Μεγάλα προβλήματα παρουσίασε ο Ολυμπιακός στην χθεσινή αναμέτρηση με τη Ζενίτ. Προβλήματα στην επίθεση, καθώς η παραγωγικότητα του -ιδιαιτέρως σε εντός έδρας παιχνίδι- ήταν τόσο φτωχή που θα καθιστούσε την επικράτηση του μπασκετικό θαύμα. Με 68 πόντους σε 45 λεπτά (κανονική διάρκεια και παράταση) κόντρα σε μια ομάδα που πριν από το παιχνίδι δεχόταν κατά μέσο όρο 86 πόντους, καταλαβαίνει κανείς πως υπάρχει σοβαρό ζήτημα.
Πρόβλημα εντοπίζεται και στο αμυντικό ριμπάουντ (12 επιθετικά ριμπάουντ η Ζενίτ, 4 ο Αγιον). Με εξαίρεση το πρώτο πεντάλεπτο που η Ζενίτ φαινόταν να μην μπορεί να σταθεί ανταγωνιστική, στον υπόλοιπο αγώνα φάνηκαν όλες οι φετινές αδυναμίες του. Ο Ολυμπιακός έχει μόνο μια πηγή δημιουργίας, τον Σπανούλη. Αυτός αξιοποιεί και τους Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ όταν είναι ξεκούραστος και διαβάζει το παιχνίδι σωστά.
Μόλις αρχίσει το rotation όπως και έγινε μετά το 5’ ξεκινούν τα προβλήματα. Άναρχο παιχνίδι, χωρίς ρυθμό και απίστευτη αστοχία. Στην άμυνα, ο Ολυμπιακός πάλεψε με πλάνο και ενεργεία. Προδόθηκε από το αμυντικό ριμπάουντ γιατί εκτός του Μιλουτίνοφ (16 ριμπάουντ) οι υπόλοιποι δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν. Έτσι η Ζενίτ είχε τον έλεγχο του αγώνα και μόνο εξαιτίας της πήγε το ματς στην παράταση, όπου εκεί ο Ολυμπιακός κατέρρευσε κυριολεκτικά. Ο Ολυμπιακός δεν τρέχει στο transition και δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί καθόλου την άμυνα που προσπαθεί να παίξει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έκανε κάποιο μεγάλο σερί στον αγώνα, το μεγαλύτερο σερί του ήταν οι 6 πόντοι, δεν έκτιζε μομέντουμ και η μόνη στιγμή που συνέβη κάτι τέτοιο, ήταν όταν βρέθηκε στο μείον 6 με 40 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη και ευστόχησε σε 2 μεγάλα σουτ για να στείλει το παιχνίδι στην παράταση.
Ακόμα και τότε, περιμένεις , αυτή η εξέλιξη του αγώνα να χαλυβδώσει τους παίχτες του και να ρίξει ψυχολογικά τους Ρώσους στο έξτρα πεντάλεπτο. Φευ, κακές επιλογές, πολλά και άστοχα τριποντά, μηδενική δημιουργία από τα guard του και περιέργως λίγες επαφές με την μπάλα ο Μιλουτίνοφ, που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να πάρει πολλές μπάλες, τόσο στο τέταρτο δεκάλεπτο (μόνο 2 προσπάθειες) όσο και στην παράταση. Από την άλλη, η Ζανέτ, πήγε σε ορθολογικές επιλογές και χωρίς να εντυπωσιάσει, έφυγε από το ΣΕΦ με ένα διπλό-χρυσάφι.
Μπράβο στον Κόνιαρη, που έδειξε σίγουρα καλύτερρα στοιχειά από Μπάλντγουιν και Τσερι. Απλώς και αυτό καταδεικνύει το πρόβλημα, όταν ένας νέος Έλληνας guard, που έπαιζε πίσω από τον Χατσερ στον περσινό ΠΑΟΚ, είναι ο καλύτερος σου άσος και δεν έχεις καμία ουσιαστική βοήθεια από τους 2 Αμερικανούς, υπάρχει πρόβλημα.
Μια μάτια στα στατιστικά στοιχειά:
20% στο τρίποντο ο Ολυμπιακός – 38.9% η Ζενίτ
13-16 η αντιστοιχία ασίστ-λαθών για τον Ολυμπιακό – 14-14 για την Ζενίτ
6 κλεψίματα ο Ολυμπιακός– 10 κλεψίματα η Ζενίτ
16 πόντους από τον Πάντερ, με 2/12 τριποντά όμως και 3/9 δίποντα
Τσέρι 0 πόντους με 0/2 σουτ
Μπάλντγουιν 1 πόντος με 0/3 σουτ
Κουζμίνσκας 0 πόντους- 0/2 σουτ και 0/2 βολές
Μιλουτίνοφ 16 πόντους – 16 ριμπάουντ με 7/9 δίποντα και 2/2 βολές ( θα έπρεπε να πάρει και άλλες μπάλες)
Πολ 5 πόντους με 2/5 σουτ.
Όλα δείχνουν ότι χρειάζεται ενίσχυση στις θέσεις 1 και 5, ίσως και έναν πλάγιο. Τα παιδιά που έχει πάρει δεν δείχνουν να μπορούν να σηκώσουν το βάρος της περίστασης.
Με βάση τον πυρήνα των Ελλήνων που του έφερε τόσο μεγάλες επιτυχίες και καλύτερες επιλογές ξένων, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να αντιστρέψει την κατάσταση.