Του Τάκη Πανούλια
06/06/2011
Δεν μας άφησαν να χαρούμε το παιχνίδι!
Αν κάτι μας έχει διδάξει η αθλητική ιστορία αυτού εδώ του
τόπου την τελευταία δεκαπενταετία, αν κάτι για το οποίο είμαστε απόλυτα
σίγουροι, είναι το γεγονός ότι η πιθανότητα να απολαύσουμε ως θεατές ένα
αθλητικό γεγονός υψίστης σημασίας (που κρίνεται τίτλος) χωρίς ασχήμιες είναι
μηδαμινές.
Για όσους λοιπόν σήμερα καταγράφουν, καταδικάζουν, και
αηδιάζουν, δικαίως βέβαια, έχω να πω τα εξής. Είναι πολύ αργά για δάκρυα. Το
σκηνικό έχει επαναληφθεί τόσες φορές που η απλή καταγραφή του, αλλά και η
καταδίκη του με λόγια, είναι απλά ασπιρίνη για τον καρκίνο.
“Πρέπει να το καταλάβουν οι υπόλοιποι οπαδοί και να
τους σταματήσουν. Εγώ και η ομάδα δεν έχουμε την δύναμη να το κάνουμε“.
Αυτά ήταν τα λόγια, γεμάτα πικρία, ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του ανθρώπου που θα
έπρεπε να είναι ο πιο ευτυχισμένος της βραδιάς. Αλλά είπε την μισή
αλήθεια. Γιατί οι ευθύνες μιας πολιτείας ανίκανης να επιβάλει την νομιμότητα
στον αθλητισμό, σε όλα τα επίπεδα, μετά από τόσα χοντρά γεγονότα σε όλα τα
αθλήματα είναι παροιμιώδης, εγκληματική και εσκεμμένη.
Εγώ ορκίζομαι να αποκλείσω από τα γραπτά μου τις φράσεις, 50
ή 100 ανεγκέφαλοι, υπέροχος λαός ή κόσμος, να φθάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, να
παρθούν τα κατάλληλα μέτρα, το βαρέλι δεν έχει πάτο ή έχει ή πιάσαμε πάτο,
γνωστοί – άγνωστοι, κουκουλοφόροι, η βλακεία είναι ανίκητη. Αν ξέχασα κάποια
από τις φράσεις κλισέ που χρησιμοποιούμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ θα τις προσθέσω όταν κάνω ένα
σατυρικό άρθρο γι’ αυτές.
Όπως επίσης δεν έχω να προτείνω και τίποτα. Γιατί απλά σε
πράξεις που αφορούν τον ποινικό κώδικα και που υπάρχουν νόμοι και ποινές για
κάθε ένα από αυτά τα αδικήματα δεν χρειάζεται τίποτε άλλο… από την επιβολή του
νόμου.
Αν δεν μπορείτε να επιβάλλετε τον νόμο απλά δηλώστε ανίκανοι και
παρατεθείτε. Όλοι όσοι είστε υπεύθυνοι. Όσοι δεν μπορείτε να τους αποβάλλετε
από το γήπεδο, να τους συλλάβετε, να τους δικάσετε και να τους τιμωρήσετε, να
τους παρακολουθήσετε και να τους εξαρθρώσετε, όσοι συναλλάσσεστε και όσοι τους
χρησιμοποιείτε για ίδιους σκοπούς και συμφέροντα. Τώρα λουστείτε τους.
Από το
προηγούμενο παιχνίδι η κατάσταση κλιμακωνόταν και είχαμε πει ότι δεν πάμε καλά.
Γιατί μην μου πει κανείς ότι τώρα είχαμε χειρότερα γιατί έτσι είναι αυτά.
Υπήρχε και αγώνας
Ναι υπήρξε ο τέταρτος τελικός που ήταν μάλιστα ίσως το
καλύτερο παιχνίδι της δεκαετίας μεταξύ των δύο απόλυτων μονομάχων στην φετινή
περίοδο. Σαράντα πέντε λεπτά μάχης, θεάματος και μπασκετικής πανδαισίας.
Τελικός νικητής ο Παναθηναϊκός που άξιζε τον τίτλο γιατί είχε ξεκάθαρα
περισσότερα ποιοτικά διαστήματα από τον αντίπαλο του συνολικά στη σειρά του
πρωταθλήματος.
Ο Ολυμπιακός ήθελε να διατηρήσει το momentum από το τέλος
του προηγούμενου παιχνιδιού. Ο τραυματισμός του Διαμαντίδη στο πρώτο λεπτό του
άνοιξε διάπλατα τον δρόμο να στείλει την σειρά σε πέμπτο παιχνίδι. Αλλά η
αντίδραση του Παναθηναϊκού ήρθε από “τρεις σωματοφύλακες“.
Καλάθης, Φώτσης και Batiste έπαιξαν και για τον αρχηγό τους. Όλοι οι υπόλοιποι
κατέθεσαν ότι είχαν και δεν είχαν αλλά οι τρεις τους έκριναν το αποτέλεσμα.
Οι τρεις σωματοφύλακες
Ο Καλάθης που έπαιξε 42 λεπτά κάνοντας μόλις 3 λάθη με 16
πόντους και 11 ασίστ μπήκε στα παπούτσια του αρχηγού του. Το καλάθι του στην
παράταση στο 1 εναντίον 1 με τον Μπουρούση ήταν μαχαιριά αλλά και δείγμα
αυτοπεποίθησης. Ο Φώτσης που στην καλύτερη και πιο ώριμη περίοδο της
καριέρας του συνολικά έκανε το απόλυτο με 6/6 τρίποντα, 1/1 δίποντα και
2/2 βολές για 22 πόντους. Το κυριότερο όμως είναι ότι το κάθε ένα από τα
τρίποντα του ήρθε σε τέτοιο χρονικό σημείο που ήταν σαν τις γροθιές του
πυγμάχου στο πληγωμένο μάτι του αντιπάλου του.
Ο Batiste συνεχίζει να εκπλήσσει τους πάντες στα 34 του και
αποδεικνύει ότι αν αγαπάς αυτό που κάνεις η ηλικία έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Οι
22 πόντοι και τα 11 ριμπάουντ λένε πολύ λιγότερα για την προσφορά του στον
συγκεκριμένο αγώνα.
Ο D’ Artagnan
Η δικαίωση του Obradovic για την ομάδα του, την οποία όπως ο
ίδιος ανέφερε κανείς δεν πίστευε, με το δέκατο τρίτο πρωτάθλημα τα τελευταία
δεκατέσσερα χρόνια (9ο συνεχόμενο) ήταν γλυκιά εκδίκηση από τους “ειδικούς”.
Απέδειξε σε όλους πως η ομαδική δουλειά, η ομάδα είναι η πραγματική
αιτία για όλες τις επιτυχίες και τους τίτλους όλα αυτά τα χρόνια.
Απέδειξε επίσης πως όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο
κόσμος όλος. Η κριτική είναι αποδεκτή και απαραίτητη, αλλά η αμφισβήτηση στο
πρόσωπο και την ικανότητα ή τι γνώσεις ενός ανθρώπου απόλυτα επιτυχημένου,
δείχνουν αχαριστία, μνήμη χρυσόψαρου και έλλειψη σωστού τρόπου αξιολόγησης.
Ο Ολυμπιακός
Οι “ερυθρόλευκοι” φέτος νίκησαν τον αντίπαλο τους
σε τέσσερα παιχνίδια και έχασαν σε τρία. Αυτό για πολλούς δείχνει ότι οι δύο
ομάδες είναι ισοδύναμες. Το σωστό είναι ότι οι δύο ομάδες είναι ανταγωνιστικές
η μία έναντι της άλλης. Οι βαρύτεροι τίτλοι όμως κατέληξαν στους πράσινους και
έμειναν όπως και πέρυσι με την κατάκτηση του κυπέλου. Φέτος μάλιστα δεν πήγαν
και στο Final-4 της Euroleague.
Οι δύο ομάδες μπορεί να είναι ανταγωνιστικές αλλά είναι και
διαφορετικές. Ο Ολυμπιακός δεν έχει το βάθος δουλειάς που έχει ο Παναθηναϊκός
με τον ίδιο προπονητή και τον ίδιο κορμό. Αυτό δίνει στον Παναθηναϊκό το
πλεονέκτημα της συνοχής, του αυτοματισμού, και της σταθερότητας της απόδοσης
κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Η αλήθεια όμως είναι ότι φέτος οι “ερυθρόλευκοι”
δυσκόλεψαν τους αντιπάλους τους και ήταν καλύτεροι από κάθε άλλη φορά.
Πρέπει όμως να επενδύσει σταθερά πάνω σε πρόσωπα και
φιλοσοφία και να αντέξει την αποτυχία αντιδρώντας με ορθολογιστικό τρόπο. Αν
προχωρήσει πάλι σε σαρωτικές αλλαγές θα ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Πρέπει να
πατήσει επιτέλους πάνω σε θεμέλια αν θέλει να κτίσει το δικό του επιτυχημένο
οικοδόμημα.
Βέβαια κάποιες περυσινές επιλογές του δεν πέτυχαν σε επίπεδο
υλικού παικτών με βάση το στυλ της ομάδας που ήθελε να κτίσει ο Ivkovic. Αλλά
το πρόβλημα είναι η συνέχεια και η συνέπεια σε επίπεδο δουλειάς στο κτίσιμο της
ομάδας με μπασκετική λογική και όχι εντυπωσιασμούς και επικοινωνιακές λογικές.
Τα ριμπάουντ
Τα 16 (!) επιθετικά ριμπάουντ ήταν η βάση, το θεμέλιο αν
θέλετε της νίκης του Παναθηναϊκού στο τέταρτο και τελευταίο παιχνίδι. Δεν είναι
μόνο οι πόντοι, αλλά και το ψυχολογικό πλεονέκτημα όταν ανανεώνεις 16 επιθέσεις
σε ένα τόσο κρίσιμο και οριακό παιχνίδι. Οι “πράσινοι” έστειλαν
πολλούς παίκτες να πηδήξουν στο επιθετικό ριμπάουντ και ειδικά όσοι είχαν το
πλεονέκτημα λόγω ύψους ή δύναμης ή στην πλάτη της άμυνας στις περιστροφές της
άμυνας.
Ο επίλογος
Τα συναισθήματα από το χθεσινό παιχνίδι είναι ανάμικτα για
όλους μας. Ένας τελικός αντάξιος της αξίας των δύο ομάδων αγωνιστικά, αλλά και
ασχήμιες. Αλλά όσο μιλάμε και δεν κάνουμε κάτι για ένα φαινόμενο που πλέον
αποτελεί καθημερινότητα στα αθλητικά δρώμενα κάθε φορά θα γράφουμε ευχολόγια.
ΥΓ: Θα ασχοληθούμε περισσότερο με την ανάλυση του αγώνα αλλά
και όλης της σειράς σε επόμενο άρθρο με περισσότερες λεπτομέρειες.