Καλώς τον Τριντσέρι λοιπόν. Τον Ιταλό που τον περιμέναμε ή καλύτερα τον λέγαμε ως μια από τις καλές λύσεις για τον Παναθηναϊκό, αλλά τελικά θα πατήσει ΟΑΚΑ με καθυστέρηση ενός χρόνου και όχι με πράσινα αλλά με γαλανόλευκα! Πως φτάσαμε στον Ιταλό; Δια της ατόπου απαγωγής πολύ απλά.
Ο Γιαννάκης φαινόταν η καλύτερη λύση για πολλούς και γνωστούς λόγους αλλά όπως φαίνεται δεν γεφυρώθηκε το χάσμα στις σχέσεις του με τον Βασιλακόπουλο και έτσι δεν προχώρησε καν σε επαφή η ΕΟΚ.
Από εκεί και πέρα έπαιξε δυνατά το όνομα του Κατσικάρη που ή δεν του έγινε καν πρόταση αν και ακούγεται έντονα ότι υπήρξε επαφή αλλά όχι συμφωνία. Το ερώτημα είναι αν χάλασε αυτή η συμφωνία από το οικονομικό και αν έπαιξαν ρόλο τα λεφτά των ρώσων οπότε τίθεται και ένα θέμα για την απόφαση του Κατσικάρη που πάντως τόνισε ότι δεν του έγινε ποτέ πρόταση και λογικά τότε είπε το ναι στους Ρώσους.
Μπαρτζώκας και Πεδουλάκης μαζί ή μόνος ένας εκ των δύο με τις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα και την νοοτροπία που έχουν οι περισσότεροι, δεν θα μπορούσαν ποτέ να μπουν μπροστά. Ο Μίσσας έχει όλες τις άλλες εθνικές από τα μικρά τμήματα με την εποπτεία του και δεν θα είχε χρόνο και δεν άξιζε το ρίσκο να αφήσει το μεγάλο έργο του σε όλες τις άλλες εθνικές μας ομάδες.
Ο Μπλατ φαίνεται ότι ήθελε πολλά λεφτά ή να ξεκουραστεί βασικά. Ο Ιτούδης έχει την κόντρα με τον ηγέτη της εθνικής πλέον τον Σπανούλη και δεν έχει κοουτσάρει ακόμα σαν χεντ κόουτς. Και ο Πλάθα αν ζήτησε κιόλας εγγυήσεις για το ποιός θα παίξει ή όχι, καλώς δεν του έγινε καν σοβαρή πρόταση. Έτσι έμεινε ο Ιταλός τεχνικός που τα λέγαμε γι αυτόν από το καλοκαίρι ότι είναι καλή λύση για ΠΑΟ ή και Ολυμπιακό ακόμα.
Βασικά πάντως εγώ διαφωνώ. Καθώς θέλω Έλληνα προπονητή στην Εθνική μας ή έστω ξένο αλλά βαρύ όνομα με τεράστια εμπειρία και προσωπικότητα τύπου Ζοτς, Ίβκοβιτς, Μεσίνα. Άλλωστε οι εθνικές ομάδες είναι ιδιαίτερη περίπτωση καθώς θυμόμαστε πως έφυγε νύχτα ο Ομπράντοβιτς από την Σερβία…
Ο Τριντσέρι είναι αντιεμπορικός εμφανισιακά αλλά δεν τον παίρνει για μανεκένε…! Την δουλειά του κοιτάς και εδώ δεν τίθεται θέμα. Μάλιστα βάση δουλειάς επειδή είναι θιασώτης της άμυνας ταιριάζει απόλυτα με την φιλοσοφία της εθνικής μας ομάδας. Είναι δουλευτεράς, πανέξυπνος και στο κοουτσάρισμα και έχει επιτυχίες με ομάδες με χαμηλά μπάτζετ όπως χρόνια στο Καντού.
Είναι βέβαιο ότι είναι καλός και εξελίξιμος και για μένα σε 1-2 χρόνια ανώτερος του Πιανιτζάνι. Αλλά έχω ενστάσεις. Βασικά δεν ξέρει το ελληνικό μπάσκετ πολύ αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Λέει πολλά όμως ότι είναι προπονητής της προπόνησης και θέλουν χρόνο οι ομάδες του και στην εθνική με 1-1,5 μήνα δεν θα έχει.
Επίσης δεν ξέρουμε πως θα λειτουργήσει με βεντέτες καθώς στο Καντού μόνο μικρά ονόματα σε ειδικό βάρος και προσωπικότητα, είχε. Ακόμα ερωτηματικό είναι αν θα αντέξει στην πίεση. Η Εθνική μας ομάδα θέλει μετάλλιο και διάκριση και συνεπώς αποτέλεσμα. Και ο Ιταλός δεν έχει μάθει να κοουτσάρει με πίεση για το αποτέλεσμα. Αυτό το μίγμα μπορεί να αναδειχθεί εκρηκτικό αλλά σαφώς μπορεί και να το κερδίσει ο Ιταλός και να κάνει το άλμα του.
Γι’ αυτό και λέω ότι είναι ρίσκο η επιλογή του καθώς είναι καλός και εξελίξιμος τεχνικός αλλά όχι ακόμα για επίπεδο εθνικής ομάδας και ειδικά σαν της δικής μας. Έχω αρκετές επιφυλάξεις και νομίζω είχε και η ΕΟΚ και ο Γιώργος Βασιλακόπουλος γι αυτό και δεν τον είχε στις πρώτες επιλογές, αλλά τελικά πολύ απλά μείναμε από λύσεις…
Έχουμε δρόμο λοιπόν για να κρίνουμε τον Τριντσέρι που ξέρει ΠΟΛΥ μπάσκετ αλλά είναι άπειρος ακόμα σε υψηλό επίπεδο. Γι’ αυτό και τον χαρακτηρίζω ως πρόωρο γάμο!