Ο Μάκης Δρόσος αναλύει την …μαγική μπασκετική ελληνική βραδιά της Παρασκευής με την αιχμηρή του πάντα πένα…
Ειλικρινά η σημερινή βραδιά είναι από εκείνες που μπορεί κάποιος να πει ότι δεν μπορεί να προκαλέσει την παραμικρή έκπληξη, για τις ομάδες, τις ελληνικές, που έχουν κατακτήσει τις 3 από τις τελευταίες 4 Eυρωλίγκες, ο λόγος για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, όπως προτιμάει κανείς. Το διπλό μέσα στο Βελιγράδι του Ολυμπιακού και η νίκη του Παναθηναϊκού, δια περιπάτου με αντίπαλο το Μιλάνο, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Αλλά η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιες βραδιές είναι που σε μπερδεύουν και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αρκετά πράγματα και να αναθεωρείς απόψεις ή και να προβληματίζεσαι για την συνέχεια. Αρκετά ερωτήματα πέρασαν και για τα δύο παιχνίδια και τον τρόπο που έπαιξαν οι ελληνικές ομάδες, από το μυαλό μας, είναι η αλήθεια και θέλαμε να τα μοιραστούμε με όποιον έχει το κουράγιο να διαβάσει το κείμενο. Για κάποια από αυτά έχουμε απαντήσεις, για κάποια άλλα τις ψάχνουμε ακόμα.
Ας ξεκινήσουμε από το παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Βελιγράδι. Πρώτα από όλα είναι έκπληξη να κερδίσει ο Ολυμπιακός τον Ερυθρό Αστέρα; Όχι ήταν η απάντηση που δώσαμε στον εαυτό μας, το είχε πετύχει και πέρσι ο Παναθηναϊκός, στην παράταση μεν, με ανατροπή όμως.
Θα ήταν έκπληξη να το έχει πετύχει ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα; Όχι είναι και πάλι η απάντηση που δώσαμε στον εαυτό μας. Είναι έκπληξη να κερδίσει ο Ολυμπιακός του Σφαιρόπουλου, πλέον, τον Ερυθρό Αστέρα. Εν μέρει ναι και ειδικά με τον τρόπο που το πέτυχε. Ο Ολυμπιακός με τον Σφαιρόπουλο, το γνωρίζουμε, ότι θα κάνει μία στροφή προς την άμυνα. Επειδή από μικροί ακούγαμε και μάθαμε ότι η άμυνα, πέρα από γνώση για το πώς θα την παίξεις και πως θα αντιμετωπίσεις τον κάθε αντίπαλο, είναι πάνω από όλα θέμα διάθεσης και φυσικής κατάστασης, τότε στον Ολυμπιακό, ή δεν ήταν το πρωταρχικό ή δεν υπήρχε η διάθεση. Αν φυσικά θεωρήσουμε ότι αυτό που είδαμε στο Βελιγράδι, θα είναι και αυτό που θα βλέπουμε από εδώ και πέρα από τους ερυθρόλευκους, διαφορετικά ήταν απλά ένα τυχαίο γεγονός και όχι ο κανόνας.
Ο Ολυμπιακός πρώτα από όλα ήταν πολύ καλά διαβασμένος, αφού είχε πλάνο για να μην αφήσει τους Σέρβους να πάνε την μπάλα μέσα στο καλάθι και να μην δημιουργήσουν φθορά με φάουλ και δεν άφησε ούτε το περιφερειακό σουτ και δεν άφησε και τον κόσμο να ξεσηκωθεί, αν και το κλίμα παραήταν φιλικό για Βελιγράδι, χωρίς αυτό να μειώνει ή να λέει το παραμικρό για την νίκη των ερυθρολεύκων.
Αλλά όταν μία εβδομάδα νωρίτερα είχε χρειαστεί την παράταση και σούπερ ματς από τον Σπανούλη για να κερδίσει την Νεπτούνας, ούτε ο Φιλ Τζάκσον, όχι ο Σφαιρόπουλος, δεν είναι ικανός να μεταμορφώσει τόσο γρήγορα μία ομάδα, με την δύναμη που έχει ένας προπονητής. Ο Ολυμπιακός από αυτό τον όμιλο, δεν θα έχει πρόβλημα για την πρόκριση, ακόμα και να είχε χάσει σήμερα, το ζητούμενο, είναι να βρει την ηρεμία του και να κερδίσει την χαμένη του αυτοπεποίθηση και το πιο σημαντικό, να έχει επιστροφές και να είναι πλήρης και πάλι.
Τα ερωτήματα μας; Θα είναι ο Ολυμπιακός από εδώ και πέρα μία ομάδα που θα δέχεται 10-15 πόντους ανά περίοδο και με την άμυνα του και ένα πιο κοντρόλ και «σκεπτόμενο» μπάσκετ, θα κερδίζει τα παιχνίδια του . Μάλλον όχι σκεφτήκαμε, αφού το υλικό του δεν μπορεί να εξυπηρετήσει σε βάθος χρόνου αυτό τον τρόπο παιχνιδιού, αν και κρατάμε μία επιφύλαξη για την απάντηση που δίνουμε στον εαυτό μας. Το μεγάλο συν για τον Σφαιρόπουλο, είναι ότι έχει χρόνο και την πολυτέλεια να πειραματίζεται…. Αλλά ο δρόμος δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Πάμε στην αντίπερα όχθη. Ο Παναθηναϊκός μετά από την Φενέρ, έριξε 27 πόντους και κέρδισε με 90-63 και το Μιλάνο, μία από τις ομάδες που στην θεωρία, θα παλέψει για την πρόκριση μαζί του. Είναι έκπληξη οι 27 π. διαφορά με την ιταλική ομάδα, όταν έχει ρίξει 18 την προηγούμενη αγωνιστική με αντίπαλο τον «αγαπημένο» του Ζέλικο, κόντρα στον οποίο βρέθηκε και στο +30; Φυσικά και όχι, αλλά ήταν φυσιολογικό το να κερδίζει με τόσο άνεση την Φενέρ; Όχι είναι η απάντηση και εδώ υπάρχει το μπέρδεμα.
Το ζητούμενο με τον ΠΑΟ, είναι τι από αυτό που βλέπουμε είναι πραγματικότητα και τι είναι πλασματικό, ότι είπαμε και για τον Ολυμπιακό. Είναι φανερό ότι η νίκη απέναντι στους ερυθρόλευκους για το κύπελλο, πέρα από μία πρόκριση και ένα τρόπαιο έχει δώσει στους πράσινους κάτι πιο σημαντικό, κερδισμένη αυτοπεποίθηση και χρόνο. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, έχει σίγουρα κάτι που είναι μόνο δικό του. Παίζει πολύ καλή άμυνα, στην επίθεση δεν ξέρουμε αν θα είναι τόσο καλός στο μέλλον, αλλά η άμυνα είναι κάτι που δεν μπορείς να πεις ότι δεν είναι προϊόν δουλειάς συνόλου και του Ιβάνοβιτς φυσικά. Σε αντίθεση με το παιχνίδι με την Φενέρ, που ο Παναθηναϊκός είχε 18 τρίποντα, στο σημερινό παιχνίδι είχε τα μισά, αλλά ακόμα και έτσι και πάλι κατάφερε να σκοράρει 90 πόντους και να κάνει περίπατο.
Και εδώ είναι μπέρδεμα η κατάσταση. Από την στιγμή που δεν είναι φυσιολογικό μία ομάδα τόσο νέα, να μπορεί να είναι τόσο παραγωγική, με τόσο διαφορετικό τρόπο, μέσα σε μία εβδομάδα. Από την άλλη το ερώτημα που θέσαμε, είναι: Ήταν τόσο κακή η Φενέρ και τόσο κακό το Μιλάνο για να βοηθήσουν και αυτές να δείχνει τόσο καλός ο Παναθηναϊκός; Ναι και ναι είναι η απάντηση. Η Φενέρ του Ζέλικο ήταν για «κλάματα» την περασμένη αγωνιστική και το Μιλάνο με τον Λάνγκφορντ και τον Τζέρελς να είναι παρελθόν, ακόμα και αμυντικά, δείχνει να είναι πιο σοφτ και πιο λάιτ για τα γούστα του Μπάνκι, περισσότερο προβλέψιμο και λιγότερο απειλητικό από πέρσι από την περιφέρεια. Και το γεγονός ότι ο Χάκετ, παίζει ευρωλίγκα και όχι στο ιταλικό πρωτάθλημα σίγουρα, επηρεάζει, ισορροπίες και ρυθμό, αλλά αυτό είναι πρόβλημα των ιταλικών και σίγουρα δεν μπορεί να ενοχλεί ή να προβληματίζει τον Παναθηναϊκός. Όπως επίσης ότι και ο Κλέιζα είναι πρώην παίκτης πλέον, για τέτοιο επίπεδο..
Μειώνει αυτό σε κάτι την νίκη του Παναθηναϊκού; Φυσικά και όχι. Ο Παναθηναϊκός έχει να κερδίζει μόνο, με την προϋπόθεση ότι δεν πρέπει να παρασυρθεί, ότι έγινε ομάδα για Φάιναλ Φορ, για αυτό άλλωστε έχει τον Ιβάνοβιτς στον πάγκο του, διαφορετικά, μπορεί να βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Πάντως μπορεί να είναι τόσο αποτελεσματικός ο Μπατίστα, τόσο φρέσκος ο Διαμαντίδης και τόσο καλός ο Μπλουμς; Μάλλον όχι, αλλά στο μεσοδιάστημα ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει τον Γιάνκοβιτς και τον Παππά και περιμένει τον Νέλσον και τον Μαυροκεφαλίδη.
Το συμπέρασμα μας λοιπόν, ότι θέλει υπομονή, η πρώτη φάση είναι για να πάρει κανείς μόνο την πρόκριση, από τον Γενάρη και μετά αρχίζουν τα δύσκολα, αλλά προς το παρόν και ο όμιλος του ΠΑΟ, που λέγαμε ότι είναι πιο δύσκολος στην Ευρωλίγκα, δείχνει ότι δεν είναι και τόσο δύσκολος τελικά. Προς το παρόν επίσης και οι δύο είναι ομάδες χρίζουν παρατήρησης και υπομονής….