Τελικά ζούμε σε μία τυχερή χώρα. Και είμαστε τυχεροί που βιώνουμε αυτή την εξαίσια καθημερινότητα στον αθλητισμό και δη στο μπάσκετ. Πάρτε για παράδειγμα τον τελικό του Κυπέλλου.
Τι θα πει διακρίνετε ειρωνεία στα γραφόμενά μου. Γιατί βρε κουτά; Σκοτώθηκε κανείς; Όχι. Πήγε κανείς στο νοσοκομείο; Όχι. Εγινε και ολοκληρώθηκε ο τελικός; Φυσικά! Όλα μια χαρά, σήμερα ξημέρωσε μία νέα μέρα. Με φιλοφρονήσεις εκατέρωθεν, με όμορφες δηλώσεις για το ποιος είναι περισσότερο αλήτης και ποιος “βρωμάει” περισσότερο.
Σε λίγες μέρες κανείς δεν θα θυμάται για μία αδέσποτη φωτοβολίδα που έσκασε δίπλα στο κεφάλι του Χάινς. Τον πέτυχε; Όχι φυσικά και το μέλος της επίλεκτης ομάδας των κομάντο της πράσινης εξέδρας πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά από τους “συναδέλφους” του. Κανείς δεν θα θυμάται τον τύπο της κόκκινης εξέδρας με το άσπρο φούτερ και την κουκούλα στο κεφάλι (κρύωνε, βρε το παιδί, αυτή η ΕΟΚ χάθηκε να ανοίξει το καλοριφέρ στο Ελληνικό;) που είχε βγάλει σουγιά στα… επίσημα και μετά εξέφραζε τα παράπονά του μέσω facebook ότι δεν τον βοήθησε κανείς στην μοναχική αποστολή του.
Σιγά τώρα που θα ασχοληθούμε με τη χαρακιά στο μπράτσο του Μπράμος. Ρουτίνα. Ή με τις δηλώσεις υψηλού επιπέδου των ιδιοκτητών των δύο ομάδων. Έχουμε ακούσει και χειρότερα. Για όλα φταίει το σύστημα, η αστυνομία, το κακό το ριζικό μας, ο στρατηγός άνεμος, η ζέστη, τα λόγια του παππά…
Είπαμε. Όλοι γύρισαν στα σπίτια τους αρτιμελείς και αυτό έχει σημασία. Δεν σκοτώθηκε κανείς και όλοι δικαιούνται να πανηγυρίζουν. Οι “πράσινοι” που πήραν –δίκαια αγωνιστικά– έναν τελικό με τον οποίο ουδείς ασχολήθηκε και φυσικά δεν έπρεπε καν να γίνει. Οι “κόκκινοι” που κατήγγειλαν τους “κακούς” αντιπάλους παράγοντες, τους “κακούς” διαιτητές και την “κακιά” ΕΟΚ, οι “πράσινοι” που έβγαλαν τα απωθημένα τους.
Η ΕΟΚ που αφού εκτέλεσε (κυριολεκτικά) τις προσταγές των αφεντικών για έκτη συνεχόμενη χρονιά στην κατά παραγγελία κλήρωση των ημιτελικών διοργάνωσε έναν από κάθε άποψη τέλειο τελικό (ελάτε τώρα, το γεγονός ότι απουσίασε ο πρόεδρος από το πάρτυ δεν έχει και πολύ σημασία, δεν αντέχει τις συγκινήσεις…). Η αστυνομία που έκανε φύλλο και φτερό τους δημοσιογράφους και κατάσχεσε τρία σάντουιτς, πέντε πορτοκαλάδες και τέσσερα στυλό. Όλοι χαρούμενοι. Αντε, και του χρόνου βρε…
Υ.Γ. Λυπάμαι που το γράφω ειλικρινά, μέχρι πρότινος δεν μπορούσα να το αποδεχτώ αλλά είναι η μία και μοναδική αλήθεια. Οι δύο οικογένειες που εδώ και χρόνια ελέγχουν τις δύο μεγαλύτερες, καλύτερες και πιο δημοφιλείς ομάδες στην Ελλάδα είναι μαζί ευχή και κατάρα.
Και δυστυχώς ότι και να συμβεί οι ίδιοι θα εξακολουθούν να πιστεύουν για τους εαυτούς τους ότι είναι “ευχή” και πως “κατάρα” είναι μόνο ο αντίπαλός τους. Όπως ακριβώς το είπε πριν λίγες μέρες ο Σπανούλης μιλώντας γενικότερα και όχι ειδικότερα. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και ποτέ…