Αυτό μας έβγαλε το πρώτο παιχνίδι, με τον Ολυμπιακό να καταφέρνει να διατηρήσει την έδρα, αλλά αν το πρώτο ματς είναι οδηγός για την συνέχεια, τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει ότι θα έχουμε break ή και break στο break…. Ας μην προτρέχουμε όμως…
Το πιο σημαντικό, ίσως συμπέρασμα, για εμάς τουλάχιστον, είναι ότι το πρώτο παιχνίδι της σειράς, μας έδειξε ότι θα έχουμε τελικούς. Τελικούς που θα έχουν ενδιαφέρον και ίσως να έχουν και ανατροπή. Μία, δυο, τρεις, τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσουμε, αλλά μικρή σημασία έχει, για όποιον αγαπάει το άθλημα, περισσότερο από τις ομάδες. Το γεγονός είναι ότι ο Παναθηναϊκός, μόνο εύκολη λεία δεν είναι για τον Ολυμπιακό, ο οποίος μπορεί να διατήρησε μετά από την σημερινή του επικράτηση στο ΣΕΦ (με 76-70), το πλεονέκτημα έδρας, άρα και το προβάδισμα για να πάρει τον τίτλο, παρόλα αυτά, μόνο στο τσεπάκι του δεν τον έχει. Τουναντίον μάλιστα δείχνει ότι θα χρειαστεί να κοπιάσει πολύ, να αντέξει την πίεση, για να τα καταφέρει και να πανηγυρίσει τίτλο.
Ενίοτε ή μάλλον στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, σε αυτή την χώρα ξεχνάμε, τι λέμε, ένα μήνα πιο πριν ή ακόμα και μία εβδομάδα, ακόμα και το τι είπαμε την προηγούμενη μέρα. Αν σε κάτι είμαστε μανούλες, είναι στην κολοτούμπα.. Έτσι λοιπόν μην ξεχνάμε ότι μετά από την απομάκρυνση του Ιβάνοβιτς από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, μετά από την απώλεια του Γκιστ, που πιάστηκε θετικός στην χρήση ινδικής κάνναβης και μετά από την νέα ατυχία του Παππά, ο οποίος χάνει την σεζόν, η πλειοψηφία των φίλων του Ολυμπιακού αλλά και του Παναθηναϊκού, έχρισαν τον Ολυμπιακό, σαν το απόλυτο φαβορί. Αυτό που έπεσαν έξω, δεν είναι στο φαβορί, οι ερυθρόλευκοι συνεχίζουν να έχουν το πρώτο λόγο (το γράψαμε πιο πάνω), αλλά αυτό που δεν φάνηκε, τουλάχιστον από το πρώτο παιχνίδι, αλλά και από τα όσα είδαμε από τον Παναθηναϊκό στις προηγούμενες αναμετρήσεις του για τα πλέι οφ, είναι ότι θα αποτελέσει το εύκολο θύμα και ότι δεν θα μπορέσει να είναι ανταγωνιστικός.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι είναι άλλο, ένα Φάιναλ Φορ, με μία σειρά τελικών, γιατί καμία φορά μπερδεύουμε τα αυτονόητα, καμία φορά ακόμα και σε αυτή την χώρα, που το μπάσκετ το έχει φάει με το κουτάλι και πρέπει να το κατανοεί περισσότερο, από κάθε άλλο άθλημα ίσως. Αλλά αυτή είναι μία άλλη κουβέντα, που δεν είναι της παρούσης να την κάνουμε, αν και πρέπει να γίνει κάποια στιγμή.
Πρώτα από όλα να ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα, αυτά που δεν πρέπει να γράφουμε, αλλά το κάνουμε εμείς, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Η διαιτησία δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην σημερινή αναμέτρηση. Λάθη έκανε, ίσως κάποιος να ευνοήθηκε λίγο παραπάνω, αλλά δεν έκρινε το αποτέλεσμα του παιχνιδιού.
Πάμε παρακάτω. Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να έχει κερδίσει το σημερινό παιχνίδι, αν είχε και κάποιον ακόμα πέρα από τον Μαυροκεφαλίδη και τον Φώτση στην επίθεση και δεν άφηνε τον Ολυμπιακό να έχει 13 επιθετικά ριμπάουντ. Αυτά θεωρούμε ότι ήταν τα κλειδιά της αναμέτρησης, για την νίκη. Και δεν ξέρουμε αν θα έχει και πάλι, σε ένα ματς μέσα στο ΣΕΦ, την ευκαιρία να περιορίσει τόσο πολύ τον Σπανούλη ή να τον βρει σε τόσο κακή μέρα, με τον αρχηγό του Ολυμπιακού να μένει στους 7 πόντους και με άσχημα ποσοστά. Όπως επίσης δεν είμαστε και τόσο σίγουροι, ότι θα μπορέσει να αιφνιδιάσει και πάλι τόσο ή να βραχυκυκλώσει τον Ολυμπιακό με την άμυνα ζώνης που έπαιξε και που είναι δεδομένο (δεν έχει λόγο για το αντίθετο) ότι θα χρησιμοποιήσει και πάλι.
Ο Ολυμπιακός θεωρούμε αυτονόητο, ότι με την εικόνα που είχε στο σημερινό παιχνίδι σε μεγάλα διαστήματα, δεν μπορεί να ελπίζει, ότι θα κερδίσει τον Παναθηναϊκό την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ. Και λέμε και πάλι, με την εικόνα που είχε στο σημερινό παιχνίδι, όχι με μία άλλη εικόνα και για παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, όχι για παιχνίδι που θα γίνει στο ΣΕΦ.
Αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός φάνηκε πολύ διαβασμένος, με πλάνο στο τι θα κάνει στο παιχνίδι, πως θα παίξει στην επίθεση και τι θα δοκιμάσει στην άμυνα, προκειμένου να μπλοκάρει τον αντίπαλο. Απλά ακόμα και με ένα τρομερό Μαυροκεφαλίδη, δεν μπορεί να κερδίσει ένα τέτοιο ματς μέσα στο ΣΕΦ, αν δεν πάρει το κάτι παραπάνω από τον Διαμαντίδη και δεν πάρει και κάτι παραπάνω από τους αμερικάνους του.
Με άποντο τον Σλότερ, με τον Νέλσον στους 4 π., τον Μόργκαν στο μηδέν και τον Κούπερ στους 2 π., ο Παναθηναϊκός θα είχε τύχη να κερδίσει αυτό το ματς τελικά, μόνο αν το είχε πάει κάτω από τους 70 π. Με το αν δεν μπορεί να κάνεις σοβαρή κουβέντα, αλλά με τον Γκιστ, τον Παππά και τον Μπατίστα, με την εικόνα που είχε όλη η ομάδα των πρασίνων, μάλλον θα ήταν ακόμα περισσότερο κοντά στην νίκη σήμερα και ίσως να τα είχε καταφέρει.
Ο Ολυμπιακός, από την άλλη μεριά, δείχνει ότι η εικόνα με τον Άρη, μάλλον τον έχει επηρεάσει. Δεν είναι και εύκολο να πατάς ένα κουμπί έτσι και να ανεβαίνεις επίπεδο. Αλλά και πάλι έδειξε ότι είναι ένα κλικ, πιο μπροστά από τον ΠΑΟ. Έδειξε χαρακτήρα, όταν το παιχνίδι άρχισε να στραβώνει από νωρίς, έτρεξε αυτό το 18-0 σερί για να ανακτήσει τον έλεγχο και το πιο σημαντικό από όλα, δείχνει ότι πιστεύει στον εαυτό του, σε παιχνίδια με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό.
Είναι δεδομένο πάντως, ότι για να κερδίσει την σειρά, θα πρέπει να έχει ένα καλό Σπανούλη. Χωρίς αυτόν να είναι στα καλά του, ούτε μεγάλη τύχη θα έχει μέσα στο ΟΑΚΑ, σε τρεις μέρες από σήμερα, αλλά ούτε και δεδομένο θα πρέπει να θεωρεί ότι θα διατηρήσει την έδρα. Πως να το κάνουμε, εξαρτάται πολύ από την απόδοση και τα κέφια του “KilLBill” που λέει και ο Βαγγέλης Ιωάννου. Και μπορεί ο Σλούκας σήμερα, να πήρε την ομάδα στις πλάτες του, στα κρίσιμα, αλλά δεν το έχουμε δεδομένο, ότι μπορεί να βγάλει διάρκεια στην σειρά και να είναι αυτός που σε κάθε ματς θα παίρνει την ομάδα του από το χέρι. Αν και πέρα από το κίνητρο του τίτλου, ο νεαρός άσος παίζει δεν πρέπει να ξεχνάμε και για το επόμενο του συμβόλαιο, κάτι που σίγουρα τον κάνει πολύ καλύτερο και πιο ψυχωμένο στα παιχνίδια του.
Το κλειδί για τον Ολυμπιακό, ήταν πάντως τα επιθετικά ριμπάουντ. Δεν είναι μόνο ότι απέκτησε δεύτερες επιθέσεις, είναι ότι το 90% από τις δεύτερες επιθέσεις τις μετέτρεψε σε πόντους και μάλιστα σε σημεία, που το παιχνίδι ήταν στην κόψη του ξυραφιού. Επιπλέον σούταρε 9 βολές παραπάνω, κάτι που ήταν απόρροια, του ότι πήγε περισσότερο στο ντράιβ και με περισσότερους παίκτες, ενώ ο Παναθηναϊκός, ότι επίθεση έκανε μέσα από το ζωγραφιστό ήταν σχεδόν μόνο με τον Λ. Μαυροκεφαλίδη. Και του έλειψε πολύ ένας παίκτης σαν τον Παππά σήμερα, που την μπούκα, την έχει ψωμοτύρι και θα ισορροπούσε πολύ τα πράγματα και στις βολές. Αν επιτίθεσαι μονοδιάστατα, μην περιμένει κανείς, ότι ο Μαυροκεφαλίδης για παράδειγμα θα παίρνει όλες τις επαφές φάουλ. Νόμος αυτό, όχι μόνο για τον σέντερ του Παναθηναϊκού, αλλά για την μπασκετική λογική και με την ψυχολογία που σφυράνε οι διαιτητές.
Βέβαια από την άλλη ο Παναθηναϊκός, δεν έχει και πολλούς παίκτες που το έχουν το ντράιβ, θα πρέπει να βρει ένα τρόπο όμως. Οι πράσινοι μπορεί να κέρδισαν τις μάχες σώμα με σώμα, αλλά έχασαν την μάχη στον αέρα. Ειδικά όσο περνούσε ο χρόνος και ο Φώτσης άρχιζε να βαραίνει, τόσο γινόταν πιο αισθητή η απουσία ενός παίκτης σαν τον Γκιστ, με τον Μόργκαν να είναι φανερό, ότι δεν μπορεί να βοηθήσει, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο σαν παίκτης. Σε αντίθεση με τον Κούπερ, που μπορεί να βοηθήσει περισσότερο στα επόμενα ματς, αρκεί να ξεπεράσει γρήγορα το σοκ του επιπέδου των τελικών…
Πάνω από όλα λέω και πάλι, αυτό που πρέπει να μας χαροποιεί, είναι ότι έχουμε τελικούς, που δείχνουν, ότι μπορεί να έχουν ανατροπές και συγκινήσεις.
ΥΓ: Τα άδεια καθίσματα στο ΣΕΦ, είναι πραγματικά κάτι ακατανόητο. Για τον Ολυμπιακό που έφτασε μία ανάσα από μία ακόμα ευρωλίγκα και για ένα από τα τρία πολύ παιχνίδια της σειράς των τελικών, που μάξιμουμ θα γίνουν μέσα στο ΣΕΦ.