Πολλές φορές στο παρελθόν προπονητές και παίκτες ομάδων, λίγο πριν από ένα κλασικό ντέρμπι κάνουν λόγο για το ψυχολογικό κομμάτι αυτών των αναμετρήσεων. Ένα κομμάτι το οποίο δίχως αμφιβολία έχει το δικό του ρόλο στην τελική έκβαση των λεγόμενων ντέρμπι.
Κάποτε ο Νίκος Γκάλης είχε ερωτηθεί για το λόγο που δε κάρφωνε στα παιχνίδια, παρότι ήταν ξεκάθαρο πως μπορούσε εύκολα να το κάνει και είχε απαντήσει πως “όταν το κάρφωμα θα δίνει περισσότερους πόντους από ένα λέι άπ, τότε θα αρχίσω να καρφώνω”. Κάπως έτσι είναι και με το ψυχολογικό κομμάτι των ντέρμπι. Έχει τη δική του σημασία στο πως θα εξελιχθεί, όπως όμως και πολλοί άλλοι παράγοντες.
Σίγουρα δεν έχει τη σημασία που θα υπήρχε σε αναμετρήσεις τύπου Άρης – Ηλυσιακός ή ΠΑΟΚ – Καβάλα, όμως δε σημαίνει πως απαραιτήτως η ομάδα η οποία θα πάει στο ντέρμπι με τη ψυχολογία της στο ζενίθ, θα φύγει από αυτό με τους δύο βαθμούς της νίκης. Σε μία εποχή στην οποία οι διαφορές ανάμεσα στους μονομάχους είναι πολύ μικρές και η παραμικρή λεπτομέρεια μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική. Άλλωστε όλοι μας έχουμε ακούσει την έκφραση “πληγωμένο θηρίο”. Και όλοι ξέρουμε πως αυτά είναι τα πιο επικίνδυνα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ρόλο του πληγωμένου θηρίου θα τον διαδραματήσει ο Άρης. Οι “κίτρινοι” παρότι ξεκίνησαν τη σεζόν έχοντας αρκετά όνειρα για κάτι καλό, βρήκαν μπροστά τους το σκόπελο της FIBA, η οποία δεν έκανε ποτέ πίσω στο θέμα των μεταγραφών με αποτέλεσμα άλλη να είναι η ομάδα που σχεδιάστηκε κι άλλη αυτή που εν τέλει έπαιξε. Το προβληματικό του θέματος φάνηκε από την αρχή και παρά την αλλαγή του Αλεξανδρή από τον Αγγέλου, λίγα δείχνουν να έχουν αλλάξει έως τώρα.
Το ντέρμπι βέβαια αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Άρη, να κάνει ένα δυναμικό come back στο πρωτάθλημα. Όχι πως αγωνιστικά μπορούνε να υπάρξουν μεγάλοι στόχοι, αλλά η φετινή σεζόν μπορεί να δουλέψει ως μαγιά για την επόμενη, δίνοντας τον κορμό που φέτος το καλοκαίρι δεν υπήρχε.
Επίσης το ντέρμπι θα έχει σε μεγάλο βαθμό και κριτικό ρόλο για άπαντες στον Άρη, διότι ναι μεν τα πολλά στραβοπατήματα μέχρι στιγμής δε δημιούργησαν ιδιαίτερους τριγμούς στο φετινό οικοδόμημα, όμως πιθανή εύκολη ήττα στο ντέρμπι μπορεί να δημιουργήσει τεράστιες ρωγμές. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν άπαντες στο κίτρινο στρατόπεδο. Απομένει να φανεί πως θα λειτουργήσει στο ψυχολογικό κομμάτι. Θα δώσει έξτρα κίνητρο ή μήπως έξτρα πίεση, υπό την οποία ελοχεύει ο κίνδυνος της κατάρευσης.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο ΠΑΟΚ. Σε μία έδρα η οποία όπως φαίνεται ίσως να μη θυμίζει καζάνι που βράζει, θα προσπαθήσει να επαναλλάβει αυτό που έκανε για τελευταία φορά στα πλέι οφ της σεζόν 2010-’11. Να φύγει δηλαδή από το Αλεξάνδρειο με το διπλό. Στα χαρτιά φαντάζει πιο πλήρης, με πιο γεμάτο ρόστερ και παράλληλα είναι -βάσει αποτελεσμάτων στα τελευταία παιχνίδια- σε καλύτερη κατάσταση από τον Άρη.
Όλα αυτά όμως πόσο μεγάλη σημασία έχουν σε έναν τέτοιο αγώνα; Ίσως και καμία. Διότι αν οι “ασπρόμαυροι” μπούνε νοχελικά στο παιχνίδι, έχοντας στο νου τους πως τη δεδομένη χρονική περίοδο είναι καλύτεροι και θα κερδίσουν εύκολα, ούτε θα καταλάβουν για πότε θα τους έχει πάρει η κάτω βόλτα. Το μόνο σίγουρο σε αυτά τα ντέρμπι είναι ένα. Οι πιθανότητες είναι 50-50 για τους δύο μονομάχους. Για όλα τα υπόλοιπα θα… μιλήσει η ψυχολογία. Ή μήπως όχι;