Ο Μάκης Δρόσος ακτινογραφεί τον Παναθηναϊκό δύο 24ωρα πριν το ντέρμπι στο άδειο ΣΕΦ, βλέπει τις προοπτικές του για το μέλλον, τις δυσκολίες και το βάρος του προπονητή του και τον χρίζει…. αουτσάιντερ για το παιχνίδι της Δευτέρας…
Εδώ είμαστε λοιπόν δύο 24ωρά πριν από το ντέρμπι, με τον Παναθηναϊκό να μην έχω τολμήσει να τον ακουμπήσω αν και τον έχω παρακολουθήσει αρκετά στα παιχνίδια προετοιμασίας του, λογίζοντας σαν τέτοιο ακόμα και το παιχνίδι του κυπέλλου, που έδωσε με το Ρέθυμνο. Σε ένα παλιότερο κείμενο μου, όχι καιρό πριν, είχα γράψει ότι είναι το μεγάλο φαβορί για να πάρει την πρωτιά στην κανονική περίοδο και ότι ξεκινάει από θέση ισχύος στο φετινό πρωτάθλημα. Δεν αλλάζει η άποψη μου, αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή…
Ο ΠΑΟ αν γυρίσουμε τέτοια εποχή πέρσι πίσω, είχε θέματα και πολλά ερωτηματικά. Βίωνε την μετά-Ομπράντοβιτς εποχή, με μόνο δύο παίκτες να παραμένουν από τις παλιές καραβάνες, αλλά ο ένας από αυτούς να είναι ο Διαμαντίδης και μόνο η παρουσία του ήταν αρκετή σαν συνδετικός κρίκος του παρελθόντος με το παρόν και με το μέλλον. Ο άλλος ήταν ο Τσαρτσαρής, που αν δεν βρισκόταν η ομάδα σε αυτή την θέση, μπορεί να είχε αποσυρθεί νωρίτερα από την ενεργό δράση. Και φυσικά είχαμε και αλλαγή στα διοικητικά, με την ΚΑΕ να παραμένει στην οικογένεια, αλλά με το νέο αίμα να έχει βγει μπροστά και τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να έχει αναλάβει τα ηνία.
Νέος προπονητής ο Αργύρης Πεδουλάκης, με καμία προπονητική εμπειρία από επίπεδο πρωταθλητισμού και βάλε… και πολλοί νέοι παίκτες, με τον ελληνικό Τύπο να υποστηρίζει, ότι πολλοί από τους παίκτες που αποκτήθηκαν, ίσως παλαιότερα να μην φορούσαν ποτέ την φανέλα της ομάδας, με την μεγάλη δόση υπερβολής που μας χαρακτηρίζει, αλλά ειπώθηκε. Η συνέχεια, με παραλλαγές, λίγο πολύ γνωστή, με τον ΠΑΟ να κάνει διορθωτικές κινήσεις, με τον Πεδουλάκη να μαθαίνει γρήγορα από τα λάθη του, να περνάει σκοπέλους τύπου Ρεάλ… και τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να κάνει τις οικονομικές του υπερβάσεις και να βοηθάει την ομάδα από την δική του μεριά. Και ήρθαν οι τελικοί της Α1, έσπασε την έδρα και με συνοπτικές διαδικασίες πήρε δίκαια και εύκολα και πάλι τα ηνία στην Ελλάδα.
Ο Παναθηναϊκός φέτος δείχνει να ξεκινάει από την ίδια ακριβώς θέση που ξεκινούσε ο Ολυμπιακός πέρσι, από θέση ισχύος δηλαδή. Ο Αργύρης Πεδουλάκης έχει αποκτήσει παραστάσεις και εμπειρία, έχει γνωρίσει την ομάδα του και τις δυνατότητες του υλικού του, ο ΠΑΟ έχει κορμό και παίκτες που πλέον ξέρουν τι σημαίνουν τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Φέτος δεν έκανε σαρωτικές αλλαγές, αλλά μετρημένες προσθήκες, με τις οποίες έχει προσδώσει εμπειρία, επιπλέον ποιότητα και βάθος στο ρόστερ του και έχει κερδίσει και επικοινωνιακά, από την στιγμή που επέστρεψαν παίκτες που έχουν συνδέσει το όνομα τους με μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες του συλλόγου και όχι μόνο. Και αν και έχει κινηθεί στην ίδια οικονομική πολιτική με πέρσι, δεν μπορεί να αμφιβάλλει κανείς ότι έχει δημιουργήσει υπεραξία στους παίκτες που απέκτησε την σεζόν 2012-13, αφού αυτή την στιγμή στην «πιάτσα» Μπράμος και Μασιούλις, σε καμία περίπτωση δεν κοστίζουν το ίδιο όσο με πέρσι.
Αυτό που μας ενδιαφέρει ωστόσο λίγο πριν από την πρεμιέρα, είναι το αγωνιστικό κομμάτι και τι περιμένουμε να δούμε από τον πρωταθλητή Ελλάδας την Δευτέρα. Το πρώτο και ένα από τα στοιχεία που θεωρούμε δεδομένα είναι ότι ο ΠΑΟ και φέτος θα στηρίξει πολλά στην άμυνα του. Η αλήθεια είναι ότι σε όλα του τα ματς, αμυντικά έχει δείξει διάθεση και δεύτερον έχει πολύ καλές περιστροφές, που είναι προίκα από πέρσι και ακόμα και οι νέοι, που στην ουσία είναι παλιοί, έχουν αφομοιωθεί στην αμυντική λειτουργία.
Από πέρσι ή μάλλον εδώ και τρία χρόνια, ο ΠΑΟ έπαιζε με τον Διαμαντίδη να έχει στο πλάι του ένα παίκτη που να σηκώνει το βάρος του πόιντ και τις ευθύνες της θέσης, άσχετα αν ο αρχηγός μπορούσε να κάνει ανάλογα με τις απαιτήσεις της εκάστοτε αναμέτρησης την ίδια δουλειά, μέσα στο παρκέ. Ότι δημιουργήθηκε με τον Καλάθη πλάι στον Διαμαντίδη, συνεχίστηκε και πέρσι με τον Ούκιτς να μπαίνει στον ίδιο ρόλο, αν και ο Κροάτης σαν πιο ατίθασος παίκτης χρειάστηκε χρόνο και ίδιος αλλά και να τον μάθει και να τον εκμεταλλευτεί στο έπακρο ο προπονητής του. Ο Ούκιτς είναι τραυματίας και δεν θα παίξει στο ντέρμπι και είναι πολύ σημαντική απουσία για το παιχνίδι στο ΣΕΦ, αλλά και συνολικά στο ξεκίνημα, αφού είναι από τους ελάχιστους παίκτες που μπορεί να δημιουργήσει φάσεις και ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα και να απελευθερώσει και τον Διαμαντίδη από ευθύνες.
Ο ΠΑΟ κράτησε τον Κάρι που έκανε πολύ καλά πλέι οφ πέρσι, είναι ένας Αμερικάνος προσαρμοσμένος στην ευρωπαϊκή φιλοσοφία και πολύ έξυπνος και με παιδεία μπασκετική και κατάλαβε άμεσα στα 33 του χρόνια τι πρέπει να κάνει για να τον εμπιστεύεται ο Πεδουλάκης. Αυτός μαζί με τον Παππά, που ήρθε από τον Πανιώνιο φέτος, θα καλύψουν το κενό του Ούκιτς την Δευτέρα. Ο Κάρι είναι ένας παίκτης που μπορεί και λύσεις να δώσει στο σκορ, αλλά και να μοιράσει παιχνίδι, παρόλα αυτά δεν είναι από αυτούς που περιμένεις ότι θα κάνει την διαφορά στα παιχνίδια των πρασίνων. Ο Παπάς δείχνει να έχει ωριμάσει γρήγορα, τουλάχιστον σε ότι βλέπαμε στα παιχνίδια του με την ομάδα της Νέας Σμύρνης, έχει κόψει τις «σάλτσες» και τις περιττές ενέργειες και δείχνει να έχει καταλάβει ότι πλέον το επίπεδο είναι διαφορετικό και οι απαιτήσεις επίσης. Από την άλλη είναι λογικό να μην έχει καταφέρει να είναι χρονιά προσαρμογής, αν και από νωρίς μπαίνει στα βαθιά.
Η πιο σημαντική κίνηση που έκανε φέτος ο Παναθηναϊκός είναι αυτή του Φώτση. Όχι μόνο έφερε μία παλιά καραβάνα πίσω, όχι μόνο ένα παίκτη που κάνει το κλικ στον κόσμο, αλλά και ένα παίκτη που έχει δείξει ότι με το τρίποντο του ανοίγει το παιχνίδι του ΠΑΟ και δίνει πολύτιμες και επιπλέον λύσεις στο σκοράρισμα της φροντ λάιν, που δεν το είχε πέρσι αν και το προσπάθησε με τον Τσαρτσαρή. Ο Φώτσης μάλιστα αυτό που έχει κάνει εντύπωση είναι ότι μετά από τις σεζόν του στο Μιλάνο και μετά από ότι πέρασε με την Εθνική, σε όλα τα ματς έχει δείξει ορεξάτος και μπορεί να μην έχει την σπιρτάδα στην άμυνα και το άλμα του παρελθόντος, αλλά κάνει ακόμα πολύ καλή δουλειά στο ριμπάουντ. Αντίθετα ο Μπατίστ, είναι φανερό ότι είναι αργός, ο αμερικάνος θα είναι πλέον ένας παίκτης ειδικών καταστάσεων και θα παίξει τον ρόλο του Σόφο πέρσι, σε μία παραλλαγή και λόγω ηλικίας και λόγω σωματοδομής. Ο Μπατίστ ούτε την έκρηξη έχει που είχε στο παρελθόν, ούτε τα δύο συνεχόμενα άλματα στην ίδια φάση, ούτε μπορεί να παίξει τόσο καλά και γρήγορα το πικ εν ρολ πλέον και να τελειώσει κοντά στο καλάθι ή ακόμα και με το σουτ. Αλλά σίγουρα θα σπρώξει και θα αντιμετωπίσει πιο βαριά κορμιά και θα θυσιαστεί σε αρκετά παιχνίδια που το απαιτούν, αλλά δύσκολα περιμένει κανείς ότι θα κάνει την διαφορά. Η περσινή του περιπέτεια, όπως αποδείχθηκε, με την Φενέρ τον άφησε πολύ πιο πίσω από ότι και ο ίδιος περίμενε.
Ο Μαυροκεφαλίδης είναι ένας παίκτης που μπορεί να παίξει σε δύο θέσεις, δίνει επιπλέον βάθος στους ψηλούς του ΠΑΟ και είναι η καλύτερη κίνηση στην θεωρία τουλάχιστον, μετά από αυτή του Φώτση. Παίκτης που μπορεί να μην θεωρείται tough, μπορεί να μην φημίζεται για το φίσικαλ γκέιμ, αλλά θα παίξει και κοντά στο καλάθι και θα απειλήσει και με το γλυκό του, για τα δεδομένα της θέσης του, σουτ. Και θα τον έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός για να ανοίξει άμυνες και να τραβήξει παίκτες πάνω του, αλλά στο μέλλον, αφού και χρόνο θα χρειαστεί να δέσει στο σύνολο και ο τραυματισμός του τον έχει αφήσει πίσω σε ρυθμό. Μπορεί μετά από ένα μήνα να είναι άλλος παίκτης… για τον ΠΑΟ, αλλά στο ντέρμπι της Δευτέρας δύσκολα θα προσφέρει αυτά που μπορεί και για τα οποία αποκτήθηκε.
Πέρσι οι Γκιστ και Λάσμε, με τα αθλητικά τους προσόντα και με την εκρηκτικότητα τους ήταν αυτοί που έκαναν την διαφορά στους τελικούς, αλλά φέτος ο Ολυμπιακός έχει φροντίσει και έχει παίκτες με ανάλογα χαρακτηριστικά να τους ματσάρει. Επιπλέον ο Λάσμε έχει έρθει και αυτός από τραυματισμό και έδειξε να μην είναι ακόμα έτοιμος. Το παιχνίδι επιπλέον τόσο του Γκαμπονέζου όσο και του Αμερικάνου έχει διαβαστεί και το στοιχείο του αιφνιδιασμού και του τρόπου εκμετάλλευσης τους, δεν θα υπάρχει και τόσο φέτος.
Ο Διαμαντίδης γύρισε βαρύς από τις διακοπές, αυτή την εντύπωση έδωσε, δείχνει να βρίσκει φόρμα, αυτό που έχει κάνει εντύπωση μέχρι στιγμής στα φιλικά είναι ότι αποφεύγει, ηθελημένα ή μη τις διεισδύσεις. Και μπορεί να είναι παίκτης που απειλεί και με το σουτ και μέχρι στιγμής, με το τρίποντο του, να έχει δώσει ώθηση στην ομάδα του για την νίκη σε κάποια φιλικά, αλλά από την άλλη, με την αθλητική περιφέρεια του Ολυμπιακού, θα χρειαστεί να τρέξει αρκετά σε άμυνα και επίθεση και δεν θα μπορέσει να κρύψει, τυχόν αδυναμίες του σε φυσική κατάσταση. Είναι έμπειρος, πασάρει αλλά ίσως να μην είναι αρκετά αυτά την Δευτέρα, αν δεν καταφέρει να βγάλει ενέργεια, που δεν έχουμε δει από αυτόν μέχρι στιγμής μέσα στο παρκέ. Και με την άμυνα του Ολυμπιακού να είναι σε μεγάλο βαθμό προσαρμοσμένη και στραμμένη πάνω του, όπως είναι λογικό.
Ο Μασιούλις, έχω ξαναγράψει, ότι αν δεν είχε φροντίσει να τον κλείσει πριν από το Ευρωμπάσκετ, ο Παναθηναϊκός, θα μπορούσε να έχει διεκδικήσει ένα καλύτερο συμβόλαιο για φέτος. Σε σχέση με τον παίκτη που ήρθε πέρσι από την Ζαλγκίρις, είναι πολύ βελτιωμένος και το έδειξε και στην Σλοβενία στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ. Το ίδιο έχει συμβεί και με τον Μπράμος. Αμφότεροι δεν είναι βεντέτες, δεν θέλουν μπάλες και προσπάθειες, αλλά πλέον όταν απαιτείται δεν διστάζουν να τις πάρουν, έχουν βελτιώσει το σουτ τους, αν και δεν είναι και «φονιάδες». Το μείον που έχουν και οι δύο, είναι ότι έρχονται με επιπλέον επιβάρυνση σωματική, αφού δεν πρόλαβαν λόγω υποχρεώσεων με τις Εθνικές τους, να πάρουν τις ανάσες που απαιτείτο… Ένα πρόβλημα που επισήμανε κάποια στιγμή και ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Έχει φανεί και είναι λογικό, ότι και αυτοί δεν είναι απόλυτα έτοιμοι, αν και τα πόδια τους θα τα χρειαστεί ο ΠΑΟ στην άμυνα, παρόλο που Λοτζέτσκι και Περπέρογλου δεν είναι και από τους πλέον γρήγορους παίκτες, με τον Μπράμος να είναι πιθανό να πάει πάνω και στον V Span.
Ο Γιάνκοβιτς, αν και είναι ένας παίκτης που τον έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση, για το τι μπορεί να κάνει και να γίνει στο μέλλον, είναι από τους νεοφερμένους, αυτός που δείχνει να μην έχει προσαρμοστεί και να έχει μείνει πιο πίσω. Η αλήθεια είναι ότι έχει και έντονο ανταγωνισμό στην θέση του και δεν αποκτήθηκε για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο με το καλημέρα, το ίδιο θα μπορούσε να συμβαίνει και με τον Παππά, αλλά λόγω Ούκιτς αναγκαστικά έχει περισσότερο χρόνο και ευκαιρίες, τουλάχιστον στην αρχή και μπορεί να του βγει σε καλό, μπορεί και όχι.
Το πρώτο και βασικό συμπέρασμα από τον Παναθηναϊκό μέχρι στιγμής, είναι ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης, έχει ακόμα πιο δύσκολο έργο με την διαχείριση του υλικού του, που είναι πιο πλήρες από πέρσι και ίσως πιο πλήρες από ποτέ. Και έχει να διαχειριστεί όχι μόνο μονάδες και μπασκετικές ικανότητες, αλλά και προσωπικότητες, που είναι πολύ πιο δύσκολο. Ο Παναθηναϊκός φέτος έχει και την υποχρέωση, σχεδόν, να πάει ένα βήμα πιο πέρα από πέρσι και στην ευρωλίγκα και έχει το βάθος και την έξτρα ποιότητα για να το πετύχει. Πρόσθεσε εμπειρία, αλλά από την άλλη θα υπάρχουν διαστήματα στα παιχνίδια που θα είναι πιο αργός από πέρσι, ενώ ακόμα δείχνει ότι δεν μπορεί να τρέξει και να βγάλει φάσεις σε ανοιχτό γήπεδο.
Αυτό που πρέπει να θεωρείται δεδομένο, με βάση την λογική, είναι ότι από Νοέμβριο και μετά πρέπει να περιμένουμε να δούμε σε τι επίπεδο μπορεί να φτάσει πραγματικά και αυτό σε ορισμένα παιχνίδια, αφού άλλη θα είναι η χρονική περίοδος που πρέπει να είναι πλήρως φορμαρισμένος. Προς το παρόν, δείχνει ανέτοιμος και σε ένα 70%, σε σχέση με αυτό που μπορεί να αποδώσει στο παρκέ, με βάση το ρόστερ του. Έχει την πολυτέλεια ακόμα και να χάσει την Δευτέρα, στο άδειο ΣΕΦ, να έχει την τύχη στα χέρια του για την πρωτιά στην κανονική περίοδο. Καλό για τον ίδιο, θα είναι να ξεμπερδέψει με αυτή και να έχει να ασχοληθεί με την ευρωλίγκα και με το Κύπελλο μέχρι να έρθει η σειρά των τελικών στην Α1. Με βάση την αγωνιστική του εικόνα μέχρι στιγμής πάντως, πάει σαν αουτσάιντερ στο ΣΕΦ την Δευτέρα, με τον Ολυμπιακό.