Λένε πως όταν μεγαλώσει ο άνθρωπος γίνεται (γερό)παράξενος. Στο ΝΒΑ, ωστόσο, η φετινή σεζόν αποδεικνύει ένα άλλο κλισέ. Αυτό περί του “παλιού-καλού κρασιού“. Γιατί τα “τιμημένα γηρατειά” της Λίγκας όχι μόνο επιβεβαιώνουν πως έκαναν λάθος όσοι τους ξέγραψαν, αλλά επαναλαμβάνουν και την αλλαγή φιλοσοφίας που διαπνέει το αμερικανικό πρωτάθλημα.
Λίγο πριν τον αγώνα Μαϊάμι – Σαν Αντόνιο, τα ξημερώματα της Παρασκευής (30/11), ο σέντερ των πρωταθλητών Χιτ, Κρις Μπος, θυμήθηκε ότι “όταν ο (σ.σ.: μεγάλος σταρ των Σπερς) Τιμ Ντάνκαν ξεκινούσε στο ΝΒΑ, εγώ δεν ήμουν καν έφηβος και φυσικά δεν το λέω για να τον κάνω να νιώσει μεγάλος”! Άλλωστε, ο Ντάνκαν δεν έχει τέτοιες έγνοιες. Και αυτό φαίνεται όχι τόσο από την σιωπή του πάνω στο ζήτημα της ηλικίας του όσο από το ότι στα 36 του και στην 16η σεζόν του, ο τετράκις πρωταθλητής είναι φέτος ο πρώτος σκόρερ (μ.ο.18,3π.) και πρώτος ριμπάουντερ (μ.ο. 10.8) της ομάδας του! Με τον προπονητή του, Γκρεγκ Πόποβιτς, να πιστεύει ότι “είναι τόσο έξυπνος παίκτης που αν θέλει, μπορεί να παίξει ως τα 40 του”.
Την ίδια στιγμή, ένας παίκτης του Μαϊάμι ευελπιστεί να συνεχίσει να διανύει την “δεύτερη νιότη” του. Ο Ρέι Άλεν έχει κλείσει από τις 20 Ιουλίου τα 37 του, όμως μετά την μετακόμισή του από τους Σέλτικς στους Χιτ δείχνει ιδιαιτέρως ακμαίος, καθώς μετρά 12,8π. μ.ο. από τον πάγκο. Είναι 4ος σκόρερ των πρωτοπόρων της Ανατολής, πίσω από την “Big-3” (ΛεΜπρον, Ουέιντ, Μπος), και με 52,9% στα τρίποντα (το καλύτερο ποσοστό της 16ετούς καριέρας του, στην οποία μετρά συνολικά 40,1%), είναι ένα από τα φαβορί για το βραβείο του κορυφαίου 6ου παίκτη της σεζόν!
“Πολλές φορές ακούμε ότι τα νέα παιδιά θέλουν να γίνουν σαν εμάς, όμως εμείς κοιτάζουμε τον Ρέι και λέμε μακάρι να είμαστε “φρέσκοι” σαν εκείνον στην ηλικία του”, σχολίασε ο Ουέιντ. Παραδεχόμενος ότι “η διάθεση που δείχνει σε κάθε προπόνηση και αγώνα, μας δίνει μεγάλη έμπνευση”.
Την ίδια έμπνευση θέλει να μεταδίδει και ο Κόμπι Μπράιαντ, που έχοντας κλείσει από τον Αύγουστο τα 34 χρόνια του, έχει τόση ενέργεια στην αρχή της κανονικής περιόδου, που είναι πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, με 27,7π. μ.ο.! Μάλιστα, κόντρα στην Ιντιάνα, το βράδυ της Τετάρτης (28/11), σκόραρε 40π. και για 8η φορά στην 16ετή καριέρα του πέτυχε παραπάνω από τους μισούς πόντους των Λέικερς!!! Έστω κι αν σε αυτές τις βραδιές του, η ομάδα του Λ.Α. έχει μοιραστεί νίκες-ήττες, με ρεκόρ 4-4…
Ο Κόμπι δείχνει να πατά γερά στα πόδια του, γνωρίζει πια πολύ καλά πότε να “χαϊδέψει” το γκάζι και πότε -ολοένα και συχνότερα, πλέον- να παίξει πιο αργά. Και είναι ο αδιαμφισβήτητος μίας ομάδας που έχει στο ρόστερ της τους Ντουάιτ Χάουαρντ, Πάου Γκασόλ κα τον 38χρονο Στιβ Νας, τον οποίο ο Μπράιαντ περιμένει ανυπόμονα να επιστρέψει από τον τραυματισμό του.
Το θέμα της ηλικίας αναφέρθηκε μπόλικες φορές και κατά την δημιουργία του φετινού ρόστερ των Νικς. Η Νέα Υόρκη έχει μ.ο. ηλικίας τα 32 χρόνια και 240 μέρες (ρεκόρ ΝΒΑ!), όμως παρότι στο πλάι των Καρμέλο Άντονι και Αμάρ’ε Στάνταμαϊρ τοποθετήθηκαν βετεράνοι όπως οι Τζέισον Κιντ (39 ετών), Μάρκους Κάμπι (38χρ.), Ρασίντ Ουάλας (38χρ.), Κερτ Τόμας (40 ετών) και ο 35χρονος ρούκι Πάμπλο Πριτζιόνι, οι Νικς πραγματοποιούν το καλύτερο ξεκίνημα των τελευταίων ετών (ρεκόρ 10-4)!
“Το σημαντικό είναι να κρατάς το σώμα σου σε καλή κατάσταση κα την… ψυχραιμία σου στα αστεία συμπαικτών και κόσμου για την ηλικία σου!”, τόνισε ο Κάμπι, που θεωρεί πως “το θέμα έχει να κάνει με την αφοσίωση“. Αν και το κόουτς των Μπακς, Σκοτ Σκάιλς, θεωρεί πως “κακώς επικεντρωνόμαστε στα χρόνια αυτών των παικτών και πρέπει απλώς να κρατήσουμε και να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι για να είναι εδώ, πάει να πει πως είναι πολύ καλοί παίκτες”.
Αν μία ομάδα αξίζει εδώ και χρόνια να απολαμβάνει την ταμπέλα “γεροντάρες” αυτή είναι η Βοστόνη. Οι Σέλτικς έχουν δύο σταρ στα +35, όπως οι Γκαρνέτ και Πιρς και παρά την αποχώρηση του Άλεν, κανείς δεν μπορεί να τους διαγράψει από την “κούρσα” των πλέι-οφς. Ούτως ή άλλως, όπως λέει και ο ίδιος ο Γκαρνέτ, “εδώ και 2-3 χρόνια λένε πως “φέτος είναι η τελευταία μας ευκαιρία”. Μακάρι να έχουμε ακόμη περισσότερες τέτοιες “τελευταίες ευκαιρίες”.
Ενώ και οι Κλίπερς, εκτός των Πολ – Γκρίφιν, ποντάρουν πολλά και στην εμπειρία των Όντομ (33χρ.) και Γκραντ Χιλ (40 ετών). Το ΝΒΑ ήταν πάντα μία “φάμπρικα” ανάδειξης νέων σταρ. Μονάχα που πια μπορεί να καυχιέται ότι λίγο παραδίπλα από την λάμψη των ΛεΜπρον, Ουέιντ, Ντουράντ, Ουέστμπρουκ, Ρόουζ, Λαβ, έχει βετεράνους που κρατούν ακόμη ψηλά τη σημαία του ανταγωνισμού και δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν εύκολα τα ηνία και τις διακρίσεις.
Μάλιστα, η σύγχρονη φιλοσοφία του ΝΒΑ δίνει στους μπαρουτοκαπνισμένους αστέρες την δυνατότητα να αντέχουν. Τα νέα δεδομένα αναγκάζουν τις ομάδες με φιλοδοξίες να μην στηρίζονται πια σε 1-2 ηγέτες. Τα τελευταία παραδείγματα πρωταθλητών επιβεβαιώνουν πως το δαχτυλίδι δεν χωρά στο δάχτυλο ενός σταρ, αλλά μοιράζεται στους συνοδοιπόρους του. Τόσο οι Πίστονς του 2004 το απέδειξαν όσο και οι Σπερς (2005, 2007), οι Σέλτικς (2008), οι Λέικερς (2009, 2010), οι Μάβερικς (2011) αλλά και οι Χιτ πέρυσι, χάρη στην πολύτιμη βοήθεια και την χαμαλοδουλειά των Μπάτιερ, Τσάλμερς, Χάσλεμ.
Αυτό το γεγονός μοιάζει πλέον με δεδομένο και γίνεται και ζητούμενο τον πρώτο μήνα της φετινής σεζόν. Οι ομάδες με όνειρα για τίτλο δεν κουράζουν απερίσκεπτα τους αστέρες τους, οι +30π. μ.ο. των περασμένων ετών, όπως του Ντουράντ, δεν υπάρχουν πια και εκτός από το καταμερισμό των ρόλων, μπαίνουν και νέα στοιχεία στο παιχνίδι.
Για παράδειγμα, στην Οκλαχόμα Σίτι, ο Ουέστμπρουκ σουτάρει όσο και ο Ντουράντ και παρότι οι περσινοί φιναλίστ έχασαν τον Χάρντεν, ο νεοφερμένος Κέβιν Μάρτιν τους δίνει λύσεις στο σκοράρισμα και ο Σερζ Ιμπάκα, πέρα από τις τάπες του, έχει βελτιώσει αισθητά το σουτ από μέση απόσταση και αποτελεί μία ακόμη απειλή. Κάτι τέτοιο ψάχνουν όλες οι ομάδες. Λύσεις από όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες. Ευκαιρίες σε όλους (όσους το αξίζουν) και φρεσκάδα τον Απρίλιο και τον Μάιο, όταν κρίνονται όλα.
Όσο γίνεται αυτό, τόσο θα μεγαλώνει ο χώρος στη Λίγκα για τους βετεράνους. Γιατί ως τώρα, η σεζόν είναι ένας θρίαμβος των “τιμημένων γηρατειών”, αλλά κυρίως του αλτρουισμού που εκείνοι προσφέρουν.