Λουμπλιάνα λοιπόν.. Όχι με τις καλύτερες προϋποθέσεις, μιας και περιθώριο απωλειών δεν υπάρχει για την Εθνική μας ομάδα, η οποία απογοήτευσε στα τελευταία δύο παιχνίδια με τα πιο σοβαρά σύνολα του ομίλου. Απογοήτευσε γιατί έβγαλε τις σταθερές του μπάσκετ μας, της ελληνικής μπασκετικής ταυτότητας. Όπως έγραψα και στο Hoopfellas, δε θα με πείραζε να χάσω από κάποιον που σουτάρει καλύτερα, τρέχει πιο γρήγορα ή είναι πιο αθλητικός. Δε μπορώ να δεχτώ όμως ότι η Εθνική μου ομάδα θα χάσει από κάποιον που παίζει πιο physical και έξυπνα δηλ. στο «δικό μου» γήπεδο, τομείς στους οποίους η σχολή μας είναι η πλέον εξειδικευμένη στο παγκόσμιο μπάσκετ.
Σε αντίθεση με όσα γράφονται κατά κόρον δεξιά και αριστερά, θα σας πω ότι τάιμινγκ είναι πολύ καλό για την ομάδα μας, ώστε να αναμετρηθεί στη πρεμιέρα της β’ φάσης με την καλύτερη μακράν ομάδα του τουρνουά μέχρι στιγμής. Είναι τέτοιο το..story μεταξύ μας την τελευταία δεκαετία που μόνο μια τέτοια μάχη μπορεί να γυρίσει οριστικά τον διακόπτη της ομάδας μας. Για αυτό κατά τη γνώμη μου, αύριο παίζουμε τελικό. Τι μπορεί να αλλάξει ο Τρινκιέρι όμως σε τρείς ημέρες? Ποια θα είναι τα adjustments απέναντι σε μια ομάδα με τεράστια ποιότητα και μια εκπληκτική γραμμή περιφερειακών που αποτελεί την ραχοκοκαλιά της, σε άμυνα και επίθεση?
-Είναι φανερό ότι το ρόστερ έχει κενά. Σε αντίθεση με τη συνολική ποιότητα η οποία το τοποθετεί σε τοπ-επίπεδο σε σχέση με τον ανταγωνισμό, υπάρχουν χτυπητές ελλείψεις που οφείλονται σε «απώλειες» (όλων των ειδών) αλλά και λάθος αποφάσεις στη στελέχωση. Ειδικά η απουσία ενός quarterbackguard, που θα λειτουργούσε ως defensivestopper στην άμυνα και ως ballmover στην επίθεση μας έχει γονατίσει και στις δύο πλευρές του παρκέ, μιας και η ανακατανομή ρόλων έχει φέρει μπροστά παιδιά από τα οποία ζητείται να κάνουν κάτι διαφορετικό από την εξειδίκευση τους. Ειδικά στο αμυντικό κομμάτι το πλήγμα είναι σοβαρό, μιας και η ομάδα φωνάζει για ένα «σκληρό» κορμί και δύο φρέσκα πόδια στο «1», που θα επέτρεπαν στον Ζήση να βγαίνει από πίσω (ρόλος για τον οποίο θα ήταν ιδανικός για αυτόν φέτος) και να δίνει ποιότητα και fundamental παιχνίδι.
*ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ: Έχουμε να κάνουμε με έλλειψη «εργαλείων», συστατικών δηλαδή, που κάνει την κατάσταση δυσκολότερη. Εάν σκεφτείτε μάλιστα την περιφερειακή γραμμή που μας περιμένει, το πράγμα γίνεται ..επικίνδυνη αποστολή. Η μόνη λύση ώστε να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό είναι η προσωπική υπέρβαση. Σκεφτείτε ότι το αγωνιστικό πλάνο που θα επιλέξει προφανώς ο Τρινκιέρι για να αναχαιτίσει τους Ισπανούς έχει τη βάση του στα γκαρντ μας. Μισό γήπεδο, μειωμένος αριθμός κατοχών και διπλά υπογραμμισμένα τα δύο βασικότερα πράγματα που θα πρέπει να βάλουμε στο κεφάλι μας για το ματς της Πέμπτης, 1.) ελάχιστα λάθη στη πίεση τους, κανένα σε σημεία που δε θα μας επιτρέπει να έχουμε ισορροπία μετά και 2.) αμυντικό τρανζίσιον, έννοια αλληλένδετη με το κομμάτι λάθη. Σε αυτούς τους τομείς πρέπει να πιάσουμε το 100% και εφόσον τα πρόσωπα είναι συγκεκριμένα θα χρειαστεί προσωπική υπέρβαση δηλ. ένα κομπιουτεράιζντ παιχνίδι του Ζήση, αμυντικό performanceτου Σλούκα ανάλογου με τα ματς του Λονδίνου κλπ. Και προσοχή κόουτς.. Δύο γκαρντ στη μεγαλύτερη διάρκεια. Αλλιώς νομίζω θα βαρεθούμε να μετράμε layups..
-Από την άλλη στη γραμμή των ψηλών, ο γαλουχημένος στη Lega A Τρινκιέρι, επιλέγει light σχήματα για αρκετά λεπτά, αφήνοντας πίσω τους δύο θεωρητικά καλύτερους ριμπάουντερς της ομάδας (Μπουρούση-Φώτση) με συνέπεια 1.) η εθνική μας να είναι εκ των ουραγών στο κομμάτι του ριμπάουντ σε αυτό του τουρνουά 2.) το ζωγραφιστό να είναι εύκολα προσβάσιμο για καλούς penetratorsπου μπορούν να σκοράρουν ή να δημιουργούν συνεχώς καταστάσεις για καλά σουτ μετά από ρήγμα. Eκτός αυτού αντιμετωπίζουμε τον καλύτερο σέντερ της διοργάνωσης, εξαίρετο αμυντικό και με καλή τεχνική κατάρτιση αθλητή.
*ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ: Διαφορετικούς συνδυασμούς/ζευγάρια στη φροντκόρτ. Περισσότερο ..Μπουρούση στο παρκέ. Το δίδυμο Μαυροκεφαλίδη-Πρίντεζη έχει φανερά θέμα αμυνόμενο στο ποστ ή στο ριμπάουντ. Φαίνεται πολύ πιο λειτουργική μια κατάσταση με τον Πρίντεζη να παίζει μόνο δίπλα δίπλα στον Μπουρούση και τον Μαυροκεφαλίδη να έχει μαζί του έναν εκ των Φώτση-Καϊμακόγλου ή και τους δύο, αν και με τα small line ups του Ορένγκα αυτό θα ήταν μέγα ρίσκο..
Θέμα Γκαζόλ: Στο ρόστερ δεν έχουμε τον καθαρό ποστ ψηλό, με το straight/τραχύ πλάτη-παιχνίδι (τύπου Σοφοκλή ή Βουγιούκα) που θα δημιουργούσε προϋποθέσεις να φθείρει τον Ισπανό γίγαντα. Οπότε πρέπει να παίξουμε ΠΑΝΩ ΤΟΥ (και ας είναι τοπ αμυντικός) με τα παιδιά που έχουμε, ιδιαίτερα στη γραμμή των φόργουορντς είτε από τη baseline είτε με τις καλές μας συνεργασίες στη ρακέτα. Φυσικά και με τον Μπουρούση.. Γιατί η πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση του Γκαζόλ είναι να μην τον έχεις στο παρκέ.. ΠΟΛΥ ΒΑΣΙΚΟ: Αμυντικά θα πρέπει να είμαστε πολύ επιθετικοί μαζί του, ειδικά ο παίκτης της βοήθειας δε πρέπει να του αφήσει αυτά τα λίγα δέκατα να διαβάσει και να πασάρει γιατί τα γκαρντ τους είτε θα εκτελέσουν είτε θα μας σκοτώσουν στα closeouts. Εννοείτε θα πάμε με επιλεκτική βοήθεια διαλέγοντας τον παίκτη που θέλουμε να σουτάρει ή τουλάχιστον να μείνει με τη μπάλα ελεύθερος..
-Στα δύο τελευταία ματς ο κόουτς Τρινκιέρι πήγε εκεί που τον πήγε ο αντίπαλος πάγκος. Ακολούθησε και δεν έβαλε τον αντίπαλο να ακολουθήσει. Αποτέλεσμα το πλεονέκτημα να μετατραπεί σε μειονέκτημα. Η ομάδα μας δεν εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα της ύπαρξης στο ρόστερ ενός ποιοτικού sevenfooterόπως ο Μπουρούσης, αντίθετα μπήκε στο τριπάκι να ακολουθήσει αυτή το smallballτου αντιπάλου.
*ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ: Αφορά καθαρά το coaching.. Ας βάλουμε εμείς στον αντίπαλο προβλήματα. Οι Ισπανοί είναι μια πολύ ποιοτική ομάδα, με την ιδιαιτερότητα των χαμηλών σχημάτων που τους βοηθούν να απλώνουν τις άμυνες τους και να αυξάνουν την πίεση στη μπάλα, με σκοπό να πνίξουν τα αντίπαλα γκαρντς. Συχνά παίζουν μέχρι και με τον Γιούλ στο «3». Εμείς μπορούμε να ματσάρουμε Ρούντι ή Γιούλ, με Μπράμος στο φτερό»» αλλά εφόσον καταφέρουμε να παγιώσουμε το ρυθμό μας επιβάλλοντας το δικό μας τέμπο, μπορούμε να χτυπήσουμε με το μέγεθος μας π.χ. με ποστ παιχνίδι στο «3», υποστηρίζοντας παράλληλα με επιθετικό ριμπάουντ την επίθεση μας. Απλά, δεν είναι ανάγκη να ακολουθούμε τον αντίπαλο κόουτς παρασυρόμενοι από το βάθος και το versatileτου ρόστερ μας, ειδικά στη γραμμή των φόργουορντς..
Και πάνω από όλα «σπίθα».. Χωρίς αυτήν όλα τα παραπάνω θα μείνουν στο συρτάρι. Έχουμε την ευκαιρία μας και αυτό είναι ευλογία. Έγιναν λάθος προσεγγίσεις από τον κόουτς, αυτό είναι δεδομένο. Αλλά από αυτόν και τον «σκληρό πυρήνα» των παλαιών παικτών θα πρέπει να ξεκινήσει η αντεπίθεση.. Η αλήθεια, αύριο.