Μια μεγάλη εβδομάδα είχαμε για το ελληνικό μπάσκετ. Γιορτή προς τιμήν του Νίκου Γκάλη, που τον τίμησε όλη η Ευρώπη, μαζί τους και η ιστοσελίδα αυτή που ήταν χορηγός στην εκδήλωση (το μοναδικό αθλητικό site, για να μην ξεχνιόμαστε), βράβευση του Δημήτρη Σπανούλη ως MVP της Ευρωλίγκας, δεύτερος τίτλος συνεχόμενη φορά για Έλληνα παίκτη (μετά τον Δημήτρη Διαμαντίδη) και βραβείο καλύτερου νέου παίκτη στον Παπανικολάου. Να ζητήσουμε κι άλλα;
Φυσικά και ΝΑΙ, με τον 14ο τελικό Ευρωλίγκας την τελευταία 20ετία και τον Ολυμπιακό να κατακτά την 9η Ευρωλίγκα του ελληνικού μπάσκετ!
Αποδοχή απ’ όλη την Ευρώπη ότι το μπάσκετ είναι στην κουλτούρα μας -και ο αθλητισμός γενικότερα- και γι’ αυτό θα ακολουθούμε τις ελληνικές ομάδες όπου κι αν παίζουν.
Μπορεί ο Εκτελεστικός Διευθυντής της Ευρωλίγκας να παραδέχτηκε ότι τα περισσότερα παιχνίδια και η επιλογή της Παρασκευής φέρανε νούμερα, επιτυχίες στην τηλεθέαση, σίγουρα νέες χορηγίες (ανακοινώθηκαν Nikopharm, Adidas κτλ.), περισσότερα κανάλια και χώρες (199) να μεταδίδουν το final four (δείτε εδώ), αλλά κινδυνεύει να χάσει την αξιοπιστία της όλη η Ευρωλίγκα. Τη μερική την έχασε ήδη. Πώς;
Καταρχάς στις δύο ελληνικές ομάδες μοιράζει τόσα έσοδα όσα δεν τους φτάνουν για να πληρώσουνε δυο παίκτες της αρχικής τους πεντάδας. Με τόσα καλούδια που μοιράζει, δεν μπορεί να δίνει τόσα λίγα… Έπειτα με τον εξευτελισμό των εισιτηρίων του final four.
Στη Βαρκελώνη δεν πέρναγε μύγα και δεν άλλαζαν εύκολα θέσεις οι θεατές, όπως και στο Βερολίνο, στην Κωνσταντινούπολη ήταν λίγο μπάχαλο, αλλά έλεγες δεν φταίει απόλυτα η διοργανώτρια αρχή. Τώρα, όμως, τί να πεις; Σε μια δύσκολη οικονομική περίοδο να κάνεις οικονομίες για να δεις την αγαπημένη σου ομάδα και ξαφνικά να μαθαίνεις ότι:
● Τα εισιτήρια τα αγοράζεις επίσημα και 15 φορές κάτω από την τιμή τους (σχετικό θέμα αποκλειστικά πρώτα σε εμάς), παραμονές του φάιναλ φορ.
● Η Ευρωλίγκα ανακοινώνει σχεδόν sold out (δείτε εδώ σχετικά) κι εσύ τρέχεις δύο μήνες πριν να αγοράσεις τα εισιτήρια, μην τυχόν δεν βρεις…
Μετά δεν σιχτιρίζεις; Δεν λες “δεν ξαναβλέπω Ευρωλίγκα“;
Και καλά να είσαι σε καλή θέση αλλά αν είσαι εδώ πάνω;
Βέβαια υπήρχαν και τα τυχερά. Όπως, ότι οι περισσότεροι που έκλεισαν εισιτήρια γηπέδου μετά το τέλος του ΤΟΠ-8, τα παραλάβανε ηλεκτρονικά, όμως λίγες μέρες πριν τους τα άλλαξαν και βρέθηκαν κάτοχοι των 160 ευρώ με θέσεις των 395 ευρώ! Άτυχοι και όσοι θέλανε να πουλήσουν εισιτήρια, μια και το Σάββατο και την Κυριακή πραγματικά τα έδιναν δωρεάν οι διοργανωτές, σε ξενοδοχεία, στην fan zone κτλ!
Τα δώρα ήταν ελάχιστα μέσα στο γήπεδο, αλλά στην πλατεία Τραφάλγκαρ η χορηγός της Ευρωλίγκα δημιουργούσε ουρές μιας και μέχρι ipad θήκες έδινε δωρεάν! Αν συνυπολογίσουμε το πόσο ακριβά ήταν τα αναμνηστικά και ότι για να τα πάρεις έπρεπε να δίνεις χαρτονομίσματα των 5 ή 10 λιρών, γιατί δεν δίνανε ρέστα, λογικό να λένε όλοι “Πάμε πλατεία“;
Για να μην πω ότι για να μπει μέσα ο κόσμος τράβηξε τα πάνδεινα… Κύκλους, διαδρόμους σαλιγκάρια και μηδενικός έλεγχος! Η τιμωρία λειτούργησε αποτρεπτικά για τους οπαδούς, μάλλον. Γι’ αυτό και η καθυστέρηση να (ψιλο)γεμίσει το στάδιο την Παρασκευή.
Παρόλα αυτά σε ένα γήπεδο 18.000 θέσεων, στα ημιτελικά υπήρχαν τουλάχιστον 4.000 φίλαθλοι του Ολυμπιακού, περίπου καμιά 500 Έλληνες ακόμα, που στο τέλος πανηγύρισαν κι αυτοί με τον Ολυμπιακό, και σαφέστατα συνολικά οι θεατές την πρώτη ημέρα δεν ξεπεράσανε τις 15.000.
Στον τελικό τα πράγματα ήταν καλύτερα και φυσικά πλησίασε σε sold out, αλλά με τις σουίτες σχεδόν όλες άδειες. Για του λόγω το αληθές η τεχνολογία δεν μπορεί να πει ψέματα, δείτε στο συγκεκριμένο site (πατήστε εδώ) την εικόνα του γηπέδου την Παρασκευή, πλησιάστε κοντά και δείτε μέχρι και τί έχουν στην οθόνη τους οι δημοσιογράφοι και πόσο γεμάτο ήταν.
Εντάξει σε ένα γήπεδο στολίδι για το μπάσκετ, δεν περιμέναμε κάτι άλλο από τους οικοδεσπότες. Οι Άγγλοι, λοιπόν, έκαναν ακριβώς δίπλα γήπεδο ποδοσφαίρου, με σκεπή μπαλόνι!
Οπότε τί να περιμένουμε από αυτούς; Ακόμα και το εκπληκτικό στήσιμο στην πλατεία Trafalgar (ίσως ό,τι καλύτερο έχω δει την τελευταία δεκαετία) πήγε στράφι…
Δεν είχε κόσμο, δεν είχε fun, δεν ήταν fan zone, μιας και ήταν χωρίς fans (φιλάθλους)…
Παρά το γεγονός ότι η Ευρωλίγκα έφερε μεγάλες προσωπικότητες, όπως τον Ρούμπιο και τον Καραμπέ (Christian Karembeu), μαζί με άλλους γνωστούς Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές, να βοηθήσει…
Αλλά τζίφος… Η εκδήλωση της ADIDAS είχε περισσότερο κόσμο (τα μπλουζάκια αλήθεια θα πουληθούν στην Αθήνα σε καταστήματα);
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο καταρρίπτεται το επιχείρημα να γίνει σε υποανάπτυκτες μπασκετικά χώρες το F4, διότι τότε πρέπει να συνοδεύεται με τις ανάλογες καμπάνιες, σε social media, μέσα μαζικής ενημέρωσης γενικότερα και φυσικά και την ομοσπονδία μπάσκετ, και όχι να τους χαρίζεις εισιτήρια. Όχι μόνο λίγες ημέρες πριν, όπως αναφέραμε, αλλά και μήνες πριν…
Αν βέβαια κρίνουμε από τη Δήμαρχο του Λονδίνου, όπου έγιναν την Πέμπτη οι βραβεύσεις και εξαφανίστηκε 10 λεπτά πριν την έναρξη, μάλλον δεν απόπνεε τον ανάλογο σεβασμό η όλη εκδήλωση, ή η διοργανώτρια αρχή.
Για τον λόγο αυτό κύριε Εκτελεστικέ Διευθυντή της Ευρωλίγκας (εφόσον δεν τιμάς εσύ και δεν αναφέρεις ονομαστικά τους δικούς μας προέδρους δεν νομίζω ότι πρέπει εμείς να σε κάνουμε γνωστό εμείς), άσε τον Αρλάουσκας και φέρε κανέναν Έλληνα σε φάιναλ φορ, νισάφι με το τους Ισπανούς ή Ισπανοαναθρεμμένους (Ρότζερς, Αρλάουσκας κτλ.), στις εκδηλώσεις σας. Μην ξεχνάς, ότι μέλη της Ευρωλίγκας είναι και οι ελληνικές ομάδες και λόγο πρέπει να έχουν όλοι.
Η τηλεθέαση όμως πήγε στα ουράνια, χτυπώντας “κόκκινο” κατά τη διάρκεια της κάλυψης του ημιτελικού της Ευρωλίγκας, μεταξύ Ολυμπιακού και ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Συγκεκριμένα, τον αγώνα παρακολούθησαν 1,3 εκ. τηλεθεατές, με το μέσο μερίδιο να ανέρχεται στο 33%, ενώ το ποσοστό στα νεανικά κοινά κινήθηκε στο 62%!
Τη δε ημέρα του τελικού έφτασε το 37%, ξεκολλώντας την ΕΡΤ από το καθημερινό 3% και φυσικά χωρίς να υπολογίζουμε τον κόσμο της NOVA, τον κόσμο που βγήκε στις καφετέριες της γειτονιάς να δει τον αγώνα κτλ. Μιλάμε για ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ αριθμό, που σίγουρα αγγίζει τα 3,5 εκ τηλεθεατές!
Προσωπικά παρακολούθησα NOVA, μου αρέσει η πλάκα, ο χαβαλές και ο Φ. Συρίγος είχε ρέντα την Παρασκευή, με τον Δ. Καρύδα. Δεν νομίζω ότι ο Γ. Λημνιάτης ως βοηθός της Εθνικής πρέπει να κάνει σχολιασμό πια, όπως και ο Δ. Παπανικολάου, ο οποίος σε κάποια στιγμή στο στούντιο δήλωσε ότι το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι παραγωγικό.
Ναι, όλες οι μικρές Εθνικές, όλοι οι νέοι παίκτες που παίζουν στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό μεγάλωσαν και έμαθαν μπάσκετ στην Νιγηρία… Και ο Μπαρτζώκας κοουτσάριζε στην Κουάλα Λουμπούρ.
Ας μην γίνω άλλο κακός.
Την Κυριακή ο Βαγγέλης Ιωάννου έδωσε ρέστα, αλλά το δίδυμο με ξανακέρδισε.
Απλά να σχολιάσω γι’ αυτά που άκουσα στα στούντιο, ότι όταν προπονητής, τεχνική/ιατρική/διοικητική ομάδα και οι ίδιοι παίκτες έχουν ομοιογένεια να δεχτώ να μην αλλάξεις τον προπονητή, άντε να αλληλοϋποστηρίζονται τα 2/3 όχι όμως να “κράζει” δημόσια ο προπονητής την διοίκηση και η διοίκηση να τον κρατάει.
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Υπομονή στους προπονητές, ναι. Πίστη, ναι. Μέχρι ένα σημείο όλα.
Κάτι επίσης σημαντικό κατ’ εμένα για τον Γιώργο Μπαρτζώκα, είναι ότι κέρδισε τη 10η φορά του Μεσίνα σε φάιναλ φορ, ο οποίος μέχρι τότε είχε 9/9 νίκες. Όταν νικάς και την προϊστορία είναι κάτι σημαντικό. Όταν, δε, γίνεσαι μέρος της, γίνεται ακόμα πιο σπουδαίο. Δεν γίνεσαι Μπόμπι Νάιτ, αλλά έχεις πια ταυτότητα και ο Γιώργος Μπαρτζώκας is A BASKETBALL COACH. Ο πρώτος ΕΛΛΗΝΑΣ προπονητής που κερδίζει την Ευρωλίγκα.
Αν το ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν το κατάλαβε με την πορεία του Αμαρουσίου, που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ και να δω από κοντά, το κατάλαβε τώρα.
Στους αριθμούς από την Ελλάδα τώρα, και την εκδήλωση για τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία των φάιναλ φορ με 231 πόντους (ναι, ακόμα είναι 1ος!), το μεγάλο παιχνίδι προς τιμήν του ΘΕΟΥ του μπάσκετ είχε:
● Πάνω από 5.500 φιλάθλους (4.800 θέσεις και εκατοντάδες όρθιοι).
● Οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν στο γήπεδο από τις επτά (7) η ώρα και περίμεναν να ρουφήξουν και την τελευταία σταγόνα της βραδιάς προς τιμήν του μεγαλύτερου πρότυπου αθλητή στην Ελλάδα.
● Μια βραδιά που μετάδωσε η NOVA, η οποία έκανε γενναία προσπάθεια να δείξει και ζωντανά από web tv την εκδήλωση, αλλά κατέρρευσε -στην κυριολεξία- το όλο εγχείρημα.
● Που μας φέρνει στο λάθος των ανθρώπων του Άρη να πάρουν το παιχνίδι από την δημόσια τηλεόραση.
● Ο κόσμος του Άρη, ο κόσμος του μπάσκετ, ο ελληνικός λαός έχασε. Όχι η ΕΡΤ…
● Οδηγούμαστε αυτόματα σε ένα ερώτημα που προκύπτει, στην οικονομικά ασθενή ελληνική κοινωνία: αν η Ελληνική Α1 αντέχει τη NOVA του χρόνου. Το ΝΒΑ δεν πάει καλά στον ΟΤΕ ΤV, αλλά από την άλλη ο OTE με ναυαρχίδα το αγγλικό πρωτάθλημα και όχημα τη φθηνή τιμή, παίρνει πολύ κόσμο και συνδρομητές από την NOVA. Μπλεγμένη η κατάσταση…
● Τέλος στο ποιοι πήγαν και ποιοι δεν πήγαν στη γιορτή αυτή, θα πω ΜΟΝΟ ότι όποιος ήθελε πήγαινε , όποιος ήθελε δεν πήγαινε, είτε με πρόσκληση, είτε χωρίς και αυτή ήταν η μαγκιά. Η γιορτή ήταν να τιμήσουμε τον αθλητή που άλλαξε τη ροή του ελληνικού μπάσκετ και σίγουρα και του ελληνικού αθλητισμού, τον Νίκο Γκάλη.
Μετά από όλα όσα είπα δεν πρέπει να ξεχάσω: EOT, Υπουργείο Τουρισμού, MARKETING GREECE Α.Ε και όλοι οι θεσμοθετημένοι φορείς τουρισμού, ασχοληθείτε σοβαρά με τον αθλητισμό μας, και κυρίως με το ΜΠΑΣΚΕΤ, που είναι επί πολλά χρόνια σταθερός πρεσβευτής της χώρας μας.
Κλείνω με κάποια νούμερα τηλεθέασης για το ΝΒΑ:
● Ξεκίνησε το 1983 ο κ. Στερν με 3 παιχνίδια να μεταδίδονται από το CBS και φυσικά μαγνητοσκοπημένα.
● Ο Λε Μπρον Τζειμς είχε προβληθεί πριν μπει στο ΝΒΑ, μέσω του High School του, σε περισσότερα παιχνίδια από ότι ο Russel k o Champerlain σε ματς του ΝΒΑ!
● Είναι πια ίσως η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής στο κόσμο το ΝΒΑ, με πάνω από 1300 επεισόδια την σεζόν!
● Και το αποτέλεσμα είναι ο μ.ο τηλεθέασης την σεζόν 2012-’13 να έχει αύξηση 37%(!)μ σε σχέση με την περσινή (τουλάχιστον εκεί ανακοινώνουν τα νούμερα, δεν τα κρατάνε κρυφά όπως στον ΕΣΑΚΕ).
Υ.Γ.: Ο Ολυμπιακός πήρε μαζί του στην Κωνσταντινούπολη 17 δημοσιογράφους από διάφορα ΜΜΕ και 16 στο Λονδίνο. Φυσικά ΟΧΙ το basketblog.gr! Η αντικειμενικότητα έχει τίμημα και χαιρόμαστε που το πληρώνουμε…
Υ.Γ.1. Κλείνω με ένα μικρό φωτογραφικό ιστορικό που είχε το Basketblog κυρίως από τα social media του, που από ότι έδειξε άρεσε στο μπασκετικό μας κοινό.
