Από την εποχή της κυριαρχίας των Μπουλς, με τους 6 τίτλους της δεκαετίας του ’90, η απορία «διαιωνίστηκε». Συμπυκνωμένη στο… «θα κατακτούσε τους τίτλους Τζόρνταν χωρίς τον Πίπεν;». Η εξέλιξη του star-system γιγαντώθηκε εκείνα τα χρόνια και αυτό δεν ήταν απορία π.χ. για τις «δυναστείες» τω Σέλτικς ή των Λέικερς του ’80. Αφού τότε κανείς δεν βρέθηκε δημοσίως να ρωτήσει τι θα γινόταν αν ο Λάρι Μπερντ δεν είχε στο πλάι του τους ΜακΧέιλ και Πάρις ή αν ο Μάτζικ Τζόνσον αγωνιζόταν δίχως κάποιον από τους Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ, Τζέιμς Ουόρθι ή Μπάιρον Σκοτ. Η έννοια της «συμμαχίας» ενισχύθηκε με την «ένωση» των Σακίλ Ο’Νιλ-Κόμπι Μπράιαντ και το three-peat των Λέικερς από 2000-02, από την ομοιογένεια των Σπερς με τους Ντάνκαν, Πάρκερ, Τζινόμπιλι και κυρίως από τη… «μόδα» των Big-3».
Aκόμη τονίζεται πως ο ΛεΜπρον Τζέιμς άφησε το 2010 το Κλίβελαντ για να ενώσει τις δυνάμεις του με τους Ουέιντ και Μπος στο Μαϊάμι, έχοντας διαπιστώσει πως στο Οχάιο δεν μπορεί να νικήσει μόνος του. Τότε, πάντως, ο Μάικλ Τζόρνταν είχε κατακρίνει την επιλογή του, δηλώνοντας «εγώ έμαθα να νικάω τον Μάτζικ και τον Μπερντ και δεν θέλησα ποτέ να παίξω μαζί τους για να κατακτήσω το πρωτάθλημα»… Ο ΛεΜπρον, πάντως, επέστρεψε πέρσι στους Καβς και λίγες ώρες πριν την πρεμιέρα των Τελικών στο Γκόλντεν Στέιτ, τα ξημερώματα της Παρασκευής (5/6), επισήμανε ότι «είμαι άνθρωπος που πιστεύει στο ότι υπάρχουν μισοτελειωμένες δουλειές». Ο «Βασιλιάς» καλείται να φέρει στο Κλίβελαντ τον παρθενικό τίτλο της ιστορίας του, έχοντας ενώσει τούτη τη φορά τις δυνάμεις του με τον Κάιρι Ίρβινγκ και τον Κέβιν Λαβ. Ωστόσο, με τον πρώτο σχετικά ανέτοιμο (αν και θα είναι στο παρκέ) και τον Λαβ εκτός πλέι-οφς εδώ και καιρό, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι ο Τζέιμς παίζει μόνος του…
Κάτι που, πάντως, δεν ισχύει ούτε για την περίπτωση του MVP της σεζόν και αντιπάλου του ΛεΜπρον στους Τελικούς, Στεφ Κάρι. Το περσινό τρανό -και εντυπωσιακό- παράδειγμα ομαδικότητας του Σαν Αντόνιο αλλά και οι Χιτ του 2013, που παρέμειναν στον «θρόνο» όχι μόνο λόγω της «Big-3» τους, αλλά και με την πολύτιμη βοήθεια των Σέιν Μπάτιερ και Μάικ Μίλερ στους Τελικούς, αποδεικνύει πως ο τίτλος δεν μπορεί να κατακτηθεί από έναν. Σαφώς και οι (έχοντες κι ένα τοπικό «δέσιμο») Κάρι και ΛεΜπρον είναι στο πάνω μέρος της μαρκίζας, όμως Ουόριορς και Καβαλίερς δεν έφτασαν ως εδώ μόνο με την καθοδήγησή τους. Οι δύο σταρ είναι μεν στα καλύτερά τους, όμως οι δύο ρούκι κόουτς -που θέλουν να γράψουν την δική τους ιστορία– Στιβ Κερ και Ντέιβιντ Μπλατ, έχουν κι άλλα «χαρτιά» στα χέρια τους για την σειρά. Γνωστά και άγνωστα…
Για το Γκόλντεν Στέιτ, δεν μετρά μόνο ο τρελός ρυθμός στην επίθεση και τα τρίποντα των Κάρι, Τόμπσον και του προκλητικού Γκριν. Αλλά και το γεγονός ότι η ομάδα του Όκλαντ είναι εκείνη που δέχθηκε τους λιγότερους πόντους ανά κατοχή στην ρέγκιουλαρ-σίζον! Οι πρωταθλητές της Δύσης έχουν αμυντικές λύσεις τόσο στην περιφέρεια όσο και στη ρακέτα και το μεγάλο ζήτημα θα είναι το μαρκάρισμα του ΛεΜπρον. Ο κόουτς Κερ, όπως έκανε και με τον Χάρντεν στους δυτικούς τελικούς, ετοιμάζει ήδη τους Ιγκουοντάλα, Μπαρνς, Γκριν και Τόμπσον για την δύσκολη αμυντική αποστολή κόντρα στον «Βασιλιά», που είναι πρώτος με μ.ο. 14,7 διεισδύσεις ανά αγώνα. Πάντως, ο Ιγκουντάλα είναι ειδικός σε αυτή την άμυνα, καθώς απέναντί του οι αντίπαλοι του είχαν 2/13 σουτ σε παιχνίδι «απομόνωσης». Στην επίθεση η μπάλα περνά από τα χέρια του Κάρι και καταλήγει στο καλάθι όταν εκείνος σουτάρει από την αριστερή γωνία, από την οποία έχει 12/13τριπ. στα πλέι-οφς!!! Οι Τόμπσον-Γκριν είναι οι συνοδοιπόροι στο ένα μισό του παρκέ και στην ποστ-σίζον σπουδαία ήταν και η συνεισφορά του Λίβινγκστον. Το γρήγορο τέμπο βοηθά τους Ουόριορς να έχουν μ.ο. 21,6π. στον αιφνιδιασμό, στο 2ο μεγαλύτερο όπλο τους μετά το τρίποντο, που είναι το 31,1% των προσπαθειών τους. Αυτό το στυλ οδηγεί βεβαίως και σε λάθη και τα 15,5 στα πλέι-οφς είναι τα περισσότερα από κάθε ομάδα… Σημαντική και αναμενόμενη άνοδος του Κάρι από τον Απρίλιο και μετά, αφού είχε μ.ο. 23,8π. σε 32,7΄ στη κανονική σεζόν και ανέβηκε στους 29,2π. σε 38,1΄ στη ποστ-σίζον!
Οι Καβς θεωρούν πως έχουν λύση για τα τρίποντα. Είναι η κορυφαία αμυντική ομάδα των πλέι-οφς, υποχρεώνοντας τους αντιπάλους τους σε ποσοστό 28,2% από τα 7,25μ.. Ερωτηματικό η ετοιμότητα του Ίρβινγκ, που μαζί με τον Σάμπερτ θα προσπαθήσουν να σταματήσουν τον («ασταμάτητο») Κάρι. Πάντως, υπάρχει και ο κατά πολλούς «βρώμικος» Μάθιου Ντελαβεντόβα… Το Κλίβελαντ ποντάρει στο συνηθισμένο καλό ξεκίνημά του, αφού στην ποστ-σίζον κερδίζει με μ.ο. 15,2π., διαφορά κάθε αντίπαλο ως το ημίχρονο, ανά 100 κατοχές της μπάλας! Η απουσία του Λαβ και ο τραυματισμός του Ίρβινγκ ανάγκασε τον κόουτς Μπλατ να αναζητήσει άλλες λύσεις, με τους νεοφερμένους από τους Νικς, Τζέι-Αρ Σμιθ και Ιμάν Σάμπερτ, να προσφέρουν μ.ο. 13,6 και 10,1π. στα πλέι-οφς. Επιπλέον, ο Τρίσταν Τόμπσον έχει καλύψει το κενό του Λαβ στα ριμπάουντ αφού είναι πρώτος στα πλέι-οφς σε επιθετικά «σκουπίδια», καθώς μαζεύει το 13,4% των διαθέσιμων ριμπάουντ στη ρακέτα των αντιπάλων του!
Είναι, βεβαίως, αλήθεια, πως οι Καβς είναι περισσότερο ομάδα του ΛεΜπρον από όσο οι Ουόριορς είναι ομάδα του Στεφ Κάρι. Ούτως ή άλλως είναι διαφορετικό το «χτίσιμο» των δύο φιναλίστ. Το ρόστερ του Γκόλντεν Στέιτ αποτελείται από 40% παίκτες (6) από το ντραφτ, από 40% αθλητών (6) που αποκτήθηκαν ως ελεύθεροι και 20% (3) από εκείνους που μετακόμισαν στο Όκλαντ με ανταλλαγή. Αντίθετα, το Κλίβελαντ μόνο το 27% των παικτών (4) είναι από το ντραφτ, το 40% από free-agents (6) και το 33% από ανταλλαγές (5). Τα λεπτά συμμετοχής στους Ουόριορς είναι 63% από τους παίκτες που επιλέχθηκαν στο ντραφτ, το 14% από τους ελεύθερους και το 23% από εκείνους που αποκτήθηκαν με ανταλλαγή. Η παραγωγικότητα στην επίθεση στα πλέι-οφς είναι αντίστοιχα 67% από το ντραφτ, 23% από τις ανταλλαγές και 11% από τους free-agents. Για τους Καβς, τα ίδια νούμερα αναφέρουν 39% χρόνου συμμετοχής από τις ανταλλαγές, 34% από τους ελεύθερους και 27% από το ντραφτ. Και το σκορ στην επίθεση στην ποστ-σίζον προέρχεται από το 37% των ανταλλαγών (κυρίως με Σμιθ, Σάμπερτ, Μοζγκόφ), το36% από τους free-agents και το 27% από το ντραφτ…