Το μεγάλο κίνητρο του ΛεΜπρον Τζέιμς, από την ημέρα της επιστροφής του στο Κλίβελαντ, το 2014, ήταν ένα πρωτάθλημα στην ομάδα της γενέτειράς του. Εκείνη που, πάντως, το 2010 απαρνήθηκε για την «συμμαχία» με τον Ντουέιν Ουέιντ στο Μαϊάμι. Τότε που οι -άλλοτε, αλλά και νυν- «υπήκοοι» του… έκαιγαν τις φανέλες του στους δρόμους! Τότε που ο ιδιοκτήτης των Καβς, Νταν Γκίλμπερτ, τον αποκαλούσε λίγο-πολύ «προδότη», «ευθυνόφοβο» και με επιστολή του στους οπαδούς δεσμευόταν ότι «εμείς θα κατακτήσουμε τον τίτλο πριν από εκείνον». Το παρθενικό δαχτυλίδι των Καβαλίερς, όμως, είχε τελικά την υπογραφή του ΛεΜπρον. Μονάχα που μετά την απονομή, στον θρίαμβο στο Γκόλντεν Στέιτ στον 7ο Τελικό, τα ξημερώματα της Δευτέρας (20/6), στα αποδυτήρια των νέων πρωταθλητών δεν υπήρχε μόνο σαμπάνια. Αλλά κι ένα… δεύτερο τρόπαιο, το οποίο οι παίκτες της ομάδας του Οχάιο συναρμολόγησαν κομμάτι-κομμάτι κατά την διάρκεια των πλέι-οφς! Ήταν μία ιδέα του βετεράνου γκαρντ Τζέιμς Τζόουνς. Οι Καβς δημιούργησαν ένα ιδιότυπο παζλ με το βαρύτιμο έπαθλο και μοιράστηκαν τα 16 κομμάτια -όσες και οι νίκες που απαιτούνταν για να φτάσουν στον «θρόνο»- και το «έχτισαν» σιγά-σιγά!
Ο Τζόουνς εξήγησε ότι «θέλαμε κάτι για να μας φέρει κοντά σαν ομάδα. Εμείς μεγαλώνουμε σαν ομάδα και έπρεπε να κάνουμε το ίδιο και να συναρμολογήσουμε το παζλ». Το κίνητρο παρέμεινε μυστικό μέχρι το μεγαλύτερο comeback στην ιστορία των Τελικών της Λίγκας, ενώ στην πορεία του διαμορφώθηκε το πλάνο, αφού ο Κέβιν Λαβ επιλέχθηκε να βάλει στη θέση του το κομμάτι μετά το 2-1 στον 3ο αγώνα, στον οποίο δεν είχε αγωνιστεί λόγω διάσεισης! Κι ενώ μπορεί ο Κάιρι Ίρβινγκ να πέτυχε το καθοριστικό σουτ και ο ΛεΜπρον να έβαλε την υπογραφή του στον 3ο τίτλο της καριέρας του, όμως το τελευταίο κομμάτι ταίριαξε στην θέση του από τα χέρια του κόουτς Τάιρον Λου. Ο Τζέιμς Τζόουνς εμπνεύστηκε το παζλ από την θητεία του στους Χιτ το 2012, όταν ο τότε προπονητής του, Έρικ Σποέλστρα, παρουσίασε μία ρέπλικα του τροπαίου με μαύρο χρώμα και το όνομα κάθε παίκτη γραμμένο πάνω του, σαν συμβόλαιο. Και κατέληξε πως «στο τέλος, έτσι κατακτάς έναν τίτλο. Κάθε παίκτης έχει τον ρόλο του».
Τον δικό του ρόλο είχε σαφώς ο Τζέιμς. Έχω την αίσθηση ότι πολλοί από τους Haters του ΛεΜπρον δεν τον φθονούν ακριβώς. Ίσως να συνεχίσουν την κριτική διότι ξέρουν ότι δεν είναι ο παίκτης με τα άνευρα σουτάκια τους Τελικούς του 2011 κόντρα στους Μαβς. Κάποιοι δεν νιώθουν μπασκετική έλξη από το κορμί… δεκαθλητή που διαθέτει και προτιμούν την χάρη ενός Τζόρνταν ή ενός Κόμπι και εκτιμούν περισσότερο τα κατορθώματα του Κάρι, που είναι ένας τύπος που μετά βίας ξεπερνά τα 190 εκατοστά. Ορισμένοι «απομακρύνονται» από την αλαζονεία του ΛεΜπρον, που «θυσιάστηκε» μεν για να μετακομίσει στο Μαϊάμι και στο πλάι των Ουέιντ και Μπος (ο Τζόρνταν είχε δηλώσει τότε ότι «εγώ δεν θα έπαιζα ποτέ στην ίδια ομάδα με τον Μάτζικ ή τον Μπερντ, αλλά θα προσπαθούσα να τους νικήσω»), αλλά και στην επιστροφή του στο Κλίβελαντ δεν βρήκε «καμμένη γη», παρά ένα ρόστερ με Ίρβινγκ και Άντριου Ουίγκινς και Άντονι Μπένετ.
Η πρώτη γκρίνια ήρθε όταν ο Τζέιμς φέρεται να απαίτησε την παραχώρηση των δύο τελευταίων ώστε να αποκτηθεί ο Λαβ. Η επόμενη έντονη κριτική ήρθε φέτος, όμως ήταν τέτοια η αδημονία για έναν τίτλο, που το κοινό των Καβς υποκλίθηκε στην φερόμενη απαίτηση του «Βασιλιά» για απόλυση του κόουτς Ντέιβιντ Μπλατ. Η διοίκηση και ο τζένεραλ μάνατζερ Ντέιβιντ Γκρίφιν αρνήθηκαν κάτι τέτοιο. Οι παρεμβάσεις του ΛεΜπρον στα τάιμ-άουτ, τόσο επί Μπλατ όσο κι επί Λου έδειχναν το αντίθετο. Παρά τα «πολλά κιλά» μπάσκετμπολ που γνωρίζει ο Τζέιμς. Αυτός, εκτός του ότι οι Χιτ έδειχναν -μετά το 1-4 στους Τελικούς του 2014 από τους Σπερς- σε δρόμο παρακμής, ήταν για πολλούς ο λόγος που ο ΛεΜπρον άφησε το Μαϊάμι, όπου ο Πατ Ράιλι δεν άφηνε τα ηνία από τα χέρια του και οι επιθυμίες του Τζέιμς για παρεμβολές δεν ήταν πολλές. Στο Οχάιο, άλλωστε, είναι ο απόλυτος «άρχοντας». Τα στατιστικά, ούτως ή άλλως, το λένε στο παρκέ.
Στους Τελικούς του 2015 με το Γκόλντεν Στέιτ, ο ΛεΜπρον κατέγραψε μ.ό. 35,8π.-13,3ριμπ.-8,8ασ.. Ωστόσο, θα μου επιτρέψετε να πω ότι σέβομαι περισσότερο τους φετινούς 29,7π.-11,3ριμπ.-8,9ασ., καθώς τους σημείωσε με 30 σουτ λιγότερα (166, έναντι 196) και σε 4 λεπτά λιγότερα (41,7′, από τα περσινά 45,7′). Πέρσι, βεβαίως, αγωνιζόταν χωρίς τους Ίρβινγκ και Λαβ στο πλάι του, όμως ακόμη και με… πεσμένα στατιστικά, έριξε τη σκιά του πάνω στην καταπληκτική και γεμάτη ρεκόρ σεζόν των Ουόριορς. Για το ανεπανάληπτο κατόρθωμα των Καβαλίερς, πάντως, δεν έφτανε απλώς η «γεμάτη» σειρά του Τζέιμς, το «The Block» κόντρα στον Ιγκουοντάλα ή τα «ηρωικά» ματς του Κάιρι Ίρβινγκ. Ούτε απλώς η άνοδος των Σμιθ και Τζέφερσον, η συνεισφορά στην «βρώμικη δουλειά» του Τρίσταν Τόμπσον ή το καλό παιχνίδι (14ριμπ.) του Λαβ στον 7ο αγώνα. Δεν ήταν μόνο η «τιμωρία» στα μις-ματς και η εξαιρετική άμυνα σε Κάρι και Τόμπσον. Αλλά και ο… ψυχολογικός πόλεμος στους Ουόριορς. Είχα την άποψη, ειδικά μετά την ανατροπή του Γκόλντεν Στέιτ επί των Θάντερ, ότι οι περσινοί πρωταθλητές απέκτησαν την εμπειρία να διαχειριστούν την πίεση του «πρέπει» να κατακτήσουν τον τίτλο, μετά τη σεζόν των 73 νικών.
Κάποιος θα πει ότι «σκόραραν 1π. στα τελευταία 6:39 του 5ου αγώνα και κανέναν στα τελευταία 4:39 στον 7ο και μάλιστα στην έδρα τους» και «απλώς δεν μπήκαν τα σουτ». Άλλωστε, “ζουν και πεθαίνουν” και με το σουτ (αλλά και το ομαδικό πνεύμα) Ο ΛεΜπρον και οι Καβς, όμως, έπαιξαν με το μυαλό των παικτών του κόουτς Κερ και τους το «έκλεψαν». Αυτό φάνηκε ίσως από τον 2ο Τελικό, όταν οι Ουόριορς είχαν φτάσει σε εύκολο 2-0 και ο Κάρι έδειχνε χολωμένος, προφανώς γιατί δεν έπαιζε καλά. Ο MVP της κανονικής περιόδου δεν μόνο «άλλος» εντός παρκέ (μ.ό. 22,6π.-4,9ριμπ.-3,7ασ. και 40,3% στους Τελικούς), αλλά κι εκτός και όχι ο χαρούμενος τύπος που πανηγύριζε έξαλλα τα τρίποντα των συμπαικτών του στη σειρά με την Οκλαχόμα Σίτι. Το μεγάλο «χτύπημα» ήταν διπλό, στον 4ο αγώνα. Οι Ουόριορς «άλωσαν» το Κλίβελαντ για το 3-1, όμως έχασαν με τιμωρία τον πιο σταθερό παίκτη τους, Ντρέιμοντ Γκριν, για χτύπημα στον ΛεΜπρον. Στο Γκόλντεν Στέιτ μάλλον φάνηκε εκεί η πρώτη ανησυχία. Ήρθε η ήττα, αλλά και το 3-3, όμως Κερ και παίκτες επέμεναν ότι «είναι ένα 7ο ματς στην έδρα μας. Τι άλλο να ζητήσουμε;».
Ο Κάρι έλεγε «μυρίζει λίγο σαμπάνια από πέρσι», ο ιδιοκτήτης Τζόε Λακόμπ τόνισε από τον Απρίλιο ότι «θα κυριαρχούμε στο ΝΒΑ για χρόνια» και μία ένδειξη αλαζονείας έκανε την εμφάνισή της. Ο Γκριν επισήμανε ότι «αυτό δεν είναι το τελευταίο που θα δείτε από εμάς» και ο Κάρι παραδέχθηκε ότι «ο 7ος Τελικός θα με στοιχειώνει για καιρό, όμως θα επιστρέψουμε σε αυτή τη σκηνή». Θα είναι αυτό νέος εγωισμός ή απλώς αυτοπεποίθηση; Ο χρόνος θα δείξει. Για την ώρα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που κατηγορούν τον κόουτς Κερ για «ήττα» και σε αγωνιστικό και σε ψυχολογικό επίπεδο. Ο Τύπος του Γκόλντεν Στέιτ σημείωσε πως στον 7ο αγώνα, οι Εζέλι-Βαρεζάο-Σπέιτς έπαιξαν συνολικά 24′, κάτι που «έδειξε» ότι ο Κερ άρχισε να χάνει την προσωρινή πίστη του στο small-ball. Δημοσιεύματα θύμισαν ότι ο Λίβινγκστον αγωνίστηκε «μόνο 16’» και οι Ουόριορς «έχασαν χρόνο» και δεν ξέφυγαν μετά το +7 του ημιχρόνου, αν και είχαν 10/21τριπ. και οι Καβς 1/14. Επίσης, απώλεσαν εύκολα το +8 της 3ης περιόδου, όταν σε αυτό το σημείο συνήθως «τελείωναν» τον αντίπαλο. Ήταν τότε που ο Ίρβινγκ σκόραρε 12 από τους 26π. του, «ενορχήστρωσε» το 11-0 ή 14-2 και στο φινάλε παραδέχθηκε, για το νικητήριο σουτ του, ότι «είχα την Mamba ψυχολογία του… Κόμπι Μπράιαντ!».