Εδώ είμαστε λοιπόν και στο ίδιο έργο θεατές με την κυβέρνηση να ετοιμάζεται να περάσει ένα ακόμα μνημόνιο και το ερώτημα είναι που βαδίζουμε. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξέρει τι γίνεται και τι ξημερώνει γενικά και αορίστως. Παγκοσμίως είμαστε σε μια περίεργη καμπή σε όλα τα επίπεδα. Μετά την κρίση του 2008 στις ΗΠΑ με την παγκόσμια στεγαστική και τραπεζική φούσκα που ξεκίνησε από την Αμερική βέβαια, ο πλανήτης οικονομικά δοκιμάζεται πλέον με τα κρατικά χρέη που δημιουργούν τεράστιες ανισορροπίες και λιτότητες. Το χειρότερο είναι ότι κανείς όμως δεν ξέρει που βαδίζουμε αν και η εβδομάδα θα είναι κρίσιμη.
Στην Ελλάδα λέγαμε ότι δεν θα πάμε σε άλλο μνημόνιο αν δεν γίνει επαναδιαπραγμάτευση. Η παρούσα κυβέρνηση δεν το έπραξε υπό προφανώς της άτυπης πίεσης των ξένων και των δανειστών μας. Το ερώτημα είναι αν πράγματι όπως επίσης υποστηρίζεται η κυβέρνηση αυτά θα είναι τα τελευταία μέτρα. Θα το δούμε λέω εγώ γιατί κάθε φορά οι δανειστές ζητούν τα ρέστα!
Είναι γνωστό ότι και τα μέτρα αυτά να περάσουν, στο επόμενο διάστημα θα σκάνε νέες τρύπες προϊόν της ύφεσης. Η Τρόικα που επειδή δεν νομίζω ότι είναι μαθητευόμενοι μάγοι αλλά παίζει άλλα παιχνίδια για λέσχες και τα σχετικά, θα πει πάρτε και άλλα μέτρα για την αστοχία που προέκυψε. Μα ποιά αστοχία όμως; Όταν έχεις τέτοια ύφεση ρεκόρ για 5 χρόνια θα έχεις πάντα νέες τρύπες από ασφαλιστικά ταμεία, από κατανάλωση, από φορολογικά έσοδα. Aπό τραπεζικές τρύπες και πάει λέγοντας.
Συνεπώς το ερώτημα είναι που πάμε, που βαδίζουμε; Μην κοροϊδευόμαστε όλα είναι ανοιχτά. Και σαφώς και τα μέτρα να περάσουν δεν σωθήκαμε. Και σαφώς και να μην περάσουν δεν έκλεισε το μαγαζί. Η αλήθεια είναι πάντα στην μέση. Άλλωστε αν είναι να πας στα 400 ευρώ μισθούς και τον κόσμο στην πείνα, ας πάμε και μόνοι μας χωρίς δανειστές νταβατζήδες και χωρίς να χρωστάμε σε κανένα.
Όταν ο δανειστής δει ότι ο δανειζόμενος έχει πρόβλημα οι επιλογές είναι τρεις. Ή του παίρνει ότι έχει και χάνει σίγουρα, ή δεν του παίρνει τίποτα αν δεν έχει διασφαλιστεί, ή τον βοηθά να ανασάνει για να παίρνει τόκους και να ελπίζει να πάρει και το χρέος. Τι κάνουν με την Ελλάδα οι δανειστές κανείς δεν ξέρει… Όπως επίσης δεν τρώμε και το παραμύθι του τεράστιου προβλήματος του ελληνικού χρέους. Το 2% είναι το ελληνικό χρέος στο σύνολο.
Πλάκα κάνουμε λοιπόν; Εμείς είμαστε το πρόβλημα; Όχι βέβαια. Το πειραματόζωο είμαστε. Και όπως πολύ σωστά είχε πει ο Σαμαράς ότι μόνο με ανάπτυξη πλέον μπορεί να αποδώσει αυτό το πρόγραμμα, αν δεν έχουμε προγράμματα στήριξης της ανάπτυξης αντίο ζωή…. Σημαντικό ρόλο θα παίξουν βεβαίως όχι απλά αν περάσουν και πως τα μέτρα που μάλλον θα περάσουν αλλά και τι θα γίνει στις αμερικανικές εκλογές.
Άλλωστε ο Ομπάμα στηρίζει την Ελλάδα και γενικά είναι της φιλοσοφίας να κόβουν χρήματα οι κυβερνήσεις και όχι της λιτότητας. Αν βγει ο Ρόμνεϊ η φημολογία καθότι και ρεπουμπλικάνος που αρέσκονται στους πολέμους, είναι ότι πάμε για πόλεμο στο Ιράν. Άλλωστε στο Ιράν ετοιμάζονται όπως μαθαίνουμε για πόλεμο και κλείνουν τις εξαγωγές τους και πολλοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι για να τρέξουν οι οικονομίες είναι απαραίτητος ένας γερός πόλεμος!
Αλλά ένας πόλεμος πλέον στην Μέση Ανατολή με ισχυρούς πλέον ρώσους και κινέζους που έχουν και συμφέροντα μεγάλα και αυτοί εκεί για πολλούς λόγους, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους να χαθεί η μπάλα με απρόβλεπτες συνέπειες… Επίσης η οικονομική πολιτική του Ρόμνεϊ για την Ελλάδα που δεν φαίνεται να έχει και την καλύτερη γνώμη, είναι ότι στηρίζει με όσα έχουμε καταλάβει την λιτότητα και την πολιτική της Μέρκελ. Σαφώς μεγάλο ρόλο παίζουν οι αμερικανικές εκλογές σήμερα. Και τι θα βγάλει η κάλπη. Και τι πιέσεις θα υπάρξουν μετά στην Μέρκελ. Γιατί οι ΗΠΑ θέλουν ισχυρό ευρώ για να έχουν χαμηλά το δολάριο που είναι εξέλιξη που στηρίζει τις εξαγωγές τους. Που εκεί στηρίχθηκε η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας.
Άλλο μεγάλο ερώτημα μέχρι το τέλους του μήνα είναι τι θα κάνει η Ισπανία και η Ιταλία. Οι φήμες λένε ότι η πρώτη θα μπει σε μνημόνιο. Πως θα περάσει εκεί ένα “ελληνικό” μνημόνιο με τον κόσμο ήδη στους δρόμους και εκεί να αγριεύουν; Μήπως όπως λένε οι ειδικοί μόλις έχουμε τα πρώτα κρούσματα Αιγύπτου στην Ευρώπη η Μέρκελ που έχει και τις δικές της εκλογές στον επόμενο χρόνο, θα κάνει πίσω και θα κόψει χρήμα; Και θα πάει σε αμερικανικές λύσεις; Το βέβαιο είναι ότι όλα είναι ρευστά. Και κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει και τι είναι το καλύτερο.
Για παράδειγμα στον νέο προϋπολογισμό προβλέπεται πρωτογενές πλεόνασμα. Μήπως αυτή είναι μια ευκαιρία για να χτυπήσουμε το χέρι στο τραπέζι; Μήπως πράγματι και ο πρωθυπουργός κινείται τελικά πολύ πιο έξυπνα απ ότι νομίζουμε, θέλει να περάσει τα μέτρα για να πάρει τις επόμενες δόσεις και μόλις έχουμε πλεόνασμα πει “ως εδώ και μη παρέκει“; Θα δούμε.
Πάντως η χώρα μας θα έχει μεγάλο διαπραγματευτικό ατού γιατί η αλήθεια είναι ότι έγιναν πράματα με την πίεση των δανειστών που έπρεπε να έχουν γίνει χρόνια πριν για να μην φτάσουμε εδώ και η Ελλάδα μπαίνει σε σωστή τροχιά στην διαχείριση και ας έχουμε ακόμα πολλά. Αλλά το πρόγραμμα το σωστό επιβάλλει μετά τις περικοπές μόλις φτάσεις στο σημείο ισορροπίας που φτάσαμε εμείς με το πρωτογενές πλεόνασμα που έρχεται, να κάνεις κινήσεις για την ανάπτυξη για να πας σε ρυθμούς ανάπτυξης που θα μειώνουν το χρέος άμεσα. Και αυτό είναι το δεύτερο στοίχημα που για δικούς τους λόγους όμως οι τροικανοί δεν επιθυμούν να παίξουμε!
Το ερώτημα είναι λοιπόν αν θα πούμε “ξέρετε κύριοι, αν δεν σας αρέσουμε, αν θέλετε να μας οδηγήσετε σε εξαθλίωση, φεύγουμε και μόνοι μας και την βρίσκουμε πλέον την άκρη και δεν πληρώνουμε τίποτα“. Να δούμε λοιπόν… Πάντως οι φήμες για την επόμενη μέρα δίνουν και παίρνουν, το ίδιο για τις πολιτικές εξελίξεις και πάει λέγοντας… Αυτό που όμως επίσης δεν καταλαβαίνω είναι πόσο λίπος έχουν ακόμα πόσοι και δεν έχουν κατέβει οι τιμές;
Η Ελλάδα με 5ετή ύφεση ρεκόρ εφάμιλλη του κράχ του 29′ στις ΗΠΑ, συνεχίζει να έχει άκουσον άκουσον πληθωρισμό και οι τιμές δεν κατεβαίνουν με τίποτα, ούτε από κράτος, ούτε από καρτέλ, ούτε στα ενοίκια, ούτε πουθενά παρά μόνο μεμονωμένα. Και δυστυχώς αυτό γίνεται γιατί κανείς δεν δείχνει προνόηση και όλο ζουν ότι αρπάξουμε σήμερα και οι καταναλωτές ότι έχουμε σήμερα να χαλάσουμε και όχι να φτιάξουμε καταναλωτική συνήθεια μποϊκοτάροντας κάθε τι που είναι επιζήμιο για την τσέπη μας.
Και το χειρότερο όλων είναι επειδή δυστυχώς η κρίση στην κοινωνία κορυφώνεται όταν αρχίζουν και φτιάνουν τα νούμερα του κράτους και εμείς ακόμα όχι σε ρυθμούς ανάπτυξης δεν μπήκαμε, αλλά ούτε καν αναστροφή κλίματος έχουμε, τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Και το χειρότερο είναι ότι θα έρθει ξαφνικά ένα μπαράζ απότομης και βιαίας πτώσης των τιμών με δεκάδες αναπόφευκτα λουκέτα και απολύσεις επειδή ακόμα και σήμερα λειτουργούμε σε μεγάλο ποσοστό σαν να μην υπάρχει κρίση διαρκείας και νοοτροπίας ή επειδή νομίζουμε ότι εμείς θα την σκαπουλάρουμε έχοντας και μερικά έτοιμα και τελικά επιβραβεύοντας την κακή οικονομική νοοτροπία των περισσοτέρων επιχειρηματιών στην Ελλάδα που θέλουν να πλουτίσουν και όχι να ζήσουν απλά!