Έχω μια τρέλα με τους αριστερόχειρες και είμαι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης που ο πεντάχρονος γιος μου κάνει τα πάντα με αριστερό πόδι και χέρι εκτός από το να σουτάρει στο μπάσκετ και να πετάει πέτρες. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα στην Ελλάδα και τα δύο θα ‘ναι χρήσιμα αλλά θα προτιμούσα να είναι “αριστερός” παντού.

Άσχετος ο πρόλογος αλλά συνειρμικός γιατί μετά το νέκταρ του ερυθρόλευκου πρωταθλήματος έχω έναν νέο μπασκετικό ήρωα: Τον Captain Clutch (συμπλέκτης) Έισι Λο. Αυτή η παικτούρα για όσους βλέπουν πέρα από τα προφανή και τους αριθμούς. Ο άνθρωπος που απελευθέρωσε τον Βασίλη Σπανούλη. Ο παίκτης – συμπλέκτης όπως ακριβώς τον χαρακτήρισαν οι Αμερικανοί, που το ξέρουν το άτιμο το μπασκετάκι καλά.

Αντιγράφω: Το πλήρες όνομα του είναι Έισι Λο ο 4ος, γιος του Έισι Λο του 3ου και της Ντολόρες. Ο πατέρας του έπαιζε στην ίδια θέση. Είχε συμφωνήσει με το Σεν Λούις, αλλά τελικά επειδή έκανε παιδί (τον αδερφό του Λο) κατέληξε στο άσημο Ναβάρο κοντά στο σπίτι του. Ο παππούς του (Έισι Λο ο 2ος) πέθανε το 1997 από καρδιακή προσβολή, όταν έβλεπε τον αγώνα μποξ του Τάισον με τον Χόλιφιλντ μαζί με τον γιο και τον εγγονό του.

Υπήρξε ένας από τους καλύτερους παίκτες γυμνασίων στο Τέξας. Οδήγησε μάλιστα το γυμνάσιο Κίμπαλ στον τελικό, όπου το Τζον Τζέι του Σαν Αντόνιο κέρδισε με τρίποντο από τη σέντρα κατακτώντας τον τίτλο!

Αποτέλεσε έναν από τους κορυφαίους παίκτες του συγκεκριμένου κολεγίου κι η φανέλα του (με το Νο1) είναι η μοναδική στην ιστορία του σχολείου (σε οποιοδήποτε σπορ) που έχει αποσυρθεί.

Οι λόγοι που αγαπήθηκε από το κοινό των “Aggies” είναι τρεις: πρώτον γιατί σκόραρε 1.653 πόντους (3ος στην ιστορία) και μοίρασε 540 ασίστ (3ος στην ιστορία) στην 4ετή θητεία του, δεύτερον γιατί ήταν ο παίκτης που έπαιρνε τη μπάλα στα δύσκολα -εξού και τα προσωνύμιο “Captain Clutch“- και τρίτον γιατί είχε σημειώσει το ιστορικό buzzer-beater τρίποντο στο γειτονικό ντέρμπι με το Τέξας, την 1η Μαρτίου 2006. Η φάση έχει μείνει γνωστή ως το “the shot”.

Ο Έισι Λο είναι ο καλύτερος παίκτης στην Αμερική στα τελευταία 5 λεπτά του αγώνα. Θέλει πολύ να έχει τη μπάλα στα χέρια του στο τέλος“.
Τα λόγια ανήκουν στον γκουρού του κολεγιακού μπάσκετ, Ντικ Βαϊτάλε. Μόνο τη χρονιά 2006-2007 πήρε την ομάδα του από το χέρι σε 11 παιχνίδια, κάνοντας ηγετικές εμφανίσεις στο φινάλε. Εκείνη τη σεζόν ήταν ανάμεσα στους τέσσερις υποψήφιος για τον τίτλο του παίκτη της χρονιάς. Τελικά κέρδισε ο Κέβιν Ντουράντ!

Στην κολεγιακή του καριέρα κέρδισε πολλές ατομικές διακρίσεις και μαζί την 11η θέση στο ντραφτ του 2007. Τον επέλεξαν οι Ατλάντα Χοκς. Ήταν μάλιστα ο μοναδικός τεταρτοετής του γύρου.

Στα “Γεράκια” άλλαξε νούμερο και… όνομα. Από το “Law IV” και το Νο1, κατέληξε στο σκέτο “Law” και στο Νο4.

Ο Λο είναι αμφίχειρας! Κάνει τα πάντα με το δεξί, αλλά σουτάρει με το αριστερό λόγω τραυματισμών! Έχει σπάσει το δεξί του χέρι τρεις φορές κι επειδή προτιμούσε από το να κάθεται, να παίζει μπάσκετ, άρχισε να εξασκείται. Η οριστική επιλογή ήρθε στο γυμνάσιο, όταν χτύπησε για τελευταία φορά. Κράτησε το αριστερό χέρι, ειδικά στα μακρινά σουτ.

Στο γυμνάσιο σούταρε με το δεξί, αλλά ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να αλλάξει χέρι και να ξεκινήσει να σουτάρει με το αριστερό! Όταν αποθεραπεύτηκε χρησιμοποιούσε και τα δύο χέρια. Προτιμούσε να εκτελεί από μακρινή απόσταση με το αριστερό.

Στο σουτ δεν βάζει καθόλου καμπύλη. Ο προπονητής του στο Τέξας Α&Μ, Μπίλι Γκίλσπαϊ, θέλησε να διορθώσει το πρόβλημα λέγοντας του να μη βάζει το δεξί του δάχτυλο. Ο Λο αποφάσισε στην προπόνηση να δένει με ταινία τον αντίχειρα του, αλλά η τακτική δεν είχε αποτέλεσμα, καθώς έριξε πολύ τα ποσοστά του κι έτσι την εγκατέλειψε.

Έχει δύο μεγάλα τατουάζ στα χέρια: το ένα γράφει “Lord’s Favorite Lawman” και στο άλλο έχει γραμμένος -σαν σε πάπυρο- κομμάτια από τους ψαλμούς 91 και 93, θέλοντας να υπογραμμίσει τη φράση “that God is my fortress, in him I trust, and that I shall fear no one. That’s how I feel” (“ο Θεός είναι το φρούριο μου. Αυτόν εμπιστεύομαι και για αυτό δεν φοβάμαι κανέναν. Έτσι νιώθω”).  Γενικά έχει “χτυπήσει” πολλές φορές το κορμί του, γράφοντας λέξεις όπως “ευλογημένος” (με δύο χέρια με φτερά να προσεύχονται) στην πλάτη ή το “without love there is no faith” στο εσωτερικό του μπράτσου (“χωρίς αγάπη, δεν υπάρχει πίστη”).

Αυτός ο “μυθικός τυπάρας” είναι μόλις 27 χρονών και έρχεται από τον πάγκο (!!) για τον Ολυμπιακό. Απορείτε τώρα πως πήγαν όλα εφέτος στο λιμάνι;