Όλοι (απόντες και παρόντες) έγραψαν το κοντό και το μακρύ τους για τον Τελικό Κυπέλλου Μπάσκετ Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού. Ήλθε η ώρα μας. Κάτι παραπάνω είδαμε ως παρόντες… Γεγονός είναι ότι το γνωστό μοντέλο (τον… προδίδει το βίντεο του αγώνα και εμείς στρουθοκαμηλίζουμε, αναγράφοντας ελαφρά στάτους με υπονοούμενα στο facebook και στο twitter) από τα επίσημα της μίας πλευράς “προκάλεσε” τα επεισόδια της διακοπής. Ή, αλλιώς, έθιξε τον υπεραναπτυγμένο εγωισμό (τρομάρα τους…) των οπαδών της άλλης πλευράς και έγινε το “έλα να δεις”.
Αλλιώς το είπε χαριτολογώντας ο εκ δεξιών καθήμενος Γιώργος Κογκαλίδης (σ.σ. που πρέπει να μας το πιστώσει δημόσια που εντοπίσαμε άμεσα τον “ένοχο”), αλλά για να μην επέμβει το διαδικτυακό ΕΣΡ δεν το γράφουμε. Το γνωστό μοντέλο, που ζητούσε μετά την απερισκεψία του την συγχώρεση των “επιστημόνων” της άλλης πλευράς, ενώ αναζητούσε τρόπο για να διαφύγει, δεν ήταν εκείνος όμως που “έβαλε τη φωτιά”. Που επέτρεψε να περάσουν πιστόλια με φωτοβολίδες και αιχμηρά αντικείμενα στο κλειστό. Που τραυμάτισε τον Χάινς. Που μαχαίρωσε τον Μπράμος. Που μετέτρεψε σε… Βροντάδο Χίου το Ελληνικό (από τον ρουκετοπόλεμο που εξελισσόταν πάνω από τα κεφάλια μας) και γιορτάσαμε το… Πάσχα νωρίτερα φέτος. Δεν γιορτάσαμε βέβαια ποτέ την… Ανάσταση! Που δεν λέει να ‘λθει στον ελληνικό αθλητισμό της βίας.
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο, που έψαχνε αν έκρυβαν τανκ στην… τσάντα τους οι δημοσιογράφοι, αλλά η αστυνομία, που πέρασε το δικό μας σάντουιτς της θείας με… μολότοφ, και άφησε τους χουλιγκάνους να αλωνίζουν.
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο, που πήρε την πρωτιά στις χειρονομίες, αλλά το νέο αφεντικό της ομάδας που αγαπά και που (νισάφι…) κανείς δεν τον βάζει στην θέση του.
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο αυτό που ξεκίνησε τον φαύλο κύκλο της ηλιθιότητας, αλλά η εμμονή των παραγόντων ένθεν και ένθεν, οι οποίοι επιμένουν να επιδίδονται ακόμη και σε καιρό πολέμου (σ.σ. “πόλεμο” έχει η χώρα μας για όσους το λησμονούν) σε οπαδιστικές αποκρουστικές τακτικές περασμένων δεκαετιών.
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο, που δεν έπεισε το πώς βρέθηκαν οι γνωστοί… στρατοί στις ίδιες θέσεις, που κανονικά έπρεπε να κάθονται οικογενειάρχες και μαθητές, αλλά ο Θανάσης Γιαννακόπουλος που κάπου τον ακούσαμε (αφού “άδειασε” τον ανηψιό και του πιστώνεται αυτό) να ζητεί ευθύνες (από ποιον;) και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι (σ.σ. πολλάκις έχουμε εξάρει το ήθος τους) που υποτίμησαν τη νοημοσύνη μας κατά τη διάρκεια της σχεδόν μεσονύχτιας έκτακτης συνέντευξης Τύπου.
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο, που ξεκίνησε (ακόμη έναν) Τελικό της ντροπής, ενώ κανονικά θα έπρεπε να μην ξεκινήσει ποτέ από την στιγμή που τραυματίστηκε παίκτης, αλλά ο κομισάριος και οι διαιτητές (οι ολιγότερο υπεύθυνοι πάντως) και προφανώς η γερασμένη και ασθενική Ομοσπονδία, που δεν μπορεί να διοργανώσει ούτε τελικό σχολικού Πρωταθλήματος…
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο, που πήρε πίσω το “ιδιώνυμο”, αλλά ο τωρινός… υφυπουργός Αθλητισμού!
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο, που αγκάλιασε, ή αλλιώς χάιδεψε τα αυτιά χουλιγκάνων στο τέλος του αγώνα, αλλά ο… Δημήτρης Διαμαντίδης.
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο, που ευτέλισε τον θεσμό, αλλά το ίδιο το (δήθεν) αφεντικό της Ομοσπονδίας, ο Βασιλακόπουλος, που δεν πάτησε στο γήπεδο.
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο, που έγραφε (και δεν φταίνει πάντα οι συντάκτες) σε μερίδα του Τύπου, καθώς κάποιοι επιμένουν να “πουλάνε” οπαδιλίκι και δεν λένε να παραδειγματιστούν από το ιστορικό “ΦΩΣ” του Θεόδωρου Νικολαϊδη, και… Στράτο Μακρή, συγχαρητήρια!
Δεν ήταν το γνωστό μοντέλο…