα, ειδικά αν είναι γηπεδούχος κιόλας και ειδικά αν το παιχνίδι για το οποίο μιλάμε, έχει έδρα το ΟΑΚΑ. Αλλά κάπου έχουμε παρεξηγήσει στην Ελλάδα, τα ποσοστά. Ο Παναθηναϊκός, στο 80% των τριπόντων του, σούταρε  από αυτά που λέμε έπρεπε να κάνει και που έπρεπε να βάλει, ειδικά, όταν μιλάμε για επαγγελματίες παίκτες αυτού του επιπέδου.

Σημαντικό επίσης, ότι βρήκε μία ΤΣΣΚΑ, που ήταν ψιλωμένη, που είχε αλαζονεία και πίστη ότι αρκούσε ένα καλό δίλεπτο, τρίλεπτο για να πάρει την νίκη. Ίσως και να μην είχε και τόσο άδικο, αφού στο τέλος, λίγο έλειψε να το επιβεβαιώσει. Είναι λογικό πάντως να επιδείξει μία χαλαρότητα, που πάντως δεν μπορεί να περιμένουν οι πρωταθλητές Ελλάδας, ότι θα την συναντήσουν και στην αναμέτρηση της Τετάρτης.

Ίσως το κλειδί, να είναι ότι οι πράσινοι, κατάφεραν να πάνε το ματς, στους 70-75 π. Εκεί που θα έχουν τύχη να κερδίσουν και στο επόμενο παιχνίδι, αυτός της Τετάρτης. Ίσως το κλειδί να είναι, ότι η ΤΣΣΚΑ, παρά την ποιότητα, παρά την εμπειρία της και το βάθος της, όταν κυνηγάει στο σκορ, “πελαγώνει”.  Πάντως επιμένουμε και πάλι ότι την Τετάρτη δεν θα είναι εξίσου κακή και ο Παναθηναϊκός, θα πρέπει να δείξει κάτι παραπάνω, αν θέλει να κάνει μία ακόμα υπέρβαση.

Γιατί περί υπέρβασης μιλάμε, μην γελιόμαστε. Η ΤΣΣΚΑ, είναι και πιο πλήρης ομάδας και θεωρητικά και πρακτικά αδύνατο να την κερδίσεις σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια. Ειδικά με τον Παναθηναϊκό, που θα έχει αδειάσει, σωματικά και ψυχικά. Αλλά μέχρι τότε έχει δικαίωμα να πανηγυρίζει, κέρδισε και χρόνο και ψυχολογία, αφού ένα σουίπ, θα το κουβαλούσε βαρέως μέχρι και τους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ο Παππάς, ήταν από τους παίκτες κλειδιά στην σημερινή αναμέτρηση. Δεν είναι μόνο ότι σκόραρε, είναι και πως το έκανε αυτό. Το έκανε με ντράιβ, το έκανε και με μακρινό σουτ και μάλιστα δυο από αυτά, ήταν από εκείνα που λέμε μεγάλα σουτ. Ενώ βοήθησε και στο κατέβασμα και στα οργανωτικά, αλλά το πιο σημαντικό, από όλα ότι έπαιξε και άμυνα και ειδικά, όσο ήταν μέσα στο παρκέ μαζί με τον Διαμαντίδη, ντουέτο. Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει και τα μεγάλα σουτ του Φώτση.

Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί και την Τετάρτη, τα μεγάλα σουτ, τα τρίποντα και τα καλά ποσοστά. Θα χρειαστεί και περισσότερο κόσμο στο ΟΑΚΑ, θα χρειαστεί και καλύτερο παιχνίδι, από τον Μπατίστα και ίσως ένα άσο επιπλέον στο μανίκι του, που προς το παρόν δεν μπορούμε να μαντέψουμε ή να φανταστούμε.

Και ένα μέτριο κοουτσάρισμα από τον Ιτούδη και πάλι, ο οποίος δεν τα πήγε και πολύ καλά στο σημερινό παιχνίδι, αφού τα μπέρδεψε λίγο και με το ροτέισον και με τα χρονικά σημεία που έκανε αλλαγές τους Χάινς, Ντε Κολό και πόσο τους κράτησε στον πάγκο. Ακόμα και στο πόσο τροφοδότησε, τον Κιριλένκο. Αλλά αυτά είναι θέματα που θα απασχολήσουν τους Ρώσους.

Την Τετάρτη ο ΠΑΟ, σαν αουτσάιντερ μπαίνει και πάλι στο παιχνίδι. Αουτσάιντερ να χάσει και να χάσει ίσως και εύκολα. Κανείς δεν θα διαμαρτυρηθεί πάντως, αν τον δει να παλεύει και πάλι. Άλλωστε το υλικό του και οι δυνατότητες του, αυτές είναι. Έχει κάνει ήδη την υπέρβαση του. Μπορεί να μην χωνεύεται εύκολα από μεγάλη μερίδα του κόσμου του αυτό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, πικρή μεν, αλλά αλήθεια δε.

ΥΓ: Δεν ξέρω τι τρέχει με τον Λαουάλ, αλλά σίγουρα, αν τον είχε σήμερα ο Παναθηναϊκός, τον καλό Λαουάλ, θα είχε ίσως κερδίσει, πιο εύκολα. Έχει πρόβλημα μέσα στο καλάθι.

ΥΓ2: Φυσικά σημαντική είναι η απουσία του Σλότερ, αλλά σε ένα ματς σαν το σημερινό, τι άλλο παραπάνω να περιμένει κανείς, από την περιφέρεια του Παναθηναϊκού.