Όταν ο κομισάριος του ΝΒΑ, Ντέιβιντ Στερν, έβαλε στο τραπέζι για πρώτη φορά την ιδέα της επέκτασης της Λίγκας στην Ευρώπη, πολλοί παράγοντες (και φίλαθλοι) στις Η.Π.Α. θεώρησαν πως είναι, κατά το κοινώς λεγόμενο, “εκτός τόπου και χρόνου“. Κι αν ο καθηγητής ενός φίλου μου τού έλεγε “είσαι εκτός τόπου γιατί δεν ξέρεις… γεωγραφία και εκτός χρόνου γιατί δεν ξέρεις ιστορία(!)”, ο κ. Στερν φαίνεται πως τότε ήταν μόνο εκτός χρόνου.
Διότι μόλις την Κυριακή (14/10) κατανόησε πως το εγχείρημά του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην Γηραιά Ήπειρο. Οι συμπατριώτες του αφεντικού του ΝΒΑ, βεβαίως, “σεσημασμένοι” για την άγνοια περί της τοποθεσίας πολλών χωρών στον πλανήτη, δεν είχαν δει με καλό μάτι την έμπνευσή του. Μονάχα που τα δισεκατομμύρια δολάρια που έφερε στο πρωτάθλημα το άνοιγμα της αγοράς σε Κίνα και Ευρώπη, μέσω προώθησης, προϊόντων και των ταξιδιών ομάδων του ΝΒΑ στις ίδιες περιοχές, έκαναν τους ίδιους να δέχονται τουλάχιστον να ακούσουν την άποψη και τα επιχειρήματά του.
Ο κομισάριος έδειχνε ιδιαιτέρως αισιόδοξος για το σχέδιό του, ωστόσο υπήρχαν ανύποπτες στιγμές κατά τις οποίες ουσιαστικά αυτοαναιρούνταν. Προβάλλοντας δεκάδες δικαιολογίες που αποτελούσαν ανασταλτικό παράγοντα των πλάνων του. Όπως, για παράδειγμα, το υπερ-ατλαντικό ταξίδι (αν και εκείνος τόνιζε πως όσο διαρκεί μια πτήση από Νέα Υόρκη για την Δύση, άλλο τόσο διαρκεί και μία από το “Μεγάλο Μήλο” για την Αγγλία, την Ισπανία ή την Γαλλία), τα γήπεδα που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του ΝΒΑ και φυσικά το… ταμπεραμέντο των Ευρωπαίων οπαδών.
Κι ενώ η υπόθεση δείχνει να “παγώνει” όσο ποτέ άλλοτε -θαρρεί κανείς σαν μην είχε ποτέ γίνει θέμα- ο κ. Στερν αποφάσισε απλώς να τονίσει πάλι τον εγωκεντρισμό του, “διαρρέοντας” πληροφορίες σχετικά με μία προσπάθειά του να φέρει μία ομάδα στο Λονδίνο!
Η εφημερίδα “Boston Globe” ανέφερε πως στα μέσα της περασμένης δεκαετίας, ο Ντέιβιντ Στερν φέρεται να έχει αγγίξει το όνειρό του, σχεδιάζοντας την δημιουργία ομάδας στο Λονδίνο (τους London Abbeys), όμως ενώ το 2008 και το 2009 έθεσε το ζήτημα στο συμβούλιο των ιδιοκτητών των ομάδων, αυτό απορρίφθηκε με αιτιολογία την κρίση που μάστιζε κυρίως την Ευρώπη! Ο κομισάριος, πάντως, αν και προφανώς θα τον… βόλευε, δεν επιβεβαίωσε πλήρως το θέμα, επαναλαμβάνοντας πως η επέκταση του ΝΒΑ στην Ευρώπη θα ήταν καλύτερο να γίνει σε 4-5 πόλεις.
Κάτι που είπε την περασμένη εβδομάδα στο Μιλάνο, στην συνέντευξη Τύπου πριν από το φιλικό των Σέλτικς με την τοπική Ολίμπια. Συμπληρώνοντας ότι το Λονδίνο και το Βερολίνο είναι οι μοναδικές πρωτεύουσες με γήπεδα που πληρούν τις προδιαγραφές της αμερικανικής Λίγκας. Ο Στερν ευελπιστεί πως σε λίγο καιρό μία τέτοια εγκατάσταση θα υπάρχει και στο Παρίσι (με το ανακαινισμένο “Παλέ Ντε Μπερσί”). Δεν κάνει, επίσης, καμία κουβέντα για την Ελλάδα, τόσο λόγο κρίσης όσο και για τους υπερβολικά εκδηλωτικούς (και συνήθως δίχως αθλητική παιδεία) οπαδούς της.
Ενώ θεωρεί πως και τα δύο νέα γήπεδα στην Κωνσταντινούπολη, το “Σινάν Ερντέμ“, αλλά και αυτό της Φενερμπαχτσέ/Ούλκερ, με τις βελτιώσεις για τους εμπορικούς χώρους, δεν θα ξεπερνούν σε χωρητικότητα τις 13.000 θέσεις, κάτι που θα τα έκανε τα μικρότερα γήπεδα του ΝΒΑ…
Η υπόθεση της επέκτασης στην Ευρώπη παραμένει… υπόθεση. Και κυρίως ένα εξαιρετικό “τρικ” και ένα άριστο επικοινωνιακό τέχνασμα του κ. Στερν, ώστε να κρατά σε εγρήγορση φιλόδοξους παράγοντες στην Γηραιά Ήπειρο και φυσικά να μην χάνει και τα ευρώ από την αγορά του ΝΒΑ. Άλλωστε, όπως λένε και οι ειδικοί στις Η.Π.Α., αν ποτέ η Λίγκα αποφασίσει να ανοίξει εκ νέου (μετά τον Καναδά και την πιθανή και επιθυμητή “μετακόμιση” και στο Μεξικό) τα σύνορά της, αυτό θα γίνει στην Κίνα.
Διότι στην Ασία όχι μόνο ξοδεύουν για παρακολούθηση αγώνων και αγορά ρούχων με το logo του Τζέρι Ουέστ, αλλά έχουν βρει και τον τρόπο να προσελκύουν παίκτες από το ΝΒΑ. Με τελευταίο παράδειγμα τον Τρέισι ΜακΓκρέιντι. Ενώ αυτή η άποψη ενισχύεται από την επίσημη ανακοίνωση του ΝΒΑ για την ανέγερση μίας εγκατάστασης κοντά στο Πεκίνο, η οποία θα βρίσκεται στην περιοχή Τιανχίν (που έχει λιμάνι) και θα περιλαμβάνει γήπεδα στα πρότυπα του ΝΒΑ, ένα προπονητικό κέντρο, εστιατόρια και άλλους εμπορικούς χώρους και (αρχικά) θα είναι κάτι σαν μία μπασκετική… Ντίσνεϊλαντ 120.000τ.μ. για τους επισκέπτες της!