Του
Γιώργου Αδαμόπουλου
09/08/2011
Το
περσινό καλοκαίρι στο ΝΒΑ είχε ξεκινήσει μήνες πριν, λόγω της πολυαναμενόμενης
απόφασης του ΛεΜπρον Τζέιμς για το μέλλον του. Το φετινό έκρυβε επίσης μία
αγωνία, που αφορά σε μεγάλο βαθμό το παρόν της Λίγκας. Οι πιθανότητες του λοκ-άουτ
εμφανίζονταν αυξημένες πριν καν ολοκληρωθεί η σεζόν. Και επιβεβαιώθηκαν.
Έκτοτε, πάντως, 39 ημέρες μετά το “λουκέτο” των ιδιοκτητών, ωσότου
υπογραφεί νέα σύμβαση εργασίας, δεν έχουν επιβεβαιωθεί όσοι υποστήριζαν πως
αυτή η ιδιότυπη απεργία θα κρατήσει λίγο και δεν θα πλήξει την επόμενη κανονική
περίοδο. Αλλά ούτε και εκείνοι που ακόμη επιμένουν πως υπάρχει μεγάλο
ενδεχόμενο να ματαιωθεί το πρωτάθλημα για το 2011-’12…
Οι
εκτιμήσεις, πλέον, γίνονται με περισσότερη σκέψη και υπομονή. Ή… πισινή, που
(δεν) συνηθίζουμε να κρατάμε εδώ στην Ελλάδα. Οι πολυάριθμοι φαν του ΝΒΑ στη
χώρα μας αναμένουν τις εξελίξεις. Όμως αν αφήσουμε στην άκρη όρους όπως “λοκ-άουτ“,
“salary-cap“, “σύμβαση εργασίας” και “ποσοστά
κερδών“, θα δούμε πως οι διαπραγματεύσεις, που ξεκίνησαν πάλι την
περασμένη εβδομάδα, μοιάζουν πια με παρτίδα σκάκι.
Αφενός γιατί κάθε πλευρά
προσέχει την επόμενη κίνησή της και αφετέρου διότι τόσο οι ιδιοκτήτες όσο και η
Ένωση Παικτών είναι διατεθειμένοι να τελειώσουν αυτή την πατρίδα ακόμη και με
ισοπαλία. Κοινώς, με αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Δεν
έχει ιδιαίτερη σημασία να αναφέρουμε -για την ακρίβεια να επαναλάβουμε- τις
θέσεις των δύο πλευρών. Δηλαδή, πόσο ποσοστό επί των κερδών δέχονται να μειώσουν
οι παίκτες, ή τί περικοπές θέλουν να κάνουν τα αφεντικά των ομάδων στους
μισθούς. Η υπόθεση αρχίζει να λαμβάνει άλλες διαστάσεις από… λάθη αμφοτέρων.
Αρχικά γιατί οι ιδιοκτήτες έχουν σαφώς το πάνω χέρι, καθώς εκείνοι είναι που “κλείδωσαν”
τους παίκτες. Κι ενώ τους απαγορεύουν να προπονούνται στις εγκαταστάσεις των ομάδων
τους, οι ίδιοι έχουν την ευχέρεια, παρά το λοκ-άουτ, να προχωρούν σε απολύσεις
και προσλήψεις προπονητών, σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Την
ίδια στιγμή, που αθλητές χρησιμοποιούν ως διαπραγματευτικό “όπλο” και
σαν μοχλό πίεσης το ενδιαφέρον πολλών συλλόγων του εξωτερικού ακόμη και για
σταρ της Λίγκας.
Ωστόσο, όσο κι αν οι παράγοντες δείχνουν να ανησυχούν λίγο για
τούτο, οι επαναλαμβανόμενες φήμες για τον Κόμπι Μπράιαντ ή η συμφωνία του
Ντέρον Ουίλιαμς με την Μπεσίκτας, πλήττουν κυρίως την ενότητα της Ένωσης των
Παικτών.
Βλέποντας συναδέλφους τους να συμμετέχουν σε αυτό το (με συγχωρείτε
για την επιμονή μου, αλλά εγώ θα συνεχίζω να το αποκαλώ) διαφημιστικό παιχνίδι
των Τούρκων, ή των ομάδων της Κίνας, οι περισσότεροι παίκτες που δεν
απολαμβάνουν ούτε τους μισθούς ούτε τη φήμη των παραπάνω, νιώθουν εύλογα “ριγμένοι“.
Και θεωρούν πως πολλοί σταρ δεν ενδιαφέρονται για το λοκ-άουτ, αλλά για τους
τραπεζικούς λογαριασμούς τους και θεωρούν απλώς ότι κάποια στιγμή το πρόβλημα
θα λυθεί.
Η
άρση του λοκ-άουτ του NFL, δίχως να πλήξει τη σεζόν
του με ματαίωση αγώνων, φάνηκε να λειτουργεί σαν παράδειγμα, αφού οι ιδιοκτήτες
γνωρίζουν ότι οι καθυστερήσεις μπορεί να τους κοστίσουν χορηγούς, που θα
προτιμήσουν την προβολή μέσω φούτμπολ.
Ενώ οι ιδιοκτήτες θα “ρίξουν”
στο τραπέζι απόψεις προπονητών, που θα συμβουλεύουν τους παίκτες τους να μην
ρισκάρουν να παίξουν σε λίγκες του εξωτερικού μέχρι το τέλος του λοκ-άουτ, ώστε
να αποφύγουν πιθανούς τραυματισμούς. Άλλωστε, καμία φορά, οι ασφαλιστικές
δικλείδες δεν λένε τίποτε μπροστά σε μία “πατρική” κουβέντα ενός
προπονητή που σέβεται ένας αθλητής.
Παρόλα αυτά, οι δηλώσεις “χάσματος”
που ακούστηκαν μετά το πρώτο ραντεβού δεν αποτελούν λόγο απαισιοδοξίας. Διότι
καμία πλευρά δεν θέλει να αφήσει να εννοηθεί ότι θα κάνει πρώτη την υποχώρηση
που απαιτείται για τη νέα συμφωνία. Το σκάκι θα συνεχιστεί, όμως σύντομα θα
ολοκληρωθεί…