Το 2010, ενώ ο σκηνοθέτης Τομ Χούπερ παρουσίαζε στην μεγάλη οθόνη την ταινία “Ο Λόγος Του Βασιλιά“, ο ΛεΜπρον Τζέιμς έπαιρνε “τα ταλέντα μου και τα πηγαίνω στην Σάουθ Μπιτς“. Διότι, αν θυμάστε, με αυτά τα λόγια ανακοίνωνε σε παναμερικανικό δίκτυο την απόφασή του να αφήσει την γενέτειρά του και τους Κλίβελαντ Καβαλίερς και να παίξει για τους Χιτ. Το θέμα του φιλμ “King’s Speech” ήταν η συνεργασία του Βασιλιά της Αγγλίας, Γεώργιου του 6ου (τον οποίο υποδύθηκε ο Κόλιν Φερθ) με τον ιδιόρρυθμο λογοθεραπευτή Λάιονελ Λογκ (Τζέφρι Ρας), ώστε να ξεπεράσει τις δυσκολίες της ομιλίας του, κατά την οποία τραύλιζε.
Ο Τζέιμς δεν είχε τέτοιες ανησυχίες. Δεν είχε πρόβλημα να μιλάει. Αρχικά κατηγορήθηκε ως αλαζόνας για τον τρόπο που χειρίστηκε την “Απόφασή” του να μετακομίσει στο Μαϊάμι. Από τότε, ωστόσο, σταμάτησε να μιλά (πολύ).
Εκτός του ότι θέλησε να αφήσει το πολυσύνθετο παιχνίδι του να το κάνει για τον ίδιο, ο σταρ των πρωταθλητών Χιτ θεώρησε πως οι “απαντήσεις” στον Τύπο δεν έχουν ουσία. Και αφού οδήγησε το Μαϊάμι σην κατάκτηση του 3ου τίτλου του -2ου δικού του- τα ξημερώματα της Παρασκευής (21/6), με τη νίκη επί των Σπερς, τόνισε απλώς ότι “είμαι ευλογημένος και δεν έχω πρόβλημα να συνεχίζεται να με κρίνετε”.
Ο ΛεΜπρον ξέρει ποιος είναι. Ίσως, πάντως, δεν γνωρίζει… πόσα πολλά μπορεί να πετύχει! Αλλά λίγο πριν τον 7ο Τελικό με το Σαν Αντόνιο, ήξερε πως είχε μπόλικους λόγους να τα καταφέρει. Κι επειδή η ελληνική γλώσσα είναι αρκετά “πλούσια”, αυτοί οι “λόγοι” είχαν και διαφορετικές σημασίες ή ερμηνείες. Ο ηγέτης της ομάδας από την Φλόριντα φρόντισε στην αρχή να εμπνεύσει τους συμπαίκτες του με μία μικρή ομιλία πριν την έναρξη του ματς.
Αν και δεν είναι άμεση επιδίωξή του, ένας από τους λόγους (ως αιτιολογία) που ΛεΜπρον επιθυμούσε έναν ακόμη τίτλο ήταν μία ακόμη απόκριση στην αμφισβήτηση. Ο λόγος του στους συμπαίκτες του, ωστόσο, είχε σκοπό και να τους “αφυπνίσει”. Και, σαν το φιλμ για τον Βασιλιά Γεώργιο τον 6ο, να τους κάνει να “μιλήσουν” στο παρκέ. Γιατί μπορεί οι φετινοί Τελικοί να ήταν σειρά “προσαρμογής“, όμως είχα γράψει και κατά την διάρκειά της πως οι Χιτ θα (χρειαστεί να) “ζήσουν” και χωρίς “30άρες” ή τριπλ-νταμπλ του Τζέιμς. Αρκεί να έχει βοήθεια από τους υπόλοιπους.
Ο ΛεΜπρον είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Η δική του απόδοση θα έκρινε σαφώς πολλά. Αλλά είχε απέναντί του την καλύτερη ομάδα (με όλη τη σημασία της λέξης) και ήξερε και ο ίδιος πως δεν μπορεί να την κερδίσει μόνος του. Στην ισοφάριση σε 2-2 μέσα στο Τέξας, στο ύψος (του) στάθηκαν οι Ουέιντ – Μπος (είχαν όλοι μαζί 85π.!). Ενώ ο Τσάλμερς τον βοήθησε στο 3-3, πριν ο Άλεν πετύχει το σπουδαιότερο σουτ της καριέρας του και στείλει το ματς στην παράταση! Και παρότι ο Τζέιμς πέτυχε 2 τριπλ-νταμπλ στους Τελικούς και στον 7ο αγώνα είχε 37π., σήκωσε το τρόπαιο για δύο λόγους…
Ο πρώτος (αλλά μάλλον όχι κυριότερος) είναι πως παρότι ο Μπος έμεινε άποντος (προφανώς αποδεικνύοντας πως στο Μαϊάμι δεν υπάρχει “Big-3”, αλλά “Big-2”) και οι Ρέι Άλεν – Μάικ Μίλερ είχαν 0/9 σουτ (και ο Τσάλμερς 1/7τριπ.), ο Τζέιμς βρήκε βοήθεια από τον Ουέιντ στο 1ο ημίχρονο (σκόραρε 14π. σε αυτό το διάστημα) και βεβαίως από τον Σέιν Μπάτιερ.
Ο τελευταίος ξεκίνησε με 5/5τριπ., πέτυχε συνολικά 6/8 και “επανεμφανίστηκε” στους αγώνες 6-7. Ο Μπάτιερ, που είχε 15/26τριπ. στους περσινούς Τελικούς κόντρα στην Οκλαχόμα Σίτι, ζορίστηκε στη σειρά των ανατολικών τελικών με την Ιντιάνα, καθώς δεν αγωνίστηκε πολύ στο “4”, αφού οι Πέισερς έπαιζαν με μεγάλα κορμιά στη ρακέτα.
Έπειτα από νωθρό ξεκίνημα και στους φετινούς Τελικούς -και έχοντας μόλις 22,4% από τα 7,25μ. στα Playoffs- όμως, ο Μπάτιερ πέτυχε 3/4τριπ. στο 6ο ματς και 6/8 στο τελευταίο! Καλύπτοντας το γεγονός ότι σε έναν Τελικό η ομάδα του πήρε σκορ μόλις από 5 παίκτες, εκ των οποίων ο ένας ήταν ο Άντερσεν με μόνο 3!!!
Ο δεύτερος λόγος που ο “Βασιλιάς” παρέμεινε στον “θρόνο” του είναι απλώς ο… εαυτός του. Και όχι απλώς γιατί είναι αναμφισβήτητα ο κορυφαίος εν ενεργεία παίκτης στον κόσμο. Αλλά και για την προσήλωσή του. Ο ΛεΜπρον πληγώθηκε ιδιαιτέρως το 2007, όταν στους πρώτους Τελικούς της καριέρας του, με τη φανέλα των Καβς, οι Σπερς τον “σκούπισαν” και είτε με νταμπλ-τιμ είτε με “παραχώρηση” χώρου για μακρινά σουτ και τον υποχρέωσαν σε μόλις 36% ποσοστό ευστοχίας.
Τότε ήταν που ζήτησε βοήθεια από τον βοηθό προπονητή των Καβαλίερς, Κρις Τζεντ, πρώην παίκτη του Πανιωνίου (τη σεζόν 1999-2000) και εξαιρετικό σουτέρ όσο έπαιζε και άρχισε να τον κουβαλά μαζί του μέχρι και στις διαφημιστικές καμπάνιες!!! Ακόμη και σε ταξίδια για χορηγούς, ο Τζέιμς είχε μαζί του τον Τζεντ και στα διαλείμματα του ζητούσε να δουλέψουν στο σουτ. Και μπορεί το 2011 κόντρα στους Μαβς αυτό να μην απέδωσε, όμως το 2013 οι Σπερς το πλήρωσαν.
Τα αισθήματα του ΛεΜπρον δεν… “πληγώθηκαν” από την απόφαση του κόουτς Πόποβιτς να του αφήσει ανοικτά σουτ, ώστε να αποφύγει τις διεισδύσεις του και ο σταρ των Χιτ επιχείρησε στον 7ο Τελικό τα 20 από τα 23 σουτ του πίσω από τα 4-5μ.! Σκοράροντας 7/13διπ. (το ένα για το αποφασιστικό 92-88 που έκρινε τα πάντα) και 5/10τριπ. (έχοντας αρχίσει με 5/7)!
Ο ΛεΜπρον έγινε ο 3ος παίκτης που κατακτά το βραβείο του MVP και τον τίτλο του πρωταθλητή την ίδια σεζόν για 2η φορά, μετά τους Μάικλ Τζόρνταν (1991, 1992, 1996, 1998) και Λάρι Μπερντ (1984, 1986)! Μάλιστα, είναι ο 9ος με τουλάχιστον 2 βραβεία πολυτιμότερου παίκτη στους Τελικούς και ο 5ος που το πετυχαίνει σε διαδοχικές χρονιές (μετά τους Τζόρνταν-1991, 1992, 1993 και 1996, 1997, 1998, Χακίμ Ολάζουον-1994, 1995, Σακίλ Ο’Νιλ-2000, 2001, 2002 και Κόμπι Μπράιαντ-2009, 2010)!
Από την άλλη πλευρά, οι Σπερς δεν φάνηκαν απογοητευμένοι από τον τρόπο που έχασαν το 6ο ματς (στο +5 στα τελευταία 28” και ήττα στην παράταση), παρότι ο Μανού Τζινόμπιλι τόνισε πως “στο μυαλό μου είχα μάλλον ακόμη το πώς έγινε το 3-3“.
Αντίθετα, ήταν εμφανώς κουρασμένοι (ο εξαντλημένος Πάρκερ δεν φάνηκε καθόλου στην 4η περίοδο), άστοχοι (ο Γκριν, από τα 25/38τριπ των πρώτων 5 αγώνων είχε 1/12 σουτ στο 7ο ματς) και “στοιχειωμένοι” στο φινάλε, με τα δύο χαμένα λέι-απ (το δεύτερο φόλοου) του Ντάνκαν, με το σκορ στο 90-88… Άλλωστε, παρά τους 4 τίτλους που έχει κατακτήσει και την ηλικία των 37 ετών, ο Ντάνκαν παραδέχθηκε πως “αυτό το παιχνίδι θα με στοιχειώνει για πάντα“!
Ο μετρ του να βρίσκει πρωταγωνιστές από το πουθενά κόουτς Πόποβιτς δεν είχε σε καλή μέρα τους Πάρκερ, Τζινόμπιλι, Γκριν, δεν πήρε αμυντικές βοήθειες σαν τα προηγούμενα ματς από τον Ντιό και είδε τον Ντάνκαν να χάνει δύο φαινομενικά εύκολα σουτ. Συνεπώς, στράφηκε στον 2ετή Κουάι Λέοναρντ, που μοιάζει με τον επόμενο σταρ των Σπερς, αλλά κι εκεί ατύχησε στο φινάλε…
Θα επαναλάβω πως θεωρώ τον Λέοναρντ MVP του Σαν Αντόνιο στην σειρά, γιατί περιόρισε όσο μπορούσε τον ΛεΜπρον και είχε 9 ματς με +10ριμπ στα Playoffs, ενώ είχε 8 σε όλη την κανονική διάρκεια. Ωστόσο, όπως και στο 6ο ματς, που παρά τους 22π.-11ριμπ. του έχασε την κρίσιμη βολή που ίσως έκρινε το ματς και τον τίτλο, το βράδυ της Πέμπτης (20/6) υπερέβαλε όταν δεν έπρεπε.
Η ταυτότητα του Λέοναρντ γράφει μεν 21 ετών, όμως ο ίδιος παίζει πολύ πιο ώριμα. Στον 7ο Τελικό, πάντως, δεν εκμεταλλεύτηκε όσο θα μπορούσε να μις-ματς με τους Μίλερ ή Άλεν (λίγες φορές πήγε κοντά στο καλάθι, όπου σκόραρε) και αφού μείωσε σε 90-88 με τρίποντο στα 2′ για τη λήξη, πίστεψε πως στην ταυτότητά του, γράφει και “ήρωας”. Αλλά δεν ολοκλήρωσε αυτό το όνειρό του, αστοχώντας σε βεβιασμένο τρίποντο για το προσπέρασμα, στην επόμενη επίθεση… Αυτό, πάντως, ουδόλως αλλάζει την γενικότερη -εκπληκτική- εικόνα του στα Playoffs και το φιλόδοξο μέλλον του.
Υ.Γ.: Τα εύσημα των Τελικών πηγαίνουν σαφώς στον ΛεΜπρον Τζέιμς, όμως δεν υπάρχουν πολλά λόγια για να περιγράψουν τον (αντί)σταρ των Σπερς, τον… κόουτς Γρεγκ Πόποβιτς και το πώς αντιμετώπισε την ήττα του, με τους θερμούς εναγκαλισμούς με τον ομόλογό του, Έρικ Σπόελστρα και τους Τζέιμς και Ουέιντ. Ο κορυφαίος εν ενεργεία προπονητής του ΝΒΑ, αγωνιστικά και μη!
Υ.Γ.2: Μπορεί ο Έρικ Σπόελστρα να μην είναι Πόποβιτς, να μην δείχνει να έχει μεγάλη παρέμβαση στο παιχνίδι των Χιτ, όμως μην τα ισοπεδώνουμε όλα με τα εις βάρος του σχόλια. Άλλωστε, όλα είναι εύκολα σε κριτική από τον καναπέ και την τηλεόραση. Επιπλέον, επειδή οι Σπερς είναι σαφώς ΟΜΑΔΑ, μάλλον κάνει και τους Χιτ και τον προπονητή τους καλούς, αφού τους νίκησαν όχι, μία, όχι δύο, όχι τρεις, αλλά τέσσερις φορές…