Οι δύο ελληνικές ομάδες πρόσφεραν χαρά με τις νίκες τους στη δεύτερη αγωνιστική του Top-16 της Ευρωλίγκα. Ο Ολυμπιακός, μετά από μία μεστή εμφάνιση στη Βιτόρια πήρε το «διπλό» απέναντι στη Λαμποράλ Κούτσα, ενώ ο Παναθηναϊκός δυσκολεύτηκε απέναντι στη Μάλαγα, με τον Τζέιμς Φελντέιν να παίρνει την ευθύνη στο φινάλε και του δίνει το πρώτο θετικό αποτέλεσμα στη δεύτερη φάση. Ποιοι είναι οι λόγοι άλλης μίας προβληματικής εμφάνισης, όμως, των «πρασίνων» και τι σημαίνει η νίκη που πέτυχαν τελικά, εν όψει της συνέχειας; Τι είναι αυτό που κάνει, παράλληλα, τους «ερυθρολεύκους» να επιδεικνύουν εξαιρετική εικόνα, τόσο εντός όσο κι εκτός έδρας;
Ο Γιώργος Καλαφατάκης, αναλύει στο Basketblog.gr τους αγώνες των δύο εκπροσώπων μας στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Αναφέρεται στο πώς ξεχωρίζει ο Ολυμπιακός, κάνοντας έναν «έλεγχο» της αφομοίωσης όλων των παικτών που ήρθαν από το καλοκαίρι κι έπειτα, ενώ τονίζει στο πόσο κρίσιμη μπορεί να αποβεί η νίκη που πέτυχε ο Παναθηναϊκός, σε συνδυασμό με την χρησιμότητα της εμφάνισής του στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων.
«Για τον Ολυμπιακό, πλέον, είναι δεδομένο ότι κάθε μέρα γίνεται και καλύτερος, ενώ έχεις ως δυνατό του «όπλο» την άμυνα, καταφέρνοντας έτσι να πετύχει άλλο ένα σπουδαίο αποτέλεσμα. Σε ατομικό επίπεδο, αρχικά, μία πρώτη παρατήρηση είναι ότι ο Σπανούλης βρίσκει τον καλό του εαυτό και ότι ο Μάντζαρης αποτελεί πια ένα αναπόσπαστο κομμάτι σε πολλούς τομείς για την ομάδα του. Δεν είναι μόνο, ότι κατεβάζει την μπάλα, σουτάρει όποτε του το επιτρέψει το παιχνίδι της και παίζει καλή άμυνα, αλλά πλέον δημιουργεί μόνος του καταστάσεις, που συνήθως καταλήγουν σε ευνοϊκές προϋποθέσεις για την επίτευξη ενός καλαθιού. Ο Αγραβάνης έχει αρχίσει να βρίσκει το δικό του σταθερό ρόλο, ενώ ο Πρίντεζης είναι μάλλον ο καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης στη θέση του. Είναι μία ομάδα με τη δική της ξεχωριστή φιλοσοφία, που δουλεύει σοβαρά και έχει κάνει τις απουσίες της να μην φαίνονται, με την έννοια ότι είναι τέτοια η δομή και ο τρόπος παιχνιδιού της, που δεν της επέτρεψε μάλιστα να φανούν σε βάθος χρόνου. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, θεωρώ ότι είναι η διατήρηση της συνοχής της κατά τη διάρκεια του αγώνα, καθώς όταν πραγματοποιούνται αλλαγές, παραμένει το ίδιο δυνατή στο παρκέ και μερικές φορές γίνεται ακόμη καλύτερη, πιστοποιώντας με αυτό τον τρόπο την αγωνιστική της άνοδο. Η συζήτηση είναι λογικό να επικεντρώνεται, επίσης, στην άμυνα του Ολυμπιακού και πρέπει να διευκρινίσουμε πως δεν υπάρχει για να καταστρέφει το παιχνίδι του αντιπάλου, αλλά για να δημιουργεί. Έχει τους παίκτες που θα σκοράρουν και θα προσφέρουν όμορφες φάσεις στο κοινό. Ξεκινά, λοιπόν, από την άμυνα που δίνει την ευκαιρία για να παίξει θελκτικά στην επίθεση. Πρέπει να αναφέρουμε, ασφαλώς, το πόσο κλονισμένη ήταν η Λαμποράλ με τη μη κορυφαία παρουσία του Μπουρούση. Όχι ότι ήταν κακός, αλλά φάνηκε ότι ήταν επηρεασμένος ψυχολογικά για τους γνωστούς δικούς του λόγους. Ο Ολυμπιακός έχει μάθει, πάντως, σε αυτό το επίπεδο να κερδίζει μέσα-έξω, καθώς έχει «χτίσει» το δικό του «πνεύμα» του πρωταθλητή και πιστεύω ότι θα καταφέρει ένα σωστό πλασάρισμα στο τέλος του Top-16.
Ο Τζόνσον-Όντομ δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη, αν και φαίνεται ότι θα βγάλει πολλή ενέργεια στο παιχνίδι των πρωταθλητών Ελλάδος. Είναι καλός σκόρερ, αλλά θα χρειαστεί χρόνο για να δώσει αυτά που θέλει ο προπονητής του, καθώς τον είδαμε σε αρκετές περιπτώσεις να κρατά παραπάνω από όσο έπρεπε την μπάλα. Πρέπει ακόμη να μάθει πώς παίζεται το μπάσκετ σε αυτό το επίπεδο, όπως το ίδιο έπρεπε να μάθει ο Στρόμπερι που βρίσκεται σε καλό δρόμο. Αντιθέτως, οι Αθηναίου, Χάκετ και Μιλουτίνοφ από τους καινούργιους παίκτες, είναι πια πολύ σημαντικοί για τον Σφαιρόπουλο και έχουν τη δική τους ουσιώδη θέση στο ρόστερ των «ερυθρολεύκων», μιας και δείχνουν μεγαλύτερη συνέπεια στις απαιτήσεις του τεχνικού τους.
Ο Παναθηναϊκός, ενώ είχε δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο στα προηγούμενα παιχνίδια, απέναντι στη Μάλαγα έδειξε ομάδα δίχως ενέργεια. Το καλό νέο είναι, βέβαια, ότι δεν πλήρωσε την εμφάνισή του αυτή και κατάφερε να πάρει το θετικό αποτέλεσμα. Οι μεγάλες ομάδες, είναι πολύ σημαντικό όταν κερδίζουν στην κακή τους μέρα, αποτελεί ευχής έργον. Για άλλη μία φορά, είδαμε πόσο μεγάλο «βαρόμετρο» είναι ο Διαμαντίδης που κρατά την ομάδα στα δύσκολα, για να δείξουν τις ικανότητές τους στο τέλος οι Γκιστ και Φελντέιν, που φαίνεται να διαθέτουν δυναμική προσωπικότητα. Υπήρχε, ασφαλώς, ένα πρόβλημα εναντίον «ζώνης» και θεωρώ ότι σίγουρα οι επιθέσεις και των δύο υστέρησαν, σε σύγκριση με τις άμυνες. Θα πει κανείς ότι η Μάλαγα είχε δύο σοβαρές απώλειες, τον Κουζμίνσκας και τον Μάρκοβιτς. Αυτό έχει διπλή ανάγνωση, καθώς αφενός δε γνωρίζεις πώς θα έπαιζε αν ήταν στη διάθεση του προπονητή τους, αφετέρου όταν λείπουν αναγκάζεσαι να αλλάξεις τη λογική σου και ενδέχεται να μπερδέψεις τον αντίπαλο, όπως έγινε στο ΟΑΚΑ. Σε γενικές γραμμές, πάντως, ο Παναθηναϊκός έκανε μία κακή εμφάνιση και προβληματίζει, αν και πρέπει να παραδεχτούμε ότι πρόκειται για μία ομάδα που για άλλη μία φορά άλλαξε εντελώς την φιλοσοφία της, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που πορεύεται με ένα σταθερό κορμό και ουσιαστικά ίδια φιλοσοφία εδώ και αρκετά χρόνια. Είναι λογικό, επομένως, να παρουσιάζει αυτά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του και το πιο σπουδαίο για τον ίδιο, θα είναι αρχικά να κερδίζει για να προχωρά. Κερδίζοντας, άλλωστε, έρχεται η ηρεμία που θες για να δουλέψεις πάνω στις αδυναμίες σου και νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει πολλές φορές χρόνο. Νομοτελειακά, δηλαδή, θα παρουσιάσει κάποια στιγμή το πρόσωπο που θέλει και ελπίζω να τα καταφέρει όταν πρέπει.
Το θέμα της «ζώνης» που έπαιξε η Μάλαγα, μιας και πολλές φορές της έχει γυρίσει «μπούμερανγκ» στο παρελθόν, είναι ότι αρχικά χρησιμοποιείται για να σου χαλάσει το ρυθμό και το μυαλό. Είναι, κατά τη γνώμη μου, πολύ πιο δύσκολη σαν άμυνα με όποιον τρόπο κι αν χρησιμοποιείται, γιατί πάνω απ’ όλα απαιτούνται συγκέντρωση και ενέργεια για να τη «σπάσεις», στοιχεία που δεν είχε ο Παναθηναϊκός. Φυσικά, έπαιξε ρόλο και το ότι είχε αρκετούς παίκτες σε βραδιά κάτω του μετρίου, όπως ο Καλάθης που χρεώθηκε νωρίς με φάουλ, ο Ραντούλιτσα, ο Κούζμιτς ή ο Φελντέιν, άσχετα αν ο τελευταίος ευστόχησε στο πιο κρίσιμο σουτ, γιατί για έναν τέτοιο σουτέρ είναι δύσκολο να είναι απόλυτα άστοχος σε τόσες προσπάθειες από μακριά. Φώτσης, Παππάς, Χαραλαμπόπουλος και Παπαγιάννης έπαιξαν λίγο, συνεπώς δεν μπόρεσαν να μπουν στο «πνεύμα» του αγώνα. Αυτή την εμφάνιση, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός πρέπει να την χρησιμοποιήσει για το μέλλον, να τη διαχειριστεί σωστά δηλαδή, ώστε να φανεί βελτιωμένος και πιο έτοιμος σε τέτοιες καταστάσεις».