Η… διαρχία στο ελληνικό μπάσκετ καλά κρατεί, καθώς για πολλοστή φορά, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός διασταυρώνουν τα ξίφη τους αύριο (Παρασκευή) στον πρώτο Τελικό πρωταθλήματος στην Α1. Υγιές ή όχι αυτό το φαινόμενο υπάρχει. Ευχή ή κατάρα; Δύσκολο ν’ απαντηθεί με μία-δυο λέξεις. Το βέβαιο είναι ότι οι οικογένειες Αγγελόπουλου και Γιαννακόπουλου εξακολουθούν να επενδύουν εκατομμύρια ευρώ, έστω με πιο ορθολογιστικό τρόπο σε σχέση με το παρελθόν και διατηρούν το ελληνικό μπάσκετ στον αφρό.
Βεβαίως, και με δεδομένο ότι ο ελληνικός αθλητισμός γαλουχήθηκε επί σειρά ετών με τις “κακές συνήθειες” του ευρωπαϊκού Νότου, επικρατεί ο οπαδισμός. Στα όρια της υπερβολής του με τον ένα ή άλλο τρόπο θα αποδειχθεί περίτρανα και στη διάρκεια των τελικών, όπου ζητούμενο δεν θα είναι κυρίως αν θα παιχθεί μπάσκετ αξιώσεων, αλλά αν οι αγώνες ολοκληρωθούν ομαλά. Από πλευράς παραγόντων έγιναν λάθη το προηγούμενο διάστημα. Έχουμε την αίσθηση δε, ότι κυρίως έγιναν από πλευράς Παναθηναϊκού, γεγονός που καταδεικνύει έντονη πίεση, αν όχι άγχος για την εξέλιξη.
Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να διατηρηθεί η ψυχραιμία σε όλα τα επίπεδα. Η κατάσταση δεν είναι χειρότερη από άλλες χρονιές, περισσότερο σκοτεινές και επώδυνες. Κανείς δεν ζητεί από τον οποιονδήποτε να στεγνώσει την ψυχή του. Οπαδοί… άλλωστε είμαστε και εμείς, ως πολίτες του θερμού ευρωπαϊκού Νότου. Όμως, είναι μείζον αυτές τις ώρες να επικρατήσουν συνθήκες Ευρωλίγκας και ο καλύτερος ας κατακτήσει το πρωταθληματικό τρόπαιο, που ναι μεν θα αγαλλιάσει τις καρδιές των νικητών, θα στενοχωρήσει πρόσκαιρα τους νικημένους. Μόνο, που νικητές και νικημένοι μαζί θα δώσουν μάχες την επομένη για να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον, και σε μία κοινωνία που κτυπήθηκε σκληρά από τα Μνημόνια της εξαθλίωσης. Ευρωπαϊκό και ελληνικό… ΔΝΤ δεν έκαναν εξαιρέσεις στους πολίτες με βάση την οπαδική τους απόχρωση. Το αντίθετο.
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δεν έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους σε ό,τι αφορά στο αγωνιστικό. Οι “ερυθρόλευκοι” έχουν τον αέρα της Ευρώπης, αλλά πολλάκις έχουμε διαπιστώσει ότι όλα αυτά γίνονται “φτερό στον άνεμο”, όταν συγκρούονται ιστορίες και φανέλες με βαριά οικόσημα. Ο Παναθηναϊκός, όπως σωστά έγραψε και ο Ανδρέας Χανιάς, με τις προσθήκες στο ρόστερ (Κάρι, Γκουίν) δείχνει πιο ποιοτικός και πιο γεμάτος σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, ενώ οι Διαμαντίδης και Ούκιτς έχουν περισσότερο χρόνο για ανάσες. Ο Ολυμπιακός δεν είναι αχτύπητος, αλλά δείχνει και είναι “πιο ομάδα” και όσο κι αν δεν το παραδέχεται κανείς το πρώτο ματς είναι καθοριστικό για την εξέλιξη. Απλά ο “άσος” δεν κλειδώνει αύριο από τα αποδυτήρια του ΣΕΦ. Το να υποτιμήσει κανείς τον Παναθηναϊκό συνιστά “χαρακίρι” και αυτό το ξέρουν οι “παροικούντες” το λιμάνι…
Άλλο ενδιαφέρον στοιχείο των τελικών; Οι μονομαχίες των Γιώργου Μπαρτζώκα και Αργύρη Πεδουλάκη. Όσοι επιμένουν να αμφισβητούν τις προσπάθειες των δύο Ελλήνων προπονητών, ας πρόσεχαν. Η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Ας μην μπούμε πάλι στην διαδικασία της κουραστικής επιχειρηματολογίας για να τους πείσουμε. Ανόητοι θα βρεθούν και πάλι για να κρίνουν έτσι ή αλλιώς. Το βέβαιο είναι, ότι Μπαρτζώκας και Πεδουλάκης έχουν… πέντε ευκαιρίες για να αποδείξουν εκ νέου γιατί χρόνια ολόκληρα οι Έλληνες παράγοντες έκαναν λάθος, που εμπιστεύονταν και “ψήφιζαν” σχεδόν μονοκούκι ξένους τεχνικούς για την άκρη του πάγκου…