Του Νίκου Οικονόμου
05/11/2011
Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε και με τα δύο παιχνίδια των
ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν ως τώρα αρκετές διαφορές στην εικόνα τους στο
γήπεδο. Αρχίζουμε με το πρώτο χρονικά, αυτό του Ολυμπιακού κόντρα στην Κάχα
Λαμποράλ.
Οι “ερυθρόλευκοι” έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Απέναντι σε
μια ομάδα, που -στο συγκεκριμένο ματς- δεν ήταν τίποτα φοβερό έπρεπε να πάρουν τη νίκη. Μια νίκη – τόνωση ψυχολογίας, μια νίκη που
θα έστελνε μήνυμα σε πολλούς αποδέκτες: “Είμαστε κι εμείς εδώ“.
Όλα τα ματς χάνονται, κι όλα κερδίζονται, όμως από τη στιγμή που βάζεις τέτοιο τρίποντο, πρέπει
να το πάρεις και να φύγεις. Με τόσο πολύ κακό τον Πριτζιόνι (κι ας πέτυχε το νικητήριο καλάθι), με τον Τελέτοβιτς να είναι πολύ ώρα εκτός
αγώνα (όταν πήρε μπροστά, ανέβηκε όλη η Κάχα),
αλλά και καλή εμφάνιση από την πλευρά σου, πρέπει να πάρεις και τους βαθμούς.
Θαρρώ ότι έτσι όπως ήρθε το αποτέλεσμα, η απογοήτευση είναι διπλή. Είναι άλλο να χάνεις όπως έχασε ο Ολυμπιακός από την Μπιλμπάο (δηλαδή, με πολύ κακή εμφάνιση) κι άλλο να χάνεις μετά από
καλή παρουσία.
Αφήνοντας πίσω το αποτέλεσμα, η ομάδα του κόουτς Ίβκοβιτς έπαιξε καλή άμυνα, ενώ είχε και
τον έλεγχο του ρυθμού. Ξεχώρισα τον Κατσίβελη, για την εκπληκτική του άμυνα,
ενώ ο Σπανούλης (όπως και κόντρα στη
Φενέρ) ήταν πολύ καλός. Να σημειώσουμε πως ήταν η πρώτη φορά που ξεκίνησε πεντάδα
στην Ευρωλίγκα.
Αν θυμηθείτε το παιχνίδι με την Μπιλμπάο, ο Σπανούλης
ήταν κακός και ήταν κακός ο Ολυμπιακός.
Λογικό, αφού από τα χέρια του Βασίλη
περνά φέτος όλος ο Ολυμπιακός. Είναι
ο παίκτης που κινεί τα πάντα, και τα πάντα κινούνται γύρω από αυτόν, αυτός που θα
πάρει τα δύσκολα σουτ.
Αδιαμφισβήτητο το ταλέντο
και η ικανότητά του, όμως αυτό το
χαρακτηριστικό κάνει πολύ προβλέψιμο τον
Ολυμπιακό, ειδικά σε υψηλό επίπεδο.
Ομάδες που θα έχουν πολλά γκαρντ να
τον κυνηγήσουν, γρήγορους ψηλούς να
κάνουν “hedge out“, θα
μπορούν να τον παγιδέψουν, να δυσκολέψουν τη δράση του, αν δεν υπάρχουν συμπαίκτες
να τον βοηθήσουν, όταν θα έχουν το ελεύθερο σουτ.
Ο Παπαδόπουλος
λειτούργησε πολύ θετικά, “διάβασε” τις παγίδες που του
έστηνε ο Ιβάνοβιτς και έβγαλε πολλά
ελεύθερα σουτ. Ο κόουτς της Κάχα
“έδωσε” το σουτ στον Κέσελ,
θεωρώντας ότι δεν θα χάσει από αυτόν.
Μου αρέσει πολύ ο Χάινς,
βγάζει ενέργεια, παίζει και στις δύο πλευρές του γηπέδου, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να παίξει καλά στη θέση
“5” σε υψηλό επίπεδο. Κρατάω μια επιφύλαξη, περιμένω να δω
περισσότερα δείγματα.
Συνολικά ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλός κόντρα στην Κάχα Λαμποράλ, όμως ακόμα δεν δείχνει τόσο δυνατός όσο πέρυσι, δεν
πείθει ότι μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά στην Ευρωλίγκα. Είναι νέα ομάδα, είναι
αρχή, πρέπει να βρουν ρόλους και χημεία και βέβαια να δούμε τί θα προσθέσει ο Λούκας, αλλά και ο Χάουαρντ, ή αν αντικατασταθεί ο παίκτης που θα πάρει τη θέση του.
πέρυσι
Αντίθετα ο Παναθηναϊκός
μοιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα. Τολμώ
να πω ότι είναι καλύτερος από πέρυσι,
σ’ αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο. Κερδίζει πιο εύκολα.
Έχει πολλά παιδιά που παίζουν χρόνια στην ομάδα, ξέρουν τί
θέλει ο προπονητής τους, γνωρίζουν ο ένας τον άλλον μέσα στο γήπεδο. Έτσι είναι πιο εύκολο να ενταχθούν οι καινούριοι,
που μαθαίνουν από την πρώτη στιγμή ότι ή θα κάνουν αυτά που επιτάσσει το
σύστημα, ή θα βρεθούν στον πάγκο.
Είναι ομάδα με προσανατολισμό,
συνεχίζει να παίζει σύνθετες ζώνες, zone press, ενώ ο Ομπράντοβιτς μπορεί να δοκιμάζει πράγματα, γιατί του δίνουν το
δικαίωμα οι παίκτες του να τα δοκιμάσει, όταν είναι στους 20 πόντους διαφορά.
Αν και στο ημίχρονο δέχθηκε πολλούς πόντους για την ποιότητα
που έχει ως ομάδα (στο αμυντικό κομμάτι), στο
τρίτο δεκάλεπτο… κατέβασε ρολά. Είναι ομάδα η οποία, τη στιγμή που οι άλλοι
ψάχνονται, μπορεί να κάνει πολλές τριπλές
αλλαγές στα pick and roll.
Να το πω απλά: Μου
αρέσει να τον βλέπω. Μου κάνει
ομάδα. Βλέπεις στα πρόσωπα των παικτών πως είναι ευτυχισμένοι με αυτό που κάνουν κι αυτό βγαίνει στο γήπεδο.
Τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν. Ο Παναθηναϊκός δεν έφτασε τυχαία εκεί που έφτασε, δεν έχει πάρει
τόσους ευρωπαϊκούς τίτλους από… σύμπτωση. Κι αυτό το μέταλλο, η ομοιογένεια,
η κατεύθυνση, η ποιότητα, βγαίνει στο παιχνίδι.
Αυτό που προσδοκώ, όπως φαντάζομαι κάθε φίλαθλος, είναι να
συνεχίσει το ίδιο καλά ο Παναθηναϊκός,
να συνεχίσει να βελτιώνεται ο Ολυμπιακός.