Ο Παναθηναϊκός έδωσε τα δυο φιλικά παιχνίδια στο τουρνουά της Σόφιας, απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα και την Μπαρτσελόνα και ο προπονητής του είχε την ευκαιρία να δει σε ποιον βαθμό προόδου βρίσκονται οι παίκτες του.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, είχαμε τη δυνατότητα να δούμε το παιχνίδι με τους Σέρβους, αλλά όχι αυτό με την “Μπάρτσα“, το οποίο θα ήταν και το πλέον αντιπροσωπευτικό για το τί μπορούν να κάνουν οι “πράσινοι“. Συνεπώς δεν μπορούν να υπάρξουν ασφαλή συμπεράσματα και για τα δυο παιχνίδια.
Ξεκινάμε με τη βασική παράμετρο ότι ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε στο τουρνουά αυτό χωρίς τους δυο βασικούς του γκαρντ, Διαμαντίδη και Ούκιτς. Φυσικά ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε την ευκαιρία να δει πώς μπορεί να αντιδράσει η ομάδα του και οι λύσεις που διαθέτει, χωρίς αυτούς τους δυο παίκτες.
Σε γενικές γραμμές φαίνεται πως αντέδρασε καλά, με τον Ντέργουϊν Κίτσεν να αποκαλύπτει τις δυνατότητές του, και στην οργάνωση του παιχνιδιού, και στο σκοράρισμα, και στα ριμπάουντ. Ειδικότερα στον τομέα των ριμπάουντ, έδειξε πως έχει έφεση και αυτό είναι το πλέον θετικό για τον Αμερικανό.
Πρόβλημα υπήρξε με τον Βασίλη Ξανθόπουλο, που ήταν έξω από τα… νερά του, απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους και με δεδομένη την αποστολή για την οποία προορίζεται (βασικός αντικαταστάτης του Διαμαντίδη στα ματς της Α1) θα πρέπει να ανεβάσει ρυθμούς και αυτοπεποίθηση.
Ο Χίλτον Άρμστρονγκ στο πρώτο τεστ ήταν εκτός κλίματος και με πολλά κενά στον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζε το παιχνίδι των υπολοίπων, αλλά στο δεύτερο φαίνεται πως κατάλαβε τον ρόλο του, εκμεταλλεύτηκε σωστά τις καταστάσεις πικ εντ ρολ και βελτιώθηκε. Θα πρέπει να περιμένουμε να τον δούμε, όταν θα προσαρμοστεί πλήρως.
Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης ήταν ο γνωστός “σέντερ μπετονιέρα“, με τον Αργύρη Πεδουλάκη να προσπαθεί να τον εκμεταλλευτεί με συγκεκριμένο σχέδιο και τον διεθνή άσο να ανταποκρίνεται. “Μελανό” σημείο τα γρήγορα φάουλ του και οι χαμένες βολές, στοιχεία που άλλωστε χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του.
Ο Άντι Πάνκο είχε εμφανές πρόβλημα να κατανοήσει τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Είναι ένα σουπερ επιθετικό όπλο, αλλά το μπάσκετ δεν είναι μόνο σουτ, ύστερα από προσπάθεια των υπολοίπων, είναι και άμυνα, σπρώξιμο στα ριμπάουντ, τρέξιμο στη βοήθεια, και πολλά άλλα που δεν φαίνονται στη στατιστική.
Το πρόβλημα, πάντως, κόντρα στην Μπαρτσελόνα, μια ομάδα με σαφή στόχο το φάιναλ φορ φέτος, με ποιότητα και αξιόπιστες λύσεις στην επίθεσή της, ήταν στην άμυνα του Παναθηναϊκού και στον τρόπο με τον οποίο δεχόταν τους πόντους.
Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να βγάλουμε περεταίρω συμπεράσματα, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή δεν τον είδαμε. Χάρισμα να κρίνουμε αγώνες που δεν βλέπουμε, δεν διαθέτουμε…
Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός έδειξε πως έχει “χτίσει” μια βάση, έχει θεμελιώσει κάποιες αρχές στο παιχνίδι του και προσπαθεί να τις ακολουθήσει πιστά: Πικ εντ ρολ παιχνίδι, έξτρα πάσες για “χτιστά σουτ” σε Πάνκο, Μπράμος, Μασιούλις, παιχνίδι με τον Σχορτσιανίτη στο κέντρο της ρακέτας, πίεση στην άμυνα, με συνεχές τρέξιμο και πρέσινγκ στην μπάλα.
Με τον καιρό θα πρέπει να δούμε πώς θα ταιριάξουν και οι δυο απόντες του τουρνουά, για να βγάλουμε ασφαλέστατα συμπεράσματα, αν και οι ομάδες που ακολουθούν στα φιλικά τεστ δεν είναι επιπέδου Μπαρτσελόνα…