Του Νίκου Οικονόμου
04/12/2011
Η “ευρωπαϊκή”
εβδομάδα που πέρασε, καλύτερα είναι να ξεχαστεί όσο πιο γρήγορα γίνεται, καθώς
δεν πρόσφερε κάτι ιδιαίτερο στις δύο ομάδες που μας εκπροσωπούν στην Ευρωλίγκα, ενώ δεν προσφέρεται για… βαθιά ανάλυση, αφού ελάχιστα πράγματα μπορούμε
να κρατήσουμε.
Ξεκινάμε από τον Παναθηναϊκό,
που αγωνίστηκε πρώτος (χρονικά). Έκανε ένα
από τα χειρότερα πρώτα ημίχρονα στη φετινή (κι ίσως όχι μόνο αυτή) Ευρωλίγκα. Το να δεχθούν οι “πράσινοι” 49 πόντους μέσα στο ΟΑΚΑ, από οποιαδήποτε ομάδα, πόσο μάλλον από
την ΚΚ Ζάγκρεμπ, είναι υπερβολικό.
Ο Παναθηναϊκός
είναι μια ομάδα που στηρίζεται 100% στην
άμυνα και μέσα από την καλή άμυνα παίρνει ρυθμό και στην επίθεση. Φαίνονταν
πως ήταν θέμα χρόνου, πότε θα το πάρουν απόφαση οι παίκτες του να παίξουν άμυνα.
Δεν μας έχουν συνηθίσει έτσι, αλλά μπορεί
να συμβεί και αυτό.
Δεν νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθούμε περισσότερο με ένα διαδικαστικό παιχνίδι. Αυτό που θα
μείνει είναι πως σε ένα ημίχρονο, από μια ομάδα μέτριας δυναμικότητας, το
“τριφύλλι” δέχθηκε 50 πόντους.
Επειδή γνωρίζω πως λειτουργούν οι μεγάλες ομάδες, τα άλλα δύο δεκάλεπτα (τα… καλά) θα ξεχάσουν
γρήγορα και το τεχνικό τιμ θα δουλέψει πάνω στο “κακό” πρώτο μισό,
προκειμένου να μην επαναληφθεί παρόμοια
εμφάνιση, έστω και σε κομμάτι ενός παιχνιδιού.
Πέρα από τους βαθμούς, το μεγαλύτερο κέρδος για τον Παναθηναϊκό είναι πως μπήκε ο Μπατίστ σε ρυθμό, έβγαλε φάσεις. Κάτι
τέτοια ματς τον βοηθούν να βρει τα πατήματά του.
εικονογραφημένα
Στον Ολυμπιακό
είχαμε μια από τα ίδια. Ό,τι λέγαμε τόσο καιρό, συνέβη στην Κωνσταντινούπολη. Αναρωτιόμασταν πώς θα
μπορέσει ο Ολυμπιακός να σταθεί, αν
ο Σπανούλης δεν έπιανε τα στάνταρ
που μας συνήθισε φέτος, αν έπεφτε η παραγωγικότητά του.
Ο Βασίλης είχε μονοψήφιο αριθμό πόντων. Επειδή είδα
τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει ο Σπάχια
και μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται, ήταν εξ αρχής πρώτος στόχος του να
εξουδετερώσει τον Σπανούλη.
Το μυαλό όλων ήταν εκεί, γι’ αυτό και έπεφταν πάνω του δεύτερος
και τρίτος παίκτης. Δεν τον απασχόλησε
ποιος θα βάλει καλάθι από τους υπόλοιπους (και πόσα θα βάλει) γιατί πίστευε
(και δικαιώθηκε) ότι μόνο αν πήγαινε ψηλά το σκοράρισμα του Σπανούλη θα έχανε.
Παρόλο που το κατάλαβε ο Βασίλης και άρχισε να μοιράζει παιχνίδι, μοιάζει να είναι στην
ψυχολογία της ομάδας η δράση του. Αν πάρει μπροστά ο Σπανούλης την επίθεση, αλλάζει όλη η ψυχολογία της ομάδας.
Αν παρατηρήσατε, ο Σπάχια
“χτύπησε” και στην άμυνα τον Σπανούλη, για να τον κουράσει περισσότερο, να τον φθείρει
ψυχολογικά, σωματικά, ακόμα και με φάουλ. Ο παίκτης τον οποίο μάρκαρε έπαιρνε
περισσότερες πρωτοβουλίες…
Είναι πλέον καθαρά πως είναι εξαιρετικά δύσκολο στην Ευρωλίγκα να κερδίσει εκτός έδρας ο Ολυμπιακός με τον Σπανούλη μονοψήφιο. Και μπορεί η Φενέρ να μην είχε άλλο αποτέλεσμα, οπότε οι παίκτες της να τα…
έδωσαν όλα, αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα
υπάρξουν κι άλλες βραδιές με τον Βασίλη “μονοψήφιο”.
Το μεγαλύτερο κακό για τους “ερυθρόλευκους” είναι πως έχασαν
τη διαφορά. Όταν προσπάθησαν να την κρατήσουν έκαναν περισσότερα λάθη και
την έχασαν. Πολλά λάθη στην άμυνα, στις
αλλαγές στα πικ & ρολ, γι’ αυτό και οι αντίπαλοι περιφερειακοί πήγαιναν
μέχρι μέσα.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι έλειψε πάρα πολύ ο Παπαδόπουλος, που είναι δεύτερος δημιουργός. Ο Ολυμπιακός δεν
απειλούσε από το λόου ποστ, παρά
μόνο στην αρχή με τον Γλυνιαδάκη.
Ο Λούκας πέτυχε
πόντους, αλλά νομίζω πως δεν είναι αυτό το μπάσκετ που θέλει να παίξει ο Ολυμπιακός. Ο Χάουαρντ δεν ξέρω αν μπορεί να δείξει κάτι διαφορετικό στη
συνέχεια, αλλά μέχρι τώρα δεν έδειξε κάτι, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να παίζει στο “4” μόνο με δύο παίκτες (Πρίντεζης – Άντιτς).
Το επόμενο παιχνίδι (Κάχα
Λαμποράλ) είναι “φωτιά”,
σαν τα δύο προηγούμενα από αυτό με τη Φενέρ.
Ο Ολυμπιακός έχει μόνο ένα
αποτέλεσμα, γιατί διαφορετικά μπαίνει σε περιπέτειες. Και το κακό είναι πως δεν έχει δυνατότητα ενίσχυσης…