Η ήττα του Παναθηναϊκού στη Βαρκελώνη και το σπουδαίο «διπλό» του Ολυμπιακού στο Μιλάνο, φέρνουν αντίστοιχα αρνητικό και θετικό πρόσημο στη διαφορά νικών και ηττών για τους δύο «αιωνίους», στο τέλος της τρίτης αγωνιστικής μιας Ευρωλίγκα, προβλεπόμενης ως μία από τις πιο ανταγωνιστικές των τελευταίων ετών. Ποια είναι, όμως, τα πρώτα «σημάδια» που δείχνουν οι δύο μεγάλοι εκπρόσωποί μας; Ποιο είναι το «στίγμα» που αφήνουν τα δύο τους ταξίδια και η μία εντός έδρας υποχρέωση έως τώρα και ποια είναι η αίσθηση που μας αφήνει μέχρι σήμερα η διοργάνωση;
Ο Γιώργος Καλαφατάκης, αναλύει στο Basketblog.gr τη μέχρι τώρα πορεία των «πρασίνων» και των «ερυθρολεύκων», βρίσκοντας πάντως στους δεύτερους μία πιο ξεκάθαρη προσέγγιση στον τρόπο παιχνιδιού τους σε αυτό το ξεκίνημα. Μιλάει για το πώς μπορεί να φτιαχτεί η «μαγιά» για μία επιτυχία, με τις ουκ ολίγες αλλαγές που έγιναν σε αμφότερα τα «στρατόπεδα», τις προσωπικότητες και τον… άπλετο χρόνο που έχουν μπροστά τους ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και οι παίκτες του, χάρη σε αποτελέσματα-«κλειδιά», την προσαρμογή των Αμερικανών του Ολυμπιακού, με σκοπό να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή του Σπανούλη και τα ενθαρρυντικά σημεία που προέκυψαν από την νίκη στο «Φόρουμ» επί της Αρμάνι, για τον χαρακτήρα που πάντα διατηρεί το σύνολο του Γιάννη Σφαιρόπουλου.
«Η ήττα που υπέστη ο Παναθηναϊκός στη Βαρκελώνη του βάζει κάποιο προβληματισμό, ως προς την αντιμετώπιση που είχε στο παιχνίδι, έστω κι αν μετρούσε αρκετές ελλείψεις στο rotation του. Προερχόταν από δύο νίκες με τον Ολυμπιακό που του έδωσαν άλλον «αέρα» και πλέον πρέπει να κοιτάξει προσεκτικά τις αδυναμίες του, τις οποίες στόχευσε πολύ σωστά και τιμώρησε η Μπαρτσελόνα. Αν παρατηρήσετε, ασφαλώς, τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα, θα δείτε ουκ ολίγα αποτελέσματα που προκαλούν έκπληξη μεν, μαρτυρούν δε ότι οι ομάδες είναι ακόμη πλήρως ανέτοιμες. Ούτε η Μπαρτσελόνα δεν έχει βρει τον εαυτό της και δεν έκανε φοβερό στο μεταξύ τους αγώνα. Απλά ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ κακός στο «Παλάου Μπλαουγκράνα».
Για τον τρόπο παιχνιδιού, οι «πράσινοι» δε μας έχουν ακόμη παρουσιάσει κάτι ξεκάθαρο, όπως για παράδειγμα ο Ολυμπιακός που έχει ως σημείο αναφοράς την άμυνα. Υπάρχουν, βέβαια, κάποια στοιχεία που φαίνονται στο ξεκίνημα. Η ομάδα θέλει να δώσει μεγάλη έμφαση μέχρι και στις πιο μικρές λεπτομέρειες επιθετικά, με επιμονή σε κομμάτια όπως το παιχνίδι στο low post με τον Ραντούλιτσα, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως βασίζεται πια σε πολλές προσωπικότητες. Έχουν συγκεντρωθεί στην ίδια ομάδα, αρκετοί παίκτες φτασμένοι και με ισχυρή προσωπικότητα και σε ένα τέτοιο σύνολο, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός στο πώς να μοιράσεις τους ρόλους.
Δεν ξέρω, βέβαια, αν μπορώ να πω το ίδιο και για τον Τζόρτζεβιτς. Πρόκειται για ένα μεγάλο όνομα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά σίγουρα όχι για ό, τι έχει πετύχει σε συλλογικό επίπεδο ως προπονητής. Δεν είναι κόουτς, σαν τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς ή τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, οι οποίοι είχαν τις δικές τους επιτυχίες και το δικό τους συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού να δείξουν, πριν έρθουν στην Αθήνα. Είναι λογικό, επομένως, όπως ανέφερα και στην αρχή να μιλάμε για μία ομάδα που δε μας έχει δείξει ξεκάθαρα τους προσανατολισμούς της για το πώς σκοπεύει να αγωνιστεί.
Έχει, βέβαια, το προνόμιο να διαθέτει πολύ χρόνο στη διάθεσή της. Οι δύο νίκες επί του Ολυμπιακού και η εύκολη επικράτηση επί της Καρσίγιακα στο ΟΑΚΑ, ώστε να μην έχει σήμερα ένα ανησυχητικό 0-3 στην Ευρωλίγκα και διαθέτοντας πια, τόσο τον πρώτο λόγο στο Κύπελλο όσο ένα μικρό προβάδισμα στο πρωτάθλημα, συνθέτουν ένα σκηνικό γύρω από το οποίο μπορεί να δουλέψει χωρίς καμία πίεση. Σε αυτό το διάστημα, θα μπορέσει να περιμένει την επιστροφή των Παππά και Μποχωρίδη, με τον πρώτο ειδικά να παίζει κατά τη γνώμη μου σπουδαίο ρόλο στην πορεία, για αυτό που μάλλον θέλει να ψάξει ο Τζόρτζεβιτς. Αν δεν αντιμετωπίσει άλλα προβλήματα, ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να είναι πλήρης στην πιο σπουδαία στιγμή, όταν από τον Φεβρουάριο και πέρα θα αρχίσουν να κρίνονται όλα.
Ο Ολυμπιακός, αντίθετα, είχε να ανταποκριθεί στην πίεση που του δημιούργησαν οι δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό και τον άφησαν λίγο πίσω. Είχε, όμως, το σθένος, τη διάθεση και τον χαρακτήρα να αντιδράσει για άλλη μία φορά και να πάρει ένα μεγάλο «διπλό» στο Μιλάνο. Είχε, φυσικά, ως σπουδαιότερο «όπλο» την άμυνά του και είδαμε στο τέλος να έχει τα αποθέματα να «καθαρίσει» το ματς, με τους Σπανούλη και Πρίντεζη να πρωταγωνιστούν.
Ισχύει και για τους «ερυθρολεύκους» αυτό που είπαμε ήδη, ότι είναι δηλαδή πολύ νωρίς και υπάρχει πολλή δουλειά μπροστά τους. Δεν είναι εύκολο, από τη μια στιγμή στην άλλη να αφομοιώσουν οι νεότεροι παίκτες του, αυτά που ζητάει από τους ίδιους η ομάδα. Ο Γιανγκ, για παράδειγμα, τώρα αρχίζει να ανταποκρίνεται σε πράγματα αυτονόητα για τον Ολυμπιακό, όπως οι συνεργασίες με τον Σπανούλη και τα pick ‘n’ roll, ενώ μέχρι το παιχνίδι με την Αρμάνι πολλές φορές φαινόταν να βρίσκεται «έξω από τα νερά του». Ο Χάκετ προσπαθεί να βρει τον εαυτό του, όπως και ο Στρόμπερι που αποτελεί «στοίχημα» για τον προπονητή του, ο οποίος τον επέλεξε αντί του Λαφαγιέτ που μόλις τον βρήκε αντίπαλο. Σε όσους διαφώνησαν με αυτή την κίνηση, πάντως, πρέπει να πούμε ότι δεν είναι ώρα για να κρίνουν ακόμη. Μπορεί ο κόουτς Σφαιρόπουλος και το τεχνικό τιμ να μη συμφωνούσαν με τον παίκτη στο ρόλο που θα είχε ή ίσως να μην ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι από την προσφορά του και να νόμισαν ότι ο Στρόμπερι θα ανταποκριθεί πιο αποτελεσματικά σε αυτά που ζητούν. Εμείς που δεν είμαστε στις τάξεις της ομάδας δεν μπορούμε να ξέρουμε, αλλά κάποια λογική εξήγηση θα υπάρχει για μία τέτοια κίνηση.
Επίσης ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει από τον Χάκετ πολλά πράγματα, προκειμένου να γίνει πιο εύκολη η ζωή του Σπανούλη. Είναι κατά τη γνώμη μου, ένα μειονέκτημα το ότι εξαρτάται αρκετά από τον αρχηγό του και πρέπει να βρεθούν οι λύσεις που θα τον «ελαφρύνουν». Πιστεύω, πάντως, ότι άλλος ένα δημιουργός δίπλα στον Σπανούλη να έλυνε εντελώς τα χέρια τόσο του ίδιου, όσο και του προπονητή, αλλά θεωρώ ότι και ο Χάκετ μπορεί να προσφέρει πολλά. Αρκεί, βέβαια, να βρει ξανά τον εαυτό του, όπως παλιότερα στην Αρμάνι ή ακόμη καλύτερα στη Σιένα, της οποίας είχε ηγηθεί. Μιλάμε, επομένως, για μία περιφέρεια που ακόμη δε λειτουργεί με τρόπο που θα κάνει πιο απλό το έργο του αρχηγού, ενώ αξιοσημείωτο είναι το πρότζεκτ με την προώθηση του Παπαπέτρου. Αν όλα αυτά δουλέψουν σωστά στο επόμενο διάστημα τότε θα δούμε έναν πολύ καλύτερο Ολυμπιακό. Το γεγονός, πάντως, ότι έδειξε τέτοια διάθεση και προσωπικότητα με την Αρμάνι, είναι ήδη στα ενθαρρυντικά «σημάδια».
Και οι δύο «αιώνιοι», λοιπόν, συνεχίζουν την πορεία τους έχοντας πολύ δρόμο μπροστά τους και δουλειά να κάνουν, ώστε να παρουσιάσουν αυτό που θέλουν ακριβώς σε μερικούς μήνες από τώρα, μιας και στόχος είναι οι ομάδες να φανούν έτοιμες μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου. Εκεί θα αρχίσουν να κρίνονται όλα, και ειδικά στην Ευρωλίγκα με ένα σκληρό Top-16 που μπορεί να κρίνει σε σημαντικό βαθμό το τι θα δούμε μέχρι το τέλος».