Καμία έκπληξη δεν μας προκάλεσε η εικόνα των δύο ελληνικών ομάδων στην ευρωλίγκα που αύριο θα μιλήσουμε για την γενική της εικόνα. Σήμερα όμως αναφέρομαι στις δύο ελληνικές ομάδες. Ο Ολυμπιακός ήταν ο γνωστός Ολυμπιακός. Ομάδα που έδειξε παρά την αλλαγή προπονητή ότι θα είναι στο ίδιο στιλ και επίπεδο με πέρυσι με τον Ίβκοβιτς στον πάγκο.
Ο Μπαρτζώκας αφήνει και καλά κάνει την ομάδα στον αυτόματο πιλότο. Έπαιξε με μια πονηρή ομάδα όπως η Κάχα Λαμποράλ και πολύ έμπειρη και παρά το άγχος της πρεμιέρας ειδικά σαν πρωταθλητής Ευρώπης που μόνο αυτός θα είχε να χάσει αν έχανε το ροζ φύλλο και όμως το πήρε το παιχνίδι σχετικά εύκολα.
Πηγαίνοντας με κεκτημένη ταχύτητα και με την πεπατημένη από πέρσι… Είναι λογικό να έχει ακόμα νεκρά διαστήματα και να χάνει διαφορές και αυτό ήταν και περσινό άλλωστε φαινόμενο, αλλά ξέρει και να γυρίζει μέσα σε 2-3′ παιχνίδια και από -5 και -10 με άνεση. Και αυτό οφείλεται στην τρομερή χημεία και επιθετική έφεση της ομάδας προϊόν συνεργασιών καθώς πλην Σπανούλη και Πρίντεζη λείπει ο παίκτης ορχήστρα για αυτή την δουλειά.
Ο Ολυμπιακός είναι λογικό επίσης να μην παίζει την γνωστή του άμυνα ακόμα καθώς είμαστε στην αρχή της σεζόν και αν από τώρα πνίγει τον αντίπαλο στην συνέχεια σε 4-5 μήνες θα έχει σκάσει. Οπότε έξυπνα ο Μπαρτζώκας δεν έχει άγχος να βρει χημεία η ομάδα του και κερδίζει με την επίθεση και όταν πρέπει στα κρίσιμα ματς θα βγάλει και την σκληρή άμυνα. Ένα θέμα πάντως που πρέπει να προσέξει ο Ολυμπιακός και ο Μπαρτζώκας είναι το ροτέισον καθώς ο Έλληνας τεχνικός από πέρυσι στον Πανιώνιο είχε κενά διαστήματα και μπλακ άουτ. Με τον Έλληνα τεχνικό να θέλει να αλλάζει συνεχώς παίκτες και να μοιράζει χρόνο αλλά έτσι πολλές φορές μπλοκάρει.
Από την άλλη πλευρά ο Παναθηναϊκός δεν εξέπληξε. Καθώς με τον Πεδουλάκη στον πάγκο η ομάδα έχει κάνει επιλογές για το μπάτζετ της και βρίσκει την χημεία της. Ο Έλληνας τεχνικός ξέρει να βάζει ρόλους γρήγορα στις ομάδες του και είναι δεδομένο ότι ξέρει να μένει στα παιχνίδια με μεγάλους αντιπάλους και με μέτρια ρόστερ. Πόσο μάλλον τώρα που είναι στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα έδειξε ότι δουλεύει και έχει κατεύθυνση αλλά θέλει χρόνο καθώς της έλειπε και ένας βασικός ψηλός (Λάσμε) αλλά και ο Ούκιτς η μεγάλη μεταγραφή ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί αφού έλλειπε από την προετοιμασία και τα μισά φιλικά.
Αυτό που κρατά επίσης ο Παναθηναϊκός είναι ότι γύρισε το παιχνίδι από -10 και πέρασε και με 10π. Δεν το κράτησε βέβαια αλλά νωρίς είναι ακόμα. Όμως δεν τον έπιασε και τρικυμία όταν το γήπεδο με το καλημέρα έγινε κατηφορικό. Επίσης ο Πεδουλάκης ξέρει να αξιοποιεί απόλυτα τον Σχορτσιανίτη αλλά επίσης είναι σαφές ότι ο Σόφο είναι για 20′ όσα και έπαιξε. Ο Άρμστρονγκ όπως έχουμε ξαναπεί είναι λίγος για τέτοιο επίπεδο όπως και ο Κίτσεν που θα βοηθήσει για λίγα λεπτά αλλά άλλο τα φιλικά και άλλο επίσημα και τόσο υψηλού επιπέδου αγώνες που η μπάλα βαραίνει επικίνδυνα…
Το καλό είναι ότι σε μια δύσκολη έδρα και χωρίς να βγουν τα πλάγια σουτ από Πάνκο και Μασιούλις, η ομάδα έβαλε 78π. Αλλά στα κρίσιμα σημεία όλοι έψαχναν τον Διαμαντίδη και αυτό είναι ένα θέμα.. Όμως φάνηκε και αυτό είναι ενθαρυντικότατο ότι η ομάδα σκοράρει όχι με την κλάση κάποιων παικτών αλλά βάση προγράμματος και ψάχνοντας όπως και επί Ομπράντοβιτς τα αδύνατα σημεία του αντιπάλου όπως έγινε στις φάσεις που εκμεταλλεύθηκε με τον Σόφο. Ο χρόνος δουλεύει για τον ΠΑΟ σαφώς που θα βρει λύσεις και στην ρακέτα με τον Λάσμε αλλά λείπει σαφώς ο έμπειρος σέντερ ή το σούπερ 4αρι ειδικά όταν είναι εκτός πεντάδας ο Σόφο.