Ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει στην Τουρκία χωρίς τον Διαμαντίδη απέναντι στην Εφές και… κρύφτηκε πίσω από αυτό. Οι παίκτες του έβαλαν ως άλλοθι στο μυαλό τους την απουσία του αρχηγού και, γνωρίζοντας πως και να χάσουν δεν θα γινόταν βαθμολογικά η καταστροφή, ουσιαστικά είχαν χάσει πριν παίξουν.
Μόνο που αυτή η… σιγουριά, τους κόστισε μια από τις χειρότερες φετινές εμφανίσεις τους. Με δεδομένη τη διαφορά δυναμικότητας που έχουν οι δυο ομάδες, λοιπόν, οι “πράσινοι” αντί να είναι συγκεντρωμένοι 200%, παίζοντας χωρίς τον αρχηγό τους, άφησαν τους Τούρκους να πάρουν εύκολα το παιχνίδι.
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο αυτό το ζήτημα. Μετά τις αλλαγές που έγιναν ο Παναθηναϊκός εμφανίζει προβλήματα στη “χημεία” του, σύμπτωμα ίσως λογικό, αλλά σίγουρα με επιπτώσεις.
Η… ζωή χωρίς τον Διαμαντίδη -τουλάχιστον για την ώρα- είναι επώδυνη για τους Ούκιτς και Μπανκς, που ακόμα δεν μπορούν να βρουν τον τρόπο για να οργανώσουν σωστά την ομάδα, με συνέπεια να επηρεάζονται συνολικά στο παιχνίδι τους. Έτσι, ο Παναθηναϊκός παίζει με… ένστικτο και όχι σκεπτόμενο μπάσκετ, όπως θέλει ο προπονητής του, και αυτό είναι επικίνδυνο.
Όσο για τον Κροάτη, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει και αυτός και το τεχνικό τιμ τί μπορεί να κάνει, γιατί ο χρόνος περνά και λύση στο πρόβλημά του δεν βρίσκεται…
Γκιστ και Λάσμε ακόμα προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους, αφού είναι εμφανές πως ο νεοφερμένος Αμερικανός δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα στη φιλοσοφία και τους αυτοματισμούς της ομάδας, με συνέπεια να υπάρχει “τρύπα“.
Ο Καπόνο είναι πολύ καλός σουτέρ, με έξυπνο παιχνίδι και χαρακτηριστικά ποιοτικού παίκτη, μόνο που έχει αμυντικά προβλήματα, τα οποία ο Πεδουλάκης είναι αναγκασμένος να καλύπτει και να έχει έναν εκ των Μπράμος, Μασιούλις στην πεντάδα απαραιτήτως, επιφορτισμένο και με αυτή την αποστολή.
Οι αλλαγές έχουν επιφέρει προβλήματα στην αλληλοκάλυψη, στους αμυντικούς αυτοματισμούς, αλλά και στην επίθεση, την κίνηση χωρίς την μπάλα, το τέμπο των επιθέσεων. Κυρίως, όμως, τα κενά εστιάζονται στην άμυνα, όπου οι “πράσινοι” θα πρέπει να προσπαθήσουν να τα καλύψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, εάν θέλουν να αντέξουν στον… μαραθώνιο του ΤΟΡ 16, αλλά και να είναι έτοιμοι για τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Υ.Γ.: Είναι πολύ διασκεδαστικό να βλέπεις εκείνους που έσκιζαν τα… πουκάμισά τους για τα πουκάμισα του Πεδουλάκη στη Μόσχα, να υπεραμύνονται του Τρινκιέρι για τη φάτσα του. Φυσικά ούτε το ένα, ούτε το άλλο έχει καμία σημασία…