Mας προκάλεσε (πρωτότυπο!) ο σύντροφος (όχι με την ψευδεπίγραφη, τη σοσιαλιστική έννοια, αλλά με την κυριολεκτική) Γιώργος Κογκαλίδης, μπήκαμε στη διαδικασία. Δεν είχαμε καμία διάθεση, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που δεν διαφωνούμε σχεδόν σε τίποτε (ή μάλλον σε ένα σημείο διαφωνούμε και το καταγράφουμε παρακάτω), απ’ όσα έγραψε στο ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ σχόλιό του με τίτλο “Άνοιξε μία τρύπα στη σημαία“.
Όμως… Αυτό το “όμως” ρε Γιώργο! Όμως, είναι η ώρα για αναλύσεις από τη στιγμή που κάποιοι δεν έχουν ανοικτά αυτιά και μάτια;
Τα όποια επιχειρήματα που τέθηκαν επί τάπητος στο σχόλιό σου, ενδεχομένως ευνοήσουν τους θιασώτες των συσχετισμών, των συμψηφισμών και τελικά του… άλλοθι! Επειδή συγκεκριμένη ακραία φατρία καπηλεύεται την ελληνική σημαία, την ορθόδοξη πίστη και εκμεταλλεύεται τον πόνο και τη φτώχεια του κοσμάκη δεν σημαίνει, ότι συγχωρείται όποιος παρανοϊκός άνοιξε το κεφάλι του 45χρονου με την ελληνική σημαία στην Εμμανουήλ Μπενάκη, ακόμη κι αν ο 45χρονος ψηφίζει… Χρυσή Αυγή, Χρυσά Αυγά, δεξιά, αριστερά, κέντρο, ή δεν ψηφίζει τίποτε!
Επειδή υπάρχουν και μπάτσοι… αστυνομικοί που βαράνε, δεν νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να κάψει τη σημαία, ή να σπάσει στο ξύλο όποιον την κρατάει.
Επειδή υπάρχουν και καραβανάδες, που δεν προλαβαίνουν, τουλάχιστον, με τον νορμάλ, με τον τρόπο του μέσου Έλληνα, να ικανοποιήσουν τις σεξιστικές ορέξεις τους, δεν νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να κάψει τη σημαία, ή να σπάσει στο ξύλο όποιον την κρατάει.
Επειδή υπάρχουν προβοκάτορες, δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς να αναζητεί σε κάθε πορεία, όλα τα χρόνια, μια ζωή, παρακρατικούς και δεν νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να κάψει τη σημαία, ή να σπάσει στο ξύλο όποιον την κρατάει.
Επειδή υπάρχουν επίορκοι δικαστικοί, που αθώωσαν τους εμπλεκόμενους στην “ζαρντινιέρα” της Θεσσαλονίκης, ήτοι σε μία υπόθεση που έκανε “μπαμ” διά γυμνού οφθαλμού, για όσους είδαν το βίντεο, που δεν χρειάζονται ιδιαίτερο νου όσοι δεν είδαν το βίντεο για να αντιληφθούν τί έγινε, δεν νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να κάψει τη σημαία, ή να σπάσει στο ξύλο όποιον την κρατάει.
Επειδή υπάρχουν στενόμυαλοι, συμφεροντολόγοι, προσκυνημένοι, όπως εκείνοι που από ήρωες (του ΕΑΜ και του ΕΔΕΣ) μετεξελίχθηκαν σε αντι-ήρωες, ή ακόμα και προδότες και αιματοκύλισαν την χώρα στον “εμφύλιο“, προδίδοντας (έστω για λίγο) τους αγώνες για τα εθνικά σύμβολα, δεν νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να κάψει τη σημαία, ή να σπάσει στο ξύλο όποιον την κρατάει.
Ο συμβολισμός της σημαίας (κι εδώ διαφωνούμε με το άρθρο του Κογκαλίδη) δεν άλλαξε ποτέ. Ανέκαθεν υπήρχαν εκείνοι, που στο όνομά της έκαναν εγκλήματα, όπως τότε που νόμιζαν ότι προσέφεραν υπηρεσία όταν δολοφονούσαν τον… Καποδίστρια.
Όπως τότε, που νόμιζαν ότι προσέφεραν υπηρεσία όταν… δολοφονούσαν “αμ’ έπος αμ’ έργον” τους έξι στο Γουδή.
Όπως τότε, που νόμιζαν ότι προσέφεραν υπηρεσία όταν δολοφονούσαν τον Γρηγόρη Λαμπράκη.
Όπως τότε που νόμιζαν ότι προσέφεραν υπηρεσία όταν δολοφονούσαν… έναν ολόκληρο λαό στο όνομα της “εθνοσωτηρίου“.
Όπως τότε, που νόμιζαν ότι προσέφεραν υπηρεσία όταν δολοφονούσαν τον Παύλο Μπακογιάννη!
“Κάλλιο για την πατρίδα κανένας να χαθεί, παρά να κρεμάσει φούντα για ξένον στο σπαθί”, είπε ο Μακρυγιάννης. Και τούτο δεν επιτυγχάνεται με τσαμπουκάδες και ψευτοϊδεολογίες, δεξιές ή αριστερές, αλλά με τη σημαία και τον σταυρό, που κάποιοι είτε αρνούνται, είτε φοβούνται.
Πρόβλημά τους…