Ο ιστορικός Πανελλήνιος γκρεμοτσακίστηκε στο… πουθενά και μάλιστα χωρίς θόρυβο. Σε ένα ελληνικό μπάσκετ όπου νεόκοποι και παλαιοκομματικοί παράγοντες ενδιαφέρονται περισσότερο για το πώς θα επανεκλέξουν τον “απόλυτο άρχοντα” στον υψηλότερο θώκο και λιγότερο για την πορεία του πολύπαθου σπορ. Ο Πανελλήνιος ακολούθησε ουσιαστικά τον δρόμο του Ηρακλή και της ΑΕΚ, που άνοιξαν μία πόρτα που δεν λέει να κλείσει.
Διότι, μπορεί (και φέτος) η ΕΕΑ να μην εξέπληξε κανέναν και να μοίρασε πιστοποιητικά, αλλά βέβαιο είναι ότι κι άλλες ΚΑΕ θα ακολουθήσουν. Πανελλήνιος, Ηρακλής και ΑΕΚ είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά ο καθένας, αλλά το αποτέλεσμα λίγο έως πολύ ήταν το ίδιο. Δεκαέξι τίτλοι πρωταθλήματος οι τρεις ομάδες μαζί, συνθέτουν το πρελούδιο μιας διαδρομής που άφησε βαριά περπατησιά στο μπάσκετ. Μόνο που Ηρακλής και ΑΕΚ έχουν σφυγμό και ανθρώπους να ξαναθέσουν τις βάσεις για την επόμενη ημέρα.
Ο Πανελλήνιος των Χολέβα, Μανιά, Παπαδήμα, Στεφανίδη, Ρουμπάνη, Γκούμα, Τσάνταλη, Γκιούσμα, Μάλλαχ, Γκράντι και πολλών άλλων αστέρων θαρρείς και προδομένος από την ιστορία βρέθηκε στο κενό. Σε μία χώρα όπου οι ένοχοι δεν πληρώνουν (σχεδόν) ποτέ δεν έχουμε υψηλές απαιτήσεις από τη δικαιοσύνη. Έχουμε απαιτήσεις όμως από το “απολυταρχικό καθεστώς”, ο ισόβιος ηγέτης του οποίου πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίσει σοβαρά την πραγματικότητα και να προλάβει τα χειρότερα. Η ώρα έφτασε προ πολλού.
Οι εθνικές ομάδες καταρρέουν. Και τυφλοί βλέπουν ότι στα κλιμάκια της Ομοσπονδίας μόνο δουλειά σε βάθος δεν γίνεται, για να μη μιλήσουμε για τα κριτήρια επιλογής. Στα Τμήματα Υποδομής των συλλόγων γίνεται το “έλα να δεις”, με προπονητές απαίδευτους και παράγοντες ευκαιριακούς, οι οποίοι ποσώς ασχολούνται με την πρόοδο των αθλητών. Εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν αλλά για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Στο κατ’ ευφημισμόν επαγγελματικό μπάσκετ οι αθλητές αναζητούν -και πολλοί έχουν βρει δεύτερη, αν όχι πρώτη- δουλειά για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Έχουμε εκφραστεί εδώ και καιρό, προκειμένου για την ερασιτεχνοποίηση του μπάσκετ και την συγχώνευση κατηγοριών. Προτιμότερο από την υποκρισία που επικρατεί στο άθλημα… Αλλά οι ιδέες και οι ρηξικέλευθες αποφάσεις από τα φωτεινά μυαλά έχουν εκλείψει. Περισσεύουν μόνο στα μυαλά των ταπεινών και καταφρονεμένων…
Υ.Γ. 1: Ποιο ελληνικό γήπεδο είπαμε θα ονομαστεί “Νίκος Γκάλης”, όπως είχε προαναγγείλει κάποτε ο Γ. Λιάνης, κύριε Βασιλακόπουλε; Για την είδηση περί τιμών της UEFA στον κορυφαίο Έλληνα αθλητή όλων των εποχών ο λόγος…