Αλλάζει ο χάρτης ? Νέες τάσεις στο μπάσκετ των τουρνουά της FIBA? Διαφορετικές κατευθύνσεις από σχολές με τα πιο απτά χαρακτηριστικά στην Ευρώπη..? Και όμως, είναι γεγονός. Εν έτη 2013 η Λιθουανία και η Κροατία βασίζονται στη πολύ προσεγμένη αμυντική τακτική τους και όχι σε gunners σε uptempoπαιχνίδι, οι Ισπανοί με τους Σλοβένους επίσης και η Ελλάδα παίζει ..σοφτ. (που πάει αυτός ο κόσμος..?)
 
Σε λίγη ώρα, Λιθουανία και Κροατία θα προσπαθήσουν, αυτή την τελευταία ημέρα του Ευρωμπάσκετ, να τελειώσουν με τον ιδανικό τρόπο μια προσπάθεια η οποία μέσα από μια αλλαγή αγωνιστικής φιλοσοφίας τις έφτασε μέχρι τέλους, κερδίζοντας η κάθε μια τον δικό της τελικό (για την  1η και 3η θέση αντίστοιχα…).  Δύο ομάδες με προπονητές που γνωρίζουν το..μπάσκετ των τουρνουά της FIBAείδαν τα σύνολα τους σταδιακά να ανεβάζουν την απόδοση τους παιχνίδι με το παιχνίδι, χτίζοντας αυτοπεποίθηση και ένα ισχυρό ψυχολογικό προφίλ, στοιχείο τόσο σημαντικό σε αυτές τις διοργανώσεις των 15 ημερών..  Και οι δύο στήριξαν το αγωνιστικό τους οικοδόμημα σε τομείς όπως η άμυνα και το ριμπάουντ (μαζί με τους Σλοβένους ήταν οι καλύτερες rebounding teams του τουρνουά) με ραχοκοκαλιά  το όχι βαθύ αλλά γεμάτο ενέργεια μπακόρτ τους. Χωρίς καμιά τους να διαθέτει τον floorgeneral/passfirstπόιντ γκαρντ αλλά παιδιά όπως ο Καλνιέτις, ο Ούκιτς, ο Σεϊμπούτις ή ο Πότσιους με πολύ καλά πόδια, έφεση στο τρανζίσιον παιχνίδι και στο ριμπάουντ, με τα οποία άπλωσαν τις άμυνες τους αποτελεσματικά στα 4/4.
 
Από την άλλη πλευρά και οι δύο παρουσίασαν σπουδαίες φροντκόρτ με ποιότητα και βάθος, όπου και στήριξαν σημαντικό κομμάτι της επίθεσης τους στο μισό γήπεδο. Η σιγουριά που μετέδιδε το εξαιρετικό performanceτων ομάδων αυτών στα μετόπισθεν αποτέλεσε τη βάση της επιτυχίας σε κλειστά ματς, στα οποία η νίκη μετρά διπλά εδώ με τα ψυχολογικά κέρδη να είναι μεγάλα κάθε φορά που βγαίνεις όρθιος από μια τέτοια ψυχοφθόρα διαδικασία. Credit λοιπόν στους Καζλάουσκας-Ρέπεσα (δε μπορείτε να καταλάβετε πόσο τον αγαπούν ακόμα οι οπαδοί της Φορτιτούντο στη Μπολόνια..) για τα σύνολα που παρουσίασαν και τη διαχείριση υλικού. Το πλέον ενδιαφέρον είναι, εάν αυτή η αλλαγή στην αγωνιστική κατεύθυνση θα έχει συνέχεια. Η απάντηση του χρόνου στη Μαδρίτη..
 
Τι άλλο –σε πιο προσωπικό επίπεδο- μας άρεσε στη Σλοβενία και το φετινό Ευρωμπάσκετ?
 
-Το transition show των αδερφών Ντράγκιτς..
Απόλαυση πραγματικά να το παρακολουθείς με τον Γκόραν να τρέχει την επίθεση και τον Ζόραν (ή τους Μπλάζιτς-Λόρμπεκ) να τελειώνει. «Καθαρόαιμα».. Στη περίπτωση που δεν είχες τα κατάλληλα εργαλειά και την αγωνιστική ετοιμότητα να αμυνθείς απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση, απλά σε κατάπιναν.. Η Γαλλία τα είχε.. Και όταν πραγματικά κατάφερε να «κλείσει» το γήπεδο, αναγκάζοντας τους να παίξουν σε σετ επίθεση, οι γηπεδούχοι έμοιαζαν να σκουντουφλάνε. Για την ακρίβεια να παίρνουν φόρα και να χτυπούν το κεφάλι τους σε τοίχο.. Αυτό δεν μηδενίζει σε καμία περίπτωση το θέαμα που μας προσέφεραν σε όλο το τουρνουά αλλά και το ότι με αυτή τη μορφή ανάπτυξης, μια ομάδα χωρίς σημείο αναφοράς στο ζωγραφιστό και ιδιαίτερο firepowerστο περιφερειακό σουτ, κατάφερε να φτάσει μια ανάσα από τα μετάλλια.  Μπράβο Μπόζα..
 
-Το δίδυμο φόργουορντς του «Ζοτς»..
Ο Κροάτης Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς και ο Σέρβος Νεμάνια Μπιέλιτσα θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά της νέα ομάδας που χτίζει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στη Πόλη. Και οι δύο θα μπορούσαν να είναι μέλη της καλύτερης πεντάδας, ειδικά ο Μπογκντάνοβιτς που μέχρι τα ημιτελικά έπαιξε δυνατά στις συζητήσεις για το βραβείο του MVP. O Κροάτης με  το τεράστιο οπλοστάσιο (post, finishing στο transition, σουτ από κάθε σημείο, penetration)  έφερε κάτι διαφορετικό στο τραπέζι της Εθνικής  Κροατίας –στην οποία η ποιότητα δεν έλειψε ποτέ-, δείχνοντας ότι κουβαλάει… πράμα στο βρακάκι του.
 
Ο Μπιέλιτσα από την άλλη μας πήγε χρόνια πίσω, όταν ένας παίκτης 2.08 ήταν ο βασικός δημιουργός σε μια ομάδα παίζοντας ακόμα και άσσος (από την επαναφορά και όχι μετά τη πρώτη πάσα στο μισό γήπεδο). Ο Ίβκοβιτς, ο οποίος από την αρχή της θητείας του στην Εθνική ομάδα τον είχε ανεβάσει στο «3», τον έβαλε φέτος στο «4» (όπου έπαιζε στην ACB), μετρώντας μείον 6 φόργουορντς  στη προετοιμασία για αυτό το τουρνουά (Σαβάνοβιτς, Βελίτσκοβιτς, Μάτσβαν, Έρτσεγκ, Λούσιτς, Κέσελι) και ο φόργουορντ της Φενέρ ήταν απλά εξαιρετικός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Οι καταστάσεις «απομόνωσης» 2-2, στην αριστερή πλευρά του παρκέ για παιχνίδι Μπιέλιτσα-Κρίστιτς ήταν η βάση πολλών plays του Ντούντα..
 
-Το μέλλον της Αρμάνι γίνεται παρόν..
Τζεντίλε και Μέλι ήταν για πραγματικά για φίλημα, δικαιολογώντας την άποψη ότι η ΕΑ7, ασχέτως με τις μεταγραφές ξένων παικτών- πρέπει να στηρίξει τη φετινή ομάδα πάνω τους. Ο Αλεσάντρο έκλεψε την παράσταση με τη σταθερότητα του, τη σκληράδα και τη καρδιά (κληρονομικό..) του στα κρίσιμα σημεία, με τρομερή συνέπεια καθώς κάθε βράδυ ήταν..εκεί., παίζοντας μέχρι και στο «4». Ο Μέλι επίσης κατέβηκε θέση παίζοντας στο «5»  βγάζοντας εξαιρετικό αμυντικό attitudeαπέναντι σε κορμιά διαφορετικής κατηγορίας ενώ έδωσε παράλληλα τόνους  ενέργειας στην ιταλική ομάδα.  92αρης ο Τζεντίλε, το ’91 ο Μέλι..
 
-Η Ουκρανία του Φρατέλο..
Αναμφίβολα η μεγάλη έκπληξη. Σίγουρα στήριξε το πλάνο της στο αθλητικό στοιχείο όπως είδατε και ακούτε αλλά ας μη γελιόμαστε, η Ουκρανία ήταν μια καλά δουλεμένη ομάδα. Πολύ καλά μπορώ να πω. Πολύ καλά τρεξίματα και συνεργασίες, παιχνίδι μακριά από τη μπάλα.. Overachievers 150%..
 
-Ο Βασίλιε Μίσιτς..                                                                 
Πριν το τουρνουά σας μίλησα για τους πυραύλους του Βελιγραδίου, Νέντοβιτς-Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς (όλοι νομίζω καταλάβατε γιατί..)  όμως όποιος είδε ..Σερβία και αποκωδικοποίησε κάποια πράγματα , νομίζω ξεχώρισε τον 19χρονο πόιντ γκαρντ της Μέγκα Βιζούρα. Ωριμότητα που δεν  υπάρχει σε αυτή την ηλικία (σε συνάρτηση με το επίπεδο ανταγωνισμού), leadership και fundamental παιχνίδι. 1st round prospect το ντραφτ που μας έρχεται, μπορεί να σε σε 2-3 χρόνια να είναι ο καλύτερος pure pointguard στην Ευρώπη. Από τις περιπτώσεις που οι αριθμοί δε λένε την αλήθεια..
 
-Φυσικά ο Τόνυ Πάρκερ..
Και η θέληση μιας γενιάς παικτών που σιγά σιγά πλησιάζει το τέλος της σταδιοδρομίας της στην εθνική, να καθαρίσει τον μισητό αντίπαλο  και να πατήσει επιτέλους κορυφή. Το σόου του Πάρκερ στον ημιτελικό θα πάρει μια καλή θέση στα classicsτης διοργάνωσης.. Το θέμα είναι ότι το μέγεθος της νίκης εγκυμονεί κίνδυνο ..αδειάσματος. Οι Γάλλοι νίκησαν στον δικό τους τελικό αλλά ο τελικός της διοργάνωσης είναι σήμερα.. Και απέναντι σε μια ομάδα που είναι τουλάχιστον το ίδιο καλή με αυτούς..