Φωτιά στην Ευρώπη και στο άντρο της Μερκελοκρατίας έβαλαν οι εκλογές στην Ιταλία και ο ιταλικός λαός, που όπως φαίνεται δεν τον ψεκάζουν και δεν τρώει κουτόχορτο. Το κουτόχορτο του ευρώ, που βεβαίως και αυτό είναι άλλο παραμύθι, γιατί σιγά μην δεν έβρισκαν λύση αμερικανικού τύπου τα σαΐνια της Μέρκελ, όταν έβλεπαν το χαλί να φεύγει κάτω από τα πόδια τους.
Αλλά σε πολλούς πιάνει το ποίημα και το παραμύθι του δράκου, που θα πάρει το γάλα των παιδιών και το πετρέλαιο, λες και έχουμε όλοι πετρέλαιο φέτος (σ.σ. προφανώς το νέφος της αιθαλομίχλης από τα τζάκια ήρθε με τον μετεωρίτη των Ουραλίων…) και γάλα για τα παιδιά μας (σ.σ. γι’ αυτό και έφτασε η ασιτία στα σχολεία..).
Τέλος πάντων. Αυτή είναι η ιστορία. Ζήσε με 300 και 500 ευρώ και χρώστα και μια ζωή. Υπάρχει και το άλλο όμως που λένε οι ιταλοί. “Κόψε χρήμα Μέρκελ -όπως ο Ομπάμα- και άσε τις μαγκιές“.
Αυτό ήταν το ιταλικό -πιο ξεκάθαρο δεν γινόταν- μήνυμα των εκλογών στη γείτονα. Τέρμα η κοροϊδία είπαν οι Ιταλοί. Που έχουν και αυτοί τις ευθύνες τους, σαφώς, γιατί και εκεί είχαν συντάξεις μαϊμούδες και γενικά μαϊμουδιές. Αλλά αυτοί είναι και ξύπνιοι και αψέκαστοι προφανώς! Και με την ψήφο τους είπαν ένα μεγάλο όχι στην Μερκελοκρατία, που ανοίγει τον δρόμο και σε μια πιθανή αλλαγή της υπέρμετρα ανήθικης – απάνθρωπης στάσης των δανειστών της χώρας μας.
Αλλά καλά μας κάνουν, αφού δεν τους πήραμε τα σπίτια από τους πολέμους της ναζιστικής τους εποχής, και τους δώσαμε και ψωμί, και τους χαρίσαμε και τα λεφτά. Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος. Νόμος.
Οι Ιταλοί είπαν τέρμα η λιτότητα και τα μέτρα, και πάρτε μέτρα άλλης κατεύθυνσης, αμερικανικού τύπου, που κόβουν χρήμα και χτυπάνε την κρίση, με ενίσχυση των εισοδημάτων και όχι με φόρους και άγρια πολιτική λιτότητας. Δηλαδή, το μερκελικό μοντέλο.
Γι’ αυτό και ένας Γκρίλο πήρε το 30% σχεδόν και ο Μπερλουσκόνι της διαφθοράς (κατά τα άλλα) μόνο και μόνο επειδή χτύπησε το χέρι στο τραπέζι στην Μέρκελ, λέγοντας ότι η Ιταλία δεν φοβάται και γυρίζει στη λιρέτα, πήρε ένα ακόμα ανάλογο ποσοστό. Και ο… μεγάλος Μόντι της Μερκελοκρατίας πήρε την ψήφο του και ένα 9% και πανηγύριζε κιόλας μόνος του (άλλο και αυτό το έργο…)!
Σημασία έχει, πάντως, το ηχηρότατο μήνυμα που έστειλαν οι Ιταλοί και που οδήγησε σε απότομη πτώση τα χρηματιστήρια και σε ανησυχία. Άμεσα, βέβαια, οι λεσχιάρχες της παγκόσμιας τεχνητής κρίσης έβαλαν τα μεγάλα μέσα και αύξησαν τα ιταλικά σπρεντ και άρχισαν τις δηλώσεις των τσιρακιών τους για το αβέβαιο μέλλον της Ιταλίας και των Ιταλών και την ανάγκη να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις.
Το καμπανάκι χτύπησε και στο Βερολίνο, όμως, γιατί όταν το 60% δεν φοβάται να βγει από το ευρώ μπορεί να είναι και αυτή η αρχή του τέλους για την Μερκελοκρατία που είδε την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία να σφυρίζουν αδιάφορα στην άλωσή τους από τα παγκόσμια λεσχιαρχικά συμφέροντα, αλλά ο ιταλικός γίγαντας ξύπνησε και βάζει χαλινάρι.
Συνεπώς, η Ιταλία ανάλογα και με την κυβέρνηση -όταν αυτή προκύψει- θα ακολουθήσει την πολιτική της ελεγχόμενης και στοχευμένης λιτότητας και ελέγχου της φοροδιαφυγής, που είναι επίσης μεγάλη αλά Ελλάδα. Αλλά όχι της κάθετης φτωχοποίησης και εξαθλίωσης από το αποφασίζομεν και διατάζομεν της γερμανικής Μερκελοκρατίας.
Οι ιταλικές εκλογές ήταν ένα τεράστιο πλήγμα στη Μερκελοκρατία και ίσως βοηθήσουν στη χαλάρωση και των επαχθών όρων της πατρίδας μας, με τους ανεκδιήγητους Μερκελοκράτες να λένε όχι μέχρι και στα λάθη των αριθμών τους, που τους είπε ο Στουρνάρας και του έκοψαν και την καλημέρα!
H Mέρκελ καλείται πλέον να μετρήσει αντιδράσεις και τελικά ίσως αποδειχθεί αληθινή η πληροφόρηση περί δεύτερων αναγκαίων σκέψεων που έχει και τις οποίες θα ακολουθήσει μετά τις γερμανικές εκλογές.
Και σύμφωνα με τις οποίες υπό την πίεση του Ομπάμα και των ΗΠΑ, που δεν θέλουν διάλυση του ευρώ για την ισοτιμία και τις εξαγωγές τους και υπό την πίεση των πολιτικών εξελίξεων στην υπόλοιπη Ευρώπη και τον κίνδυνο απόσχισης μεγάλων ονομάτων (μην ξεχνάμε ότι και στην Ισπανία έχουν μυστικές σκέψεις αποχώρησης από το ευρώ), που εκεί οι χασούρες θα είναι τεράστιες και όχι ελληνικού τύπου (αρκεί να σκεφτούμε ότι το ιταλικό χρέος είναι σχεδόν 9 φορές το ελληνικό, αφού πέρασε τα 2 τρις!), θα ακολουθήσει μια πιο χαλαρωτική πολιτική, χωρίς να αποφασίζει και να διατάσει, μεταφέροντας χρονικά τις αποπληρωμές, μειώνοντας τα επιτόκια δανεισμού, προχωρώντας ακόμα και σε πιθανά haircut και στήριξη των τραπεζών και κάνοντας και κινήσεις (κόβω χρήμα) για την τόνωση της ρευστότητας, που τονώνει τα έσοδα, μειώνει την ανεργία και τρέχει την οικονομία.
Αν όλα αυτά γίνουν αναπόφευκτα θα ωφεληθεί και η χώρα μας, που ήδη κατά γενική μάλιστα ομολογία και των ίδιων των Τροϊκανών έχει κάνει τεράστια βήματα και αλλαγές 10ετιών μέσα σε λίγα χρόνια. Οπότε μπορεί να βελτιωθεί και η κατάσταση σε εμάς και να δούμε φως στην άκρη του τούνελ.