Του Τάκη Πανούλια
19/07/2011
Είχα πάρει την απόφαση να μην ξαναγράψω στο blog μας μέχρι
να υποκύψει η εργοδοσία στις απαιτήσεις μου. Με ενοχλούσε αφάνταστα ότι οι
εργαζόμενοι δεν κερδίζαμε το 57% των εσόδων και έκανα την κίνηση μου. Στο κρίσιμο ραντεβού έθεσα το θέμα επί τάπητος (όπως ο
Ντούντα τα μεταγραφικά), και ήμουν σίγουρος ότι θα κέρδιζα την παρτίδα.
Η
εργοδοσία αντεπιτέθηκε και με απείλησε με lockout. Τότε πέταξα το κρυφό μου
χαρτί και απείλησα με την σειρά μου ότι θα πάω να γράψω σε άλλο site. “Θα
αφήσεις τις ανέσεις που έχεις εδώ να πας σε άλλο site” μου είπαν ξέροντας
ότι δεν μου αρέσουν οι αλλαγές.
Οι μέρες πέρασαν, η στέρηση με κατέβαλε και αφού τουλάχιστον
πήρα εγγυήσεις ότι θα πάω περισσότερες μέρες διακοπές, επέστρεψα. Έτσι θα
ενσωματωθώ στο ξεκίνημα της νέας περιόδου αργότερα από τους άλλους σαν τους
διεθνείς των ομάδων.
Μουσώνες
Λοιπόν ξέρετε τι είναι οι καλοκαιρινοί μουσώνες; Οι μουσώνες
είναι ισχυροί εποχικοί άνεμοι που δημιουργούνται κυρίως στον Ινδικό Ωκεανό και
στη Ν. Σινική θάλασσα. Το όνομα τους προέρχεται από την αραβική λέξη
“μονσούν“, που σημαίνει εποχικός.
Οι μουσώνες ανάλογα με την εποχή που πνέουν, διακρίνονται σε
χειμερινούς και σε θερινούς μουσώνες, και παρουσιάζουν αντίθετες μεταξύ τους
φορές (διευθύνσεις). Τους χειμερινούς μήνες πνέουν από τις Ηπείρους προς τους
Ωκεανούς, ενώ τους θερινούς μήνες αντίστροφα, από τους Ωκεανούς προς τις
Ηπείρους.
Υπάρχουν και οι λεγόμενοι Ευρωπαϊκοί μουσώνες ή όπως είναι
περισσότερο γνωστοί, the Return of the Westerlies. Τα γεγονότα στον χώρο του
μπάσκετ αυτό το καλοκαίρι είναι τόσο έντονα και καταιγιστικά σε Ευρώπη και
Αμερική, όσο και οι μουσώνες.
Με τ’ εμποδίων
Πολλά και σημαντικά τα εμπόδια για τον Ηλία Ζούρο στο
ξεκίνημα του στην εθνική μας ομάδα. Κάποια αναμενόμενα και κάποια άλλα
απρόσμενα. Η οριστική αποχώρηση των δύο χαρισματικών guards
Διαμαντίδη – Παπαλουκά σηματοδοτεί σημαντικές αλλαγές στην ραχοκοκαλιά της
ομάδας. Νέα πρόσωπα θα πλαισιώσουν τους Σπανούλη, Ζήση και Καλάθη στις θέσεις
των guards με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Ο τραυματισμός του Καλάθη στις διακοπές, μια από τις πιο
αξιόπιστες λύσεις στην περιφέρεια ξαφνικά μεγάλωσε το πρόβλημα αφού κινδυνεύει
να χάσει το Eurobasket της Λιθουανίας.
Οι Σλούκας, Μάντζαρης από το νέο αίμα και ο πάντα πολύτιμος
και έμπειρος πλέον Ξανθόπουλος θα πρέπει να καλύψουν την ηγετική παρουσία αλλά
και τις πολλές και ποιοτικές δουλειές που προσέφεραν οι Διαμαντίδης–Παπαλουκάς.
Ο ελληνοαμερικανός Michael Bramos, ένα υβρίδιο ψηλού shooting guard και small
forward (1.98μ), με το εκπληκτικό άνοιγμα χεριών (2.13μ), ίσως μπορεί να δώσει
μια λύση.
Πάντως δεν ωφελεί σε τίποτα να αναπολούμε αυτούς που δεν
παίζουν αλλά να βρεθούν οι κατάλληλοι αντικαταστάτες. Άλλωστε η αλλαγή φρουράς
είναι αναγκαστικό γεγονός. Για να κερδίσεις τους νέους παίκτες η λύση είναι
πάντα μονόδρομος. Πρέπει να τους εμπιστευτείς.
Δεν εξετάζεις αν μπορούν να κάνουν την δουλειά των προκατόχων
τους αλλά αν μπορούν να σταθούν στο επίπεδο της Εθνικής ομάδας με τα δικά τους
πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Εδώ παίζει ρόλο το “μάτι” του προπονητή και η ικανότητα του να
προσαρμόσει το στυλ της ομάδας σε νέα δεδομένα. Δεν είναι εύκολο ειδικά σε αυτό
το μεταβατικό στάδιο και όλοι αναγνωρίζουμε την δυσκολία του
εγχειρήματος.
Προσωπική μου άποψη και ελπίδα είναι αυτή την φορά να είναι
στην δωδεκάδα και ο Βασιλειάδης που αξίζει μια ευκαιρία. Παίκτης με το σουτ του
χρειάζεται και δεν έχουμε πολλούς καθαρόαιμους σουτέρ. Αν δεν είναι και τώρα
στην δωδεκάδα, η κλήση στο μέλλον για προετοιμασία θα είναι ψυχοφθόρα
διαδικασία για το παιδί.
Η υπεροπλία στους ψηλούς ήταν τα καλά νέα για τον Ζούρο παρά
τα προβλήματα τραυματισμών του Μπουρούση και του Σχορτσιανίτη. Αλλά και εκεί η
άρνηση του Μαυροκεφαλίδη δημιούργησε αναταραχές. Δεν είναι τόσο η απουσία του
(αφού υπάρχουν εναλλακτικές) αλλά η γκρίνια για το αν και κατά πόσο αποτελεί
εθνική προδοσία η συμμετοχή ή όχι στις υποχρεώσεις της Εθνικής.
Το δεύτερο είναι το χειρότερο αφού προκαλεί μια συζήτηση
που μπορεί να βλάψει άμεσα και στο μέλλον την υπόθεση της Εθνικής μας ομάδας
μπάσκετ. Οι απόψεις αντιμαχόμενες αλλά συνήθως μιλάνε περισσότερο οι παράγοντες
και οι δημοσιογράφοι. Θα θέλαμε να ακούμε περισσότερο τη γνώμη των παικτών και
των προπονητών γι’ αυτό το ζήτημα.
Δική μου άποψη είναι, ότι κάθε υπόθεση είναι ιδιαίτερη και
πρέπει να κρίνεται κάτω από το πρίσμα της γενικότερης συμπεριφοράς του αθλητή
αλλά και του προβλήματος του. Ένας αθλητής αποδεδειγμένα τραυματίας, ή στα
πρόθυρα τραυματισμού λόγω υπερβολικής κόπωσης, ή με κάποιο ιδιαίτερο προσωπικό
πρόβλημα, μήπως τελικά δεν πρέπει να συμμετέχει;
Άλλωστε εύκολο είναι να διαπιστωθεί αν αληθεύει κάποιο από
τα παραπάνω και να συνεκτιμηθεί η γενικότερη προσφορά και συμπεριφορά του
παίκτη απέναντι στον θεσμό της Εθνικής. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να μιλούν
οι ίδιοι οι παίκτες και οι προπονητές και να εξηγούν με ειλικρίνεια την
κατάσταση. Είναι καλύτερα από το χαλασμένο τηλέφωνο.
Ας ελπίσουμε να σταματήσει αυτή η κακοδαιμονία και η γκρίνια
για να μπορέσει η Εθνική ομάδα να δουλέψει με την ησυχία της πάνω στο πλάνο του
προπονητή της. Εμείς όλοι ευχόμαστε καλή επιτυχία στην νέα αυτή περιπέτεια…
Μαζικές αποχωρήσεις και γκρίνια
Η οικονομική κρίση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα είναι
λογικό να αγγίξει και το μπάσκετ. Οι μεγάλοι σύλλογοι, συνηθισμένοι σε
πολυδάπανες και εντυπωσιακές μεταγραφικές κινήσεις κατά το μεταγραφικό παζάρι,
εμφανίζονται αναγκαστικά πολύ πιο “λογικοί“.
Φώτσης, Nicholas κούνησαν μαντήλι στους “πράσινους”, ενώ το
λιμάνι αποχωρίστηκαν εν ριπή οφθαλμού οι Μπουρούσης, Μαυροκεφαλίδης, Gordon,
Teodosic, Halperin, Nesterovic και η καταμέτρηση συνεχίζεται και για τις δύο
ομάδες. Ας μην ξεχνάμε ότι από τον Ολυμπιακό αποχώρησαν(;) οι Αγγελόπουλοι ενώ
από τον Παναθηναϊκό θέλουν να αποχωρήσουν(;) και οι Γιαννακόπουλοι.
Όλα αυτά έχουν προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις από τους
οπαδούς των δύο ομάδων αλλά και του τύπου. Το περίεργο είναι ότι ενώ οι
αποχωρήσεις και η έλλειψη τίτλων είναι περισσότερες στον Ολυμπιακό, η γκρίνια
είναι μεγαλύτερη στον Παναθηναϊκό! Οι οπαδοί των “κόκκινων” στηρίζουν και θέλουν
επιστροφή των αδελφών, σε αντίθεση με τους “πράσινους” που συγκριτικά
“χαλάνε” τον κόσμο.
Σαν να κόλλησαν από την ποδοσφαιρική γκρίνια, ολοένα και
περισσότερο ακούγονται φωνές κατά τις οικογένειας, τόσο από φιλάθλους όσο και
από τον “πράσινο” Τύπο. Βέβαια υπάρχουν και πολλοί που “κατανοούν”
την κατάσταση, εκφράζουν την συμπάθεια και τις ευχαριστίες τους για όσα έχουν
προσφέρει στον μπασκετικό Παναθηναϊκό.
Άποψη μου είναι ότι αν κάποιος θέλει να αποχωρήσει από μια
ομάδα στην οποία βάζει χρήματα είναι δικαίωμα του. Ειδικά αν η προσφορά του
είναι πολυετής. Στις ομάδες όλοι έρχονται και παρέρχονται. Άλλοι σύντομα και
άλλοι μετά από πολλά χρόνια παρουσίας. Η ζωή συνεχίζεται και βρίσκει τον τρόπο
να προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα. Υπάρχουν οι περίοδοι ακμής αλλά και παρακμής.
Το τι έχουν στο μυαλό τους σαν διοίκηση στον Παναθηναϊκό δεν
το γνωρίζω. Ίσως το ότι δεν βγαίνει να μιλήσει κάποιος επίσημα να δημιουργεί
και αυτή την νευρικότητα.
Εμένα αυτό που πάντα με τρέλαινε σε τέτοιες είδους
καταστάσεις είναι οι υστερίες και οι κραυγές. Η ευαισθητοποίηση καταστάσεων που
μόνο έτσι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται. Το κλάμα και το ανάθεμα για παίκτες
που έφυγαν ή και που έρχονται πολλές φορές με ξαφνιάζει.
Δεν λέω η αποχώρηση παικτών και προπονητών ειδικά αν η
παρουσία τους έχει συνδυαστεί με τίτλους και έχουν δεθεί με τον κόσμο της
ομάδας είναι φυσιολογικό να είναι δυσάρεστη. Και για τις δύο πλευρές. Αλλά ο
επαγγελματικός αθλητισμός τα έχει αυτά. Οι ομάδες είναι ζωντανοί οργανισμοί
άλλωστε και πάντα υπάρχουν αλλαγές.
Όταν κάποιος παίκτης δεν δέχεται την μείωση (δικαίωμα του)
και αλλάζει ομάδα, έτσι και η ομάδα έχει το δικαίωμα να επιλέξει να συνεργαστεί
με άλλους παίκτες. Ή θα έχουμε συναισθηματισμούς και από τις δύο πλευρές ή θα
έχουμε επαγγελματισμό (πάλι εκατέρωθεν).
Οι οπαδοί των ομάδων και οι δημοσιογράφοι δεν είναι λογιστές
για να ασχολούνται με τα οικονομικά των ομάδων. Οι επαγγελματικές ομάδες όμως
έχουν υποχρέωση να ασχολούνται με τα οικονομικά αν θέλουν να υπάρχουν. Το value
for money είναι συνήθως η βασική τους επιδίωξη στις μεταγραφές.
Σε τελική ανάλυση ο κόσμος της κάθε ομάδας πρέπει να
στέκεται στο πλευρό της ανεξάρτητα από πρόσωπα. Τα πρόσωπα τα εκτιμάς, τα
θυμάσαι, τα σέβεσαι αλλά υποστηρίζεις την ομάδα. Δεν πρέπει να ξεχνούν άλλωστε
αυτούς που μένουν πίσω στην ομάδα και μάχονται για το καλό της.
Ο αθλητισμός σε αυτό το επίπεδο προκαλεί έντονα συναισθήματα
και συγκινήσεις σε όλους όσους συμμετέχουν και παρακολουθούν κατά την διάρκεια
της δράσης. Όμως σε επίπεδο σχεδιασμού συνήθως (υπάρχουν και εξαιρέσεις)
κυριαρχεί η λογική και ο προγραμματισμός.
Κυρίως απαιτείται να ολοκληρωθούν οι κινήσεις στο σύνολο των
ομάδων για να έχει κανείς ολοκληρωμένη εικόνα. Όλα τα άλλα είναι φιλολογικές
συζητήσεις.
Ο D-Will
Η αλά Dominique Wilkins μεταγραφή του Deron Williams στη
Μπεσικτάς προκαλεί “σεισμό” στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο superstar των
New Jersey Nets με 20.1 πόντους μ.ο και 10.3 ασίστ, αφήνει το NBA και
μετακομίζει στην Κωνσταντινούπολη εξ αιτίας του lockout. Με τον όρο ότι αν
γίνει άρση του lockout μπορεί να λύσει το συμβόλαιο του και να επιστρέψει στις
ΗΠΑ.
Ένας από τους καλύτερους point guard του κόσμου στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και όλοι προσπαθούν να αξιολογήσουν την κίνηση του Deron.
Πήρε την σωστή ή λάθος απόφαση ή απλά γίνεται για να πιεστούν οι ιδιοκτήτες του
NBA και να προχωρήσουν σε άρση του lockout. Πολλοί υποθέτουν ότι η κίνησή του
θα ανοίξει το δρόμο και σε άλλους παίκτες από τον φανταστικό κόσμο του NBA προς
την Ευρώπη.
Ο Billy Hunter, ο επικεφαλής του σωματείου παικτών του NBA,
έστειλε πρόσφατα γράμμα στους παίκτες και τους προτρέπει να εξετάσουν την
πιθανότητα να παίξουν σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αν το NBA επιμείνει στο
lockout. Πολλοί ερμηνεύουν αυτή την κίνηση περισσότερο ως μπλόφα για να πιέσουν
καταστάσεις με τους ιδιοκτήτες.
Από την άλλη πολλοί αναλυτές του NBA θεωρούν λανθασμένη την
επιλογή του Deron Williams γιατί θεωρούν ότι οι παίκτες του διαμετρήματος του
δεν θα μπορέσουν να προσαρμοστούν στην ζωή και τον τρόπο παιχνιδιού στην Ευρώπη
και ρισκάρουν το ενδεχόμενο τραυματισμού με συνέπεια να χάσουν τα παχυλά
συμβόλαια που έχουν με τις ομάδες τους.
Βέβαια όλοι αυτοί σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν να γίνει
πραγματικότητα το εφιαλτικό για αυτούς σενάριο όπου και το lockout θα
συνεχιστεί αλλά και οι παίκτες θα παίξουν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και θα το
ευχαριστηθούν. Οι απολύσεις καραδοκούν αν πάψει να υπάρχει το αντικείμενο τους.
Ήδη, για να μην το ξεχνάμε, πάνω από 100 υπάλληλοι έχασαν την δουλειά τους στο
NBA.
Το σίγουρο είναι ότι θα έχουμε ένα συναρπαστικό μπασκετικό
καλοκαίρι. Μουσώνες φίλοι μου… καλοκαιρινοί μουσώνες…