Μετά τον Ραμέλ Κάρι, ο Αργύρης Πεδουλάκης πρόσθεσε στο ρόστερ του Παναθηναϊκού τον Αρ Τι Γκουίν, έναν παίκτη που έχει το ίδιο χαρακτηριστικό με τον πρώτο: το καλό σουτ.
Ήταν εμφανές πως το πρόβλημα του Παναθηναϊκού στα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα ήταν η επίθεση και ιδιαίτερα οι εναλλακτικές αξιόπιστες λύσεις, από τη στιγμή που οι Διαμαντίδης, Μπράμος, Μασιούλις -κατά κύριο λόγο- δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν.
Ειδικότερα απέναντι στην άμυνα ζώνης των Καταλανών η απουσία αξιόπιστων λύσεων ήταν εμφανέστατη και η άψογη δουλειά που γινόταν στην άμυνα, δεν μπορούσε να… κεφαλαιοποιηθεί στο σκορ.
Τώρα με την προσθήκη δυο παικτών στο “2” και το “4“, οι οποίοι απειλούν, δύσκολα μπορεί να τους αφήσει κάποιος ελεύθερους να σουτάρουν, μπορούν να αποτελέσουν μία ακόμα εναλλακτική λύση στον πάγκο για τον προπονητή και σε κάθε περίπτωση μπορούν να επιδράσουν θετικά στην εικόνα των “πρασίνων“.
Απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια, είναι να μπορέσουν οι δυο παίκτες να προσαρμοστούν στη λογική και τη φιλοσοφία της ομάδας, ειδικότερα στην άμυνα. Με τον Κάρι τα πράγματα σε γενικές γραμμές δείχνουν να λειτουργούν ομαλά σε αυτό τον τομέα, καθώς ο Αμερικανός για την ώρα δείχνει πως αντιδρά σωστά και γρήγορα στην “επιχείρηση προσαρμογή“.
Όσο για τον Γκουίν, το “δείγμα γραφής” του στο πρώτο παιχνίδι των πλέι οφ κόντρα στον Ίκαρο φανέρωσε κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία του αγωνιστικού του προφίλ και κυρίως την πολύ καλή επαφή με το καλάθι από την περιφέρεια.
Χωρίς να γνωρίζει τα συστήματα, προσπάθησε να κινηθεί σωστά μακριά από την μπάλα, για να δημιουργήσει προϋποθέσεις να βρεθεί αμαρκάριστος έξω από το τρίποντο, αντέδρασε σωστά όταν βρέθηκε με την μπάλα μέσα στη ζώνη του Ικάρου, γύρισε αμέσως και σούταρε χωρίς ισορροπία ευστοχώντας, θυμίζοντας λίγο από… Τζόνι Ρότζερς επί Ομπράντοβιτς.
Κάποιες παρεμβάσεις του με ατομικές του άμυνες ήταν αρκετά αποτελεσματικές, δείχνοντας ότι ξέρει να κρατά τη θέση του και να αποτρέψει τον αντίπαλό του.
Από εκεί και πέρα, βέβαια, εντύπωση προκάλεσε το αργό στυλ του, τόσο στις κινήσεις του, όσο και στο μηχανισμό του σουτ του. Έδειξε αδυναμία στα ριμπάουντ, σε έναν τομέα πάντως που θα κριθεί περισσότερο όταν μάθει τα συστήματα και τους αυτοματισμούς στην άμυνα.
Όπως και ο Κάρι, έτσι κι αυτός αποτελούν μεν ποιοτικές προθήκες σε ένα ρόστερ που είχε ελάχιστες επιλογές και πολύ κλειστό ροτέισον. Όμως πρέπει να ενσωματωθούν στη νοοτροπία της υπόλοιπης ομάδας και μάλιστα γρήγορα, καθώς τα παιχνίδια προχωρούν και θα αρχίσουν να δυσκολεύουν όσο περνά ο καιρός.
Πέραν των δυο καινούριων στην ομάδα, είναι ξεκάθαρο ότι θα πρέπει να ανεβάσουν την απόδοσή τους οι Ούκιτς, Σχορτσιανίτης και Ματσιούλις, που δείχνουν να είναι εκτός φόρμας.
Υ.Γ.: Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είπε το σωστό. Είπε αυτό που πίστευε για τον Ολυμπιακό και τον Σπανούλη και όλοι οι υπόλοιποι μπορούν άνετα να προπαγανδίζουν πάνω του. Ούτε που τον νοιάζει…