Όταν οι αθόρυβοι Καλαμπόκης και Τσαλδάρης βημάτιζαν αργά-σαδιστικά μέχρι να διαβούν τον “Ρουβίκωνα” της μπασκετικής τους αξιοσύνης και να καθιερωθούν στην συνείδηση όλων εντός και εκτός συνόρων, είχαμε την αίσθηση ότι το… καλούπι τους έσπασε! Λάθος… To καλούπι δεν έσπασε!
Τρανή απόδειξη ο “αρχικανονιέρης” της Β’ Εθνικής, ο Σωτήρης Μπουρδάνος, που με τους 37 πόντους επί του ισχυρού Αετού Αγίου Παντελεήμονα έφτασε τους 345 και δεν λέει να σταματήσει.
Ο 25 Μαίων γκαρντ του Δούκα κατάγεται από περιοχή (Ημαθία), που σημαίνει για την ιστορία “αμμώδης περιοχή”, αλλά ο ίδιος μόνο… παλάτια στην άμμο δεν κτίζει. Το αντίθετο. Δουλεύει σκληρά και μεθοδικά και φαίνεται. Κουβαλάει την καλώς εννοούμενη τρέλα, που σε σωστή δοσολογία είναι ευεργετική.
Σκύβει το κεφάλι και στενοχωριέται, όταν χάνει η ομάδα, και κρύβεται σπίτι του, όπως έπραξε και χθες, ξορκίζοντας την εφήμερη στιγμή ηδονής που του προσέφερε το νέο επιθετικό κρεσέντο του στον Χολαργό.
“Προφανώς, δεν είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα με την ΑΕΚ. Όταν μπαίνεις στο γήπεδο θες να κερδίσεις ανεξάρτητα από τον αντίπαλο. Δεν είμαστε καθόλου ικανοποιημένοι όμως και από την γενικότερη πορεία μας. Μπορεί να κερδίζουμε αρκετές συμπάθειες στον χώρο λόγω του ελκυστικού μπάσκετ που παίζουμε και λόγω του νεαρού της ηλικίας των περισσοτέρων από μας, αλλά εμείς έχουμε ως μοναδικό στόχο τις νίκες. Οι νίκες σε κάνουν μεγάλο και όχι οι συμπάθειες και οι κολακείες.
Εγώ αυτό ξέρω. Για να έχουμε, λοιπόν, μία καλή χρονιά πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να δουλέψουμε ακόμη καλύτερα. Μόνο αυτό θα αποτελέσει θετικό πρόσημο για την ομάδα μου”, είχε δηλώσει στο basketblog.gr μετά τον αγώνα με την ΑΕΚ, όταν και έκανε πιο αισθητή την παρουσία του για τους ανυποψίαστους…
Πήγε στον Παράδεισο Αμαρουσίου και στον Δούκα κυρίως για τον Γιάννη Γιαννόπουλο, που του το “χρωστούσε”, όπως συνηθίζει να λέει, που “είναι παντελονάτος”, όπως είχε δηλώσει σε άλλο Μέσον. Ο Σωτήρης βρίθει επιχειρημάτων, όταν θέλει να εκφραστεί και δεν μασάει τα λόγια του, όπερ σημαίνει εύκολα θα δώσει τροφή για συζήτηση στα δημοσιογραφικά γραφεία προϊόντος του χρόνου και όσο… ψηλώνει αγωνιστικά. Με κόστος… Εκτός κι αν μετεξελιχθεί σε διπλωμάτη και γίνει ένα με το σωρό.
Το βέβαιο ότι είναι ένας από τους δύο-τρεις αθλητές των κατηγοριών εκτός Α1, που έχει στρέψει τους προβολείς πάνω του. Και τώρα επιδιώκει να διαχειριστεί την αναγνωρισιμότητά του. Αφού αίφνης “εμφανίστηκαν” στη ζωή του όψιμοι “ζηλωτές” του, που προφανώς μέχρι και πρότινος δεν ήξεραν από πού κρατά η σκούφια του κι αν στα χρόνια της χαμένης αθωότητάς του, έπαιζε μπάσκετ ή …τρίλιζα!
Μαχητής ο ίδιος. Βάζει το μπάσκετ ψηλά. Δίχως αυτό να σημαίνει, ότι καταχωνιάζει στα χαμηλά του υποσυνειδήτου του την όρεξη για ζωή και την ανεμελιά, θείο… κατάλοιπο της προεφηβικής και εφηβικής του ηλικίας. Τότε, που μεταξύ Βέροιας και Κατερίνης μάθαινε τα μυστικά του αθλήματος και γυάλιζε την κάνη του “περιστρόφου” του για να εκτελεί κατά ριπάς σήμερα. Και να μισιέται για σαράντα λεπτά και να αγαπιέται μετά από τους προπονητές, που αναζητούν (επί ματαίω) τρόπους να τον “αφοπλίσουν”.
“Μια καρδιά χτυπάει δυνατά… η δικιά μας χτυπούσε πάντα δυνατότερα. Ποτέ όμως δεν χάσαμε”. Αυτό αποτελεί μότο ζωής για τον νεαρό, έτσι όπως το καταγράφει στην προσωπική του σελίδα στο facebook, όπου εύκολα διαπιστώνει κανείς από τους ελάχιστους “φίλους” που διαθέτει, ότι είναι εκλεκτικός. Ότι επιλέγει προσεκτικά όλους όσοι επιθυμούν να μοιραστούν μαζί του προσωπικές στιγμές. Θα αναγκαστεί να ανοιχτεί ο Σωτήρης… Πρόδηλο είναι ότι όσο προκαλεί θόρυβο (και προκαλούν οι “μπαταριές” του πολύ θόρυβο) θα ενοχλεί.
Στο χέρι του είναι (όσο θα εκτίθεται) να διατηρήσει την αυθεντικότητά του. Ο Σωτήρης έχει καιρό ακόμα για να διαβεί τον δικό του Ρουβίκωνα και να αγγίξει την περπατησιά του Καλαμπόκη, του Τσαλδάρη και ενδεχομένως ενός-δύο τριών άλλων αθλητών, που έκαναν το “μπαμ” ωριμάζοντας… Ο δικός του “Πομπήιος” δεν βρέθηκε ακόμα για να συγκρουστεί μαζί του και αναφωνήσει ο “κύβος ερρίφθη”. Έχει πολύ δρόμο…
Προς το παρόν τα σχέδιά του είναι πολύ πιο κοντινά. Πολύ πιο γήινα… Και φτάνουν μέχρι την αναμέτρηση της Κυριακής με το πρωτοπόρο Ψυχικό. Εκεί όπου καλείται ξανά ν’ αποδείξει, ότι τα φλας δεν αστράφτουν τυχαία για χάρη του…