Τα δύσκολα έφτασαν για τον Παναθηναϊκό. Δεν ξέρουμε αν θα έρθουν τα… ακόμα πιο δύσκολα, αλλά η κατάσταση αυτή ήταν σχεδόν βέβαιο πως θα ερχόταν για τους “πράσινους”. Μετά από ένα σερί άσχημων αποτελεσμάτων να δοκιμαστεί η αντοχή του ως διοικητικού οργανισμού και ως αγωνιστικού συνόλου.
Είναι προφανές πως κάτι δεν πάει καλά στον Παναθηναϊκό και η αίσθηση που υπάρχει είναι πως οι “πράσινοι”… φοβούνται να το αντιμετωπίσουν. Βλέπουν εδώ και πολύ καιρό την ομάδα να… φωνάζει για βοήθεια, για αλλαγές και περιμένουν. Τι. Κανείς δεν ξέρει. Είπαμε πως σε ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός ο χρόνος περνά πάρα πολύ γρήγορα και οι απαιτήσεις δεν περιμένουν κανέναν. Ούτε τον Κίτσεν και τον Ούκιτς να προσαρμοστούν, ούτε τον Πάνκο να καταλάβει που έχει έρθει, ούτε τον Αρμστρονγκ να αντιληφθεί τι του ζητούν.
Η ομάδα που έχει αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός κακή δεν είναι. Δεν είναι όμως και αυτή που μπορεί να σταθεί σε υψηλό επίπεδο και να ανταγωνιστεί με αξιοπιστία το… παρελθόν. Το πέρυσι (πόσω μάλλον το πρόπερσι) είναι πέρυσι και το εφέτος είναι εφέτος. Καμία σύγκριση με το πριν γιατί απλά δεν είναι (τουλάχιστον ακόμα) όμοια πράγματα.
Ο Παναθηναϊκός εκείνο που πρέπει να κάνει είναι να στηρίξει τους παίκτες που έχει κι όχι να τους βγάζει συνεχώς στη… σέντρα, να βγάλει από πάνω τους την ετικέτα του φαβορί γιατί απλά δεν είναι και να βάλει δυο παίκτες στο ρόστερ του ικανούς να αλλάξουν το μομέντουμ του αγώνα στα κρίσιμα. Θα χρειαστούν χρήματα, σίγουρα. Έτσι όμως θα στηρίξει κάποιος και τις επιλογές του, αλλά και την επένδυση που έχει ήδη κάνει.
Εκείνο που σίγουρα χρειάζεται είναι αλλαγές, κινήσεις και υπομονή. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να πει κανείς ότι όλα είναι χάλια, τίποτε δεν λειτουργεί σωστά, τα πάντα έχουν τελειώσει, ενώ πρώτα ήταν όλα μια χαρά. Και να συνεχίσει να κλαίει πάνω από το μνήμα…