Του Θωμά Αυγέρη
17/11/2011
Τα χρόνια της παντοκρατορίας του ο Άρης δεν κατάφερε να αναδείξει κάποιο μεγάλο ταλέντο. Δεν είναι τυχαίο πως μέχρι πριν από μερικά χρόνια όλοι μας θυμόμασταν τον Μιχάλη Ρωμανίδη, ως τον τελευταίο νεαρό παίκτη που είχε καταφέρει να βρει θέση στο ρόστερ του “Αυτοκράτορα”.
Λίγο ο πίεση για τίτλους, λίγο το γεγονός πως το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο για να μπορέσει μία ομάδα-πρωταγωνίστρια να αναθέσει κάποιο σημαντικό ρόλο σε νεαρούς αθλητές, λίγο και το γεγονός πως οι ακαδημίες του Άρη βρίσκονταν σε… καταστολή, αποτέλεσαν τους βασικούς παράγοντες στο να μην παράγει η ομάδα παίκτες.
Αυτό άλλαξε τα τελευταία χρόνια καθώς μαζί με την αγωνιστική πτώση του Άρη, ήρθε η μεγάλη βελτίωση στα τμήματα υποδομής. Η δουλειά που γίνεται από τους προπονητές αλλά και τους ανθρώπους του Ερασιτέχνη είναι εξαιρετική και τα αποτελέσματα φαίνονται τα τελευταία χρόνια, με τους “κίτρινους” να βγάζουν μερικά από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ελλάδας.
Η αρχή έγινε με τον Κώστα Παπανικολάου. Έναν παίκτη που πήρε από το χέρι και τον έφερε στη Θεσσαλονίκη από τα Γρεβενά ο Ντίμης Παπαϊωάννου. Ο ίδιος πίστευε από την αρχή πολύ στο πρόσωπό του και ο νεαρός φροντίζει πλέον καθημερινά να τον δικαιώνει. Πριν από περίπου 2,5 χρόνια ο 21χρονος μεταπήδησε από τον Άρη στον Ολυμπιακό.
Όχι επειδή ήταν κάτι που επιθυμούσε, αλλά επειδή έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα εκείνο το καλοκαίρι έπρεπε να πουληθεί για να συνεχίσει να υπάρχει Άρης.
Πλέον οι φίλοι των “κιτρίνων” των θαυμάζουν στην τηλεόραση με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος, αλλά τουλάχιστον έχουν να λένε πως από αυτή την μεταγραφή ο σύλλογος έβαλε στα ταμεία του ένα μεγάλο ποσό.
Η δεύτερη περίπτωση εξαιρετικά ταλαντούχου πιτσιρικά ήταν ο Λϊνος Χρυσικόπουλος. Ο Κερκυραίος κάθε καλοκαίρι μάζευε ολοένα και πιο πολλά εγκωμιαστικά σχόλια, όμως ούτε αυτός μπόρεσε να καθιερωθεί στον Άρη. Ο χρόνος περνούσε, οι ευκαιρίες που έπαιρνε ήταν λίγες με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να αποφασίσει πως μόλις ενηλικιωνόταν δε θα συνέχιζε την καριέρα του στον Άρη.
Το πότε πήρε αυτή την απόφαση είναι κάτι που μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Σίγουρα πολλοί παράγοντες έπαιξαν το ρόλο τους, όμως ταπεινή μου άποψη είναι πως σημαντικότερο ρόλο διαδραμάτισε το γεγονός πως οι “κίτρινοι” δεν έδειξαν την πίστη που ο ίδιος ήθελε προς το πρόσωπό του, όπως και η στάση του κοντινού περιβάλλοντός του.
Έτσι από το καλοκαίρι έγινε κάτοικος Ιταλίας, όπου πλέον φορά τη φανέλα της Μπιέλα, με τον ιταλικό σύλλογο να δείχνει και έμπρακτα με το καλημέρα πως πιστεύει στις δυνατότητές του και το μέλλον του να διαγράφεται λαμπρό. Τι κέρδισε ο Άρης από τη φυγή του Χρυσικόπουλου; Μηδέν ευρώ, αφού δεν είχε υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο.
Πλέον βρισκόμαστε προ των πυλών της τρίτης περίπτωσης. Αυτής του Αλέξανδρου Βεζένκοφ. Ο 16χρονος πήγε πέρυσι στον Άρη και από την πρώτη του σεζόν έδειξε πως από ταλέντο άλλο τίποτα. Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που τον χαρακτηρίζουν ως καλύτερο από τους Παπανικολάου και Χρυσικόπουλο. Το αν αυτό ισχύει θα το δείξει το μέλλον.
Πριν από λίγο διάβασα τη συνέντευξη που παραχώρησε στο σάιτ www.pressaris.gr και οφείλω να ομολογήσω πως απογοητεύτηκα. Σε ερώτηση αναφορικά με το μέλλον του και το αν στο μυαλό του υπάρχει η σκέψη να πάει σε κάποια ομάδα του NCAA, ο ίδιος είπε:
“Υπάρχει. Και μπορώ να πω πως είναι και η πρώτη μου επιλογή. Αν όμως υπάρχει κάτι πολύ καλό και στην Ευρώπη δεν θα έχω πρόβλημα. Όπως είπα όμως και πριν αυτή τη στιγμή δεν με απασχολεί κάτι τέτοιο. Αυτό είναι κάτι που θα γίνει σε δύο χρόνια. Τώρα αυτό που προέχει είναι ο Άρης“.
Αν συμβεί δηλαδή αυτό, οι “κίτρινοι” θα χάσουν ακόμη ένα μεγάλο ταλέντο, δίχως να έχουν δρέψει αγωνιστικούς καρπούς, αλλά ούτε και χρήματα. Το να θέλει ο Βεζένκοφ, όπως κι ο κάθε νεαρός παίκτης να κάνει κάποια όνειρα πραγματικότητα σαφώς και είναι θεμιτό.
Το να έχουμε φτάσει στο σημείο όμως ο Άρης να θεωρείται μια ομάδα στην οποία θα “ψήνονται” παίκτες προκειμένου στη συνέχεια να πάνε όπου θέλουν με τον σύλλογο να έχει ελάχιστα οφέλη, νομίζω είναι κάτι που μας στεναχωρεί όλους και πρέπει να αλλάξει άμεσα. Ιδιαίτερα εμάς που ασχοληθήκαμε με το μπάσκετ εξαιτίας του Άρη…