Για δεύτερη μόλις φορά σε επτά αγωνιστικές, το τέλος της ημέρας βρίσκει και τις δύο ελληνικές ομάδες να έχουν εκπληρώσει τις αποστολές τους για την Ευρωλίγκα. Ο Παναθηναϊκός πέτυχε ένα πολύτιμο «διπλό» στη Σμύρνη, με το οποίο «κλειδώνει» σχεδόν την πρόκριση στο Top-16, ενώ σε αυτό θα βρεθεί ήδη ο Ολυμπιακός και μάλλον ως πρωτοπόρος, αφού έκαμψε την αντίσταση της Λαμποράλ Κούτσα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ποιοι είναι οι παράγοντες που συνέβαλαν στο να μας κάνουν να χαμογελάμε το βράδυ της Παρασκευής και για τους δύο εκπροσώπους μας στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση; Ποια είναι τα δεδομένα για τις ίδιες εν όψει της συνέχειας και τι σημαίνουν οι νίκες τους, υπό τις συνθήκες που επιτεύχθηκαν;
Ο Τζίμης Κουστένης, αναλύει στο Basketblog.gr τους αγώνες των δύο «αιωνίων», δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην πρόσθεση κι άλλων παικτών ως μπροστάρηδες για τους «ερυθρολεύκους», όπως και στις παραπάνω από μία αναγνώσεις που έχει η πρώτη εκτός έδρας νίκη των «πρασίνων» μετά τις 27 Μαρτίου, όταν επί τουρκικού εδάφους πάλι εξασφάλιζε το προβάδισμα για την πρόκριση στα play-offs, με το 84-86 επί της Γαλατάσαραϊ στην παράταση. Μιλάει για τον ευεργετικό ρόλο της πίστης του Ολυμπιακού στο πλάνο του, καθώς και για το σήμα «αντεπίθεσης» που μπορεί να σημάνει το «διπλό» του Παναθηναϊκού, ο οποίος φαίνεται να χρειάζεται περισσότερο χρόνο.
«Για τη μία από τις δύο ελληνικές ομάδες, η αγωνιστική αυτή εμπεριείχε παιχνίδι με χαρακτήρα τελικού, αν και ο Παναθηναϊκός μετά τα ατυχή του αποτελέσματα νωρίτερα, και δη εκείνο κόντρα στη Λοκομοτίβ Κουμπάν, έχει μοιραία άλλους τρεις τελικούς πλέον να δώσει. Στη Σμύρνη φάνηκε από την αρχή η διάθεσή του να ελέγξει το ρυθμό της αναμέτρησης μέσα από την άμυνά του, διατηρώντας μία διαφορά σταθερά στους δέκα πόντους που ήταν περισσότερο μια διαφορά ψυχολογίας. Αυτή ήταν η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και το ίδιο «μοτίβο» επικράτησε στην τρίτη περίοδο, με δύο διαφορές. Από τη μία πλευρά, οι «πράσινοι» περιόρισαν τα λάθη τους, από την άλλη όμως μίκρυνε η συγκομιδή τους επιθετικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, στα τελευταία έξι λεπτά του αγώνα να κλείσει η διαφορά και να μειωθεί στον πόντο. Εκεί χρειάστηκε η προσωπικότητα κάποιων παικτών της ομάδας, σε συνδυασμό με την απόδοση της άμυνας σε υψηλά επίπεδα για να πάρει ένα πολύτιμο «διπλό». Θεωρώ σπουδαία υπόθεση, δηλαδή, το γεγονός ότι κατάφερε να πετύχει την πρώτη εκτός έδρας νίκη του ύστερα από την επικράτηση πέρυσι στην Τουρκία επί της Γαλατάσαραϊ, κρατώντας την Καρσίγιακα μόλις στους 66 πόντους.
Ο Τζέιμς Φελντέιν έπαιξε καθοριστικό ρόλο με κάποια μεγάλα σουτ που πέτυχε όταν η μπάλα «έκαιγε», όπως και ο Τζέιμς Γκιστ, χωρίς ασφαλώς να ξεχνάμε το τρίποντο του Καλάθη που έκρινε ουσιαστικά τον νικητή. Η αντίδρασή του είναι χαρακτηριστική της ατμόσφαιρας που υπήρχε μέσα στο γήπεδο από φανατισμένους οπαδούς της τουρκικής ομάδας, θέλοντας να δείξει ότι είναι κι αυτός παρών όταν η ομάδα του τον έχει ανάγκη για να αλλάξει την πορεία ενός αγώνα. Η νίκη αυτή, φυσικά έχει διπλή σημασία για τον Παναθηναϊκό. Εκτός από το ότι κέρδισε ξεκάθαρο πλεονέκτημα εν όψει μίας πιθανής ισοβαθμίας με την Καρσίγιακα στο τέλος της φάσης αυτής, παίρνει μεγάλη αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια, από τη στιγμή μάλιστα που είχε να κερδίσει εκτός έδρας τόσο πολλούς μήνες. Θα έχει, δηλαδή, μεγάλο αντίκτυπο πιστεύω αυτό το αποτέλεσμα στη συνέχεια.
Αξίζει από τη στατιστική αυτού του ματς, να αναφέρουμε ότι στο δεύτερο ημίχρονο σχεδόν εκμηδενίστηκαν τα λάθη του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπέπεσε σε 13 στο πρώτο ημίχρονο, ενώ στο δεύτερο έκανε μόλις πέντε. Ήταν το «κλειδί» του παιχνιδιού, ειδικά από τη στιγμή που δεν κατάφερνε να ευστοχεί με την ίδια συνέπεια, όπως το έκανε στο πρώτο μέρος. Η κυριαρχία στα ριμπάουντ, επίσης, ήταν άλλο ένα σπουδαίο κομμάτι για την ομάδα, η οποία κυρίως με τους Γκιστ και Ραντούλιτσα κατάφερε να παρουσιαστεί καλύτερη και σε αυτόν τον τομέα.
Ο Ολυμπιακός πέτυχε επίσης χάρη στην άμυνά του, κάτι που μαρτυρούν οι μόλις 52 πόντοι που σκόραρε η Λαμποράλ, μία νίκη που τον φέρνει πλέον «αγκαλιά» με την πρώτη θέση του ομίλου του, με ό, τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, είναι η ομαδικότητά του και η πολυφωνία που επέδειξε στην επίθεση, καθώς όλοι σκόραραν και συμμετείχαν στο εκτελεστικό κομμάτι, ενώ κανείς δεν είχε διψήφιο αριθμό πόντων πλην του Σπανούλη που αποχώρησε κιόλας στο φινάλε. Με τις απουσίες που έχει να αντιμετωπίσει η ομάδα, αποδείχθηκε πως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος μπορεί να υπολογίζει σε όλους τους παίκτες του, καθώς και τα παιδιά που βγήκαν μπροστά κατάφεραν να ανταποκριθούν σε όσα τους ζητήθηκαν. Θα ήθελα εδώ, να κάνω ιδιαίτερη αναφορά στον Βαγγέλη Μάντζαρη, επειδή είναι ένας παίκτης που πήρε την ευκαιρία του με τις απουσίες που υπάρχουν, για να μας δείξει ότι παίζει το πιο ώριμο μπάσκετ της καριέρας του. Οδηγεί την ομάδα, μοιράζει, σκοράρει, παίζει άμυνα, και γενικά είναι καθοριστικός ο ρόλος του στο παιχνίδι της. Μία άλλη αξιοσημείωτη περίπτωση παίκτη που δεν έχει πολλές παραστάσεις από Ευρωλίγκα, είναι φυσικά ο Γιάννης Αθηναίου που ανταποκρίνεται εξαιρετικά στο δικό του ρόλο.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, κατάφερε με οδηγό την άμυνά του να «σπάσει» το ρυθμό μίας φύσει επιθετικής ομάδας και ενός συνόλου ρυθμού, όπως είναι η Λαμποράλ, αναγκάζοντάς τη να σκοράρει μόνο 52 πόντους που είναι μέσα στα αρνητικά ρεκόρ της σίγουρα στη διοργάνωση. Υπό αυτή την έννοια μπορεί να ισχυριστεί κανείς, ότι τελικά οι τραυματισμοί έκαναν «καλό» στον Ολυμπιακό, καθώς οι παίκτες αυτοί κλήθηκαν γρήγορα να «κολυμπήσουν στα βαθιά» και ουσιαστικά δήλωσαν στον προπονητή τους, πως μπορεί να τους υπολογίζει όσο η διοργάνωση εξελίσσεται και με τους τραυματίες να επιστρέφουν. Όχι μόνο, δηλαδή, ως λύσεις ανάγκης και για παιχνίδια που οι «ερυθρόλευκοι» θα κερδίζουν για 20-30 πόντους. Βρήκε, δηλαδή, κι άλλους πρωταγωνιστές. Ουδέν κακό, λοιπόν, αμιγές καλού για τον Ολυμπιακό που καταφέρνει εδώ και δύο αγωνιστικές να κερδίζει χωρίς τον ηγέτη και πιο μεγάλο του αστέρα, τον Βασίλη Σπανούλη.
Και μάλιστα, ο Ολυμπιακός κερδίζει τα παιχνίδια, δεν τα χάνουν οι αντίπαλοί του. Κι αυτό το καταλαβαίνει κανείς από το ότι δεν άφησε ποτέ τη Λαμποράλ να παίξει στο δικό της ρυθμό, να τρέξει δηλαδή το γήπεδο και να βρει τα σουτ στο τρανζίσιον παιχνίδι, «σκοτώνοντας» όποια ομάδα βρει απέναντί της αν τον επιβάλει. Ήταν λογικό, λοιπόν, για τη βασκική ομάδα να διακριθεί ο Γιάννης Μπουρούσης. Είναι ένας παίκτης, του οποίου το σώμα επιτρέπει να παίξει σε υψηλό τέμπο, αλλά μπορεί παράλληλα να ανταποκριθεί και στο παιχνίδι μισού γηπέδου. Όταν, λοιπόν, η Λαμποράλ είχε τους παίκτες της να μην μπορούν να επιβάλουν το ρυθμό που τους βολεύει, η μόνη αξιόπιστη λύση ήταν ο Μπουρούσης, στον οποίο μπορούσαν να ακουμπήσουν την μπάλα για να δημιουργήσει καταστάσεις για τον εαυτό του ή τους συμπαίκτες του. Απέδειξε για άλλη μία φορά, γιατί είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο και ένας από τους καλύτερους σέντερ στην Ευρώπη.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, είναι απόλυτα επιτυχημένος μέχρι τώρα, μένοντας προσγειωμένος και προσηλωμένος στο πλάνο του παρά το «μουδιασμένο» ξεκίνημα εντός συνόρων με τις ήττες στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Χωρίς να κάνει οποιαδήποτε κίνηση πανικού, έδωσε τον χώρο στους νέους του παίκτες να μπουν σιγά-σιγά στην «εξίσωση», διατηρώντας τον ίδιο χαρακτήρα ως συνόλου που τον διατηρεί στο κορυφαίο επίπεδο. Ένα σύνολο που πρώτα διατηρεί τα νώτα του και βρίσκει λύσεις στο πρόσωπο διάφορων παικτών επιθετικά. Έδειξε με τον πλέον δυναμικό τρόπο, ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει φέτος, χάνοντας έναν από τους «πυλώνες» του (Γιανγκ) και παίζοντας χωρίς τους παίκτες-«κλειδιά» που αναφέραμε. Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη πλευρά, είχε ένα θετικό ξεκίνημα σε Ελλάδα και Ευρωλίγκα, αλλά με τον καιρό φάνηκαν αρκετά προβλήματα που πρέπει να λύσει, αν θέλει να βρεθεί επίσης μεταξύ των κορυφαίων. Πιθανό είναι να χρειαστεί την προσθήκη ενός γκαρντ και ίσως ακόμη ενός παίκτη κοντά στο καλάθι. Προσωπικά, βέβαια, προβληματίζομαι με την απόδοση του Σάσα Πάβλοβιτς, ο οποίος δεν έχει μέχρι τώρα καμία σχέση με τον παίκτη που μας παρουσιάστηκε στην αρχή, έχοντας σπουδαίες περγαμηνές από το ΝΒΑ. Αυτός που βρέθηκε να έχει πιο ενεργό ρόλο στην ομάδα είναι ο Φελντέιν, αλλά και πάλι χρειάζεται πολύς δρόμος ακόμη για την ομάδα, ώστε να αποδώσει στα στάνταρ που γνωρίζουμε ότι έχει δυνατότητα και να είναι στις ομάδες που θα προσπαθήσουν να φτάσουν μέχρι το τέλος. Με την νίκη στη Σμύρνη, μπορεί να δόθηκε το έναυσμα για μία συνέχεια όπου ο Παναθηναϊκός θα δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο, ενώ ενδιαφέρον θα έχει η προσθήκη του Παππά στο rotation, ενός παίκτη που μπορεί να «δέσει» την περιφερειακή του γραμμή».