H (μπασκετική) ΑΕΚ βίωσε τον δικό της “Γολγοθά” πολύ νωρίτερα σε σχέση με την καλομαθημένη ποδοσφαιρική ΑΕΚ, που ήλπιζε ακόμη και στην παρακμή της, ήλπιζαν δηλαδή οι ανάλγητοι ιδιοκτήτες της, ότι δεν θα κινδυνεύσει. Η ποδοσφαιρική ΑΕΚ “παίζει” τη μισή της ύπαρξη σήμερα, με αντίπαλο τη Βέροια.
Πρόδηλο είναι ότι ο Ανδρέας Δημητρέλος, γόνος “ενωσίτικης” οικογένειας, αξιοπρεπής, κύριος, δεν θέλει ούτε να σκέφτεται παρεκτροπή, που θα προκαλέσει τον αγωνιστικό μαρασμό της ομάδας, που σαν σήμερα πριν από 36 χρόνια, ταπείνωνε την ΚΠΡ στη Νέα Φιλαδέλφεια για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Σηκώνει βάρος ασήκωτο ο Δημητρέλος. Όπως σήκωνε πριν από δύο – τρία χρόνια βάρος ασήκωτο και ο Μπάμπης Καραμανλής, όντας σχεδόν μόνος, με τον μεγαλομέτοχο της ΚΑΕ να απέχει προ πολλού. Μέχρι που το βάρος έπεσε πάνω του και τον πλάκωσε.
Ο Δημητρέλος δεν είναι ακριβώς μόνος, αλλά δεν θέλει να γίνει και… Καραμανλής. Όπερ σημαίνει, δεν θέλει η ποδοσφαιρική ΑΕΚ να σβήσει στα δικά του χέρια, να πληγώσει τη δική του “κιτρινόμαυρη” υπόληψη και να ματώσει την καρδιά εκατομμυρίων “Ενωσιτών” ανά την υφήλιο.
Πολλώ δε μάλλον σε μία ημέρα, όπου ο Τύπος, θα έπρεπε να αναλώνεται σε αφιερωματικές σελίδες κλέους για το ανδραγάθημα του Λάκη (σ.σ. να μας επιτραπεί για μία φορά η οικειότητα για τον δοξασμένο θείο μας), του Παπαϊωάννου, του Μαύρου, του Ραβούση, του Νικολούδη, του Τάσου, του Χρηστίδη, του Στεργιούδα, του Βάγκνερ, του Θεοδωρίδη, του Ιντζόγλου, του Τσάμη, του Ζαρζόπουλου, του Φάντρονκ. Και ο… Δημητρέλος βέβαια θα κριθεί από την ιστορία.
Η μπασκετική ΑΕΚ αντιμετωπίζει σήμερα το Πέραμα, έχοντας και το μυαλό της στην Πάτρα, αλλά ξέρει εκ προοιμίου ότι είναι στη μοίρα της οι ανηφόρες. Ο Αλέξης Αλεξίου και οι συνεργάτες του, ο Βαγγέλης Ζιάγκος και οι παίκτες του δεν τους παίρνει να υποτιμήσουν την αντίπαλό τους, παρότι βιάζονται να εγκαταλείψουν μία κατηγορία που “δεν τους πάει“.
Πάνω στη βιασύνη υπέστησαν άλλωστε και απώλειες. Θα έχουν το μυαλό τους και στο ΟΑΚΑ; Θα το έχουν! Και τι σύμπτωση; Ο Ζιάγκος υπήρξε μέλος του τεχνικού επιτελείου της αποφράδας Μεγάλης Τετάρτης του υποβιβασμού της “Βασίλισσας“. Διπλό το (συναισθηματικό) κακό για έναν επαγγελματία και “Ενωσίτη” μαζί. Στιγμές που δεν θα ήθελε να ξαναζήσει.
Αλεξίου και Ζιάγκος, και Παπαϊωάννου και Χήνας και πολλοί άλλοι από τη Ζωφριά, θα σπεύσουν αμέσως μετά το δικό τους ματς στο ΟΑΚΑ, σε μία παρένθεση της μπασκετικής τους αγωνίας, που θα κορυφωθεί την 21η ή 28η Απριλίου.
Θα σπεύσουν στο ΟΑΚΑ για να συστρατευθούν με τους περισσότερους από είκοσι χιλιάδες ΑΕΚοπιστούς και να δημιουργήσουν προσδοκίες ανατροπής. Διότι, ανατροπή θα είναι για την ποδοσφαιρική ΑΕΚ η σωτηρία, αφού οι ελπίδες γεννήθηκαν μετά το χειμωνιάτικο “λίφτινγκ” και την προσθήκη κυρίως του (αυτού του ηγέταρου του) Πετρόπουλου.
Η ΑΕΚ προδομένη κυρίως από τα λάθη της και τον αμοραλισμό παραγόντων της και δευτερευόντως από την αξιακή επιλογή της να “πληρώνει” το τίμημα για τη μοναχική της πορεία, βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Ο βασικός πυλώνας αξιοπρέπειάς της τρέμει συθέμελα αυτή την ώρα κι όσο αν ηχεί υπερβολικό αυτό “εν πολλοίς” κρίνεται η ισορροπία της από μία κλοτσιά του (συνήθως) άστοχου Κατίδη, από ένα σπριντ του (ακόμα) ανώριμου Φούντα, από μία βουτιά του (μονίμως) ασταθούς Κωνσταντόπουλου.
Πιθανή αποτυχία θα δημιουργήσει συνθήκες ντόμινο στο σύνολο της ευρύτερης “κιτρινόμαυρης” οικογένειας, αφού θα πάψει να υφίσταται ο θεσμικός οικονομικός αιμοδότης της: Το ποδόσφαιρο…
Ο αθλητισμός, πόσω μάλλον, ο επαγγελματικός αθλητισμός δεν συνιστά μείζονα προτεραιότητα για έναν άνθρωπο που πεινά, αφού αρκετοί συνέλληνες πεινάνε σήμερα. Όμως, όταν ευφραίνεται η καρδιά του κερδίζει χρόνια. Και το έχει ανάγκη αυτό ο οπαδός στην εποχή της πλήρους κατάπτωσης και της ατομικής του εξαθλίωσης…