Του Θωμά Αυγέρη
14/10/2011
Ακόμη ένα χτύπημα για το ελληνικό μπάσκετ ήρθε σήμερα στη γενική συνέλευση της Ευρωλίγκα. Η χώρας μας έχασε τη τρίτη θέση που κατείχε στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, μένοντας πλέον μόνο με τους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό να την εκπροσωπούν εκεί.
Φυσικά αυτή η εξέλιξη μόνο έκπληξη δεν πρέπει να προκαλεί στους μυημένους στον χώρο του μπάσκετ, αφού πρόκειται για μία κίνηση η οποία μεθοδευόταν εδώ και αρκετό καιρό. Άλλωστε ήταν πολλές οι φορές που στο παρελθόν οι άνθρωποι της Ούλεμπ, είτε έμμεσα, είτε άμεσα, είχαν χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου στη χώρα μας.
Το ζήτημα είναι τι κάναμε εμείς σαν Ελλάδα, ούτως ώστε να αποφύγουμε αυτή την άσχημη εξέλιξη. Η απάντηση είναι πασιφανής: Τίποτα απολύτως. Διότι αν είχαμε κάνει κάτι, το ελληνικό μπάσκετ δε θα συνέχιζε να βουλιάζει τα τελευταία χρόνια, πηγαίνοντας από το κακό στο χειρότερο και φτάνοντας φέτος στο σημείο να μιλάμε για αναβολή της έναρξης της Α1.
Εμείς ήμασταν αυτοί που με την απάθειά μας βάλαμε το χεράκι μας και κάναμε ακόμη ευκολότερη την απόφαση του Μπερτομέου. Γιατί πολύ απλά έτσι όπως έχει καταντήσει το ελληνικό πρωτάθλημα, με τις περισσότερες ομάδες να έχουν πρόβλημα επιβίωσης, θα ήταν άτοπο να πιστεύουμε πως μας αξίζουν τρεις ομάδες στην Ευρωλίγκα. Κι επειδή ο χρόνος πίσω δεν γυρνά, το ζητούμενο είναι τί θα κάνουμε από εδώ και πέρα, για να μηω θυμίζει το ελληνικό μπάσκετ “κρανίου τόπο“.
Διότι ναι μεν μπορούμε εύκολα να πούμε ότι ο Μπερτομέου λειτούργησε υπέρ της πατρίδας του, δίνοντας τέσσερα εγγυημένα εισιτήρια στους Ισπανούς, αλλά προτιμότερο θα ήταν να δούμε τί έχουν κάνει οι Ισπανοί που κάθε χρόνο κάνουν την ACB ολοένα και πιο ισχυρή. Και μόνο η συμφωνία που ανακοίνωσαν σήμερα, πουλώντας τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα σε Πολωνούς, Βιετναμέζους και Φιλιππινέζους, νομίζω πως είναι αρκετή για να κατανοήσει κάποιος πως οι Ίβηρες βρίσκονται έτη φωτός μπροστά από εμάς.
Για το σήμερα και την κατάντια του ελληνικού μπάσκετ δικαιολογίες μπορούν να βρεθούν πολλές. Από την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα, μέχρι τον… Δία που έχει ανάδρομο τον Ερμή. Μήπως στην Ισπανία δεν πλήττονται από την οικονομική κρίση; Εκεί όμως φρόντισαν να βάλουν πολύ στέρεα θεμέλια στο οικοδόμημά τους σε αντίθεση με τα δικά μας σαθρά και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε.
Πλέον εάν θέλουμε να ξαναδούμε τρεις ομάδες στην Ευρωλίγκα ο δρόμος είναι ένας: Όλες οι ομάδες να πορευτούν μαζί, χέρι – χέρι και να πάρουν αποφάσεις που θα αλλάξουν εκ των βάθρων του το ελληνικό μπάσκετ. Αλλαγές και νέα πρόσωπα χρειάζονται κύριοι. Πρόσωπα με φρέσκιες ιδέες κι όχι “μούμιες” που είναι δοκιμασμένες και πολλάκις αποτυχημένες.
Υ.Γ. Για να παίξει πλέον ελληνική ομάδα στην Ευρωλίγκα πρέπει να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Το κατά πόσο είναι αυτό εφικτό με βάση τα σημερινά δεδομένα το αφήνω στην κρίση σας.
Υ.Γ. 2 Φτάσαμε στο σημείο μηδέν και οι απειλές πλέον δεν περνάνε. Όποιος βλέπει πως δεν του αρέσει το κλίμα μαζεύει τα μπογαλάκια του και στην ευχή του Θεού. Ψευτοτσαμπουκάδες, ανύπαρκτα διλλήματα και παρτακισμοί στο ελληνικό μπάσκετ τέλος!
Τουλάχιστον αν θέλουμε να βγούμε από το βούρκο.
Υ. Γ. 3 Έχω 3 εκατομμύρια φιλιά εξασφαλισμένα. Γιατί για ευρώ μόνο αν φτιάξουμε τον Αρηπαοκπανιωνιοπεριστερομαρουσοκαοδ μπορεί να τα βρούμε…