Ο Μάκης Δρόσος μας δίνει την ακτινογραφία του ντέρμπι… τις αξιολογήσεις παικτών και προπονητών και χτυπάει to the point στα υπόλοιπα παιχνίδια της αγωνιστικής.
Ντέρμπι ήταν και πάει και αγωνιστική ήταν και πάει επίσης. Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως. Ξεκινώντας από το τέλος ωστόσο και το Κλάσικο, το ελληνικό Ελ Κλάσικο, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Τα δεδομένα πριν από το παιχνίδι ήταν ότι ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που καιγόταν και για την νίκη και είχε και το μεγάλο άγχος… Και ήθελε περισσότερο την νίκη και για την προπονητή του, που δεν τον ήθελε και αυτόν να κουβαλάει μέχρι το επόμενο ματς στο ΟΑΚΑ, την «ρετσινιά», ότι δεν μπορεί να κερδίσει τον Παναθηναϊκό. Ο στόχος επιτεύχθηκε, ήρθε η νίκη και παραμένει η ελπίδα για την πρώτη θέση στην κανονική διάρκεια, αφού μην γελιόμαστε, από το -2 νίκες και με το άλλο ντέρμπι αιωνίων στο ΟΑΚΑ, καλά πλέι οφ. Δεν μου αρέσει που έτσι είναι τα πράγματα, μακάρι να ήμασταν Ισπανία, που μπορεί να χάσει η Μπάρτσα από την Μούρθια και η Ρεάλ από την Ομπραντόριο, αλλά κάποτε ήταν έτσι και στην Ελλάδα, έτσι που τα κάναμε και στο μπάσκετ… να χα χαιρόμαστε, αλλά αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο…
Ο Ολυμπιακός πρέπει σαφώς βλέποντας και την πορεία της Κηφισιάς (θα μιλήσουμε και για αυτή πιο κάτω), πρέπει να χτυπάει το κεφάλι του τρεις και όχι δυο φορές στον τοίχο, πως έχασε ένα ματς, που μπορεί να του στοιχίσει το πλεονέκτημα της έδρας στους τελικούς…
Στα αγωνιστικά, το παιχνίδι ήταν σε γενικές γραμμές συμπαθητικό, αλλά είχε και σημεία που σε κούραζαν να το βλέπεις. Αυτή είναι η αλήθεια… Προσπαθώ να θυμηθώ καρφώματα που είδα και ειλικρινά δεν θυμάμαι, όπερ ή δεν έγινε κάρφωμα ή δεν ήταν της προκοπής…
Αλλά θα πει κάποιος μικρή σημασία έχει αυτό… Μπορεί και να έχει δίκιο.. Να ξεκινήσω από τον Παναθηναϊκό, που δύο πράγματα μου προκάλεσαν εντύπωση και είναι δείγμα ίσως της φιλοσοφίας του νέου του προπονητή.. Πρώτα από όλα ο Ιβάνοβιτς δεν είναι της λογικής, για παράδειγμα της λογικής Πεδουλάκη, να μην χάσω το παιχνίδι από τον Σπανούλη, να τον κλείσω και κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσω τον Ολυμπιακό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχε πλάνο για να εξουδετερώσει, τον ηγέτη του Ολυμπιακού, αλλά δεν ήταν η φιλοσοφία του αυτή που αναφέραμε. Επιπλέον μου έκανε εντύπωση, ο μικρός χρόνος συμμετοχής του Μπατίστα και ο χρόνος που πήρε από τον Μαυροκεφαλίδη. Έχουμε εικόνα και ξέρουμε ότι μιλάμε για δύο παίκτες που είναι διαφορετικής φιλοσοφίας. Ο Παναθηναϊκός, χωρίς Μπατίστα δεν μπορεί να ακουμπήσει, την μπάλα μέσα στο ζωγραφιστό, να δημιουργήσει φθορά και καλάθια από ψηλά. Ο Λουκάς είναι άλλο είδος παίκτη, αν και παίζει στην ίδια θέση. Δεν ξέρω αν ο Μπατίστα είχε κάποιο πρόβλημα που δεν του επέτρεψε να παίξει για πάνω από 10 λεπτά, αν ήταν αυτό έχει λογική, διαφορετικά, είναι ίσως το σημείο κλειδί και η λεπτομέρεια που δεν μπόρεσε να κερδίσει ο Παναθηναϊκός το παιχνίδι.
Ο Παναθηναϊκός είχε και άλλο προβλήματα στο σημερινό παιχνίδι, το ένα από αυτά είναι γνωστό, ότι δεν έχει άλλο ψηλό στο 5 πέρα, από τους δύο που αναφέραμε. Ο Ράιτ δεν είναι για επίπεδο Παναθηναϊκού, το βλέπει και ο Ιβάνοβιτς. Ο Διαμαντίδης ήταν καλός, αλλά πλέον δεν μπορεί να είναι σε πολλά ματς τόσο καλός ούτως ώστε να δίνει νίκες σε τέτοια ματς στην ομάδα του. Θέλει βοήθειες. Βοήθειες που δεν πήρε από τον Παππά για παράδειγμα, που συνεχίζει να αδικεί τον εαυτό του, αφού δεν μπορεί σε κάθε φάση να πιάνει το κεφάλι του, είναι στον Παναθηναϊκό και όχι στον Πανιώνιο (χωρίς να θέλω να μειώσει σε τίποτα τον Πανιώνιο). Ο Γκιστ ήταν καλός, προσπάθησε, είχε πάθος, καλά ποσοστά, απείλησε μέσα και μακριά από το καλάθι και δεν ήταν τρύπα στην άμυνα. Ο Μπλουμς ήταν εκτός ρυθμού, ειδικά αυτό το τρίποντο που έκανε air ball χωρίς μπασκετική λογική, έδειξε ότι ήταν εκτός ρυθμού τέτοιου ντέρμπι και ακόμα και στην ηλικία του έχει να μαθαίνει πράγματα. Ο Σλότερ ήταν ο πρώτος σκόρερ του Παναθηναϊκού, αλλά σε κάποιες φάσεις, έδειξε ότι δεν έχει το καθαρό μυαλό και ξεχνάει και αυτός στο επίπεδο που πλέον παίζει. Τρίποντο στον αιφνιδιασμό, στην πρώτη πάσα, είχα χρόνια να δω σε παιχνίδι στο τριφύλλι. Το έβαλε, αλλά ότι το επιχείρησε δείχνει αυτό που είπαμε πιο πάνω. Ο Μαυροκεφαλίδης, αν εξαιρέσουμε το follow κάρφωμα που έχασε και τα βήματα που έκανε στο τέλος, ήταν πολύ καλός, αλλά όχι αρκετός και ειδικά στις φάσεις που δεν μπόρεσε να γυρίσει πρόσωπο ή να ρολάρει στο κορμί του αντιπάλου που τον μάρκαρε, ήταν μείον. Ο Γιάνκοβιτς κέρδισε και από αυτό το παιχνίδι, προσπάθησε, πάλεψε, μετρημένος και ουσιαστικός στην επίθεση. Ο Νέλσον, έδειξε δύο αδυναμίες που έχει. Η πρώτη είναι ότι ακόμα είναι αργός και rusty, μετά από μήνες που έμεινε σχεδόν εκτός και παρόλο που βλέπει γήπεδο, έχει την μπούκα και είναι και καλός πασέρ, το σουτ του είναι η αχίλλειος πτέρνα του και όταν το πήρε χαμπάρι ο Ολυμπιακός, είδαμε φάσεις να τον παίζουν στα δύο βήματα μακριά. Ο Φώτσης τέλος, δεν ήταν αρνητικός, αλλά δεν ήταν και θετικός…
Εν κατακλείδι ο Παναθηναϊκός, κρατάει ότι ένα ματς που έδειχνε ότι θα το χάσει, το γύρισε και το έκανε και πάλι ντέρμπι, ενώ λέω για μία ακόμα φορά, ότι με τον Ιβάνοβιτς στον πάγκο, είναι ανοησία να λέμε ότι ο Παναθηναϊκός θέλει να πηγαίνει σε παιχνίδια στους 70 πόντους για να τα κερδίζει. Μπορεί να θέλει άμυνα, ο Ιβάνοβιτς, αλλά έχει άλλη φιλοσοφία και έχει στήσει διαφορετικά την ομάδα και τον τρόπο που παίζει και διαχειρίζεται τα υλικό του.
Ο Ολυμπιακός πλέον μπορεί να ηρεμήσει, αν και πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του όπως είπαμε για την ήττα από την Κηφισιά. Και το πόσο αδίκησε τον εαυτό του, χάνοντας από μία ομάδα που παραπαίει από το μεταξύ τους παιχνίδι και μετά. Ο Σφαιρόπουλος το πήγε καλά το ματς, αλλά όπως ήταν λογικό δεν ήταν μόνο στο δικό του χέρι. Ειδικά μετά από αυτό το απίστευτο τρίποντο του Σπανούλη, από τα 7,5 μέτρα σχεδόν με ταμπλό, όλοι περίμεναν ότι το παιχνίδι είχε τελείωσε και μάλλον το πίστεψε και ο τεχνικός του Ολυμπιακού, που για ένα διάστημα δεν κράτησε την ομάδα του προσγειωμένη. Αυτό που άρεσε ήταν ότι ο Ολυμπιακός έκανε το παιχνίδι του και πήγε μα βάση το πλάνο του, το οποίο το εξυπηρέτησε μέχρι τέλους.
Πάντως κρατάμε επίσης, την σιγή στο τέλος, όταν ο Παναθηναϊκός πλησίασε στους 3 πόντους και το αρχικό τρέμουλο στα χέρια του Πέτγουεϊ στις βολές, ειδικά αφού έχασε την πρώτη. Ένας Πέτγουεϊ και για ένα ακόμα ματς έδειξε ότι δεν είναι για τέτοιο επίπεδο, ακόμα και ο Πρίντεζης, που είναι φανερό ότι δεν πατάει καλά και απουσίαζε κανένα τρίμηνο, περισσότερο πειστικός ήταν μέσα στο παρκέ και μεγαλύτερη ανακατωσούρα δημιούργησε στην άμυνα του Παναθηναϊκού.
Μέτριος προς κακός και ο Μάντζαρης, που προσπάθησε στην άμυνα, δεν ήταν ότι δεν είχε διάθεση, αλλά δεν είχε ενέργεια, καθαρό μυαλό στην επίθεση και δεν του βγήκαν πολλά. Είναι από τις μέρες που λες απλά, δεν είναι η μέρα μου σήμερα. Ο Λαφαγιέτ, έκανε κάτι σημαντικό, κατάλαβε ότι έπρεπε να αφοσιωθεί στην άμυνα και στα οργανωτικά, μετρημένος επιθετικά και αθόρυβος, αυτό ήθελε ο προπονητής του αυτό έκανε και το κρατάμε αυτό. Ο Σλούκας είχε κάποιες εξάρσεις στο παιχνίδι του, αλλά και πάλι δεν έδειξε ότι ήταν για να παίξει πάνω από λεπτά που έπαιξε, άντε λίγο παραπάνω θα μπορούσε, αν το βάζαμε και στο ζύγι. Αλλά και πάλι δείχνει να είναι στάσιμος και να αδικεί τον εαυτό του. Ο Χάντερ, ότι μπορούσε έκανε, έσπρωξε, πήδηξε, δεν είναι και για πολλά παραπάνω άλλωστε, δεν νομίζω και στον Ολυμπιακό να έχουν διαφορετική άποψη. Ο Ντάνστον έχει κάνει ένα από τα πολύ καλά του παιχνίδια φέτος και χωρίς πολλά πολλά. Αυτό μάλλον θα θέλει και ο Σφαιρόπουλος. Ο Ντάρντεν ξέρει από Ρεάλ – Μπαρτσελόνα ατμόσφαιρα και πίεση σε ντέρμπι και έδειξε έτοιμος και ουσιαστικός, από τις καλές προσθήκες που έκανε ο Ολυμπιακός ενώ και ο Λοτζέσκι, δείχνει ότι περνάει ο καιρός να βρίσκει και πάλι το καλό του πρόσωπο. Προτελευταίος ο Αγραβάνης, με τον μικρό να πρέπει να μάθει ότι πρέπει να ελέγχει τα συναισθήματα του, αν θέλει να παίξει σε τοπ επίπεδο… Ειδικά εκείνο το τρίποντο και το πόσο ζορίστηκε για να σουτάρει, χωρίς πίεση και με την μπάλα να φτάνει ζόρικα στην στεφάνη, έδειξε ότι τον είχε καταβάλει το άγχος. Όπως και ότι είναι πολύ καλύτερος τεχνικά, από όσο τελείωσε κάποιες φάσεις φαινομενικά πιο εύκολες μέσα στο παιχνίδι. Ο Πρίντεζης, δείχνει ανέτοιμος, αλλά γράψαμε και πιο πάνω, ότι ακόμα και έτσι, όσο ήταν μέσα στο παρκέ και έκανε τον Παναθηναϊκό να μαζευτεί προς τα μέσα και δημιούργησε φάσεις, με τρόπο τέτοιο, που δεν μπορεί να δημιουργήσει χωρίς αυτόν ο Ολυμπιακός. Αλλά δεν ξέρουμε πόσο έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό του και πότε θα είναι απόλυτα έτοιμος
Για το τέλος κρατήσαμε τον Σπανούλη, που είναι και το πρόσωπο της αναμέτρησης. Όπως και σε κάθε παιχνίδι. Οι μεν Παναθηναϊκοί όταν δεν είναι καλό να αρέσκονται να λένε ότι κόντρα στην πρώην του ομάδα δεν μπορεί και οι δε Ολυμπιακοί να γκρινιάζουν ότι για τον ίδιο λόγο, αφού θεωρούν ότι είναι το βαρόμετρο για να κερδίσει το ματς. Η αλήθεια είναι ότι στο σημερινό παιχνίδι μπορεί να είχε 20 πόντους, αλλά δυο βολές, είχε μόνο στο 11-0 που έτρεξε ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου, ενώ και το τρίποντο με το οποίο έγινε το 70-57, επίσης δεν ήταν η ταφόπλακα του Παναθηναϊκού. Ενώ και στο τέλος και άστοχα σουτ είχε και λανθασμένες επιλογές, όταν ο Παναθηναϊκός ροκάνισε την διαφορά. Και μία μικρή παρένθεση… Τρία τάιμ άουτ του Ολυμπιακού που είδα, το μπλοκάκι του Σφαιρόπουλου το κοίταξε συνολικά παρά λίγα δευτερόλεπτα…. Παρόλα αυτά ήταν ο παίκτης ο οποίος έκρινε την αναμέτρηση υπέρ του Ολυμπιακού. Τέτοιο Σπανούλη θέλει ο Ολυμπιακός, ένα παίκτη, που θα είναι με διάρκεια μέσα στο παιχνίδι και όχι που θα πάρει μόνο τις δύσκολες φάσεις για να γυρίσει ή να κρίνει το παιχνίδι. Τον θέλει για αυτό, αλλά όταν τον έχει μόνο για εκεί, θα παίζει 50/50 ή βάλτε όπιο ποσοστό θέλετε. Α και στο 74-70, έκανε κάτι που φαίνεται εύκολο, αλλά δεν είναι, έβαλε τις βολές… με την μπάλα να καίει…
Ο Ολυμπιακός κέρδισε χωρίς να κάνει το παιχνίδι του, αυτό είναι το συμπέρασμα. Σίγουρα ο Σφαιρόπουλος, θα ήθελε να πάει το ματς σε πιο χαμηλό σκορ και σε άλλο τέμπο. Δεν το κατάφερε αυτό, παρόλο που πήρε την νίκη. Και την πήρε γιατί ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα, φτιαγμένη για να τρέχει, να σκοράρει και να είναι παραγωγικός, εξυπηρέτησε το στυλ παιχνιδιού, που φτιάχτηκε να εξυπηρετεί επί Μπαρτζώκα, με την άμυνα να είναι μέσα στην εξίσωση και για τον πρώην Έλληνα τεχνικό.. αλλά όχι με την ίδια ποσόστωση.
Για τα υπόλοιπα παιχνίδια…
*Η Κηφισιά, είναι η μεγάλη απογοήτευση μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα και όλα αυτά από την ομάδα που έχει κερδίσει τον Ολυμπιακό. Λανθασμένες επιλογές και περίεργο κλίμα, ήδη υπάρχουν φήμες για φωνές, που θέλουν αλλαγές…αφού η ομάδα έχει ρίξει χρήμα για να είναι μέσα στην τετράδα και να κάνει το βήμα παραπάνω από πέρσι και προς το παρόν δείχνει από αυτές που θα παλέψουν για την παραμονή τους.
*Ο Πανιώνιος έκανε διπλή νίκη μέσα στην Ελευσίνα. Που θα μιλούσε από άλλη θέση αν μετά το διπλό στην Αμαλιάδα είχε κερδίσει και αυτό το ματς, που ίσως να ήταν και περισσότερο must win παιχνίδι. Ο Πανιώνιος δείχνει ότι ομάδα με σοβαρό προπονητή, μπορεί να είναι ανταγωνιστική και να παλεύει παρά τα αρχικά προβλήματα.
*Εντύπωση έκανε η ευρεία νίκη του Άρη. Έχουμε πει και πάλι ότι σημασία δεν έχει μόνο αν χάνεις μόνο, αλλά και από τον τρόπο που χάνεις. Εκεί στα Τρίκαλα, δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένοι σίγουρα, αν δεν είναι, θα έπρεπε, με την εικόνα τους.
*Ο Κολοσσός το πάλεψε, αλλά το αποτέλεσμα μετράει και συν τοις άλλοις στον ΠΑΟΚ, πρέπει να αποκτήσουν βάθος… Δεν βγαίνει άλλο έτσι η χρονιά, γιατί στον ορίζοντα υπάρχει και Ευρώπη. Αλλά δεν υπάρχουν και χρήματα για ξόδεμα και εδώ είναι όλο το θέμα.
*Ο Απόλλωνας, μετά από την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου, κέρδισε και τον Κόροιβο, κάτι παραπάνω από άτυχη η στιγμή στο τέλος με την συμπλοκή. Αδικεί και τις δύο ομάδες, με τον Κόροιβο να έχει πρόβλημα πλέον, ειδικά μετά από το διπλό που έκανε ο Πανιώνιος και να καταλαβαίνει ότι ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται γιατί δεν παρουσιάζονται συχνά, όχι μόνο αυτή την αγωνιστική αλλά και σε άλλες….